Als je op het punt staat om hulp te zoeken of aan een behandeling te beginnen, vind je het misschien wel fijn om te weten hoe het eraan toegaat tijdens zo’n behandeling. Hoe heeft dat traject eruitgezien voor iemand die je al voor is gegaan? Wat waren eerdere ervaringen bij die specifieke instelling? Om je daarin een klein inkijkje te geven, startten wij de interviewserie Therapy Talk. Elke week lees je een persoonlijk verhaal van iemand die het afgelopen jaar een behandeling heeft afgerond. Vorige week vertelde Paulien over haar ervaringen bij ISA-power en UZ Leuven. Vandaag het verhaal van Maud*, die in behandeling is geweest bij PsyQ en Amarum.
Maud is 23 jaar oud en getrouwd met Maarten. Ze is bezig met het afronden van haar master klinische Kind- en Jeugdpsychologie in Utrecht. Daarnaast geeft ze bijles en huiswerkbegeleiding als bijbaan en is ze actief in het kinderwerk van de kerk waar ze lid is.
Wat voor soort behandeling heb je gehad?
“Bij PsyQ had ik individuele ambulante behandeling, waarbij ik wekelijks een gesprek had met een psychologe. Op den duur was het duidelijk dat ik intensievere hulp nodig had. Toen heb ik me aangemeld bij Amarum in Zutphen, waar ik het advies voor een klinische behandeling kreeg. Ik ben uiteindelijk 14 weken opgenomen geweest. In het begin van mijn behandeling was alle therapie in groepsverband, maar halverwege is er veel veranderd waarna meer therapieblokken individueel werden. Daarna heb ik vier weken een driedaagse deeltijdbehandeling gevolgd en ben toen ambulant verder gegaan, waarbij ik gesprekken had met een psychotherapeut en een psychomotorische therapeut. Begin dit jaar heb ik mijn traject bij Amarum afgerond.”
Hoe zagen je dagen/weken eruit?
“De weken in de kliniek waren erg gestructureerd. Elke week en elke dag had een vast rooster. Van maandagochtend tot vrijdagmiddag waren we in de kliniek en de weekenden brachten we thuis door. Elke dag had zes vaste eetmomenten en na de eerste drie was er een therapieblok. De therapieblokken waren gericht op het bespreken van eetgedrag, beweging en ontspanning, lichaamsbeeld/lichaamsbeleving, cognitieve- en psychotherapie, creatieve therapie en blokken waarin je zelf aan opdrachten kon werken. ’s Middags en ’s avonds had je tijd voor jezelf, maar dan gingen we ook wel een klein rondje lopen of bleven we met een aantal in de huiskamer.”
Hoe heeft deze behandeling jou geholpen bij herstel?
“Toen ik in de kliniek kwam, ging het erg slecht met me. Ik kan me niet alles me nog goed herinneren, maar ik had veel paniekaanvallen en was uitgeput. Ik denk dat het heeft geholpen dat alle controle toen uit handen werd genomen. De controle die ik dacht te hebben, was ik eigenlijk allang verloren. Ik weet nog dat ik in het begin de veiligheid en structuur in de kliniek fijner vond dan om het thuis op eigen houtje te moeten doen. Het was enorm eng en heel zwaar, maar ik denk dat ik anders nooit de eetstoornis los had kunnen laten. Daarnaast heeft het mij erg geholpen om me te richten op mijn motivatie: wat voor leven wil ik, wie wil ik zijn en wat vind ik nou écht belangrijk in het leven? Op moeilijke momenten en wanneer ik wilde stoppen, hielpen de socio’s en therapeuten me om daaraan te denken en toch stappen te blijven zetten.
Ook was er wekelijks een ervaringsdeskundige aanwezig, waardoor ik hoop kreeg dat ik ook van de eetstoornis af kon komen en dat me dat een beter leven zou opleveren. Ook heb ik van haar veel praktische tips gehad. Je moet op de korte termijn door veel spanning heen, terwijl je nog niet weet wat er aan het eind van de rit voor leven te wachten staat. Dat is erg eng en maakte me erg onzeker, maar de steun van de mensen daar hebben me erdoorheen gesleept. De individuele gesprekken hebben me erg geholpen om te leren waar de eetstoornis voor staat en hoe ik geen eetstoornis meer nodig heb op momenten waarin ik me bijvoorbeeld onzeker of verdrietig voel.”
Heb je iets gemist?
“De overgang van PsyQ naar Amarum verliep erg slecht. Mijn behandeling bij PsyQ moest afgesloten worden voor ik bij Amarum kon beginnen. Door de lange wachttijden heeft dat ervoor gezorgd dat ik een heel aantal weken thuis zat zonder enige vorm van hulp. Daardoor ben ik in de weken voor mijn opname veel verder achteruit gegaan. Een hele hoop schade had voorkomen kunnen worden als die overgang beter was verlopen.
Daarnaast denk ik dat het heel erg belangrijk is dat je naaste omgeving ook sterk betrokken wordt bij de behandeling. Er zijn wel wat momenten geweest waarbij Wilbert of mijn ouders ook betrokken werden, maar als dit vaker was gebeurd, hadden zij ook meer handvatten gehad om me thuis eerder beter te kunnen helpen en ook daar meer stappen te zetten in herstel.”
Zou je met de kennis van nu, iets tijdens je behandeling anders gedaan hebben?
“Ik denk dat ik nog meer mijn focus op mijn eigen traject en toekomst had moeten houden. Je bent in een kliniek omringd met veel andere eetstoornissen en dat beïnvloedt je best wel. Spanningen van anderen nam ik vrij snel over, waardoor het mezelf soms belemmerde in mijn proces. Ook had ik de gezonde mensen om me heen meer en eerder moeten vertrouwen. Ik geloofde nog veel te veel in wat de eetstoornis mij deed geloven. Nu kan ik zien dat veel angsten niet zijn uitgekomen of helemaal niet zo eng zijn als ik dacht.”
Zou je anderen deze behandelingen/instanties aanraden?
“Ja, zeker! De mensen die daar werken, hebben me voor een groot deel mijn leven weer teruggegeven. Ik ben ze erg dankbaar voor hun eindeloze geduld, vriendelijkheid, wijsheid en hun passie om mensen zoals ik te helpen. Met hoe de behandeling was ingericht toen ik wegging, is er meer focus op je eigen motivatie en de factoren die ten grondslag liggen aan de eetstoornis. De focus in een eetstoornisbehandeling ligt misschien snel veel op eten, maar ik denk dat dat soms ook wel nodig is. Er is pas de mogelijkheid om met achterliggende dingen bezig te gaan wanneer er daarvoor wat ruimte in je hoofd is gecreëerd.”
Hoe gaat het nu met je?
“Ik kan gelukkig zeggen dat het echt al veel beter met me gaat! Ik heb het gevoel dat ik weer echt leef, echt kan genieten en weer steeds meer mezelf ben. Dit hoor ik ook van mensen om me heen. Er zijn echt nog wel moeilijke momenten en de eetstoornis is nog niet helemaal weg, maar het lukt me steeds beter om stappen te blijven zetten in herstel en niet te luisteren naar de eetstoornis. En te leven zoals ik wil leven, met de mensen van wie ik houd. Ik doe weer dingen waarvan ik overtuigd was die nooit meer te kunnen doen en kan alweer veel spontaner leuke dingen doen en daar ook echt van genieten.
Wilbert en anderen in mijn omgeving helpen me hier heel erg bij. Mijn leven draait niet meer zo om eten, lichaam en gewicht. Ik kan mijn tijd en energie weer in veel belangrijkere dingen stoppen, zoals Wilbert, familie en vrienden, stage, de kerk en andere leuke dingen. Ik heb ook steeds wat vaker het vertrouwen dat er een dag komt dat ik durf te zeggen dat ik hersteld ben van mijn eetstoornis.”
Wil je verder nog iets meegeven?
“Tegen mensen die ook worstelen met een eetstoornis wil ik zeggen dat er echt een ander leven mogelijk is, waarbij je echt gelukkiger bent. Zoek de motivatie voor jezelf van het leven wat je wilt leven en herinner jezelf daaraan op moeilijke momenten. Zoek ook de juiste hulp en als je hulp krijgt, wees zo open mogelijk.
Het is heel eng en spannend, want je moet door veel angsten heen die in heel veel dingen doorgeweven zijn. Maar als je stapje voor stapje toch op weg gaat, met de hulp van professionals en mensen om je heen, kom je er uiteindelijk wel. En probeer dipjes die er ongetwijfeld zullen zijn in herstel niet te zien als grote terugvallen, maar pak de draad weer op en ga weer vooruit. Je zult ervaren dat er uiteindelijk een veel vrijer leven op je wacht, waarin je echt gelukkig kan zijn en echt kan genieten van al het moois dat het leven te bieden heeft.
♥
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie