Verandering is onvermijdelijk
Het leven loopt niet altijd zoals we zouden willen. Hoe hard we ons best ook doen, we hebben niet over alles de controle. Mensen worden ziek, gaan trouwen, mensen gaan dood, worden zwanger, mensen liegen, worden verliefd of laten je in de steek. Ieder mens maakt verkeerde keuzes, maakt fouten. Jij en ik. Soms zouden we willen dat we iets opnieuw konden doen. Gewoon een jaartje terug in de tijd om andere keuzes te maken, andere wegen in te slaan. Het is niet mogelijk. We leven maar één keer en vandaag moeten we er het beste van maken. We leren van onze fouten, maken het beste van onze keuzes en leven ons leven zo goed en zo kwaad als het kan. We veranderen. Iedere dag worden we door wat we meemaken een beetje ander mens. Niet alleen wijzelf veranderen, onze omgeving verandert ook. Soms is dat fijn, soms is dat verdrietig. Verandering betekent immers dat je vaak ook iets verliest...
Sinds de start van Proud2Bme heb ik enorm veel meegemaakt en ontzettend veel geleerd. Ik heb kunnen leren van de meest uiteenlopende professionals, heb meer kunnen voelen door vele bijzondere bezoekers en de nodige nuance aan kunnen brengen door een blik vol ervaringsdeskundigen. Ik heb me kunnen ontwikkelen tijdens bijeenkomsten en evenementen. In de afgelopen jaren heb ik helaas ook veel narigheid meegemaakt. Ik ben met regelmaat voorgelogen en mensen hebben me laten vallen. Ik ben teleurgesteld en ben mensen verloren. De persoon die ik was toen ik in 2009 startte met Proud2Bme, ben ik nu niet meer.
Dat is het leven. We veranderen allemaal door wat we meemaken. Verandering is onvermijdelijk, zo ook binnen een organisatie. Mensen maken dingen mee, groeien uit elkaar, krijgen andere prioriteiten en dromen of raken hun motivatie kwijt. De Proud redactie is pittig lang een heel hecht team geweest. We deelden veel met elkaar en gingen er allemaal vol voor. Heel bijzonder en warm. Het is vrij normaal dat mensen na 4, 5 of 6 jaar ergens werken toe zijn aan iets anders. Toe zijn aan verandering. De reden hiervan zal voor een ieder anders, soms privé, zijn. Wat de reden ook is, het betekent verandering. Juist dat kan heel lastig zijn als je behoefte hebt aan stabiliteit, zoals vele bezoekers van Proud2Bme.
Proud2Bme is, net als ik, door de jaren heen veranderd. Ik begon in 2009 met 2 vrijwilligers. In de afgelopen 8 jaar zijn er vijf stagiaires actief geweest voor Proud, meer dan tien medewerkers en zo'n 100 vrijwilligers. Ieder jaar was de samenstelling van het team anders. De ene keer verliep alles soepeler dan de andere keer. Soms was het vertrouwen onderling groot, soms was het aftasten. Nieuwe mensen aannemen is een ingewikkelde klus, zeker omdat we als ervaringsdeskundigen allemaal mensen zijn met een rugtas. Een werkrelatie met een nieuwe medewerker of vrijwilliger opbouwen vraagt veel energie, geduld en vertrouwen. Het stroomt binnen een organisatie, zeker waar er vrijwilligers zijn, omdat hierbij het verloop vaak een stukje groter is.
Eén van de grootste veranderingen voor Proud2Bme was nog wel de verhuizing. Van een eigen kantoor in een een mooi, oud pand in een vrije omgeving met veel natuur, naar een open ruimte zonder eigen plek in een modern gebouw middenin de stad. Iets waar we niet op zaten te wachten, maar waar we helaas geen invloed op hadden. Het enige wat we konden doen was er het beste van maken. Eenmaal gevestigd in het nieuwe gebouw, hebben we maar liefst vijf keer moeten verhuizen. Keer op keer was de ruimte niet geschikt of werd de gang ontruimd voor een andere afdeling.
Het is met regelmaat spannend geweest of we alles voldoende konden bemensen. Plotselinge uitval van medewerkers, wisselen van baan, het toch niet goed inschatten van de tijd door vrijwilligers en ga zo maar door. Verandering was er altijd. Iets wat onrust gaf, maar ook uitdaging bood.
Tenslotte was er nog de onzekerheid van financiering. Ieder jaar is het de vraag of Proud2Bme voldoende geld ontvangt om voort te bestaan. Dit betekent dat we nooit weten of we over een jaar nog een baan hebben. Pittig spannend als je een eigen huis hebt en een gezinnetje om te onderhouden.
De afgelopen maanden heeft een groot deel van de voor jullie bekende kern de Proud redactie verlaten. De redenen hiervan zijn uitleenlopend, maar ik kan me voorstellen dat het, omdat het binnen zo'n korte tijd plaatsvindt, voor onzekerheid en onrust zorgt. Dat herken ik, omdat het mij ook onzekerheid geeft en omdat vele eerdere veranderingen binnen het Proud team ook veel stress en angst hebben opgeleverd.
Alles kan zomaar veranderen. We hebben hier geen tot nauwelijks controle op. Dat is lastig, maar opnieuw ook een uitdaging. Het leven is niet stabiel. Morgen kan alles anders zijn. Morgen kan je leven er totaal anders uitzien. Morgen kan de liefste overlijden en je grootste vijand je baas zijn. Het enige wat we met elkaar kunnen doen, is er het beste van maken.
Vertrouwen. Zoals veel van onze bezoekers is ook voor mij vertrouwen een kwetsbaar iets. Er zijn maar weinig mensen die ik vertrouw en zelfs dat kleine groepje mensen heeft me wel eens teleurgesteld. Net zoals dat ik wel eens mensen heb teleursgeteld. Ik kan ervoor kiezen niemand meer te vertrouwen, maar dat maakt me verdomde eenzaam. Misschien word ik dan niet meer gekwetst, maar echt leven doe ik dan ook niet meer.
Ik begrijp het volkomen dat de recente verandering van het Proud team spannend en eng voor velen is. Wie is er te vertrouwen? Wie laat me in de steek? Wie vertel ik nog wat? Kan ik mezelf wel vertrouwen? Ik zou willen dat ik er een antwoord op heb, maar dat heb ik niet. Ik kan je niet zeggen wie te vertrouwen is. Ik kan alleen maar mijn uiterste best doen om het leven zo waardevol en mooi mogelijk te maken. Net als jij. Hoe kwestbaarder ik me op durf te stellen naar de mensen die ik ontmoet, hoe meer verdieping mijn leven krijgt. Ja, hoe harder ik soms ook gekwetst word. Het zij zo. Dat is het leven. Het hoort erbij en ik leer ervan.
Het voelt naar om mensen te verliezen, het is zwaar om met veel verandering om te gaan. Oorzaken zoeken, schuldigen aanwijzen. Ik heb het in mijn leven allemaal gedaan. Waar me dat heeft gebracht? Nergens. Het is nutteloze energie. Er is nooit 1 oorzaak, nooit 1 'schuldige'. Het leven gaat zoals het gaat en daar hoort verandering bij. De kunst is om op een manier mee te veranderen die dichtbij je hart ligt. Die voor jou goed voelt. Als dat betekent dat je iets loslaat, dan is het goed. Als dat betekent dat je een paar maanden de tijd nodig hebt om je weer open te stellen, dan is het goed. Belangrijk is dat je je op jezelf richt en kijk wat voor jouw leven, jouw herstel, jouw toekomst van waarde is. Het antwoord daarop is voor iedereen anders. Misschien kan verandering dan nog weleens heel veel waardevols betekenen, je nieuwe kansen bieden en nieuwe inzichten opleveren.
Ik vind het spannend. Het afgelopen jaar was een zwaar jaar. Er is veel gebeurd. Zoveel dat ik het nauwelijks kan bevatten. Het lijkt soms een nare droom, soms een waardevolle toevoeging aan mijn leven. Iedere dag is anders en ik weet niet hoe morgen zal zijn. De komende maanden zal ik hard moeten werken aan het opbouwen van een nieuw trots team. Dat vind ik een mooie uitdaging, maar ook een moeilijke taak. Het vereist niet alleen veel inzet, maar ook kwetsbaarsheid en vertrouwen. Open staan voor nieuwe mensen, ervaringen en verhalen. Ik zal mijn best doen er iets moois van te maken zodat we jullie, stuk voor stuk, zoveel mogelijk kunnen steunen bij iedere verandering en uitdaging die je tijdens het herstel van jouw eetstoornis tegen zal komen.
Het leven is niet altijd leuk en iedere dag is anders. Verandering zorgt voor verlies, maar ook voor winst. Nieuwe ervaringen, nieuwe kansen. Verandering is ook nodig om vooruit te komen in het leven, om je te ontwikkelen als mens. Verandering is onvermijdelijk, maar niet alleen maar negatief. Verandering is ook positief. Probeer hiervoor open te staan. Dan doe ik dat ook. Laten we met elkaar vechten voor een zo eetstoornisvrij mogelijk en liefdevol 2018.
Gerelateerde blogposts
Reacties
Ik stuur je licht en vertrouwen :)
(hoewel ik aan het begin wel even dacht van oh no, Scarlet jij gaat niet ook stoppen toch? Gelukkig niet :D
Toch leeft bij mij de vraag nog: waar is Jasmijn gebleven? Er is nooit een afscheidsblog van haar online gekomen, of een bericht dat ze (tijdelijk) zou stoppen. Zou het wel fijn vinden om daar nog iets over te horen, anders blijft dat zo'n open einde..
Ik vind het top dat hier aandacht aan word besteed.
Ook ik heb zelf ook ontzettend veel moeite met verandering mede oor mijn autisme.
Ik wil altijd dat alles hetzelfde blijft dan is het duidelijk voorspelbaar en veilig.
Ik heb ook echt alles onder controle hebben..
En ik ben ontzettend bang dat mensen mij in de steek laten, ik heb verlatingsangst.
Ik heb ook behoorlijk wat meegemaakt de afgelopen jaren wat ook heel veel invloed op mij heeft waardoor ik als persoon veranderd ben en ook mijn leven veranderd heeft..
Mijn houvast en veiligheid is weg en heb ik veel mensen met wie ik dagelijks optrok en waar ik lief en leed mee gedeeld heb en veel mee mee heb gemaakt moeten loslaten loslaten is ontzettend moeilijk en pijnlijk!!!
Maar ik probeer altijd alles positief te kijken moeilijke momenten maken je meestal uiteindelijk sterker en zorgen er vaak voor dat je uiteindelijk steviger in je schoenen staat!!
Uiteindelijk komt altijd alles goed heb vertrouwen!!!
Ik vind het zelf ook jammer dat het 'vertrouwde' team nu grotendeels weg is bij Proud, maar weinig aan te doen helaas..
Dankjewel voor al je moeite en energie voor hoe je je inzet voor Proud, ik haal er ondanks de wisselingen nog steeds erg veel motivatie en herkenning uit :)
Er zijn redactiemedewerkers nodig maar het is een functie om daarna weer door te groeien naar een volgende werkplek. Toevallig viel het tegelijk wellicht voor Sandra, Noushka en Laura, jasmijn was tijdelijk volgens mij dus dat was al duidelijk..
Succes met het nieuwe team!
Ik wens jullie als Proud team sterkte en ik hoop dat jullie samen een hecht en fijn team worden en het vooral ook goed hebben met elkaar.
Heel veel liefs !
@Esther, volgens mij had Nouska een tijd terug aangekondigd in een blog dat ze is gestopt bij proud.
@Esther, volgens mij had Nouska een tijd terug aangekondigd in een blog dat ze is gestopt bij proud.
Voor jou is het ook een pittige verandering, ik wil je veel wijsheid en succes wensen met het samenstellen van een nieuw team!
Hopelijk heb je nog plezier aan je werk, de onderliggende toon klinkt niet heel gelukkig...
In het begin van de blog was ik er even bang voor dat jij ook ging stoppen en proud2bme niet mee zal bestaan, gelukkig is dit niet zo.
Ik herken mezelf hier heel erg in. De veranderingen van laatst, eerst Nouska, toen Sandra en daarna Danique weg, vond ik best lastig. Ik was gewend geraakt aan de manier van bloggen ect. Ik vind het altijd lastig, maar jouw blog heeft echt heel erg geholpen weer positief te worden.
Bedankt!
Groetjes Autianno
Vooral mooi hoe je je kwetsbaar durft op te stellen en laat zien dat er ook rondom proud zelf het af en toe spannend is of het wel kan blijven doorgaan. Dat lijkt me vooral ook voor jou onzeker.
Ik heb in elk geval erg veel aan de website en de medewerkers gehad. En ik weet zeker dat ook de ' nieuwe garde ' steun en vertrouwen kan bieden
Geen andere woorden hadden dit beter kunnen omschrijven dan deze.
Ik weet zeker dat er weer een nieuw mooi Proud-Team komt die ons kan helpen, motiveren en steunen. We moeten alleen geduld hebben en geen hoge eisen stellen. Dat is denk ik iets waar menig mens nog wel eens over valt, dingen verwachten die niet te verwachten zijn. Jullie zijn ook maar mensen en hebben een hart. Net zoals iedereen hier. Ik denk dat we ook even stil moeten staan bij dat jullie ons zo hard mogelijk proberen te helpen waar het kan. Jullie mogen echt trots zijn op wat er al is bereikt met dit team! En anders dan ben ik dat wel! Jullie zijn goed en waardevol oké en daarbij hoeven jullie niet aan jezelf te twijfelen. Heel erg bedankt voor wat jullie doen!
Ik heb alle vertrouwen in jou en in je nieuwe team. Voor jullie allemaal ook alvast een héél fijn en gezond 2018 gewenst!
Liefs! ♥️
Ik denk dat met deze mooie en fijne uitleg ook meer begrip is en minder angst bij de bezoekers dankjewel
Daar ben ik zelf ook achter gekomen door de dingen die gebeurt zijn(in me woning) ben ik heel anders geworden.
En volgend jaar hoop ik te gaan verhuizen.
En wat betreft proud ik vind het nog altijd een hele fijne site waar ik Veel herkenning en steun uit haal!
Prachtige foto's van jouw scarlet!
Je bent een hele mooie vrouw
De toon in het artikel komt (helaas) niet heel vrolijk over. Ik hoop dat Scarlet haar draai kan vinden in de veranderingen en dat ze daarin keuzes kan maken waarmee ze zich prettig voelt. Toch komt de toon ook enigszins over alsof ze zichzelf wilt indekken voor negatieve reacties over de veranderingen.
Ik kan me heel goed voorstellen dat zoiets nodig kan zijn, maar het is me wel opgevallen dat de medewerkers van Proud ondertussen alinea's tot hele artikelen nodig hebben om zichzelf in te dekken. Ik vind het heel vervelend dat dat nodig is, maar het blijft natuurlijk wel een online omgeving waarin niet alles te voorkomen is. Ik hoop dat de focus weer terug mag naar de inhoud van de artikelen en de boodschap die een medewerker wilt overbrengen in plaats van de mogelijke reacties. ♥
Je vind vast wel weer een nieuw team. Hopelijk kun je het met iemand overleggen.
Is er iets wat wij kunnen doen om jullie te steunen? Ik hoop dat deze site er nog lang mag zijn.
Groetjes,