Ik zie haar vechten
Gepost op Zaterdag 6 juni 2015 19:00 door Gabrielle in Gedichten.
Ik zie haar tegenover me staan
Ze lacht lief en is een beetje verlegen
Maar ze is zichzelf
En houdt van het leven
Langzaamaan zie ik haar veranderen
Ze wordt stiller en in zichzelf gekeerd
Ook steeds meer onzeker
Wat is het wat haar terroriseert?
Ik zie haar vechten tegen de gedachtes
Die haar proberen onderuit te halen
Ze staat niemand toe
Maar loopt zelf door diepe dalen
Ik zie dat ze het niet meer redt
En wil een hand uitreiken
Ze wil het zelf kunnen, er is immers toch niks aan de hand
Het enige wat ze kan is hulp ontwijken
Ik zie haar ten onder gaan
Ze heeft hulp nodig en moet het toestaan
Ze verdient het om zichzelf te kunnen zijn
En dat stomme ding te verslaan
Totdat ik besef dat ik in de spiegel kijk...
Gerelateerde blogposts
Reacties
Roeline - Zaterdag 6 juni 2015 19:05
Wat een mooi gedicht! Sterkte met je nare strijd!
Charlotte - Zaterdag 6 juni 2015 19:22
Prachtig!!!!!!!!
Esmée - Zaterdag 6 juni 2015 19:39
Wauw Gaab dit is prachtig! Trots op jou!! Xxx
Do_recovery - Zaterdag 6 juni 2015 19:45
Waauw Gaab, dit is zoo mooi!! Heel veel succes en sterkte met je gevecht, je hoeft het niet alleen te doen! X
Jillie - Zaterdag 6 juni 2015 19:46
Zo, mooi geschreven. Confronterend ook. Die laatste zin. Zo waar.
ferena - Zaterdag 6 juni 2015 20:35
kreeg tranen in mn ogen! super mooi geschreven!!!!!!
Rosa_Hope - Zaterdag 6 juni 2015 21:11
Mooi gedicht!
Nena - Zondag 7 juni 2015 11:31
Wooowww!! Echt knap!
esmee - Zondag 7 juni 2015 12:32
🙏🏻
Lautje - Zondag 7 juni 2015 13:43
...
Ik wordt er helemaal stil van en krijg tranen in mijn ogen. Dit is precies hoe mamma en pappa mij zagen en beschreven toen ik door mijn diepste dal liep. Zelf ervoer ik het ook op deze manier. De hulp o zo graag willen maar het toch tegeleikentijd zelf willen oplossen. Koppigheid zeg ik met een wrange glimlach.
Knap dat je het zo goed onder woorden heb weten te brengen. Ga vooral zo door met het maken van dit soort gedichten, ze luchten op. Zowel voor je zelf als voor anderen.
xxx Laura
Ik wordt er helemaal stil van en krijg tranen in mijn ogen. Dit is precies hoe mamma en pappa mij zagen en beschreven toen ik door mijn diepste dal liep. Zelf ervoer ik het ook op deze manier. De hulp o zo graag willen maar het toch tegeleikentijd zelf willen oplossen. Koppigheid zeg ik met een wrange glimlach.
Knap dat je het zo goed onder woorden heb weten te brengen. Ga vooral zo door met het maken van dit soort gedichten, ze luchten op. Zowel voor je zelf als voor anderen.
xxx Laura
Inge1.0 - Woensdag 10 juni 2015 07:38
Super mooi gedicht meid :)
anna 123 - Vrijdag 25 september 2015 20:01
Wow kippenvel!!! K dacht even, dat gaat over mij, totdat k het laatste zinnetje las: Totdat ik besef dat ik in de spiegel kijk....