WAT ALS JOUW KIND VAN VASTEN NAAR EETBUIEN OVERSCHAKELT.
De overgang van overdreven gewichtsverlies naar een gezond gewicht en body-mass index gaat vaak samen met periodes met eetbuien. Een eetbui (binge) wordt meestal gedefinieerd als een overdreven grote hoeveelheid voedsel eten in een korte tijd (gewoonlijk binnen de twee uur). Een meer algemene definitie van een eetbui houdt geen rekening met de hoeveelheid van het voedsel dat gegeten wordt. Een eetbui wordt dan gedefinieerd als eten, dat (subjectief) ervaren wordt als ongecontroleerd en stresserend.
Een eetbui gaat vaak samen met het eten van grote hoeveelheden voedsel dat rijk is aan koolhydraten en vetten, zoals meerdere borden cornflakes, of koekjes. Of grote hoeveelheden roomijs, brood, snoep, slaatjes, boterkoeken, en sandwiches.
Waarom eetbuien voorkomen na een lange periode van vasten ?
Ontregeld hongergevoel
Na een ernstige beperking van voedsel, zijn de natuurlijke gevoelens van honger ontregeld. Bij herstel begint men voedsel dat ervoor ‘verboden’ was, terwijl men de hersensignalen (om te stoppen met eten) niet meer correct interpreteert. Vaak is alleen een volle maag, overgeefneigingen ten gevolge van te veel te eten of fysieke pijn het enige signaal om te stoppen met eten. Daarenboven, na het terug beginnen met eten komen er grote schommelingen voor in bloedsuiker, insuline en hormonen, wat het correct herkennen van hongersignalen bemoeilijkt.
Grote eetdrang
De drang om te eten is soms zo groot dat ze uitmondt in een eetaanval. Na een periode van vasten, wordt er soms erg stevig doorgegeten. Anorectische kinderen zijn vaak inwendig trots dat ze het eten kunnen laten. Wanneer ze een eetaanval hebben, voelen ze zich mislukt. Ze lieten zich totaal gaan, en verloren de controle over hun eetgedrag. De drang om te eten komt, eens de zichzelf opgelegde vastregels verlaten worden. Het kan soms overweldigend zijn.
Onkunde om de eigen voedselopname te ‘regelen’
Jouw kind verloor door het vasten de kunde om de eigen voedselinname te regelen. Hongergevoel, smaak en de kennis te weten wat de honger kan stillen is erg lang onderdrukt geworden.
Als je nooit een eetstoornis hebt gehad, dan neem je wellicht aan dat je je voedsel kiest op basis van smaak en hongergevoel. Jouw kind moet die vaardigheid terugwinnen, stap voor stap. Ze moet terug leren haar voedselinname te regelen op basis van wat smakelijk is, en de honger wegneemt. In het proces van het terugwinnen van deze vaardigheid komt het vaak voor dat jongeren wisselend van het ene extreem in het andere vallen (van vasten naar eetbuien).
Eetbuien onderdrukken gevoelens
Eetbuien kunnen (net als diëten trouwens) een manier zijn om gevoelens en gedachten weg te cijferen of te ontkennen, hoewel de eetbui op zich een ongelofelijk schuldgevoel kan geven. De adolescenten waarmee ik gewerkt heb, gaven me aan dat hoewel ze hun eetbui niet konden controleren, de bezorgdheid over voedsel, gewicht en lichaamsbeeld even sterk was. De typische gedachten en zorgen over voedsel-regels en voedsel-beperkingen blijken even sterk. Vaak zijn de eetbuien de voorbodes van een gezond eetgedrag.
Wat kan u doen als ouder ?
Hier zijn vijf tips:
1. Stel jouw kind gerust.
Jouw kind ervaart een ongelofelijk schuldgevoel en angst na een eetbui. Depressieve gevoelens komen vaak voor na een eetbui. Als je weet dat jouw kind negatieve gevoelens koestert door de eetbuien, kan je uitleggen dat opnieuw beginnen met eten een moeilijk en traag proces is, met vallen en opstaan. Je kan uitleggen dat als het metabolisme en hongergevoel terug opstart dit vaak gepaard gaat met eetaanvallen.
2. Kader de eetbui op een positieve manier.
Eén manier om te kijken naar eetbuien, is het te beschouwen als een nieuwe manier van eten. Voor een jong iemand die zichzelf voedsel heeft ontzegt, zijn eetbuien een moedig experiment. Ondersteun op een positieve manier de ‘poging’ van uw kind om tot nieuwe eetpatronen te komen.
3. Vervang eetbuien
Als jouw kind zich stort op de familie-voorraad voedsel, is het belangrijk dat ze de verantwoordelijkheid neemt om de etenswaren (die in abnormale hoeveelheden) geconsumeerd werden, terug aan te vullen.
Een vaak voorkomende klacht is, bij wijze van voorbeeld, het verdwijnen van liters ijs uit de diepvries, normaal gezien gedeeld door alle familieleden. We veronderstellen dat jouw kind een eetbui had, alle roomijs opat, en dit (waarschijnlijk) in het geniep. Eens je dit vaststelt, kan je met jouw kind afspreken om de ijsroom terug aan te vullen. Je spreekt af dat ze haar verantwoordelijkheid opneemt voor haar eetgedrag, en dit vooraf bespreekt.
4. Wees tolerant als een familiemaaltijd wordt overgeslagen.
Eetbuien beginnen meestal in het geheim, soms voor een maaltijd. Als dit gebeurt kan jouw kind minder interesse hebben in de maaltijd die je voorschotelt. Hoewel het waar is dat een familie zo vaak mogelijk samen moet genieten van de maaltijd, is het in dit geval genoeg dat jouw kind aan tafel zit terwijl je eet, en gelijk wat eet.
5. Leid jouw kind naar betere manieren om met de dingen om te gaan.
Een eetbui gaat vaak samen met een gevoel van onbehagen, schuld of schaamte. Jonge mensen die herstellen van een eetstoornis, geven vaak aan dat ze bij problemen rond bepaalde etenswaren niet meer kunnen stoppen tot ze overvol zijn. Jouw kind vreest dat ze de controle zal verliezen tijdens een eetaanval.
6. Help jouw kind om alternatieve manier te vinden om om te gaan met haar eetdrang, of om om te gaan met het schuldgevoel na de eetbui.
Hier zijn enkele voorbeelden van hoe jonge mensen het hebben aangepakt: een wandeling doen, een vriend(in) opbellen, de krant, nadenken over wat men de volgende keer kan doen, uitzoeken welke emoties ze gevoeld hebben, in zichzelf praten over de lange tijd die nodig is om te herstellen, een ontspanningsoefening doen, een dutje doen, een boek lezen, of een hulpverlener bellen.
Bron: eetstoornis.be
Oorspronkelijke tekst: Cristen E. Haltom, Ph.D. Voice: 607-272-6750 Fax: 607-266-6414 Web: https://www.drhaltom.com © Copyright Cristen E. Haltom. All rights reserved.
