Mijn vader en mijn eetstoornis

Toen ik een eetstoornis had, snapte mijn vader daar in het begin echt geen bal van. Ik begreep op dat moment ook helemaal niets van hem. Waarom deed hij zo? Waarom snapte hij het niet? Waarom vroeg of zei hij dan niets? Ik vond dat hij me negeerde en dacht dat hij me een aansteller vond. Hij bleef maar zeggen: ‘’Kom op, gewoon wat meer eten.”

We hebben daardoor vaak ruzie gehad tijdens mijn eetstoornis. Ik voelde me zo onbegrepen. Omdat mijn vader niets zei aan tafel, dacht ik dat hij me negeerde. Hij was streng als ik een avondje weg ging en praatte bijna niet meer tegen me. Wat had ik hem misdaan, waarom had hij een hekel aan me?

‘’Voor mijn vader ben ik lucht. Hij snapt er gewoon niets van. Hij houdt gewoon zijn mond en vraagt niet eens hoe het met me gaat. Het kan hem gewoon helemaal niets schelen. Als ik moet huilen kijkt hij de andere kant op en als hij hoort dat ik ben afgevallen geeft hij geen kick. Doet het hem dan helemaal niets?”
Dochter

Ik denk dat mijn vader toen der tijd gewoon echt niet wist hoe hij met me om moest gaan. Hij wist niet wat er in me omging, vond het ergens ook eng en voelde onmacht. Was het goed om te zeggen dat zijn dochter er goed uit zag, of was het fout en zou ze dan juist weer slechter gaan eten? Moest hij haar dwingen te eten of moest hij haar juist zelf de keuze geven? En wat moest hij doen als ze huilend boven haar bord hing tijdens het avond eten? ###

‘’Ik wilde wel iets doen, maar ik snapte er gewoon helemaal niets van. Waarom at ze niet gewoon? Ze was helemaal niet dik, waarom dacht ze dat? Als ik haar op haar eetgedrag wees, werd ze boos of zei ze dat ik het toch nooit zou begrijpen. Maar uitleggen deed ze ook niet. Ik heb geaccepteerd dat ik het niet snapte en mijn mond maar gehouden met het idee dat ze daar het meeste aan had. Alles wat ik zeg schoot toch in het verkeerde keelgat.” Vader

Veel vaders staan met lege handen als hun dochter een eetstoornis heeft. Je kunt ze niet hun geld afpakken en alle kastjes in huis op slot doen om te voorkomen dat ze een eetbui gaat houden. En je kunt het eten ook niet bij haar naar binnen proppen als ze aan moet komen. Dus wat moet je dan, als ze het zelf niet doet terwijl je ziet hoe ongelukkig ze is?

‘’Ik ben regelmatig boos geworden op mijn dochter wanneer ze haar bord niet leeg at. Ze zou zich er dan misschien wel heel rot over gaan voelen, maar het eten moest erin. Ze kon niet nog dunner worden. Ik heb gedreigd met huisarrest, het afnemen van zakgeld en ook geprobeerd juist te belonen door leuke dingen te gaan doen. Niets hielp. Ik weet het ook niet meer.” Vader 

Misschien wordt jouw vader wel heel boos op je als hij merkt dat je het ontbijt hebt overgeslagen. Hij begrijpt niet dat je express je eten overslaat, terwijl je weet hoe ongezond het is en terwijl je misschien zelfs in behandeling bent.

Veel meiden maken dan ook regelmatig ruzie met hun ouders over eten vanwege hun eetstoornis. Heel vervelend. Want juist in dit soort periodes in je leven heb je de steun van je ouders nodig, maar door de ruzie is die steun er niet of erg weinig.

Wat kun je hier nu eigenlijk aan doen als dochter en als vader? Hieronder vind je een aantal handige tips. Sommige tips werken natuurlijk niet meteen of werken niet als de ander niet op de hoogte is van jouw problemen. Maar probeer ze uit en oefen ermee. Stop in ieder geval allebei met liegen, negeren en doen alsof er niets aan de hand is. Want er is weldegelijk iets aan de hand. 

Schrijf een brief
Vaders:
Niet alle, maar wel veel mannen vinden het lastig om te praten over hun gevoel, maar het is toch heel belangrijk om te uiten. Het is daarom soms handig om eens op papier of in de mail te zetten wat je voelt. Vertel daarin hoe lastig je het vindt dat je dochter een eetstoornis heeft en dat je graag iets voor haar wilt doen, maar nog niet zo goed weet hoe. Laat ook weten dat je openstaat voor tips en graag wat uitleg zou willen.

Dochters:
Durf je niet zo goed uit te leggen hoe je eetstoornis werkt voor jou, schrijf het dan op. Door uit te leggen wat je problemen met eten zijn en wat je voelt kan je vader een stuk beter begrijpen hoe het voor jou is. Voor veel mensen is het moeilijk om zich in te leven in een probleem dat ze zelf niet herkennen. Het is aan jou om uit te leggen hoe het zit en te vertellen wat hij wel en misschien beter niet kan doen.

Als je in therapie zit
Vaders: 
Volgt je dochter een behandeling of gaat ze naar een psycholoog, dan is het fijn om daar af en toe eens naar te vragen. Vraag haar hoe het gaat met de behandeling, wat ze moeilijk vindt en wat er al wat beter gaat. Deze belangstelling kan jullie wat dichter bij elkaar brengen. Wil ze er niet over praten, geef dat dan tijd, maar blijf belangstellend.

Samen:
Bij veel therapeuten, ggz-instellingen of een centrum voor eetstoornissen worden ook systeemgesprekken of andere therapieën gegeven waarin de cliënt samen met familie in behandeling gaat of af en toe gesprekken heeft. Je kunt hier naar vragen of op de website van de instelling kijken. Het kan ook fijn zijn als de ouder een keer komt kijken in het therapiegebouw of jullie samen een gesprek hebben over hoe het thuis gaat en over elkaar begrijpen. Dat kan een hoop opheldering geven. Dit soort gesprekken of behandelingen zijn er ook wanneer de (zoon of) dochter 18+ is.

Dochter:
Vertel je vader zo af en toe hoe het gaat in therapie. Ook als hij er zelf niet naar vraagt. Waar ben je mee bezig, wat zijn je doelen en hoe vind je het? Laat hem weten dat je bezig bent. Dat geeft veel ouders een beetje hoop en het is meteen een opening om er over te praten. 

Eventueel kun je aan jouw psycholoog vragen of hij/zij jou kan helpen beter met je vader te communiceren. Je kunt hem een keertje mee vragen of met je therapeut overleggen hoe je er aan kunt werken. 

Doe iets leuks
Samen:
Ook als jullie er weinig of niet over praten, is het belangrijk leuke dingen te blijven doen, of juist te gaan doen. Dit kan er voor zorgen dat jullie met elkaar in gesprek raken, gewoon wat afleiding bieden of er voor zorgen dat jullie weer eens samen een leuke tijd hebben. Ga bijvoorbeeld wat vaker samen de hond uitlaten, een keer naar de bioscoop met z’n tweetjes, haar kamer verven, een eindje fietsen of een dagje naar de dierentuin. Dat soort dingen doen, kan jullie weer wat dichter bij elkaar brengen.

Keur niet af
Vader:
Het is lastig om je dochter te begrijpen wanneer ze zo slecht voor zichzelf zorgt en niet goed in haar vel zit. Dat betekent niet dat ze op andere gebieden ook niet goed bezig is. School en haar gezondheid zijn niet de enige dingen waarin ze goed in kan zijn. Buiten school heeft ze misschien ook een hobby, verzamelt ze iets, maakt ze haar kamer gezellig, helpt ze mee in huis, laat ze de hond uit, is ze goed in aardrijkskunde (ook al is ze niet goed in duits) en ga zo maar door. Er zijn altijd punten die een complimentje verdienen. Vergeet die niet uit te spreken wanneer het een tijd niet zo goed met haar gaat en ook als het weer beter gaat.

Dochter:
Probeer niet alleen de negatieve dingen van je vader te onthouden, maar sla ook zijn complimentjes op. Zegt je vader weinig of is het snel negatief, probeer daar dan eens over te praten. Laat hem ook zien dat je een goed cijfer hebt gehaald of iets leuks hebt gemaakt. Probeer niet van te voren al te denken dat hij negatief zal reageren. En doet hij dat wel, vraag hem dan waarom hij vaak negatief is of dat het meer jouw gevoel is?

Verzamel informatie
Vader: 
Heeft je dochter te maken met een eetstoornis of een laag zelfbeeld, probeer je hier dan over in te lezen of kijk op de website Proud2Bparents.nl. Jezelf inlezen kan bijvoorbeeld door het boek ‘’Ouders als bondgenoot” te bestellen via onze webshop. Je kunt ook kiezen voor een dunner boekje dat duidelijke informatie en ervaringsverhalen bevat over eetstoornissen, genaamd ‘’Als eten een probleem is’‘. En vergeet je dochter niet te laten weten dat je hier mee bezig bent. Op die manier laat je haar weten dat je je voor haar interesseert.

Dochter:
Verwijs je vader eens naar de artikelen op Proud2Bparents.nl of geef hem een boek over eetstoornissen. Zeg daarbij niet dat ”hij het moet lezen als het hem wat interesseert”, maar dat je hem graag uitleg geeft door het lezen van de website of het boek. Je kunt ook artikelen uitprinten van de website en deze laten lezen. Ook kun je samen een documentaire over eetstoornissen bekijken zoals ‘’Mij Niet Gezien”.

Denk in ieder geval niet dat het je dochter niets kan schelen wat jij er van vindt. En denk als dochter niet dat het je vader niets kan schelen hoe het met jou gaat. Elkaar begrijpen wanneer er een eetstoornis speelt, is lastig. Verwijt elkaar dat niet, maar kijk samen naar een oplossing en meer begrip voor elkaar. 

Wil je als ouder weten wat je zelf kunt doen voor je kind met een eetstoornis, klik dan hier. 
Wil je weten hoe je iemand met een eetstoornis kunt helpen, klik dan hier. 

Hoe gaat jouw vader met jouw eetstoornis om?

En wat zou beter kunnen?