Koken voor eetstoornis herstel

De keuken kan voor jou met een eetstoornis een plek zijn om te mijden of juist een plek waar je graag bent. De afgelopen maanden ben ik koken steeds leuker gaan vinden. Ik ontdek graag nieuwe recepten en vind het leuk om iets lekkers voor mijn vriendin klaar te maken. Het koken uit handen geven is soms wel een dingetje, want ik doe dit het liefst zelf. Iets met controle, …ach je zult het misschien wel herkennen… Anyway, naast dat zelf koken met een eetstoornis natuurlijk ‘veilig’ kan voelen en dus in favor of de eetstoornis is, kan koken ook positief bijdragen aan eetstoornis herstel.

Hoezo dan? In deze blog zal ik je een aantal redenen geven waarom koken, eten bereiden in de keuken, je kan helpen tijdens het herstel van een eetstoornis. De kunst is uiteraard om het positief in te zetten en er geen obsessie van te maken. Dit zie ik ook weleens gebeuren op het forum van Proud2Bme. Jonge vrouwen die hele dagen obsessief bezig zijn met eten opnoemen, nieuwe producten vinden, bakken voor anderen en ga zo maar door. Houd voor jezelf goed in de gaten waar die grens ligt.

♥ De tijd ervoor leren nemen
Als gevolg van je eetstoornis voel je je misschien dagelijks opgejaagd. Je moet vanalles van jezelf en hebt eigenlijk overal te weinig tijd voor. Niets is goed genoeg en ontspannen is er sowieso niet bij, want dat voelt nutteloos. Alles moet perfect en tot in de puntjes gedaan worden. Dat voelt misschien als controle en hiermee houd je je angsten deels weg, maar uiteindelijk zorgt het voor heel veel stress en negativiteit. Koken kan je helpen om meer rust te nemen, om tijd vrij te maken voor andere zintuigen dan je gewend bent. Het kan je meer richten op je lichaam en het beter hiermee omgaan. De tijd nemen om voor jezelf en anderen te zorgen geeft een moment van rust en bewustwording. Het doet je lijf ontspannen en in plaats van op een negatieve manier in je hoofd, op een positieve manier met je handen bezig zijn met voeding.

“Koken is vaak echt even een rustmoment van de dag. Na een dag hard werken met de nodige stress, maak ik inmiddels graag tijd vrij om iets lekker in elkaar te flansen. Vroeger maakte ik hier geen tijd voor vrij. Snel koken was mijn kwaliteit. Nu doe ik rustig aan, zet ik een muziekje op, drink er een glaasje wijn bij en experimenteer er o.a. qua kruiden op los. Een fijne bezigheid die me op een andere manier naar eten laat kijken en beter voor mezelf doet zorgen.”

♥ Fijne herinneringen en gevoelens
Voeding kan je ook terugbrengen naar fijne tijden. Denk bijvoorbeeld aan het zelf maken van de perfecte spaghetti van je moeder. Spaghetti die je vroeger zonder zorgen at en waarvan je altijd twee borden opschepte. Misschien herken je je niet direct in dit voorbeeld. Er zijn vast wel andere producten of gerechten die jou een beetje meenemen naar een fijn moment in je leven. Kies bewust voor deze speciale producten zodat in plaats van de negatieve gevoelens rondom eten door je eetstoornis, ook wat positieve gevoelens worden aangewakkers. Deel de herinneringen met iemand of denk zelf terug aan toen. Gebruik het als motivatie om weer nieuwe, positieve herinneringen te maken met lekker eten.

“Een fijne herinnering is de diepvries pizza die ik regelmatig samen met mijn vriend at. Ik maakte me geen zorgen om vet, calorieen of mijn gewicht. Ik maakte me enkel zorgen om het niet laten verbranden van de pizza. Op de bank met een fijne film en die pizza. Heerlijk. Ik probeer dat nu af en toe opnieuw, gelukkig lukt het steeds beter… Ik hoop ooit weer zo onbezorgd pizza samen te kunnen eten”

♥ Creatief bezig zijn met eten, speel ermee
Je kunt eten enkel als brandstof zien voor je lijf, maar je kan het ook zien als iets om van te genieten, creatief mee bezig te zijn, als het ware mee te spelen. Dan krijgt voeding een andere en meer waardevolle betekenis. Dit kan je doen door nieuwe recepten te ontdekken en zelf te experimenten met bijzondere combinaties en kruiden. Heb je nog nooit pompoen gebruikt in pasta? Doe dat dan nu eens. Maak iets leuks, iets positiefs van eten. Onderzoek, wees nieuwsgierig, luister naar je gevoel en maak voor jezelf en anderen bijzondere creaties. Misschien is niet iedere maaltijd heerlijk of perfect, maar het in elkaar flansen ervan en de rust en het plezier wat je erdoor kreeg, is wél perfect.

“Eerst startte ik met verschillende kookboeken en online recepten. Dat was leuk. Zo leerde ik kennismaken met nieuwe ingrediënten en zelf sausjes maken. Dat bleek veel simpeler dan gedacht. Suf dat ik eerder altijd enkel met pakjes kookte. Ik vond koken eerder ook weinig aan. Nu ging ik er langzaam van genieten. Wat zijn er veel lekkere en mooie producten en wat kan je veel fijne, lekkere dingen maken. Ik geniet ervan anderen te verrassen met mijn creaties én geniet nu van heerlijk met een glas wit in de keuken een uurtje te kokkerellen.”

♥ Don’t forget: het is maar eten
Als je lijdt aan een eetstoornis is eten vaak zo’n beladen en negatief onderwerp. Ergens houd je ervan, maar alles van die eetstoornis schreeuwt dat je het moet haten en niet of zo min mogelijk mag nemen.Je gebruikt het als middel om nare gevoelens te dempen of om jezelf te straffen. Eten is zo’n vreselijk gedoe geworden, een olifant in de kamer die maar niet weggaat. Je kunt hiervoor uit de weggaan en zo min mogelijk met voeding doen, maar je kunt het ook aangaan, door er op een andere manier mee om te gaan. Eten hoeft niet direct te betekenen: schuldgevoel. Eten kan ook gaan over lekker koken, experimenteren, ruiken, voelen… Juist door met voeding om te gaan en er dingen mee te doen, kan het de lading er wat van af halen. Het wordt minder heftig, minder zwaar. Voeding is niet eng, maar iets waardevols waarmee je heel veel kunt doen.

koken eetstoornis herstel

♥ Koken is zorgen voor
Koken is niet alleen gewoon een maaltijd bereiden, het betekent ook “zorgen voor”. Als je voor iemand kookt, dan zorg je een beetje voor die persoon, wat de ander een fijn en beschermt gevoeld kan opleveren. Misschien heb je door je eetstoornis de neiging om heel veel voor anderen te zorgen. Hierin is het goed om een middenweg te vinden. Speelt dit minder voor jou, dan kan koken en zorgen voor ook positief bijdragen aan meer zorg voor jezelf gaan voelen. Als je voor je partner iets moois maakt, is de mogelijkheid om dit voor jezelf ook klaar te maken nét wat dichterbij…

“Ik vind het heel leuk om allerlei creaties te maken voor mijn partner. Luxe lunches, mooi opgemaakte borden tijdens het avondeten of een romantisch ontbijtje. In het begin durfde ik hier zelf niets van te nemen, maar door de maanden heen ging ik mezelf ook delen hiervan gunnen en ook met meer zorg voor mijzelf leuke en lekkere lunches en ontbijtjes maken. Zo maak ik er voor mezelf, ondanks dat het naar voelt, toch een beetje een positief feestje van”

Natuurlijk zijn er nog veel meer redenen waarom koken positief voor je kan zijn. Dit zijn er alvast een paar. Ik hoop dat je er wat aan hebt en dat het je misschien aanzet tot een gokje wagen achter het fornuis. Ik ben benieuwd hoe jij omgaat met koken en of je dit weleens doet. Laat gerust je reactie hierover achter onder deze blog.

Houd jij van koken?

Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2017


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

28 reacties op “Koken voor eetstoornis herstel”

  1. Ik ben dol op koken. Ik doe niks lievers. Ben overigens nog gekker op bakken ^O^

  2. Ja, oké, maar als de behoefte aan koken óók sterk vanuit de eetstoornis komt, is het dan niet belangrijk om dat juist los te leren laten?

    Toen ik aan het herstellen was van mijn eetstoornis, wilde ik ook heel vaak koken (ik woonde toen nog thuis bij mijn ouders) en heel veel aandacht aan mijn maaltijden besteden. Ik probeerde dit ook altijd positief te framen (‘het geeft me een goed gevoel’, ‘ik vind het belangrijk goed voor mezelf en anderen te zorgen’, ‘ik hou van koken’), en dacht ook echt dat het gezond en goed voor mijn herstel was. Maar terugkijkend was het geen onderdeel van mijn herstel, nee, dit wás de eetstoornis. Koken en zorg dragen voor mijn maaltijden vond ik oprecht leuk, maar vooral omdat het gezonde eten me een gevoel van controle en zelfvertrouwen gaf die uiteindelijk juist heel destructief was. Ik herstelde misschien qua gewicht, maar de controle over eten leerde ik op die manier niet loslaten. Pas op de momenten dat iemand anders kookte en ik niet kon zien hoeveel boter er in de pan ging, kwam ik mezelf écht tegen in mijn herstel en moest ik gaan knokken.

    Een ander nadeel van vaak koken als je een eetstoornis hebt en samenwoont, is dat anderen zich moeten aanpassen aan jouw veilige keuzes. Andere mensen zullen daar misschien niet zo snel wat van zeggen, omdat dat ondankbaar lijkt en vooral omdat ze de rust in huis willen bewaren. Maar door vaak of zelfs altijd te koken, hoe lekker ook, kun je ook andere mensen de mogelijkheid ontnemen om eens iets te maken wat zij lekker vinden en wat voor jou misschien eng is. Ik denk dat dus het juist heel belangrijk is om bewust andere mensen te laten koken als je samenwoont. Door die controle los te laten, kun je angsten aangaan en uiteindelijk leren dat eten inderdaad maar eten is.

    1. Mooi gezegd

  3. Helemaal eend met Hannah. Als koken je niet veel zei tijdens je eetstoornisvrije lijkt het mij juist een reactie van je eetstoornis en niet omdat jij het als persoon echt leuk ervaart. Scarlet, ben je zeker dat je plotselinge interesse voor gegrond koken niet van uit het verkeerde oogpunt wordt ontwikkelt?
    Je zou toch beter moeten weten.
    Deze blog komt heel eetgestoord over naar mij toe…

  4. Gegrond=gezond. Die autocorrect toch..:)

  5. Ik heb jaren keihard geroepen dat ik koken zó ontzettend leuk vond en dat ik om die reden altijd zelf wilde koken. Bullshit. Natuurlijk vind ik koken leuk (op zijn tijd) maar sinds ik echt 100% genezen ben, vind ik het óók heerlijk als een ander het voor me doet. Ik denk dat de meeste onder ons geen moeite hebben met zorgen voor, maar eerder met verzorgd worden. Dus sorry Scarlet, ik ben het niet eens met deze blog. Koken werkt (als je nog een eetstoornis hebt) volgens mij altijd in favor of de eetstoornis en dáár wil je nou juist van af. Dus kom op; geef het uit handen en laat Joyce lekker voor je koken!

  6. Ik wil ook graag aanvullen dat je blogjes met gezonde lunches en nieuwe gezonde kookkunsten begonnen toen je in je terugval zat. Dus het is niet passend om te zeggen dat het als deel van je herstel is.
    Voor je terugval en toen je zogezegd niet goed voor jezelf zorgde door pakjes te gebruiken en niet gezond en uitgebreid te koken was je een prachtige vrouw! (Nu nog steeds hoor maar je weet wat ik bedoel). Een beetje contradictorisch he…
    Ik bedoel dit zeker niet gemeen maar ik vind dat je jezelf wat voorliegt met deze blog.

    1. Volgens mij gaat het hier over hoe koken soms wel kan helpen bij herstel. Jij lijkt me niet de aangewezen persoon om over Scarlet haar herstel of eerlijkheid te oordelen. Er staat bovendien duidelijk dit aan het begin van dit blog

      “De kunst is uiteraard om het positief in te zetten en er geen obsessie van te maken. Dit zie ik ook weleens gebeuren op het forum van Proud2Bme. Jonge vrouwen die hele dagen obsessief bezig zijn met eten opnoemen, nieuwe producten vinden, bakken voor anderen en ga zo maar door. Houd voor jezelf goed in de gaten waar die grens ligt.”

  7. Zo, nou, is iedereen dan nu klaar met kritiek uiten? Holy moly.

    Ik heb her en der wat vlogs van Scarlet gezien, ook op hun eigen website. Waarin ik ook Joyce heb zien koken. Of dat Scarlet kookte en Joyce bepaalde wat ze aten.

    Ik vind al die kritiek een béétje over the top hoor. Voor mijn eetstoornis at ik 4x in de week vette hap. De rest kwam uit potjes en kant en klaar maaltijden. Nu met eetstoornis kook ik vrijwel elke dag. En ja, ik kan oprecht zeggen dat ik daar van kan genieten. Vanaf scratch een lasagne in elkaar te bouwen ipv die wereldgerecht pakjes meuk. De rust in je hoofd die je krijgt van het koken… Ik snap Scarlet wel.

    En Margrietje, ik kan je uit ervaring vertellen dat zelf koken niet perse in favor of the eetstoornis hoeft te werken. Ligt eraan hoe je er mee omgaat.

    En hoezo kook Scarlet ineens “gezond”? Sinds wanneer is er gezond en ongezond eten?

    1. Helemaal mee eens!

  8. Ik ben het wel eens met de reacties boven mij.

    Zelf houd ik totaal niet van koken. Op z’n tijd vind ik het best leuk om een nieuw gerecht te maken of net wat uitgebreider te lunchen of iets, maar meestal vind ik koken maar een hoop gedoe en geregel en argh, elke keer weer wat anders moeten verzinnen, nah. Ik doe liever wat anders. Ook tijdens kookte ik niet zo graag, maar anderen laten koken voor me was toen geen optie of zo (waardoor ik heel vaak praktisch hetzelfde at).

  9. Ik durf sinds kort helemaal niet meer te koken, omdat al die calorieën tellen me te lastig word en ik niet altijd alles kan afwegen.. En grijp dan sneller naar een salade of vervang het door niet-avondeten.
    Deze blog vind ik dan ook erg belangrijk en ik zal m zeker nog een paar keer herhaald lezen. Heel fijn, heel erg bedankt lieve Scarlet!

  10. En toch even reagerend op de mensen boven mij;
    Scarlet is erg intelligent en niet te vergeten de oprichtster van deze site, met heel veel ervaring dus. Het irriteert me dat sommigen denken alles beter te weten en hierdoor dingen voor haar invullen. Heb je niks met koken of heeft je es iets met koken, lees dit dan niet. Het zou me niets moeten interesseren, maar gezond eten/ sporten/ koken/ whatever staat niet automatisch gelijk aan eetgestoorde gedachten.

    Be kind to another.

    N
    I
    V
    E
    A

    1. Ah fuck. Precies. Dat!

      Al dat negatieve gezemel. Sjonge jonge.

  11. Precies! ^

  12. Goede blog, ik zie dat hij al leidt tot een discussie.
    Trek je niets aan van de kritiek hierboven Scarlet. Jij bent de enige die weet wat goed is voor jouw herstel. Het irriteert me dat mensen meteen een oordeel hebben en denken het beter te weten. Ze bedoelen het goed, dat is zeker.
    Sommige mensen met een eetstoornis zijn nog niet in staat om voor zichzelf te koken, want als de ES nog te sterk is zal hij/zij hoogstwaarschijnlijk gaan voor de meest veilige producten.
    Ik denk dat koken zowel positief als negatief kan zijn voor je herstel. Dat staat ook in deze blog. De enige die weet of het de gezonde kant of je eetstoornis kant is die wilt koken, is de persoon zelf! Dus meiden wees eerlijk tegenover jezelf.
    Echter ik denk dat Scarlet prima in staat is om zelf het onderscheid te maken.
    Liefs

  13. En ik snap niet waarom mensen zo snel boos worden als er op een respectvolle manier kritiek wordt geuit in een comment. Het internet is een open plek; je mag posten wat je wil, maar dat betekent niet dat iedereen het daar mee eens moet zijn. Juist omdat Scarlet de oprichtster is van Proud en ik denk dat heel meiden zich aan haar spiegelen, denk ik persoonlijk dat het niet goed is dat zij met deze blog ‘het hebben van controle’ (want dat is het in mijn ogen) goedpraat. Los daarvan vind ik je echt fantastisch Scarlet. Maar ik hoop dat je het punt begrijpt.

    1. Ik ben niet boos, verre van. Ik verbaas me enkel over de hoeveelheid bagger die Scarlet soms over haar heen krijgt.

      En idd het internet is een open plek, met heel veel mensen die een verschillende kijk op iets hebben. Jij post iets, daar ben ik het niet mee eens en daar geef ik een reactie op. Exact wat jij doet op de blog van Scarlet.

      Ik denk niet dat je kan bepalen aan de hand van een blog hoe Scarlet haar hoofd werkt. En het lijkt mij (again, ik spreek voor mezelf) vrij frustrerend als ik een blog zou schrijven over iets en anderen gaan voor je bepalen wat je denkt.

      Ik denk dat we dat aan Scarlet zelf moeten overlaten. En als Scarlet zegt dat zij hier prima mee om kan gaan en van kan genieten, wie zijn anderen dan om te zeggen dat dat bullshit is?

  14. Ik heb koken altijd leuk gevonden! Zowel voor, tijdens en na mijn eetstoornis. Ik merkte wel het verschil, dat ik tijdens mijn eetstoornis niet echt vrij durfde te koken (qua producten) Maar het heeft mij zeker geholpen en helpt mij nog steeds. Tijdens koken kan ik juist mezelf uitdagen, om lekkere en gezonde dingen te maken en kom ik mezelf ook regelmatig tegen. Als ik bijvoorbeeld boos of verdrietig ben dan heb ik geen zin, om tijd voormezelf te maken en als ik dat dan toch doe voelt dat goed. Maar ik vind het ook prima als een ander voor me kookt. 😉

  15. De blog zorgt bij mij voor verwarring, omdat Scarlet eerder heeft gezegd het koken nauwelijks uit handen te kunnen geven aan anderen… Kun je, als je nog niet bent opgeknapt, bij jezelf de juiste motieven onderscheiden: Helemaal als het gezonder gaan koken ook samen is gegaan met veel afvallen.
    Dit bedoel ik als opbouwende (!) kritiek.

    Ik denk dat het altijd lastiger is om een blog te schrijven als je nog (diep) in een eetstoornis zit. Dat brengt – bijna automatisch – mee dat mensen (goedbedoelde) woorden van de auteur eerder in twijfel trekken. Niet leuk, maar wel te begrijpen.

  16. fijne blog, dankje! 🙂

  17. Wat een fijne blog, dankjewel. Ik woon alleen en moet altijd zelf koken, iets dat ik heel lastig vond op het dieptepunt van mijn eetstoornis. Ik wilde niet alles afwegen en afmeten en zo calorieën tellen maar ook weer wél daar controle over houden. Daardoor at ik vaak hetzelfde of portieverpakkingen. Juist door zelf weer uitgebreider te gaan koken met behulp van receptjes leerde ik weer wat ik lekker vond en om mijn eetpatroon uit te breiden en de vaste patronen wat los te laten. Nu is koken inderdaad een momentje van ontspanning en voor mezelf zorgen.

  18. Ik vind koken moeilijk!
    Laatst ging ik het een beetje proberen en het was toch best leuk om er iets meer tijd aan te besteden.Helaas hield ik het niet lang vol. Maar ik ga het weer oppakken,want elke keer dat het wel lukt voel ik mij een stuk beter.

    Bedankt voor deze blog Scarlet☺
    Ik lees er alleen positieve dingen in.

  19. Erg leuk en interessant.
    Ik hou erg van koken en geniet ervan, vooral in het weekend.
    Maar ik weet ook heel erg goed, dat zelf koken iets met controle te maken heeft.
    Ik wil (nog steeds) precies weten wat in mijn eten zit, dat geeft mij rust.
    Als ik zie, dat ik weer ietsje met eten en calorieën aan het rommelen ben, kook ik samen met mijn man of volg erg nauwkeurig een recept.

    Toch denk ik, dat zelf koken een belangrijk onderdeel bij het herstellen van eetstoornis is.
    Tenminste als men op het goede moment ermee begint.

  20. Voor mij is voor mezelf koken heel positief en helpend; het voelt volwassen en is een vorm van zelfzorg. Daarbij vind ik het leuk om creatief te zijn, zowel met het combineren van ingrediënten als hoe ik deze vorm geef in het gerecht. Het is een heel andere manier om met voeding om te gaan, waardoor ik de kleine dingetjes ook meer waardeer:)

  21. Ondanks alles vind ik koken juist leuk. Ik vind het ook leuk om nieuwe recepten uit te proberen (of ik het ook opeet allemaal is het tweede). Samen avondeten vind ik gezellig, ik merk juist dat anderen dit willen mijden omdat ze denken dat ik niet fijn zou vinden. Ik vind het juist gezellig en neemt de bedrukkende sfeer voor mij meer weg.

  22. Tijdens mijn eetstoornis moest ik altijd zelf koken en niemand anders het is zo’n kange tijd een obsessie geweest dat ik nu een hele grote hekel heb aan koken en maak ik vaak een snelle salade zodat ik geen pan meer aan hoeft te raken!

    1. En dat geldt ook voor het bewegen dat is ook zo’n lange obsessie geweest dat ik een grote hekel heb gekregen aan sporten

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *