Bij puistjes wordt gezegd dat je ze niet uit moet knijpen omdat dit kan leiden tot ontstekingen. In de praktijk luistert vrijwel niemand hier naar en is iedereen weleens met een spiegeltje in de weer om zo’n puist weg te krijgen. Bij sommige mensen gaat het iets verder dan dat. Die kunnen namelijk echt niet van een puistje afblijven en voelen een extreme drang om eraan te pulken en het kapot te maken. Dit hoeft niet alleen bij puistjes te zijn, maar ook bij andere oneffenheden op de huid zoals kleine bultjes, wondjes of mee-eters.
Ook ik heb hier de afgelopen jaren geregeld last van gehad. Vroeger was dit al te merken aan het feit dat ik wondjes nooit met rust kon laten. Als ik weer eens op mijn knieën was gevallen en de wondjes eindelijk aan het genezen waren, dan MOEST ik de korstjes eraf pulken, ook als dat betekende dat ik na een tijdje lelijke littekens kreeg. Door de jaren heen verplaatste deze drang zich naar mijn gezicht, hals en schouders. Iedere oneffenheid werd direct door mij opgemerkt en bestudeerd en om de een of andere reden moest ik het kapot maken of uitknijpen, ook als het geen puist was.
Het resultaat was vaak dat ik na zo’n sessie helemaal vol zat met rode plekken omdat ik mezelf overal had zitten knijpen. Wat het me opleverde? Een soort rust, tijdelijk in ieder geval. Het gaf even een voldaan en ontspannen gevoel, hoe gek dat ook klinkt. Het is wel ontzettend zonde dat ik hierdoor aardig wat littekentjes heb op plekken waar een heel klein puistje zat maar waar ik vervolgens een vleeswond van maakte.
Een ernstige vorm hiervan wordt ook wel skin-picking genoemd en wordt gekenmerkt door het voortdurend krabben, peuteren en uitknijpen van de huid waar eigenlijk niet zoveel mis mee is. In sommige gevallen is dit te zien als een vorm van zelfbeschadiging en kan het leiden tot pijn en ontstekingen. Op den duur breng je hiermee schade toe aan je huid wat weer kan leiden tot enorme onzekerheid en schaamte over (delen van) het uiterlijk.
Skin-picking wordt gezien als een aandoening in het obsessieve-compulsieve spectrum. Veel mensen die hier last van hebben blijken geregeld ook andere klachten in deze richting te hebben zoals een extreme vorm van nagelbijten of trichotillomanie. In deze gevallen kan behandeling zoals psychotherapie of medicatie helpend zijn.
Natuurlijk zijn er genoeg mensen die ook deze klachten hebben, maar niet direct last hebben van skin-picking. Continu aan je huid plukken of je puistjes uitknijpen kan ook een vorm van onzekerheid zijn omdat je bijvoorbeeld erg bang bent dat je er gek uitziet. Als je dit al lange tijd doet zoals ik dit ook heb gedaan, dan is dit ook een soort gewoonte die erin is gesleten. Om hiermee te stoppen is niet eenvoudig maar zeker niet onmogelijk. Het helpt hierbij vooral om jezelf bewust te maken van de momenten waarop je het doet en vervolgens te kijken naar hoe je dit zou kunnen verminderen. Hulp van anderen om je hieraan te herinneren kan ook erg prettig zijn.
Herken jij dit probleem?
Geef een reactie