Eetstoornis en zwangerschap

Op mijn vraag waar jullie een blog over zouden willen lezen kreeg ik het verzoek om te schrijven over zwangerschap en een eetstoornis. Als je een eetstoornis hebt en je bent zwanger zijn er dan nog specifieke punten qua voeding waar je op moet letten? En als je een kinderwens hebt moet je daar met je voeding dan al rekening mee houden?

Zwangerschap en voeding
Als je weet dat je graag zwanger wilt worden is het goed om met al een paar zaken rekening te houden.
Zo is het goed om een voedingssupplement te nemen met vitamine B11 (foliumzuur) en te stoppen met het drinken van alcohol. Bij een zwangerschap zijn er zeker bepaalde punten in de voeding waar je op moet letten. Zo zijn bepaalde voedingsmiddelen niet geschikt voor zwangere vrouwen. Denk aan rauw vlees, rauwe kazen of lever. Hetzelfde met rauwe vis. In filet American wordt bijvoorbeeld deels rauw vlees verwerkt.

bron foto

Rauwe eieren kunnen salmonellabacteriën bevatten en zijn vaak verwekt in toetjes zoals bavarois, mousse, tiramisu en zelfgemaakt ijs. Let bijvoorbeeld ook op cafeïne. Cafeïne zit niet alleen in thee en koffie maar ook in cola en energiedrankjes. Het advies bij energiedrankjes of koffie is om niet meer dan 1 portie per dag te nemen. Dropjes moet ook beperkt gegeten en gedronken worden in verband met een bloeddrukverhogende stof wat hierin voorkomt. (glycyrrhizinezuur). Om die reden wordt ook het gebruik van zoethout thee ook beperkt tijdens de zwangerschap. Neem bij vragen over jouw specifieke situatie altijd contact op met je eigen verloskundige.

Zwanger en een eetstoornis
Bij alle eetstoornissen kunnen menstruatiestoornissen voorkomen. Stel je hebt ondergewicht dan is je lichaam niet in optimale conditie. Dan kan het zelfs zijn dat je menstruatie wegblijft waardoor je verminderd vruchtbaar bent. In sommige situaties kan dit leiden tot (blijvende) onvruchtbaarheid.

Maar ook overgewicht kan ervoor zorgen dat je minder makkelijk zwanger kan raken. Heb je ondergewicht en je bent zwanger dan zal je kindje zijn voedingsstoffen bij jou halen wat ervoor kan zorgen dat je zelf nog verder ondervoed raakt. Het advies is eigenlijk om een eetstoornis te behandelen voordat je zwanger gaat worden. Actieve eetstoornissen kunnen ook gevolgen hebben voor het verloop van de zwangerschap en de ontwikkeling van het kind.

Zo is er meer kans op een miskraam, een lager geboortegewicht, baby met groeiachterstand, moeilijkheden met borstvoeding en ondervoeding van je kindje. Ben je zwanger dan is het goed onder behandeling te zijn van een gynaecoloog en daarnaast psychische begeleiding. Geef aan dat je een eetstoornis hebt zo krijg je de juiste begeleiding en kan je problemen voor jezelf en voor je kindje voor zijn.

Ben je zwanger dan kan dit voor de moeder ook extra spanning opleveren. Je lichaam verandert, je wordt zwaarder. Juist die toename van gewicht kan angsten geven. Wat als gevolg kan hebben dat je juist meer gaat compenseren. Als je kindje geboren is is het ook belangrijk om je eetgedrag onder controle te hebben. Doordat je een voorbeeldfunctie bent voor je kindje en je anders niet het goede voorbeeld geeft hoe zij om zouden moeten gaan met eten. Door je eigen angst zou je je kindje kunnen ondervoeden uit angst dat ze dik worden. Dit voorbeeldgedrag kan invloed hebben op de ontwikkeling van je kindje.

bron foto

Feiten en fabels over zwangerschap en voeding

• Als je zwanger bent is het nodig om voor 2 te eten
Fabel: Je hoeft niet voor 2 te eten als je zwanger bent. Je hebt wel meer behoefte aan bepaalde voedingsstoffen dus het gaat meer om de soort voedingsmiddelen die je eet.

• Je komt aan als je zwanger bent.
Feit: Je komt gemiddeld tussen de 10 en 15 kg aan bij een zwangerschap.

• Lijnen is gevaarlijk als je zwanger bent
Feit: Bij afvallen komen er afvalstoffen vrij en deze kunnen schadelijk zijn voor je ongeboren kindje en je kind kan onvoldoende voedingstoffen krijgen.

• Zoetstoffen zijn schadelijk voor je ongeboren kindje
Fabel: Zoetstoffen zijn bij normaal gebruik niet schadelijk voor je kindje en kun je dus veilig in je voeding gebruiken

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

11 reacties op “Eetstoornis en zwangerschap”

  1. Voor mijn zwangerschap lette ik nog erg op mijn eten en was mijn angst erg groot om aan te komen, maar tijdens mijn zwangerschap had ik eindelijk een heel belangrijk doel en een grote motivatie om zo goed mogelijk voor mijn lijf te zorgen. En ik was ook voor het eerst ontzettend trots op mijn lichaam. Ik had er jaren zo slecht voor gezorgd en toch deed het zijn best om een veilige, voedende plek te zijn voor mijn kindje.
    Mijn lichaam deed het geweldig. Ik kreeg een flinke jongen van 8 pond en ik paste binnen 2 weken weer mijn spijkerbroek terwijl ik echt heel goed bleef eten.
    Ik ben nog iedere dag dankbaar. Dankbaar dat mijn lichaam me genadig was. Dankbaar voor een tweede kans, dankbaar voor mijn prachtige gezonde zoon.
    En och, wat hoop ik dat veel meisjes hun hoop op een kindje kunnen vestigen en daarom keihard terugvechten tegen die rot eetstoornis. Het is het zo waard.

  2. Misschien niet aardig om dit te zeggen, maar als je nog erg in je eetstoornis zit vind ik dat je gewoon niet zwanger moet worden. Daar beschadig je je kind mee! Fysiek, als je tijdens de zwangerschap loopt te klooien met eten, en waarschijnlijk ook psychisch als het kind eenmaal geboren is.
    Moest ik even kwijt. Heb dit ook in mijn omgeving meegemaakt en dat ging niet goed…

  3. Ben het eerlijk gezegd eens met Birdy.

  4. zouden jullie nog eens een blog willen doen over onvruchtbaarheid en blijvende onvruchtbaarheid? hoe dat zit en komt? wanneer wordt het van tijdelijk blijvend bijvoorbeeld?

  5. Begrijpelijk. Maar soms is de kinderwens erg groot; en de vraag is maar wanneer zo’n eetstoornis is afgelopen? Na een bepaalde leeftijd is je lichaam niet meer in optimale conditie om een kind te baren. Het is moeizamer, maak ik heb het idee dat het wel kan met goede steun en begeleiding. Iedereen heeft recht op een kindje.

    En soms worden mensen ook gewoon per ongeluk zwanger, en willen ze het eigenlijk wel houden. En om dan toch maar abortus te plegen puur en alleen maar om een eetstoornis is een keuze die ik zelf nooit zou maken.

  6. @ hierboven: Oei, dat vind ik een moeilijke zin: ‘iedereen heeft recht op een kindje’. Het recht van een kind om veilig op te groeien in een niet-beschadigende omgeving vind ik veel zwaarder wegen dan het ‘recht op een kindje’. Kun je dit niet bieden, dan maar geen kind. Een kindje is een persoon, geen gadget, en verdient een goede en veilige omgeving. Daar heeft een kind recht op, meer dan jij op een kindje. Ik weet dat ik me hiermee op glad ijs begeef, maar ik vind dat je pas ‘recht’ hebt op een kind als je er goed voor kan zorgen. Het welzijn van een kind weegt voor mij zwaarder dan dat ‘recht’ van soms totaal ongeschikte ouders (niet alleen door eetstoornis) om er een te krijgen…

  7. Eens met Birdy.

  8. Ook eens met birdy. Goed verwoord.

  9. Ik begrijp je Birdy, maar toch wil ik graag mijn eigen toevoeging geven.

    Ik had last van een eetstoornis toen ik zwanger bleek. NAO,
    Mijn huisarts dacht dat ik door de stress niet meer ongesteld werd, ik dacht er niet eens over na dat ik zwanger KON zijn! En toch, toch was ik al 10 weken..
    En dan kan je de keuze maken om het te laten verwijderen, maar dat kon ik niet over mijn hart verkrijgen. Tevens, als ik dezelfde genen heb als mijn tante, mag ik blij zijn dat ik überhaupt een kindje heb mogen krijgen ( ze is inmiddels bijna 2 ). Tijdens de zwangerschap dacht ik niet eens na over NIET eten.. Ik was juist gemotiveerd mijn best te doen voor dat kleine wezentje in mijn buik en mezelf!

    Na de bevalling wel een terugslag, maar inmiddels toch echt eetprobleem vrij..

    Neemt niet weg dat ik je reactie goed begrijp, niet overal pakt het goed uit

  10. Vind het om eerlijk te zijn erg kwetsend om de menig van sommige mensen hier te lezen…
    Ik heb zelf al een eetstoornis zo lang als ik me kan herinneren.
    Ik was 8 toen ik me moeder huilend met mij bij de dokter zat omdat ze niet meer wist wat ze nog moest doen, als kind voelde ik me schuldig want ik deed zo me best ook al koste mij het uren 1 boterham weg te krijgen.
    Ik had ook dat het soms maanden goed ging en dan toch jaren later toen ik 17 was en amper 45 kilo woog weer een hele zware tijd gehad.
    Nu het gaat al jaren op en af vrij goed en het lukt me al kost het me heel veel inzet en moeite om op gezond gewicht te blijven.

    Nu de zwangerschap 15 weken en ik merk dat ik het steeds moeilijker krijg met het eten.
    Ik zoek hulp in het ziekenhuis omdat ik wil vechten voor mezelf en de kleine en zeker op gezond gewicht wil blijven.
    Dit is zwaar, ontzettend zwaar!
    Niemand begrijpt je en je kan er ook bijna met niemand over praten door dat onbegrip en dan zijn er nog mensen die hier gewoon weg durven te zeggen dat mensen met een eetstoornis vooral geen kinderwens mogen hebben.
    Ik vind dit onbegrijpelijk dat er mensen zijn die hard op zulke dingen durven te zeggen.

    Ben blij dat er ook mensen zijn die wel begrijpen wat het is voor iemand om zo zwaar belast te zijn en dan ik dankzij zulke mensen de stap naar de hulp verlenging heb kunnen maken.

    Voor alle mensen die zelf een eetstoornis hebben zou ik zeggen geef niet op en wees niet bang om het bespreekbaar te maken bij je verloskundige, gynaecoloog of huisarts, maar wat je ook doet geef niet op ❤️

  11. Dag, ik ben op zoek naar een expert/ professional in dit onderwerp in Nederland of Belgie. Ik wil graag een artikel of video van hem of haar in een lesprogramma opnemen: waar moet je opletten als je zwangeren begeleidt, of pas bevallen moeders die een eetstoornis hebben of hadden? Wat is de laatste stand van zaken wetenschappelijk gezien, wat weten we al, en wat nog niet? Ik houd me aanbevolen voor tips.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *