Aan het begin van mijn opname kwam ik netjes opgemaakt met mijn koffer aan. Ondanks dat ik me ontzettend slecht voelde, wilde ik toch enigszins een goede indruk maken. Al na een paar dagen veranderde dit en nam ik niet meer de moeite om mezelf op te maken. Ook fatsoenlijke kleding aantrekken vond ik niet meer belangrijk. Ik droeg vaak een joggingbroek met een dikke trui die je normaal gesproken alleen aan zou trekken als je thuis op de bank een serie zou kijken. Toch droeg ik dit geregeld tijdens therapie, waarom eigenlijk?
Het gaat niet goed
Ook mijn groepsgenoten liepen er veelal zo bij. Na verloop van tijd was dit zo erg dat de behandelaren aangaven dat iedereen zich vanaf dat moment normaal moest gaan kleden alsof het een gewone school- of werkdag was. Therapie was immers ook een soort werk, maar dan werken aan jezelf. Ik realiseerde me toen pas hoe ongemotiveerd het waarschijnlijk over moest komen dat we al die tijd in onze suffe kleding rondliepen. Toch deden veel mensen die niet echt expres. Voor jezelf zorgen kan erg lastig zijn als je je rot voelt.
Anderzijds kan het rondlopen in deze kleding ook een manier zijn om aan te geven dat het niet goed met je gaat. Als je je normaal gesproken altijd opmaakt en hippe kleding draagt, dan valt het immers al snel op als je dit niet meer doet en is de kans aanwezig dat mensen vragen of het wel goed met je gaat. Je kunt je echter afvragen of het (niet) dragen van bepaalde kleding of make-up de manier is om dit onderwerp aan te kaarten.
Lange mouwen – korte mouwen
Een veelvoorkomend probleem in therapie is het dragen van korte of lange mouwen. Dit heeft te maken met de gevolgen van zelfbeschadiging. Bij sommige instanties worden hier van tevoren afspraken over gemaakt en bij andere instanties moet je hier zelf beslissingen in nemen. In alle gevallen is het in ieder geval vrij duidelijk dat je niet met zichtbare open wonden naar therapie gaat. Dit is zowel voor jezelf als voor de anderen niet prettig. Ook als het warm is, is het in dit geval beter om lange mouwen te dragen. Er zijn genoeg shirtjes met een dunne stof die niet al te warm zijn. Mocht je al wat verder zijn en littekens hebben als gevolg van automutilatie, dan kun je mogelijk wel gewoon korte mouwen aan. Je kunt jezelf dan afvragen in hoeverre dit shockerend voor anderen kan zijn. Soms helpt het om dit bij mensen in je omgeving (die je dus al goed kent) na te vragen. Als je besluit met korte mouwen naar therapie te gaan, houd er dan wel rekening mee dat mensen hierop zullen reageren, mogelijk op een negatieve manier.
Kleding die je dunner maakt
Scarlet schreef een tijdje terug al een uitgebreide blog over kleding die je dunner maakt. Je op een bepaalde manier kleden in therapie zodat je er dunner uitziet kan een manier zijn om te laten zien dat je goed bent in je eetstoornis. Ook kan het zijn dat je hoopt dat mensen zien dat het niet goed met je gaat, wat eigenlijk hierboven al beschreven is. Door bepaalde kleding te dragen hoop je eigenlijk dat het mensen extra opvalt hoe dun je bent en dat er naar je omgekeken wordt. Dit kan door een mega strakke broek te dragen die je dunne benen benadrukt, of juist een baggy jeans te dragen die laat zien hoe dun je bent aangezien de broek duidelijk veel te wijd is.
Gepast – ongepast
Ook kun je, als je in therapie bent, aanlopen tegen de vraag welke kleding gepast of ongepast is. Trek je gewoon lekker je shirtje waar FUCK YOU op staat aan, of kies je voor een basic shirt en bewaar je die crop top waarbij je toch wel een erg groot deel van je buik ziet liever voor een andere gelegenheid? Deze afweging zul je iedere keer zelf moeten maken. In sommige gevallen zou je jezelf de vraag kunnen stellen of je deze kleding ook naar je school of werk zou dragen. Toch gaat ook dit niet altijd op en zal iedereen hier bovendien een andere mening over hebben.
Wat dan wel?
Als je bovenstaande leest, dan lijkt het misschien wel alsof je met alles wat je draagt, mogelijk iets probeert aan te geven. Wat moet je dan wel dragen tijdens therapie, zonder over te komen alsof je indirect wil zeggen dat het niet goed gaat? Die antwoorden heb ik ook niet direct. Wat gepast of ongepast is, is heel subjectief en zal daarom door iedereen als anders worden ervaren. Het lijkt mij vooral heel belangrijk dat je iets draagt waar jij je prettig bij voelt en dat je gewone normale kleding aantrekt die je anders ook zou aantrekken. Het is helemaal niet erg als je eens een keer je slobberkleding aantrekt omdat je je rot voelt, dat doen we allemaal weleens. Het is met name belangrijk dat je het niet als middel gebruikt om te communiceren, daar zijn andere manieren voor.
Hoe denk jij over kleding in therapie?
Geef een reactie