Jongeren die overgewicht hadden en bezig zijn met afvallen lopen een groter risico op het ontwikkelen van een eetstoornis. Daarentegen ontvangen zij door hun gewichtsgeschiedenis veelal niet de juiste hulp.
“Om de een of andere reden zien we vaak niet in dat deze jongeren een risico vormen. We zeggen ‘Oh boy, jij moet echt nodig afvallen, maar dat is moeilijk voor je omdat je zo dik bent”, aldus Leslie Sim, behandeldirecteur van de Mayo Clinic in Minnesota en hoofdauteur van het onderzoeksrapport dat vandaag werd gepubliceerd in het oktober nummer van ‘Pediatrics.’
In het rapport bekijken Sim en zijn collega’s twee situaties waarin tieners met een geschiedenis van overgewicht, een ernstig restrictief voedingspatroon ontwikkelen om gewicht te verliezen. Het indentificeren van een eetstoornis blijft echter uit ondanks regelmatige controles gedurende twee jaar.
De symptomen die bij deze jongeren opspeelden waren onder meer concentratieproblemen, irritatie, het snel koud hebben, pijn op de borst, stress, problemen met de menstruatie, haarverlies en duizeligheid. Doktoren associeerden deze symptomen met minder voorkomende stoornissen, zoals bepaalde maag/darmproblemen en problemen met de eierstokken.
In de Mayo Clinic heeft zo’n 35 procent van de jongeren die wordt behandeld voor een eetstoornis een geschiedenis met overgewicht. Dat zou wel eens nationaal ook zo kunnen gelden. In Amerika heeft zo’n 30 procent van de jongeren overgewicht. Het is daarom ook erg verontrustend dat het zo lang duurt om een eetstoornis te ontdekken bij jongeren met een geschiedenis van overgewicht. De beste prognose voor herstel van een eetstoornis is immers vroegdetectie.
De gevallen waarover wordt gesproken zijn een afspiegeling van een trend, waarvan het aantal gevallen de afgelopen 5 jaar flink is toegenomen, aldus psychiater en behandeldirecteur van Children’s Hospital Colorado, Jennifer Hagman. Volgens haar gaat het hier om een nieuwe risicogroep die niet wordt opgemerkt.
Deze jongeren komen in exact dezelfde toestand binnen (angst voor vet, streven naar afvallen, overmatig bewegen, restrictief eten) als jongeren die de diagnose anorexia nervosa krijgen. Maar omdat ze een normaal gewicht of licht overgewicht hebben wordt aan een eetstoornis niet gedacht.
Volgens Lynn Grefe, voorzitter van de National Eating Disorders Association duwen we jongeren met overgewicht steeds meer in de richting van een eetstoornis naarmate de anti-obesitas campagnes toenemen, door deze te richten op maat en gewicht in plaats van gezondheid en geluk.
De nummer 1 risicofactor voor het ontwikkelen van een eetstoornis is een dieet, zegt Leslie Sim. “Ik heb nog nooit een eetstoornis gezien die niet is begonnen met een bewuste poging om minder te eten.”
Wanneer een jongere met overgewicht start met afvallen, wordt dat gezien als een positief iets en wordt dit toegejuigd. Dat sommige jongeren ondertussen allerlei fysieke en psychische problemen ontwikkelen door hun verstoorde eetgedrag wordt niet gezien als gevolg van hun gewicht. Het is van groot belang dat symptomen van eetstoornissen meer worden herkend ongeacht iemands gewicht.
Bron: usatoday.com
Geef een reactie