Praten over problemen met Proud2Bme
Voor het YouTube kanaal van Proud2Bme maken we al een flinke tijd allerlei soorten video's. We nemen jullie dagjes mee, we laten jullie zien wat we eten en we reviewen nieuwe producten. De komende tijd willen we graag iets nieuws introduceren: Praten Over Problemen. We willen om de 4 weken (of vaker, afhankelijk van het aantal vragen) vragen gaan beantwoorden van jullie. Heb je vragen over zelfbeeld, onzekerheid, depressiviteit, eetstoornissen of andere psychische problemen, dan kun je ze onder deze blog of onder de video op YouTube stellen. Wij zullen dan de meest voorkomende vragen uitkiezen en er een aantal beantwoorden in de video.
Je kunt je vragen ook (evt anoniem) naar ons mailen. Dat kan via: probleem@proud2Bme.nl. We hopen niet alleen degenen die de vragen insturen te helpen, maar ook iedereen die de video's bekijkt en zich erin herkent.
Liefs, Nouska, Laura & Scarlet
Gerelateerde blogposts
Reacties
Ik vraag me af in welke zin dat is, is het slecht niet meer durven zwemmen uit angst om je lichaam te laten zien en denk je veel na over eten/niet eten....
Of wordt er meer mee bedoelt dat je vrienden verliest, je school wordt belemmerd etc.
Loop met deze vraag eigenlijk al wel een tijd rond, dus ben benieuwd naar jullie antwoord. Deze vraag stel ik overigens ook om te kijken in welke richting in hulp moet zoeken.....
Liefs!
Ik heb wel een vraag. Ik heb heel erg het idee dat mijn eetstoornis niet erg genoeg is en is geweest. Ik stel allerlei ontzettend ongezonde eetstoornis doelen voor mezelf. Hebben jullie tips om hiermee om te gaan? Alvast bedankt!
ik zou me graag zekerder willen voelen over mezelf en mijn kunnen, ik twijfel vaak of ik het allemaal wel goed doe..
Hier worstel ik erg mee in de zin van een depressie, maar dit is ook van toepassing op mijn eetstoornis. Vooral mijn depressie is op dit moment een zwaar gevecht. Zo somber, de dagen maar doorkomen en weer opzien tegen een nieuwe dag. En waarvoor? Want weinig boeit me. Verdwijnen van de wereld is geen optie. Dus de dagen maar overleven en overleven en overleven, dag in dag uit.
Hier zou ik wel wat tips bij kunnen gebruiken.
Vind trouwens een leuk en goed idee
Hoe een terugval te voorkomen wanneer je een gezond en sterk gewicht heb bereikt (misschien wel iets over het BMI) na ondergewicht.
Welke mentale stappen kan je hiervoor bijvoorbeeld doorlopen wanneer je last krijgt van eetstoornisgedachten?
En welke praktische stappen kunnen 'we' toepassen wanneer we ons onprettig voelen in ons lijf en ook vooral hoofd denk ik.
De gedachten sturen je namelijk weer richting afvallen...
Super dat hier filmpjes over komen!
Ik ook hetzelfde als wat katja zei.
Zelf zit ik ook altijd nog met de vraag hoe je het best de ruzie met je ouders kan voorkomen/vermijden of oplossen.
Mijn vraag is:
Hoe stel je de juiste uitdagingen en doelen die haalbaar zijn om een succeservaring te hebben, in plaats van jezelf teleur te stellen met het niet halen van je doel en daardoor het gevoel te hebben dat je faalt?
meschien binnenkort in een brief
groetjes renskeproud
Ik zou het ontzettend keuk vinden als jullie een video zouden maken aver zekfwaarderin / zekdacceotatie, ik vind dit namelijk ontzettend lastg en bij mij zijn dit een van ee hoofdpunten in mijn annorexia.
Lieve groetjes Elske
Voor iemand anders zie ik er leuk uit, maar zelf vind ik het niet leuk dat.....
Iemand anders vind mijn tekening mooi, ik ook wel maar...
Enz.
Xx ;)
Weten jullie waar die eeuwige honger vandaan komt, ook als ik een paar dagen wél goed heb gegeten krijg ik toch nog vreselijke honger! Ik vind dit erg frustrerend want dan verlies ik de moed weer om te herstellen!! Hebben jullie tips??
Xx Maria
En eigenlijk heb ik wel een vraag. Wat ik me al een hele tijd afvraag: hoe gingen jullie om met het kijken op lange termijn? Om concreter te zijn: stappen zetten in genezing is één ding, maar dat volhouden vind ik nog iets anders. Als ik kijk naar wat een weg ik nog moet afleggen, lijkt me dit soms zo absurd lang. Het lijkt me soms zo gemakkelijk moet ik van vandaag op morgen wakker worden en ik en gezond gewicht hebben. Ik weet niet of dit herkenbaar is? Misschien ben ik wel raar daarin :-p Hoe hebben jullie een evenwicht gevonden tussen te kleine stappen zetten en niet vooruit gaan/te snel willen gaan met het risico van terug te vallen?
Dit klinkt misschien erg vaag (en dat is het ergens ook) maar misschien is het wel leuk omdat jullie er dan een stuk je eigen interpretatie in kunnen leggen.
Ow, en hoe omgaan met frustraties/teleurstellingen van familie, je schuldig voelen tegenover hen en in welke mate je hen betrekt in herstel, vind ik ook wel interessant.
Ik vind het onwijs fijn dat jullie dit waarschijnlijk gaan doen.
Ik heb namelijk ook een vraag. Ik ben nu aan het genezen van anorexia. Maar omdat ik eten zo heb gemist, sla ik nu vaak door in teveel eten. Ik denk niet dat het eetbuien zijn. Want dat is toch net iets heftiger en anders. Maar hebben jullie dus tips om niet door te slaan in teveel gaan eten?
Hopelijk bedankt!
leuk en goed idee
Mijn vraag hoe kan ik verandering in mijn eetpatroon krijgen
Eet elke dag het zelfden
Alvast bedankt
Ookal heb ik nu wel wrer eem gezondgewicht
Hoe kan dat?
Zelf ben ik al een lange tijd heel benieuwdnaar hoe jullie staan tegenover zelfstandig herstel van je eetstoornis. Ik weet niet of dat echt een vraag is, zo niet dan hoop ik er ooit eens een blog over te zien verschijnen (want ik kan eigenlijk geen andefe ervaringen of meningen erover vinden, buiten die van mezelf...)
Bang voor sociale activiteiten, angst om op straat uitgelachen te worden ect
Ik heb namelijk een kleine terugval gehad ongeveer twee jaar geleden en ik denk dat dit mede komt omdat ik nog steeds heel onzeker ben, een slecht zelfbeeld heb en niet met spanning om kan gaan, maar heb al van alles geprobeerd qua therapie, maar kom er maar niet van af ondanks dat ik nu wel weer goed eet en op gewicht ben en alles.
Ik zelf zit nogal in strijd met mezelf mbt het aankomen.. Hoe hebben jullie dit kunnen handelen? Ik leef nu al zo lang met een lijf dat niet past bij mijn leeftijd.. Ik schrik zo van het aankomen dat het me gewoon niet lukt. Ik zou heel graag willen weten hoe het jullie gelukt is.
Ik heb zelf heel erg moeite met het delen van mijn gevoelens waardoor ik niet meer weet wat ik er mee aan moet, mijn ouders begrijpen mij niet meer, heb geen vriendinnen meer en voel me soms zo alleen. Ik spreek het liefst met niemand meer af, en vraag me af of therapie nog wel zin heeft. Kortom ik zit er helemaal doorheen en weet niet meer wat ik zou kunnen doen. Misschien tips?
Hoe kan je vasthouden wat je hebt bereikt? Hoe zijn jullie ermee omgegaan toen jullie een gezond gewicht bereikten? Wat heeft jullie geholpen om te blijven doorzetten?
dan krijg ik altijd zo'n rotgevoel en wil ik het liefst
terug mijn bed inkruipen.
In het verleden meldde ik me om die reden heel vaak ziek op school.
tot nu toe heb ik er alleen nog niet echt een oplossing voor gevonden.
En voor schoolwerk is dat niet leuk, maar dat is dan nog een beetje logisch. Het probleem is alleen zo groot geworden dat ik vaak bijv. zelfs een lekkere warme douche een paar dagen uitstel en ook bijna nooit m'n tanden poets omdat ik het niet kan opbrengen.
Kortom: Aangezien beloningen e.d. al niet eens meer helpen .... Hoe kun je jezelf dan wel intrinsiek motiveren.
Xx elieuntje
Vaak laat ik me leiden door de gedachte: wat zullen anderen ervan denken, stoor ik niemand en is het wel nodig?
Hoe weet ik wat ik wil/ wat ik leuk vind? Durf ik te gokken en risicos te nemen of blijf ik twijfelen en kies ik niet, of voor de veilige optie? Welke tips hebben jullie om gemakkelijker om te gaan
met het maken van zu