Bij de behandeling van eetstoornissen worden regelmatig ook mensen uit de omgeving betrokken. Dit kan jouw eigen gezin zijn, maar ook vrienden, vriendinnen of het gezin dat je inmiddels zelf hebt. Gezinstherapie wordt ook wel systeemtherapie genoemd. Hoe gaat dat precies, gezinstherapie? Wat is systeemtherapie? Ik zal in deze blog kort uitleggen hoe ik het heb ervaren, wat we deden en daarnaast leg ik ook uit wat er nog meer mogelijk is in therapie waarbij mensen uit je omgeving worden betrokken.
Gezinstherapie wordt dus ook wel systeemtherapie genoemd. Het systeem is jouw omgeving. De mensen die in jouw leven een belangrijke rol spelen. Dit zijn in veel gevallen familieleden, partners, opa of oma, maar ook goede vrienden of zelfs collega’s kunnen worden betrokken in de gesprekken. Dit wordt altijd met jou overlegd en uitgebreid besproken. Vaak ben je al individueel in behandeling voor jouw eetstoornis als aangeboden wordt om gezinstherapie te gaan volgen. Het kan ook zijn dat jouw behandeling juist start met gezinstherapie, zoals MGDB (meergezinsdagbehandeling) of MFT (Multi Family Therapy). Dit is een vorm van groepstherapie waarbij verschillende ouders met hun kind een intensief traject volgen om samen aan herstel te werken. Soms is dit de enige vorm van therapie die je volgt en in andere gevallen volg je daarnaast ook andere vormen van therapie.
Tijdens de behandeling voor mijn eetstoornis waarbij ik vier dagen deeltijd therapie kreeg, werd ook voorgesteld om mijn ouders eens uit te nodigen voor een gesprek. Ook mijn broers zijn wel eens mee geweest. Deze gesprekken werden gevoerd met een systeemtherapeut in een grote gesprekskamer. Zij leidde het gesprek en wilde vooral dat we met elkaar praten in plaats van over elkaar, met haar. Dit was soms wat ongemakkelijk, maar op een gegeven moment kwam het gesprek op gang.
Ik vond het heel erg moeilijk om geconfronteerd te worden met de emoties van mijn gezinsleden en wilde er het liefste voor weg rennen. Voor mij was het goed om te merken wat het met hun deed. Ik heb geleerd dat zij hun eigen emoties mogen hebben, dat ik hen daar ook de ruimte voor mag geven en dat ik niet alles onder controle kon houden binnen ons gezin. Voor mijn gezinsleden waren de gesprekken fijn omdat ze mijn problemen met eten beter leerden begrijpen en ze vonden het prettig dat er ook een luisterend oor was voor hun emoties rondom mijn eetstoornis.
Gezinstherapie kan ook plaatsvinden in groepen. Ik ben een tijdje samen met mijn ouders naar groepstherapie geweest. We zaten daar met vier verschillende koppels en hun dochter. Het ging daar vooral over hoe er in het gezin werd om gegaan met de eetstoornis. Er werden verschillende oefeningen gedaan, zoals een oefening waarbij je het gezin samen met je ouders moest omschrijven door middel van allerlei poppetjes/speelgoed. Daarmee werd er gekeken naar de rol die iedereen speelde binnen het gezin en hoe anderen gezien werden, maar ook naar hoe je samen met je ouders aan zo’n opdracht werkte. Wie de leiding had, wie volgde bijvoorbeeld. Ook heb ik wel eens in een groepje gezeten bij andere ouders om over bepaalde onderwerpen te praten. De gezinnen konden veel van elkaar leren denk ik.
Relatietherapie is ook onderdeel van systeemtherapie. Een partner speelt vaak een belangrijke rol in jouw leven. Het kan goed zijn om met jouw partner samen in therapie te gaan. Niet per se omdat er dingen mis zijn in jullie relatie, maar het kan wel een goede ondersteuning zijn en je kunt samen veel leren. Het kan jullie beiden helpen om deze moeilijke tijd met de eetstoornis en het herstel door te komen. Je kunt hier natuurlijk ook relatieproblemen bespreken.
In gezinstherapie komen soms moeilijke onderwerpen naar boven. Dit kunnen onderwerpen zijn zoals afwijzing, teleurstelling, verlies, conflicthantering, verwachtingen of onbegrip. Veel mensen vinden gezinsgesprekken dan ook erg spannend. Toch kan deze vorm van therapie erg waardevol zijn en uiteindelijk goede verbeteringen brengen binnen een gezin. Zelfs ook al woon je niet meer thuis of is jouw gezin niet meer compleet.
Wanneer je samen met je gezin of andere belangrijke mensen in jouw omgeving in behandeling gaat, kan dit bijdragen aan duurzaam herstel. Zij worden betrokken bij jouw proces, problemen kunnen worden aangepakt binnen de relatie en samen kun je zorgen dat jij minder snel terugvalt, aan je doelen blijft werken en je kunt leren hoe je elkaar tot steun kunt zijn in deze strijd. Hierdoor ben je niet alleen aan het werk aan jouw herstel in therapie of je therapiegroep, maar vooral ook in je dagelijks leven.
Je kunt via een instantie waar je in behandeling bent vragen naar systeemtherapie/gezinstherapie. Je kunt ook je huisarts om een verwijzing vragen, bijvoorbeeld naar een vrijgevestigd psycholoog die ook deze vorm van therapie aanbiedt.
Wat is jouw ervaring met gezinstherapie/systeemtherapie?
Geef een reactie