Zwanger worden met een eetstoornis

Stel dat je een kinderwens hebt maar daarnaast ook nog kampt met een eetstoornis, wat kan je dan het beste doen? Dit is natuurlijk vooral afhankelijk van de ernst van je eetstoornis. Als je erg weinig eet en geen gezond gewicht hebt, dan is het niet zo verstandig zijn om zwanger te worden. Maar ook een gezond gewicht maar bijvoorbeeld veel eetbuien en compensatie-gedrag kan een ongeboren kind geen goed doen. Laten we een aantal denkbare situaties doorlopen.

bron foto

Stel dat je ondergewicht hebt en je wilt proberen zwanger te worden. Het kan zijn dat door je lichamelijke toestand, je menstruatie uitblijft. Het lichaam geeft daarmee zelf aan dat het niet klaar is voor een zwangerschap. Alle energie gaat dan naar meer belangrijke vitale lichaamsfuncties. Ook als je wel menstrueert is het verstandig om eerst in de buurt te komen van een gezond gewicht, alvorens je probeert zwanger te worden. De kans op zwangerschap zal dan ook groter zijn. Uit onderzoek blijkt dat vrouwen met een eetstoornis of een eetstoornisverleden meer vruchtbaarheidsproblemen ondervinden dan gezonde vrouwen.

Als je wel menstrueert maar je voedingsinname niet optimaal is, zou mijn advies zijn om eerst je voeding weer op te bouwen zodat je in ieder geval ervoor zorgt dat je lichaam zich kan voorbereiden op een zwangerschap. Bij een zwangerschap is je voedingsbehoefte voor bepaalde voedingsmiddelen bovendien verhoogd dus als je nog niet aan de minimale behoefte voor jezelf voldoet zou het niet verstandig zijn om dan al met achterstand aan een zwangerschap te beginnen. Daarbij zou een ongeboren kind ook tekorten kunnen krijgen als de moeder niet voldoende binnenkrijgt met zowel lichamelijke en geestelijke gevolgen voor de baby. De baby kan ondervoed raken en in 2de instantie onvoldoende hersengroeimogelijkheden kunnen hebben.

bron foto

Maar niet alleen je gewicht of voedingsinname is een criterium om wel of niet ervoor te kiezen om zwanger te worden. Want hoe zit het als je bijvoorbeeld braakt maar wel een gezond gewicht hebt? Braken kan een ongezonde mineralen balans in je bloed veroorzaken. Dit kan zo ernstig zijn waardoor je ook hartproblemen kan krijgen. Dit is dan geen goede basis voor een zwangerschap wat uiteraard ook veel van je lichaam vraagt.

Maar nu hebben we het eigenlijk steeds over de lichamelijke condities om wel of niet te denken aan een zwangerschap maar hoe zit het met de gevoelens die je kan hebben. Als je een eetstoornis hebt met daarbij een negatief lichaamsbeeld, hoe ga je dan om met het feit dat als je zwanger bent je buik steeds groter wordt en misschien ook je omvang wat zal toenemen. Dit zijn wel zaken die meespelen en waar je vooraf aan moet denken hoe dit zal zijn voor jezelf. En vergeet ook vooral niet de periode na je zwangerschap. Want je kunt je zwangerschap wel goed doorkomen, maar kan je ook werkelijk een goed voorbeeld voor je kinderen zijn als je nog rommelt met eten, met gewicht en met een negatief zelfbeeld?

bron foto

Concluderend zou ik iedereen met eetproblemen en een kinderwens aanraden eerst voldoende hulp te vragen voor je (eet)problemen. Werk eerst hier uitgebreid aan voordat je aan kinderen begint. Een diëtiste kan kijken hoe je je eten eerst weer gezond kan krijgen en dan zowel voor, tijdens en na je zwangerschap hier begeleiding voor je zoeken. Een psycholoog kan met jou en de achterliggende problematiek aan de slag. Gun jouw kindje het beste door jezelf eerst het beste te gunnen.

Lees ook: Onvruchtbaar door mijn eetstoornis

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

39 reacties op “Zwanger worden met een eetstoornis”

  1. Goed blog, maar wel heel confronterend… Mijn vriend en ik zijn nu op zoek naar een huisje om samen te gaan wonen en willen daarna gaan werken aan onze kinderwens. Hoop alleen inderdaad dat ik tegen die tijd weer wat regelmatiger en gezonder kan eten…

  2. Ik heb anorexia en met zwaar ondergewicht zwamger geraakt
    Mijn lichaam heeft wel een klap gehad met name mijn spieren en gewrichten
    Maar het is mij wel gelukt! Nu prachtige dochter en ben in behandeling voor mijn eetstoornis
    Ben trouwens in 1 keer zwanger geraakt terwijl ik onregelmatig ongesteld was… huisarts vertelde dat je wel eisprong kan hebben

  3. De zwangerschap van m’n dochtertje is mijn ‘redding’ geweest.. Hoewel het elke dag nog een gevecht is.. De minuut dat ik dat plusje zag!! ik ben 34 kilo aangekomen tijdens mijn zwangerschap (vooruit er zaten wat ‘nodige kilo’s bij) maar heb me nog nooit zo goed gevoeld!! Zij zorgt voor extra kracht om te knokken!!

  4. DOE HET NIET als je niet al een tijd (jaren) stabiel bent (op een gewicht en met een eetpatroon waarbij je fysiek en mentaal fatsoenlijk voor jezelf kunt zorgen). Feit is dat een zwangerschap een hoog risico geeft op een terugval van de eetstoornis of een postnatale depressie, dat staat gewoon in de de medische literatuur. En dan heb je de poppen aan het dansen, je kunt niet een eetstoornis hebben of depressief zijn zonder dat dat kind dat op de een of andere manier meekrijgt. Bestaat niet.

    Iedereen kan een postnatale depressie ontwikkelen of een eetstoornis krijgen tijdens de zwangerschap, maar als je het van tevoren bijna kunt zien aankomen is dat wel een ander verhaal.

    Het is naar mijn mening ontzettend egoïstisch om maar aan kinderen te beginnen als je al op je vingers kunt natellen dat dat kind later gaat lijden door jouw problemen. Denken dat je ineens wel voor jezelf kunt zorgen als dat kind er eenmaal is (of als je zwanger bent) dat is veel te naïef. En niet eerlijk t.o.v. het kind, een kind hoort afhankelijk te zijn van jou, niet andersom. Als een kind geheel verantwoordelijk is voor jouw geluk dan is dat kind bijvoorbaat al gedoemd om een hechtingsstoornis/persoonlijkheidsstoornis/whatever te ontwikkelen. Hoeft niet per se te gebeuren, maar verhoogt de kans zeer zeker.

    Als je per ongeluk zwanger raakt dan is het natuurlijk een ander verhaal. Maar dan nog moet je je verantwoordelijkheid nemen en je eigen issues per direct aan de kant zetten voor je kind. (Als in: fatsoenlijke hoeveelheden eten, niet braken en genoeg aankomen. Dan voel je je maar kut.)

  5. Leuk, censuur!

  6. Ik wil geen kinderen :/

  7. hoe bedoel je dat? het is toch een goede blog!

  8. @S Berichten waar woorden als ‘kut’ in staan moeten automatisch worden goedgekeurd. Dat heeft niets met censuur, maar enkel met veiligheid en spam te maken.

  9. @ S; ik deel je mening, al is het een eenzijdig verhaal, ik denk wel dat je belangrijke punten aanhaald. 🙂

  10. Nee, absoluut geen kinderen. Ik heb nog mijn hele leven nodig om mezelf kind te voelen en ook puber en ook nog volwassen. Tegen die tijd zou ik oma zijn, nou dan mag het wel een keer. ook al is het gekomen door mijn omstandigheden en eetstoornis, Ik ben het best af en het meest happy alleen en dat is me uiteindelijk veel meer waard dan het risico nemen of het al of niet goed zou gaan met kinderen.

  11. de oma leeftijd bedoel ik dan hè 🙂

  12. ooooh ik ben het zoooo eens met jou S!!!! echt alsof ik het zelf geschreven heb.
    een mens heeft geen recht op een kind. maar een kind heeft wel recht op goede ouders. en als je van te voren al weet dat je niet goed voor jezelf kan zorgen, begin er dan nog niet aan!

    (ik spreek uit ervaring; dwz, ook mijn moeder had destijds een ES. en nu nog steeds.)

  13. ps dit alles wil niet zeggen dat ik niet zielsveel van mijn mama houd.. maar ik had het fijner gevonden als zij nog even met kinderen had gewacht/er nooit aan was begonnen (zegt zij zelf ook achteraf).. want echt.. een kind heeft dit soort dingen echt wel door. en het heeft écht invloed

  14. Ik wil geen kinderen, dus dat probleem heb ik niet.

    Maar mijn moeder heeft ook een eetstoornis en toen ik klein was slikte ze altijd dieet pillen, en ze had tijden waar ze altijd heel weinig at en veel afviel. Ze is nu nog steeds erg dun en weegt niet veel.. Niet echt een goed voorbeeld dus. Dus tja, mensen die kinderen willen raad ik wel echt aan om eerst aan zichzelf te werken voordat ze de verantwoordelijkheid over een kind willen krijgen.

  15. Team Proud2Bme – Maandag 29 juli 2013 16:03
    @S Berichten waar woorden als ‘k*t’ in staan moeten automatisch worden goedgekeurd. Dat heeft niets met censuur, maar enkel met veiligheid en spam te maken.

    Ok.

  16. Ook hier zwanger en een eetstoornis.
    Goede Blog.
    Ik merk wel veel dat mijn lichaam het er moeilijk mee heeft en slik wel exstra vit preparaten en foliumzuur enz en daardoor merk ik toch wel dat ik het aan kan met mijn eetstoornis.

  17. nadeel zelf vind ik is dat ik uit dij maar dit bespreek ik ook met gynocoloog en psycholoog en tot nu toe gaat het erg goed

  18. Ik wil kindertjes! Later

  19. Ben het dus helemaal niet eens met s
    Ik raad het niemand aan om kids te nemen als je es hebt
    Maar bij mij heeft het juist heel goed uitgepakt
    Ik hrb nu niet alleen de verantwoording over mijn eigen leven maar ook die van mijn dochter
    Dat betekend dat ik goed voor mezelf moet zorgen en voor mijn dochter
    Ik eet nu samen met mijn dochter van 10 maanden
    En ik ben niet depressief.. kan wel mooi in de boeken staan dan ben ik blijkbaar een geval apart… mij heeft het de goede richting gestuurd.. daar bedoel ik vooral het eten mee.. en mijn dochter is een heel vrolijk meisje
    Als je iets wil dan kan het!! Mijn dochter is mijn motivatie geworden.. dus graag niet alles over 1 kam scheren iedereen is anders

  20. @tes: Ik praat over grote kansen, ik zeg nergens dat iedereen hetzelfde is en dat het bij iedereen misgaat. Dus over een kam scheren doe ik zeker niet.

    Ja, bij jou ging het goed. Bij een heleboel anderen niet. Zolang de kans relatief groot is dat het niet goed gaat, mag je, vind ik, geen risico nemen. Niet als het om het leven van een onschuldig kind gaat.

    Als je iets wil, dan kan het NIET altijd. Was het maar zo’n feest. Een ziekte gaat niet zomaar weg. Een postnatale depressie gaat niet zomaar weg omdat jij dat wil. Hoe hard je ook je best doet. Wat een eetstoornis betreft: eerst maar eens een jaar goed eten en op een fatsoenlijk gewicht zijn. Onderliggende problematiek zo goed mogelijk op orde. Dan pas aan een kind beginnen. Als je echt zo graag een kind wilt en zegt dat je alles daarvoor over hebt, dan moet dat lukken toch? Niet wachten tot het kind er is. Of totdat je zwanger bent en je hormonen het allemaal een stuk lastiger maken. Een kind moet jou niet redden. Jij moet jezelf redden. (ik heb het niet over jou tes, maar over mensen met een es in het algemeen). En als dat niet kan, dan is een kind krijgen iets wat je waarschijnlijk beter niet kan doen.

  21. Ik ben zwanger geraakt met ondergewicht zwangerschap en alles is prima gegaan mooie dochter op de wereld gezet ik was in de wolken. Maar de klap kwam na een maand de eetstoornis was dubbel zo sterk terug gekomen + een depressie. Goed gekomen na een jaar behandeling maar zoveel moeten missen van mijn meisje. Denk goed na wat de gevolgen het voor jezelf en voor je kindje kunnen zijn. Mijn advies is dat als je een eetstoornis verleden hebt om tijdens en na je zwangerschap ondersteuning te zoeken.

  22. Wij willen binnenkort wel een kindje, hopen dat het lukt..

  23. ik denk dat naast dit, ook de wetenschap dat het leven niet altijd mooi is voor mensen met een eetstoornis of depressie de kinderwens tegenhoudt. zelf ben ik zo vaak boos geweest dat mijn ouders zo nodig kinderen moesten en dat ik daar nu de dupe van was, dat ik dat eigenlijk nooit iemand aan wil doen.

  24. Mijn moeder heeft een eetstoornis,
    Ik nu ook.

  25. Ik ben ook zwanger en heb een es. Moet wel zeggen, dat ik ruim een jaar op een stabiel gewicht heb gezeten en op wat uitschieters hier en daar na, het al redelijk onder controle had, voordat mijn vriend en ik besloten om het te proberen. Ik heb voornamelijk nog last van de eetgestoorde gedachten, maar handel er bijna niet meer naar. Ben het wel eens met iedereen die vindt dat je je goed moet beseffen wat het inhoud; kinderen. Ik heb echter de mazzel, dat mijn vriend al een zoontje heeft en ik van dichtbij kan ervaren hoe het is met kinderen voordat ik er zelf aan begon. Door deze ervaringen weet ik hoe zwaar het kan zijn, maar ook kreeg ik bevestigd wat ik mijn hele leven al wist; dat ik zelf ook kinderen wil. Ik voelde me altijd zoekende in de wereld naar wat ik wilde zijn. En mijn levenswens is misschien erg ouderwets en niet feministisch, maar ik wilde altijd al huismoeder zijn :). Ik kreeg altijd de indruk dat je in onze maatschappij niet meetelt wanneer je niet werkt, maar thuis blijft om voor je gezin te zorgen, maar daar heb ik nu lak aan. Dat het financieel voor veel mensen niet mogelijk is om thuis te blijven, is natuurlijk een ander verhaal. Maar kinderen opvoeden, is ook een 24/7 baan naar mijn mening en ik ben blij, dat ik iig de eerste paar jaar van het leven van ons kindje en mijn vriend zijn zoontje een stabiele basis thuis kan creëren. Ik wil niet zeggen dat mijn zwangerschap mij redt van de eetstoornis, maar het laat me wel het belang zien van écht voor jezelf kiezen. Jezelf kun je makkelijk wegcijferen zolang je voor niemand verantwoordelijk bent. Maar zodra je iemands moeder wordt, ben je onmisbaar. Ik snap nu eindelijk het principe: “je moet eerst van jezelf houden voor je van iemand anders kan houden”. Zo heb ik dankzij mijn zwangerschap en stiefzoontje wel mijn plek in de wereld gevonden, zonder dat zij verantwoordelijk zijn voor mijn geluk of levenswijze. Motivatie en blijvende vechtlust om hén gelukkig te maken; dat heeft het wel opgeleverd :).

  26. En dan nog de kans op een miskraam…

    Het is nooit 100% zeker dat het door mn es komt, maar het heeft er vermoedelijk wel aan bijgedragen.
    Nog bijna elke dag denk ik aan het moment dat het mis ging..

  27. Ben het met S. en j. eens. Waarom moest mijn moeder aan een kind beginnen terwijl er zo veel problemen waren (niet eet-gerelateerd). Waarom ben ik hier, ik wil hier helemaal niet zijn als ik had mogen kiezen. Als er problemen zijn tijdens de zwangerschap (eetgerelateerd of andere problemen zoals drank, drugs, woede) dan krijgt de baby dat WEL mee. Tijdens de zwangerschap en erna.

    Er zijn al zoveel mensen, je kunt je geluk ook uit iets anders halen. < dit klinkt ontzettend hard, maar zo denk ik er wel over. Waarom is het krijgen van kinderen zo normaal? Als er gevraagd wordt of je kinderen "wil" dan steekt de meerderheid z'n hand op. Ik vind niet dat het zo normaal is.

  28. ik zie hier de discussie: “mag iemand met een (psychische) ziekte kinderen krijgen?” an mij voorbij trekkenn.
    Ik zie een hoop verdeelde meningen.
    Ik zelf ben iemand met een langdurige eetstoornis én een chrornisch ziekte (ME) en ik heb drie kinderen. Ik ben al jaren stabiel en mijn stoornissen hebben geen eeffect op de opvoeding.
    Ik denk, dat het heel erg per persoon verschilt, dat ‘gezonde’mensen ook op allerleid niveaus steekjes laten vallen, en dat het er erg vanaf hangt hoe ziek je bent en hoe dat je dagelijks leven beinvloed. Ik denk dat er een heleboel mensen zijn die misschien beter (nog) niet aan kinderen zouden moeten begtinnen (es of niet) maar dat er ook een heleboel mensen zijn mét een stoornis, die daar goed gebalanceerd mee omgaan en die kinderen een heleboel te bieden hebben.

  29. Wat een onzin over of je wel of niet aan kinderen zou mogen beginnen als je een eetstoornis hebt.. Dat is wel erg kort door de bocht.

  30. Het gaat niet om wel of niet mogen, we bespreken hier geen nieuw wetsvoorstel. Het gaat erover of het goed is voor het kind, omdat een eetstoornis ontzettend veel invloed op kinderen kan hebben, en het gaat er ook over of jouw lichaam het aankan om een kind te krijgen als je een eetstoornis hebt.

  31. Moeilijk om te lezen. Ik weet dat ik de verantwoordelijkheid voor mijn kind zou nemen als ik zwanger ben, en alles zou eten wat ik nodig heb. En ik weet dat ik heel graag een kind zou willen krijgen en veel liefde te geven heb.

    En ik twijfel, meer dan mijn vriend, of ik een kind mij wel mag aandoen.

  32. Ik wil jong moeder worden. Ben nu 20 en word in november 22. Word al ruim een halfjaar niet meer ongesteld. Vriend en ik waren voor mijn es bezig met zwanger proberen te raken. Nu is dit mijn grootste motivatie om zo snel mogelijk weer beter te worden en het aankomen door te zetten. Ik wil zo graag een kindje..

  33. Ik heb het niet over een nieuw wetsvoorstel, niet gelijk overdrijven.
    Maar sommige praten hier wel alsof het een schande is als je het wel doet.
    Het is veel te persoonlijk om daar zo over te praten.

  34. Ik heb eerst 6 maanden een deeltijdbehandeling gehad. Gevolgd door een jaar nazorg. Hierna ben ik gestopt met de pil. Na 2,5 jaar werd ik eindelijk zwanger en ben nu moeder van een zoontje van 11 maanden. Hij heeft er in mijn geval voor gezorgd dat ik nog wat laatste punten heb los kunnen laten. Eindelijk staat er iets anders op nummer 1 zonder dat ik mezelf daar bij verwaarloos. Hij is het beste wat me is overkomen….

  35. ik ben aan het herstellen van mijn eetstoornis en het gaat heel goed! ik zit al bijna op ‘gezond gewicht’. ik ben alleen drie jaar niet ongesteld geweest en ben nu bang dat ik niet meer vruchtbaar zal zijn… en ik wil zo graag kinderen

  36. Inderdaad confronterend, heb nu een kleine van ruim een half jaar en ben in behandeling. Toch is de wens voor een tweede sterk aanwezig, tijdens de zwangerschap niets gemerkt van m’n anorexia, maar na de bevalling is het weer opgekomen. Is het verstandig nu aan een tweede te beginnen terwijl ik in behandeling ben, wat zal men zeggen? Allemaal gedachtes en vragen, en ik weet er geen antwoord op, wat nu?

  37. Ik wil graag zwanger worden, heb al een jaar een gezond gewicht en geen eetprobleem. Eisprong blijft echter uit. erg frustrerend, was het maar nooit zo ver gekomen……..

  38. Ik ben zwanger en vind het erg lastig ik ging op de Weegschaal staan vanmorgen en zag dat ik ** was aangekomen.
    Ik vind mijn buik mooi en ben trots dat ons meisje daar in zit . Maar de rest benen ,billen, kuiten vind ik niet mooi. Voel me n beetje een klein dik propje van 1,65 . Ik ben nu 23 weken en besef dat ik nog n lange weg te gaan heb. Ik probeer soms mijn ogen te sluiten en te denken waar doe ik t voor .. Ja ik doe t voor een gezond mooi meisje wat we dalijk in onze armen kunnen sluiten. Daarbij komt ook t sterke gevoel hoe vinden andere mij hoe voel ik me dalijk als ik me nu al zo voel waarom blijft t lastig om die kilo’s te accepteren ? Waarom lijdt mijn functioneren eronder en de dingen die ik eigenlijk t liefst moeiteloos zou willen doen . Veel mensen maken me onZeker en op drukke feestjes en evenementen kom ik liever niet , de druk is dan te hoog en het vergelijkingsbeeld is nu te lastig om te aanvaarden .stomme gedachtes laten me niet met rust.. Ben ik n slechte moeder , blijf ik iemand met een eetstoornis en krijgt mijn dochter dit dadelijk door mij.
    Komt dit kindje iets te kort en zorg ik er misschien wel voor dat ze niet gezond word/is. Het is zwaar en moet nog zo lang. Schaam me voor mezelf en durf deze gedachtens niet uit te spreken.

  39. Ik heb twee prachtige dochters! Juist in jaren dat ik stabiel was met mijn eetstoornis kreeg ik 13 miskramen, toen had ik het opgegeven en raakte zwanger met mijn anorexia. Ik ben meteen gaan eten, ondanks mijn ziekte staat een baby hoger. Nu heb ik geen menstruatie meer dus ik denk dat mijn lichaam op is. Dat dier wel pijn ik wou altijd drie kinderen. Maar het is zeker anders ik ken een vriendin met anorexia die wou zwanger worden, werd het binnen drie maanden maar heeft abortus laten doen ze kon het niet aanzien dat haar lichaam groeide. Dus ja het is zeker veeeeel zwaarder zwanger zijn met iedere ES. Maar het kan met de juiste hulp!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *