Schuldgevoelens zijn normaal en het zou zelfs vreemd zijn als we ze niet zouden hebben. Het zegt iets over onze normen en waarden, maar je kan ook veel te ver gaan in je schuldgevoelens en dan werken ze helemaal niet meer zo functioneel. Je veel en vaak schuldig voelen zorgt voor een laag zelfbeeld. Vooral tijdens mijn eetstoornis had ik hier erg veel last van. Ik kon echt uren wakker liggen om dingen waar ik me schuldig over voelde, maar was dat wel terecht?

Nog altijd ben ik best gevoelig voor schuldgevoelens. Ik ben perfectionistisch aangelegd, geef niet graag mijn fouten toe en dat zal misschien altijd wel een beetje blijven. Het zit namelijk in mijn karakter. Gelukkig ben ik er nu wel bewust van en weet ik het ondertussen al een stuk beter te relativeren dan vroeger. Het heeft geen enorme invloed meer op mijn leven, al groei ik er nog elke dag in. We maken allemaal weleens fouten en dat is oké en menselijk. Ik ben blij dat ik hier nu achter kan staan en een stuk zelfverzekerder in het leven sta, maar dat is weleens anders geweest.

Toen ik nog een eetstoornis had kon ik me nog helemaal niet vinden in de stelling dat fouten maken oké en menselijk is. Ja, misschien was dat zo voor iemand anders, maar voor mij telde dat niet. Ik voelde me namelijk bij voorbaat al niet goed genoeg en als ik dan voor mijn gevoel ook nog eens dingen fout deed of om hulp moest vragen, liepen mijn schuldgevoelens hoog op. Ik voelde me teveel en wilde anderen niet tot last zijn. Waarom was ik niet gewoon perfect? 

Om maar meteen met de bekende deur in huis te vallen: Niemand is perfect. Je verwacht ook niet van de mensen om je heen dat ze perfect zijn, dus waarom zou je dat van jezelf verwachten? Met twee maten meten is niet eerlijk. Wanneer je continu het perfecte van jezelf verwacht en de focus alleen maar legt op dat wat je niet goed vind, zal je jezelf uiteindelijk als een slecht persoon gaan zien. Zonde, want dat ben je helemaal niet. Toch kon ik me heel erg druk maken over een heleboel dingen. Dag in dag uit zag ik enkel de dingen die ik niet goed vond aan mezelf. 

Ik voelde me schuldig als ik geld moest lenen van m'n moeder, als ik had geroddeld over iemand anders of als ik m'n huiswerk niet had gemaakt. Ik ging aan mezelf twijfelen als ik een vriendschapsverzoek op social media niet had beantwoord of als ik een afspraak had afgezegd, omdat ik tijd voor mezelf nodig had. Ik voelde me schuldig als ik uitsliep, niet naar de sportschool ging, m'n herstel niet soepel liep, ik een glas in de keuken stuk liet valen of vergeten was om de planten water te geven. Wat stelt het nou eigenlijk allemaal voor? Zou je je af kunnen vragen. Dit doen we toch allemaal weleens? Toch is het zo dat wanneer je erg worstelt met je zelfbeeld dit soort dingen heel lastig kunnen zijn om te relativeren. Ik legde al deze dingen onder een vergrootglas waardoor ik ze als slechte en enige eigenschappen van mezelf ging zien, maar iss dit werkelijk alles wat ik ben en hoe grote rol spelen bovengenoemde zaken eigenlijk in het leven? 

Wat goed kan helpen is om eens een keer een lijstje te maken van alle dingen waar je je schuldig over voelt gedurende de dag. Wanneer alles zwart op wit staat zou je het lijstje eens door kunnen nemen om te kijken of het nou werkelijk nodig is om je schuldig te voelen. Dit kan je alleen doen, maar het is makkelijker om te doen met je behandelaar of iemand die je vertrouwd. Op deze manier is er ook iemand die objectief naar de situatie kijkt en dat kan een hoop steun bieden.

Neem het lijstje door en kijk of het werkelijk nodig was om je schuldig te voelen. Heb je iemand daadwerkelijk heel veel pijn gedaan? Kon je iets aan de situatie doen? Heb je permanente schade gedaan aan jezelf of iemand anders? Hoe zou jij het vinden als iemand anders dit had gedaan? Misschien dat je in sommige gevallen je excuses aan kan bieden of je voor kan nemen het de volgende keer anders te doen, maar je zal zien dat het vaak dingen zijn waar je je helemaal niet zo schuldig over hoeft te voelen. Dingen die we allemaal weleens fout doen en dingen die een ander kan begrijpen als je het uitlegt. 

M'n moeder vertelde me wel 100 keer dat ze me graag wat geld leende als ik dat voor een goed doel ging gebruiken. Roddelen is niet leuk, maar ik was echt geen roddeltante en zei nooit heel gemene dingen over een ander en af en toe je huiswerk niet maken zal helemaal geen onwijze invloed hebben op je verdere schoolprestaties. Het is logisch dat je geen vriendschapsverzoek accepteerd van iemand die je niet goed kent en het is belangrijk om tijd voor jezelf te nemen als je daar aan toe bent. Uitslapen en je rust pakken is belangrijk en zeker niet nutteloos. Sporten moet je alleen doen als het goed voelt en herstel mag met ups en downs gaan. Een glas is slechts een glas, die kun je opnieuw kopen en die planten? Ik ken maar weinig mensen die geen grapjes maken over het niet water geven van hun planten. Al met al, we doen het allemaal en deze dingen maakten mij absoluut geen slecht mens.

Bovendien is het belangrijk om te onthouden dat we leren van onze fouten. Door fouten te maken, deze te herkennen, erkennen en van te leren groeien we en worden we volwassen. En tja, sommige dingen, zoals glazen stuk laten vallen, zal ik misschien wel heel mijn leven blijven doen. Ik ben nou eenmaal een beetje onhandig, soms niet zo leuk, maar uiteindelijk kan ik er ook wel een beetje om lachen. 

Voel jij je vaak schuldig?