Hoe praat je met je kind

Ik herinner mij nog goed dat mijn ouders het soms best lastig vonden om met mij te praten. Zeker toen ik op de middelbare school zat en lekker aan het puberen was. Het lag niet echt aan hen, want ik was wat praten over mijn gevoel betreft echt niet de makkelijkste. Ik denk dat je je als ouders behoorlijk machteloos kan voelen wanneer je merkt dat je kind niet lekker in zijn/haar vel zit, maar hier bijna niks over loslaat. Hierbij maakt het dan misschien niet eens zoveel uit of het nou gaat om je dochter van 13 of van 23 jaar. Als ouder wil je graag dat je kind gelukkig is en wil je er voor hem/haar zijn als dit niet zo is…

Maar er zijn voor je kind is lang niet altijd makkelijk. Soms is het makkelijker als je samen onder een dak leeft, maar dit kan het ook lastiger maken omdat je constant op elkaars lip zit. Praten over hoe het echt met je gaat ligt soms gevoelig en in de puberleeftijd van kinderen kan het voor ouders zeker lastig zijn om echt contact te maken en over lastige dingen in gesprek te gaan.

Bron

Ik heb het dan wel over kinderen, maar hiermee bedoel ik het als kind van ouders, een kind kan dan namelijk ook 18, 23 of 30 jaar zijn. Verder zal ik in de vrouwelijke vorm praten, dus dan gaat het over een dochter, maar het kan natuurlijk net zo goed over een zoon gaan.

Schaamte
Wanneer je kind kampt met problemen of niet lekker in haar vel zit kan schaamte er voor zorgen dat het voor hen heel lastig is om hier over vertellen. Ze kunnen zich schamen voor de problemen die zij hebben om heel veel verschillende redenen, bijvoorbeeld omdat zij het gevoel hebben dat ze zich aanstellen of geen reden hebben om zich zo te voelen en dit vergroot de drempel om om steun en hulp te vragen.

Angst voor oordeel
Een andere reden waarom veel meiden met eetstoornissen bijvoorbeeld niet direct met hun omgeving praten over hun problemen, kan voortkomen uit dat zij bang zijn voor het oordeel van anderen. Dit geldt echter niet alleen voor eetstoornissen, maar ook voor veel andere psychische problemen. Veel psychische ziektes zijn moeilijk te begrijpen voor mensen die hier geen ervaring mee hebben. Bij eetstoornissen is dit ook het geval. Deze kunnen erg complex in elkaar zitten en er komen allerlei dingen bij kijken. Om er een beeld van te krijgen, kun je deze video eens kijken. Er is veel informatie over eetstoornissen te vinden op het internet en op onze website en dit kan al veel helpen, maar het is ook zo dat dit voor iedereen anders is. Het kan heel goed zijn dat jouw kind dit heel anders ervaart dan hoe het in het standaard tekstje of in de persoonlijke verhalen op internet beschreven staat. Mensen met een eetstoornis weten vaak dat dit complex is en zijn bang dat anderen hen niet zullen begrijpen. Meningen zijn al snel gevormd en dit is waar veel meiden bang voor zijn.

Bezorgdheid
Wat ik vaak merk, is dat bezorgdheid ook een obstakel is voor veel meiden om hun problemen te bespreken met hun ouders. Veel kinderen willen hun ouders niet belasten met hun problemen omdat ze bang zijn dat ze zich heel veel zorgen gaan maken. Zij willen hun ouders geen pijn doen. Daarnaast beseffen ze niet altijd dat ouders vaak wel zien dat er iets is, maar dat juist het feit dat zij er maar niet achter komen wat er aan de hand is ervoor zorgt dat die bezorgdheid nog meer toeneemt. Hier kun je als ouder wel wat aan doen.

♥ Zorg uitspreken
Wanneer je merkt dat er iets is met je zoon of dochter maar zij laat hier niks over los, kun je je zorg uitspreken. Je kunt ook best zeggen dat je al bezorgd bent en dat je liever hoort wat er aan de hand is zodat je wellicht kan helpen of ondersteunen. Als ouders kan je je behoorlijk machteloos voelen op het moment dat je niks kan doen omdat je niet weet wat er is.

♥ Geef ruimte
Wanneer je in gesprek gaat met je kind over bijvoorbeeld problemen die spelen in haar leven, is het belangrijk om haar de ruimte te geven. Het vertellen of erover praten is al moeilijk en dan is het fijn als je merkt dat er tijd en aandacht is voor het verhaal. Voer een belangrijk gesprek niet even snel tussendoor als er daarna allerlei andere afspraken zijn. Zorg dat er ruime tijd is, zodat dat geen stoorzender is. Verder is het ook goed om in een ruimte te zitten waar je niet afgeleid wordt door allerlei andere dingen. Vermijd bijvoorbeeld de woonkamer waar allerlei andere mensen in en uit lopen en waar bijvoorbeeld de tv aan staat.

Bron

♥ Luister
Bij het bovenstaande punt, de ruimte geven, hoort ook goed luisteren. Dit betekent dus dat je kind haar verhaal mag doen zonder dat dit constant onderbroken wordt. Natuurlijk kun je als ouder vragen stellen, maar doe dit op gepaste momenten. Echt goed luisteren is heel lastig. We denken allemaal al snel dat we dat goed kunnen, maar dit wordt nog weleens overschat. Tijdens gesprekken zijn wij geneigd om al snel verder te denken, na te denken over oplossingen bijvoorbeeld of wij gaan in gedachten al gelijk in de weerstand. Probeer je echt te focussen op het gesprek. Je mag erna best even de tijd nemen om na te denken en het te verwerken voordat je reageert.

♥ Geef aan wat het met jou doet
Kinderen kunnen heftige dingen meemaken en dit kan ook impact hebben op jou als ouder. Je mag best vertellen wat iets met jou doet. Je mag best zeggen dat je ergens van schrikt of bezorgd over bent. Dit kan voor je kind heel betekenisvol zijn.

♥ Sluit aan bij de belevingswereld van je kind
Een kind in welke levensfase dan ook, heeft al snel een heel andere belevingswereld dan jij als ouder. Probeer je in te leven en aan te sluiten bij zijn/haar belevingswereld. Wanneer zij nog op de middelbare school zit kan het zijn dat ze heel gevoelig is voor groepsdruk en dat dit voor bepaald gedrag zorgt. Het is belangrijk dit te erkennen en dit te kunnen begrijpen om er ook echt goed op te kunnen reageren. Door meer zicht te krijgen op de belevingswereld van een kind, om hier uiteindelijk op aan te kunnen sluiten, is het goed om door te vragen op dingen die zij verteld en te vragen naar hoe dingen voor haar zijn en wat belangrijk voor haar is.

♥ Toon begrip
Door door te vragen over dingen en te vragen hoe dingen voor haar zijn en werken, toon je begrip. Je toont interesse en de wil om dingen te begrijpen. Je kunt ook best vertellen dat je haar graag wil begrijpen maar dat het een complexe situatie is dus dat ze jou daarbij moet helpen. Op die manier stel je je ook kwetsbaar op, net zoals zij dat doet. Dit kan erg helpen. Verder is het goed om te laten zien dat je haar begrijpt, wanneer je haar begrijpt. Erken dat sommige dingen lastig zijn en dat het niet gek is dat ze daar mee zit. Dat het er mag zijn en dat ze zich daar niet voor hoeft te schamen en dat het niet raar is dat zij zich zo voelt.

♥ Niet alles in één keer willen bespreken
Als buitenstaander kun je soms een aantal stappen vooruit denken en wanneer je graag wilt helpen, kun je dingen te snel willen bespreken of oplossen. Hou er rekening mee dat dit voor de ander helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Wanneer mensen beginnen te praten over hun problemen, is dit vaak een hele grote eerste stap. Zij willen en kunnen niet altijd direct alles in één keer vertellen. Forceer niet en accepteer de stapjes die gezet worden. Je kunt er soms beter op een later moment nog eens op terug komen. Doorvragen kan anders overvragen worden en dat kan er voor zorgen dat ze dicht klapt en niks meer verteld. Soms is iemand er nog niet aan toe om alles al te delen.

♥ Kom niet direct met oplossingen
Soms is alleen praten al genoeg en hoeft er niet altijd een oplossing te komen op dat moment. Het kan juist heel vervelend zijn als iemand direct in oplossingen gaat denken terwijl je eigenlijk alleen even van je af wil praten. Daarnaast komt het bij een eetstoornis ook geregeld voor dat iemand nog niet toe is aan die mogelijke oplossing. Direct over hulp beginnen kan juist weerstand oproepen omdat dat nog te eng is, omdat iemand daar nog niet klaar voor is en alleen wat begrip wil.

♥ Vraag naar wat zij wil
Probeer in het gesprek te peilen waar de behoefte ligt. Wil zij er alleen over praten? Of wil zij bepaalde steun van haar ouders of omgeving? Kunnen jullie haar misschien helpen of wil ze wel hulp? Het is belangrijk om haar te vragen wat zij wil en om vanuit hier verder te kijken. Pushen heeft geen zin en zorgt er alleen maar voor dat jullie verder van elkaar af gaan staan.

Wat is jouw tip voor ouders om met hun kind te praten?