Wat zijn Intrusies?
Ben je weleens ergens op kraamvisite geweest waar je de pasgeboren baby vast mocht houden en dacht je toen iets als: ‘wat als ik haar nu gewoon uit het raam gooi?' Of denk je weleens tijdens een vergadering dat je je collega heel hard zou kunnen slaan of ineens zou kunnen zoenen? Dan heb jij waarschijnlijk, net als negentig procent van alle mensen, weleens last van intrusies. Een intrusie is een gedachte die zomaar in je hoofd opkomt en best wel bizar kan zijn zoals bovenstaande voorbeelden. De gedachte gaat vaak over iets wat totaal niet gewenst zou zijn of over iets wat je nooit daadwerkelijk zou doen.
''Toen ik net een puppy had, liep ze tijdens het wandelen vaak alle kanten op, waarbij ook regelmatig voor mijn voeten. Vaak kon ik dan denken: 'wat als ik haar nu eens een keiharde trap geef?' en bijna voor me zien hoe ze door de lucht zou vliegen en daarna heel stil zou liggen piepen. Ik kreeg er vaak rillingen van, hoe kon ik dat nou denken?''
Een intrusie kan je best wel van slag maken maar volgens veel psychologen is het hebben van een intrusie een manier van onze hersenen om ons te behoeden voor onoplettendheid en het begaan van stomme acties. Door de intrusie worden we ons er juist van bewust dat het uitvoeren van zo'n gedachte vreselijke gevolgen zou hebben op fysiek, emotioneel of sociaal gebied. Door de gedachte die ik beschreef over de puppy, werd ik er direct even aan herinnerd hoe kwetsbaar zo'n beestje is en hoe vreselijk het zou zijn als ik dat echt zou doen. Die bewustwording maakt dat je het juist niet doet en is dus eigenlijk een heel mooi systeem.
Bijna iedereen heeft dus weleens een intrusie en normaal gesproken schrikken we er misschien even van en wordt het vervolgens weggewuifd en gaan we weer verder met het dagelijks leven. Als je echter heel veel na gaat denken over deze gedachten en gaat zoeken naar wat hier precies achter zit, dan kunnen intrusies een stuk vervelender worden. De gedachte is dan niet meer zomaar een intrusie maar kan een dwanggedachte worden waar veel consequenties aan zitten. Iemand die bijvoorbeeld weleens de gedachte heeft om een kind op straat een duw te geven, zal dan gebieden met veel kinderen gaan vermijden. Dit kan op een gegeven moment uit de hand lopen en ervoor zorgen dat iemand niet meer naar buiten durft uit angst om iemand anders iets aan te doen.
Ook maken deze mensen de obsessie voor deze gedachte alleen maar groter door te proberen het te onderdrukken, terwijl anderen er verder totaal niet bij stilstaan. Als iemand je nu immers zou zeggen dat je niet aan een roze olifant mag denken, dan is dat waarschijnlijk het enige wat nog in je hoofd opkomt, terwijl je er normaal gesproken nooit aan denkt.
Het is lastig te zeggen wanneer iets simpelweg een intrusie is en wanneer het omslaat in een obsessie. We kunnen immers allemaal weleens wat langer nadenken over zo'n gekke intrusie zonder dat dit gelijk dwangmatig is. Zo heb ik weleens op het perron gestaan waar een intercity langs raasde. Toen ik dacht: 'ik zou er ook gewoon voor kunnen springen', vond ik dat best wel heftig. Ik dacht dat ik misschien onbewust wel suicidaal was en vroeg me af waarom ik die gedachte ineens had. Later zei mijn toenmalige therapeut dat waarschijnlijk op dat moment nog meer mensen met mij op het perron diezelfde gedachte hadden, omdat dat nu eenmaal een veelvoorkomende intrusie is. Nadien kon ik het ook loslaten en dacht ik er nauwelijks meer over na. Anders is het als je vanaf dat moment treinen gaat vermijden uit angst dat je je gedachte uitvoert. Dan is het goed om hier met een professional over praten, want het is heel moeilijk om zelf weer van zo'n gedachte af te komen.
Intrusies zijn soms vervelend, maar ze kunnen ook best weleens lachwekkend zijn. Sommige intrusies zijn wat genant of lijken heel gek, totdat je er met anderen over praat en hoort dat je lang niet de enige bent die weleens van die gekke gedachten heeft.
Voorbeelden van veelvoorkomende intrusies zijn:
♥ Gedachten over het pijn doen van je kinderen of huisdieren;
♥ Een hoge flat zien en denken dat je er van af kan springen;
♥ Gedachten over seks met je schoonvader of anderen waarmee je dat nooit zou doen;
♥ De gedachte dat je diep van binnen misschien wel een crimineel of seriemoordenaar bent;
♥ Op de snelweg voor je zien hoe je ineens je stuur omgooit of juist op de rem trapt;
♥ De gedachte om in het openbaar vervoer ineens hysterisch te gaan schreeuwen;
♥ Op het spoor staan en iemand voor de trein willen duwen of zelf willen springen;
♥ Gedachten aan het zoenen van mensen die je op straat tegenkomt;
♥ Tijdens het snijden van groenten denken dat je iemand neer gaat steken;
♥ Gedachte over ongewone seksuele handelingen met bepaalde mensen of dieren;
♥ Zien hoe je een kind of dier van een hoog gebouw gooit;
♥ Tijdens een gesprek je gesprekspartner ineens uit willen schelden of slaan.
Wat heb jij voor intrusies?
Bron plaatjes: weheartit
Gerelateerde blogposts
Reacties
ik heb dit regelmatig, (stuur van de auto omgooien bv, ook wel eens rondom mijn kindjes *schaam*, maar als ik het op deze manier bekijk kan ik wel minder straffend naar mezelf zijn.
xx
Intrusies die ik soms heb:
Naar beneden springen als ik op een hoge flat of plek ben.
Voor de trein springen.
Mijn telefoon van een brug af gooien.
Mijn kat schoppen.
Sex met mensen die totaal niet aantrekkelijk of gepast zijn.
Ik vind het vreselijk, maar nadat ik wist dat het juist het *tegenovergestelde* is van wat je wil doen kon ik me er in elk geval iets minder schuldig voelen!
Goede blog dus, dank!
Dat zorgt zeker ook voor mijn domme acties haha :P
Ik denk zelf vaak dat ik misschien wel crimineel ben, of verstandelijk vehandicapt en dat niemand het tegen me wil zeggen :$
Was al bang dat ik stiekem een moordenaar aan het worden was omdat af en toe denk : wat als ik mijn mijn moeder zou wurgen?
Dit is echt een heel enge gedachte en ik zou haar voor geen geld van de wereld kunenn missen!
ik wil vaak in m'n hoofd mensen iets aandoen, slaan ofzo. of mezelf iets aandoen.
Blij dat meer mensen zo denken :P
Ik vond mezelf echt een creep, maar als ik dit lees ben ik dus echt niet de enige *pfieuw*
Echt een hele goede blog!
Ik ben toen een tijdje bang geweest dat ik suïcidaal was ofzo, maar ik moet ook wel zeggen dat ik deze gedachtes minder vaak heb sinds mijn therapie :)
Ik moet zeggen dat ik ze zelden tot nooit heb eigenlijk. Ik kan me iig niet echt herinneren wanneer ik zo'n gedachte heb gehad.
Ik heb 2 dochters, een van 11 en de ander van 4. Over de jongste heb ik "vaak"nare gedachtes. Zelf denk ik dat het te maken heeft met het feit dat ik tussen beide dochters in 4 keer een zwangerschap verloren zag gaan, waardoor mijn jongste meisje echt het cadaeutje was. Juist bij haar ben ik ontzettend bang om te verliezen, al wil ik mijn oudste dochter ook nooit meer kwijt hoor.
De kleine meid is ook de draak in huis dus moet ik het vaakst boos op haar worden. Dan ben ik wel eens heel erg bang dat ik juist dan "doordraai", en in blinde woede haar wat kan aan doen. Dus ik herken erg veel in je goed uitgelegde blog. Dank daarvoor.
Ik heb 2 dochters, een van 11 en de ander van 4. Over de jongste heb ik "vaak"nare gedachtes. Zelf denk ik dat het te maken heeft met het feit dat ik tussen beide dochters in 4 keer een zwangerschap verloren zag gaan, waardoor mijn jongste meisje echt het cadaeutje was. Juist bij haar ben ik ontzettend bang om te verliezen, al wil ik mijn oudste dochter ook nooit meer kwijt hoor.
De kleine meid is ook de draak in huis dus moet ik het vaakst boos op haar worden. Dan ben ik wel eens heel erg bang dat ik juist dan "doordraai", en in blinde woede haar wat kan aan doen. Dus ik herken erg veel in je goed uitgelegde blog. Dank daarvoor.
Ik dacht dat ik de enigste was maar gelukkig is dat niet zo!
Ik was zo bang op een gegeven moment dat ergens diep van binnen ik dit misschien wel zou willen, waarom is deze gedachte anders zoveel heftiger dan andere gekke gedachten? Daar moest wel iets achter zitten en er zou iets vreselijks mis met me zijn, een of ander complex zou ik wel hebben. Ik ben nu aardig van deze gedachte af, maar duurde jaren. Soms als ik me heel gestresst voel, plopt ie toch weer op. Dan baal ik er van maar het beheerst mijn leven niet meer. en het verdwijnt ook sneller.
Ik heb autisme en ik denk dat het feit dat ik andere mensen en de samenleving ervaar als lastig, opdringerig en veeleisend, hier ook een rol in speelt?
heb het juist bij de mensen waar ik het meeste van hou, mijn zoontje dus :'(
Je bent niet de enige met deze gedachten.
Bij mij gaat het ook steeds om mijn naasten en dierbaren. Op bepaalde momenten is het rustig en andere stopt het niet. Het doet me ergens toch een beetje goed om te weten dat ik niet de enige ben. cheer up!
Fijn om te lezen.
Als je er eens goed bij nadenkt heb je best vaak van die intrusieve gedachten. Maar in normale omstandigheden komen en gaan die weer omdat je mentale weerstand groot is. In moeilijkere tijden (stress, vermoeidheid, etc.) is je mentale zelf wat zwakker en kunnen dergelijke gedachten vaker optreden. Het positieve nieuws is dat het maar gedachten zijn en ze je lichaam niet beheersen. Mijn psycholoog stelde me ook gerust dat er eigenlijk geen cases zijn van iemand die door een dwanghandeling een feit pleegde.
Afleiding helpt altijd, zo heeft je geest geen tijd om met die gedachten bezig te zijn. Succes allemaal!
Maar gewoon een kwelduivel die af en toe komt opduiken ( zeker in periodes waarin je al gestresseerd bent). Goed boek in dit verband is " Het duiveltje van de geest" van Lee Baer (Uitgeverij Nieuwezijds). Hoofdgedachte is ook dat strijden tegen de kwade gedachte niet de juiste strategie is. De gedachte laten overwaaien ( en er zelfs mee lachen).
Zo had ik bijvoorbeeld;
Tijdens het klussen met mijn lieve moeder had ik de plotselinge gedachte dat ik de punt van een hamer in haar hoofd kon gooien, en zag toen de gevolgen gedetailleerd voor me, ontzettend naar!
Ook ben ik tijdens het dwalen op internet wel eens op hele heftige beelden gestuit, foto’s van vermoordde mensen bijvoorbeeld. Ik voelde me daarna ontzettend misselijk.. is dit ook een intrusie?
Of denken was ik maar Dexter ( vd serie). Dan had ik wat minder last van mijn geweten en zou ik beter nee kunnen zeggen of afstand nemen van situaties waarin ik niet wil zijn.
Ppfff whahaha zo lachwekkend!
Ik moet wel zeggen dat ik het eigenlijk heel lang niet had maar in periodes van veel stress worden mijn gedachtes ook een stuk meer duister.
afgelopen week ook serieus paniekaanvallen gehad door mijn intrusie gedachtes, dan kom je dus op een punt dat je denkt dat je gek bent of bang bent om controle te verliezen. Super vermoeiend! Want ik weet dat ik het niet zou doen, maar door zo’n fysieke reactie voelt het heftig, daar wordt je dan weer bang van. Ik geloof ook wel hoe minder aandacht je eraan besteed en lachwekkender je het maakt hoe sneller het verdwijnt is nog wel even oefenen…wat ook zo is vaak zijn angsten- creativiteit die de verkeerde kant op gaat 🙃 bedankt voor deze blog 💭