Antidepressiva afbouwen
Zo'n acht jaar lang heb ik antidepressiva gebruikt. Ik startte met Effexor, schakelde hierna over naar Prozac en eindigde uiteindelijk met Citalopram. Ik switchte diverse keren van soort omdat het niet voldoende werkte. De Prozac heeft er echter wel voor gezorgd dat mijn eetbuien flink afnamen. Na acht jaar gebruik te hebben gemaakt van antidepressiva vond ik het zo'n drie jaar geleden wel genoeg geweest. Ik leed niet meer aan een depressie en vond het tijd om het zonder medicatie verder te doen. Ik besloot de antidepressiva te gaan afbouwen.
Ik had in die tijd geen contact meer met een huisarts of psychiater over de medicatie en besloot daarom, eigenwijs als ik soms kan zijn, de antidepressiva op mijn eigen houtje af te bouwen. Zo ingewikkeld zou het vast niet zijn. Ik was daarentegen wel een beetje bang terug te vallen in een depressie. Maar als ik die angst niet ooit aan zou gaan dan zou ik op mijn 80ste nog steeds antidepressiva slikken en dat was ik niet van plan. Ik slikte in die tijd zo'n 40 mg Citalopram per dag en besloot dit in 5 weken tijd af te bouwen.
Ik kan dit achteraf gezien ten zeerste afraden, want het is echt een veel te kort tijdsbestek! Maar goed, ik houd van snel, heb weinig geduld, dus zo gezegd, zo gedaan. De eerste week begon ik met 30 mg slikken, de week erop 20 mg, de 3de week 10 mg, toen 5 mg en de laatste week 2,5 mg per dag.
In het begin verliep alles voorspoedig. Waarom had ik dit niet eerder gedaan? dacht ik nog bij mezelf. Totdat ik helemaal stopte met slikken: 0 mg per dag. BAM! duizelig. Stroomschok! althans, zo voelden de rare schokjes aan die ik tig keer per uur in mijn hoofd voelde. Mijn irritatiegrens daalde met de minuut (omg ik irrteer me OVERAL aan!) en mijn stemming sloeg zo ongeveer iedere miliseconde om: Jeeeeej, superfij... whèèèèèè alles mislukttttttt, ik ben een mislukki... Jaaaaa, zin in koekjes, laten we naar het strand ga... Wat een K*tdag! en ga zo maar door. Na 2 dagen moest ik concluderen dat ik het afbouwen echt te snel had gewild. Ik trok de schokjes, irritaties en stemmingen niet langer en besloot terug te gaan naar 2,5 mg per dag.
Ik had echter geen pillen van 2,5 mg en moest de 10mg daarom steeds onhandig door vieren bijten. Waarom nam ik niet gewoon om de dag 5 mg? Ja, dat kon ook best en zo begon ik om de dag citalopram te slikken met het idee dit in 3 à 4 weken af te bouwen. Omdat ook deze weken niet soepeltjes verliepen besloot ik uiteindelijk toch even wat advies in te winnen van een psychiater waar ik ooit wel eens was geweest. Hij maakte direct duidelijk dat de vijf weken om af te bouwen veel te snel waren. Zeker gezien ik de antidepressiva acht jaar had gebruikt.
Ook was mijn 'om de dag slikken' actie niet zo slim geweest. Citalopram blijft namelijk maar 24 uur in je bloed (in tegenstelling tot Prozac) waardoor je door het om de dag te slikken je bloedspiegel dus volledig in de war breng en steeds een opdonder geeft. Eigenwijze ik... niet zo wijs als ik dacht dus...
Een paar weken slikte ik nog een lage dosis. Hierna bouwde ik opnieuw af naar 0 mg. Weer kreeg ik last van de schokjes in mijn hoofd en duizeligheid. Heel lastig om daarmee goed te functioneren. Maar ik wilde van die antidepressiva af en zette door. Zo'n twee weken later waren de schokjes en duizeligheid weg. Mijn stemming werd er helaas niet beter op. Enkele weken erna ging ik op vakantie. Dit was geen goed moment om op vakantie te gaan. Ik was door het afbouwen erg negatief en zat heel slecht in mijn vel. Ik weet nog goed dat ik op het strand zat en het, ondanks het heerlijke weer en warme water, niet eens meer zag zitten op mijn kleding uit te doen, laat staan om te gaan zwemmen. Ik moest voortdurend huilen en kon mezelf slecht in beweging krijgen.
Gelukkig was dit maar tijdelijk. Zo'n twee maanden later had ik geen last meer van de negatieve stemming en voelde ik me weer zoals voordat ik stopte met de antidepressiva. Het afbouwen was dus niet eenvoudig en ik had er absoluut wel wat extra hulp bij mogen vragen. Uiteindelijk ben ik wel blij dat ik het heb afgebouwd. Het gaf me toch weer een stukje gevoel van kracht.
Als je een tijd antidepressiva hebt geslikt en je enkele jaren 'stabiel' bent kan het zeker aan te raden zijn om de medicatie af te bouwen. Voordat je weet of een middel voldoende goed werkt moet je het wel zo'n 6 tot 9 maanden de tijd geven. Stop dus niet na 8 weekjes al met antidepressiva.
Op basis van mijn ervaring kan ik je echter wel de volgende tips bij afbouwen geven :
♥ In overleg met een arts
Ga nooit op eigen houtje de medicatie afbouwen. Ookal denk je dat het allemaal wel prima zal verlopen en je op tijd aan de bel zal trekken als het minder gaat, het kan altijd anders gaan dan je verwacht. Neem dat risico niet, wees niet zo eigenwijs als ik, en bespreek het afbouwen met een arts voordat je ermee begint.
♥ Neem de tijd
Start alleen met afbouwen van medicatie als je er de tijd voor wilt nemen. Het is heel onverstandig om gehaast af te bouwen, het in te korte tijd te willen. Zeker als je flink wat jaartje antidepressiva hebt geslikt is het belangrijk dat je voldoende tijd neemt, denk bijvoorbeeld aan 4 maanden, om de medicatie af te bouwen. Hoe meer tijd je ervoor neemt, hoe minder last je zal krijgen van vervelende ontwenningsverschijnselen.
♥ Zet door
Als je door het afbouwen last krijgt van allerlei ontwenningsverschijnselen, dan kan het verleidelijk zijn om toch even weer wat meer medicatie te gaan slikken. Probeer dit niet te doen. Houd je aan het afbouwschema en zet door. Het is soms echt even doorbijten om er helemaal van af te komen. Met name de laatste paar miligram kunnen heel moeilijk zijn. Bespreek de ontwenningsverschijnselen wel altijd met een arts.
Onderstaand zie je welke ontwenningsverschijnselen er bijvoorbeeld voor kunnen komen als je start met afbouwen:
- Maag- en darmklachten: buikpijn, misselijkheid, overgeven, diarree
- Gevoelsstoornissen: gevoel van een elektrische schokjes
- Angst, nervositeit, gevoel van irritatie en rusteloosheid
- Slaapproblemen, nachtmerries
- Griepachtige verschijnselen: zweten, rillingen, spierpijn, verzwakt gevoel
- Bewegings- en evenwichtsstoornissen: duizeligheid, onrust, stijfheid, trillingen
♥ Praat erover
Zoals ik beschreef in mijn ervaringsverhaal kan je last krijgen van ernstige depressieve gevoelens. Het is heel belangrijk dat je hier niet alleen mee blijft zitten. Soms kan het namelijk zo negatief worden dat je je niet eens meer beseft dat het een gevolg is van de medicatie afbouw. Als je voldoende in gesprek blijft over je gevoelens kan je er met anderen achterkomen wat er met je gebeurt, wat er aan de hand is en waar het door komt.
♥ Kies een goede periode
Start nooit met afbouwen kort voordat je op vakantie gaat, althans als je niet wilt dat je vakantie wordt verpest. Het kan zijn dat je allerlei negatieve ontwenningsverschijnselen krijgt. Houd hier rekening mee als je start met afbouwen. Ben je van plan om over een enkele maandne te trouwen, een reis te maken, examen te doen... wacht dan even met afbouwen totdat er weer wat meer rust in je leven is.
Tot slot: het is helemaal geen zwakte om antidepressiva te gebruiken. Ik ben dankbaar voor het feit dat ik deze medicatie jaren heb mogen slikken. Het heeft me zeker dat steuntje in de rug gegeven dat ik goed kon gebruiken. Ook toen het al een tijd beter met me ging ben ik het blijven slikken, puur om ervoor te zorgen dat ik krachtig in het leven bleef staan. Stop nooit overhaast met antidepressivam, het is helemaal niet erg om het een jaar langer te slikken als jou dat net wat meer stabiliteit geeft in je leven.
Gerelateerde blogposts
Reacties
Wat fijn dat je dit hier deelt zeg! Het 'grappige' (de aanhalingstekens geven de goede lading van grappig;-)) is eigenlijk dat de verschijnselen die jij beschrijft bij het afbouwen vergelijkbaar zijn met opbouwen! Heerlijk voor je dat je na 8 jaar er nu vanaf bent!
Liefs
Gelukkig nooit problemen of last gehad van bijwerkingen tijdens het gebruik of tijdens het afbouwen..
liefs
Mijn geniale psychiater liet me na een jaar hoge dosering in 10 dagen afbouwen, omdat ik op een nieuw (nog niet eens te krijgen, officieel) middel over moest. Dus ja, dat ging helemaal niet best, maar hij was dan ook een enorm eigenwijze prutser... !
Maar je hebt gelijk, nooit zonder toezicht van een arts afbouwen, en daar heel ruim de tijd voor nemen!!!!
Dank voor je verhaal, ik denk dat het veel mensen zal helpen!
Ik heb ook heel veel vriendinnen die er maar het al jaren slikken, maar ik dacht vroeger ook altijd dat dat dus heel erg was.
Wel fijn om te lezen dat dat dus in principe oke is, en dat er dan altijd nog af te bouwen valt.
Ik ben sinds 1oktober ook aan het afbouwen (in overleg met mijn arts), het afbouwen zal zo ongeveer 4 maanden in beslag nemen dus we doen het traag...al zou het van mij best wel sneller mogen.
Een jaar geleden heb ik al eens op eigen houtje en veel te snel afgebouwd, absoluut geen succes. Ik kan me dus volledig aansluiten bij de tip om dat NIET te doen.
Je kunt je niet voorstellen hoe 'gelukkig' ik ben door het lezen van jouw verhaal!!!
Ik heb 8 jaar citalopram geslikt (40mg per dag),
4 weken geleden kreeg ik ineens het idee ermee te stoppen en net zo eigenwijs dan jij ook zonder hulp, en Zelfs in 1 keer !
Ben nu 4 weken verder maar krijg het totaal niet geregeld, PRECIES dezelfde verschijnselen als jij ze omschrijft!
Vanmorgen heb ik uit wanhoop mijn huisarts gebeld maar voelde me eens zo slecht toen ik daar vandaan kwam , zijn woorden waren dat het na 3 weken over moest zijn en dat sommige mensen GEWOON niet zonder ad kunnen om te functioneren ! En dat ik er een van was....!!!! 😳
Mijn huisarts en twijfelde gigantisch aan mezelf!
TOTDAT ik jouw verhaal zojuist gelezen heb!!! Jeetje ongelofelijk hoe vergelijkbaar!!!!
Bedankt dat je je verhaal geschreven geplaatst hebt, ik voel me voor heel even geen loser en heb de moed om door te zetten en de hoop dat t nog goed gaat komen....!
Eindconclusie : dokters hebben geen idee waar ze over praten!!!!!
Liefs Anne
Overigens is dit wel een heel mooie weblog.
Nu bijna 3 weken clean, maar nog erge last van spierstijfheid, brandend/trillerig gevoel en soms last van evenwicht/ duizeligheid.
Maar ik zet door, want wil absoluut niet terug naar de korrels, dan heb ik alles voor niets gedaan.
Mentaal gaat het al enige tijd prima,heb nog wel steeds contact met mijn psychotherapeut.
Verder slik ik visolie,vitamine b12,vitamine d, magnesium, probiotica.
Getest door natuurtherapeut.
Ook bewegen in buitenlucht en klusjes in huis aanpakken leidt af.
Iedereen sterkte met afbouwen en de periode vanaf de 0 mg, neem de tijd.
Van alles wat ik voel zijn de electrische schokjes in mijn hoofd het vervelendst. Op moment durf ik niet (allleen) auto te rijden. De mood swings kan ik redelijk goed aan. Ook ben ik overal op het net, aan het lezen over ervaringen van mensen die abrupt zijn gestopt. Zo weet ik ongeveer wat ik kán verwachten.
Vandaag is het precies 14 dagen geleden dat ik gestopt ben met mijn dagelijkse dosis van 40mg Citalopram.
@John, houd je het dagboek digitaal bij of? Zou het fijn vinden om ervaringen van andere mensen te horen die ook met een vrij hoge dosis citalopram in 1 keer gestopt zijn en na hoelang de afkickverschijnselen afnamen. Sterkte iedereen die aan het afbouwen is!!
wat mij opvalt is dat jullie niet erg lang afkickverschijnselen hebben .
Ik heb namelijk 10 jaar geslikt en nu 3 jaar gestopt maar heb nog steeds dat draaierige gevoel in mijn hoofd en onwerkelijkheid gevoel , angst en nog wel meer
bijwerkingen
Herkent iemand dit ook ?
groetjes
Ik dacht, dan nu eindelijk weg met die troep. Kijken hoe ik ben zonder.
Ik ben afgebouwd in 5 en een halve maand met gegruik van taperingsstrips. Dat ging best goed. Maar even daarna, ik denk een maand na het stoppen voel ik me vreselijk. Totaal uitgeput, slaap heel slecht (neem wiet en temazepam om te slapen) mn humeur vliegt alle kanten op maar hoofdzakelijk zit ik lampendig en misselijk thuis. Probeer meself nog wel het huis uit te krijgen. De ene dag lukt het de andere dag, als ik echt niet geslapen heb, lukt het me niet.
Ik heb hulp gevraag bij de ggz , daar moet ik 2 1/2 maand op wachten. Mijn leven staat ook werkelijk on hold. Misschien dat zij zeggen dat ik weer AD moet gaan gevruiken. Geen idee wat ik hiermee moet.
Ik hoop dat het nu beter met je gaat!
Jammer dat men niet uitlegt wat de werkelijke nadelen zijn van dit gebruik,ik kan me nl niet voorstellen dat het helemaal niets aan je lichaam veranderd.
Men zegt altijd; een diabetes neemt ook zijn prikje en vergelijken het daarmee.
Maar ik denk er anders over en wil heel graag leven zonder ad na 10jaar.
Durf echter niet meer te stoppen en terugvallen wil ik absoluut niet.
Rara wat moet je dan.........
Na 32 jaar diverse antidepressiva( diverse soorten op- en afbouwen hoog laag) te hebben geslikt, ben ik 10 weken geleden gestopt. De laatste was venlafaxine welke ik 2 1/2 jaar heb geslikt waarvan de hoogste dosering 225 mg was. I.p.v. beter werd ik slechter en de laatste 2 jaar heb ik voornamelijk in bed gelegen. Ik kreeg de medicatie van de GGZ psychiater. Ik stond een week of 10 op 112,5 en moest toen toch maar helemaal gaan stoppen van mijn arts d.w.z. elke 2 weken 37,5 eraf . Zo was ik in 6 weken gestopt. Nu 10 weken zonder en ik zit in de hel. Ik wil doorzetten...het heeft me niets gebracht...alleen maar ellende en helse pijnen.
Vandaag heb ik urenlang gehuild en was zeer wanhopig. Sinds kort heb ik een nieuwe huisarts en zij steunt me nu ten volle. Ik belde haar en tussen de middag stond ze op de stoep om me te steunen en te zeggen dat dit er allemaal bij hoort.
Nooit, nooit meer deze bende, voor mij was het vergif en ik hoop op een toekomst waarin ik mezelf kan zijn...een spontane goedlachse vrouw van 65 ! Idereen heel veel sterkte met deze moeilijke tijd, maar middels deze site elkaar te steunen gaat het zoveel makkelijker. Bedankt voor het delen.
Ik ben een man van 51 en een paar maanden zonder pillen.
Ik slikte vanaf mijn 21e tal van soorten anti depressiva en als laatste Venlafaxine ( Efexor) met een dosis van 225 mg per dag. De Venlafaxine heb ik 11 jaar geslikt.
Het afbouwen heb ik geleidelijk gedaan met hulp van de GGZ psychiater. De hulp bestond in eerste instantie uit een gesprek en later heb ik dit omgezet in een telefonisch consult.
Ik voel me verschrikkelijk, zeer snel verdrietig en somber, andere keren geirriteerd tot agressief wat meestal niet in dank wordt afgenomen...
Heel langzaam gaat het steeds iets beter. Ik ben gestopt met de antidepressiva vanwege hevige bijverschijnselen die ik meer dan zat was en ik me stabiel genoeg vond om er mee te stoppen. Maar ook vanwege het feit dat ik 30 jaar aan deze pillen zat en geen enkele arts tegen me zei om er eens mee te stoppen. Ik heb het ooitwel eens geopperd maar kreeg te horen: " het lijkt me niet verstandig om nu te stoppen" of " je mist een stofje, je hebt ze gewoon nodig". Onzin.
Ik merk nu meer dan ooit wat voor een troep het eigenlijk is! Misschien had ik ze nodig op een bepaald moment, maar alsjeblieft zeg. 30 jaar...
Ik vind het knap van iedereen die er van af probeert te komen. Ik denk dat een ieder sterker is dan ie vaak denkt. Ik ben na heeeel veel therapie nu eindelijk op een punt waar ik een beter zelfbeeld heb en ik de wereld zonder pillen aan kan en ik weet dat er dipjes aan komen maar ik weet ook dat ze weer weg gaan. Binnenkort is het weer kerst en ik vind het verschrikkelijk maar ga hier iedereen een fijne kerst toe wensen. Dank voor het delen.
Andre
wat eem kanjer ben je.
en......het komt goed.
Interessant jullie verhalen te lezen. Ik slik nu drie jaar citalopram, 20 mg, en het heeft mijn leven enorm verrijkt. Ik ben nu 65 jaar en kon nu dingen doen die me echt plezier bezorgden vanuit mezelf en niet omdat ik graag wilde zijn en de dingen doen die anderen ook doen. Soms denk ik ook wel te willen stoppen,m want het heeft ook wel wat haken en ogen, zoals weinig of geen libido, maar met het ouder worden is dat minder belangrijk dan als je 30 bent. Dus de ervaringen zijn uiterst persoonlijk.
Wat voor de een geldt kan voor de ander net andersom, zijn.
Veel sterkte en wijsheid.
Ook ik gebruik in totaal al 8 jaar Venlafaxine. 3 jaar geleden afgebouwd van 150mg naar 37,5 mg. Na een jaar 37,5mg geprobeerd om helemaal te stoppen.(vooral ivm kinderwens in toekomst). Dit ging helaas niet, naast de ontwenningsverschijnselen kreeg ik weer paniek/angst gevoelens, werd ik extreem onrustig, durfde en kon ik minder en kreeg ik daardoor weer depressieve gevoelens.
Op aanraden van mijn huisarts toen weer begonnen met 75mg,dat was volgens haar even nodig om me weer beter te gaan voelen. Ik begon me inderdaad weer beter te voelen. In de tussentijd ook een afspraak gehad bij de POP poli met een psychiater die je samen met een team van oa kindersarts en gyneacoloog kan begeleiden bij zwangerschap met anti-depressiva. Zij gaf aan dat ik gewoon zwanger kon worden met antidepressiva. Dat ze er veel ervaring mee had die gewoon goed was gegaan. Onderzoeken zijn er nog weinig over bekend, ze mogen dit soort dingen niet op zwangere vrouwen onderzoeken.
Toch wil ik graag zo weinig mogelijk gebruiken tijdens mijn zwangerschap. Vandaar dat ik enkele weken geleden weer af ben gaan bouwen naar 37,5 mg. Op advies van mijn arts weer om de dag 75/37,5 en straks om de 2 dagen etc etc. Met periodes van 3 weken.
Ik merk dat ik er weer erg veel last van heb en de stap en schommelingen erg groot zijn. Daarom vond ik het erg interessant om te lezen dat Marianne (bericht 17 januari) met korreltjes tegelijk afbouwde. Dat lijkt mij ook fijner en geleidelijker manier van afbouwen. Heeft iemand anders hier ook ervaring mee? En hoe kom je aan lege capsules?
Ik begrijp nog steeds niet dat fabrikanten niet kleinere doseringen maken van Venlafaxine om het afbouwen te vergemakkelijken (maar ik vermoed dat dit uit commercieel oogpunt niet aangeboden wordt).
Ik heb er alsnog vertrouwen in dat het straks weer goed gaat met 37,5 mg en hopelijk ooit helemaal zonder.
Bedankt voor het delen van jullie verhalen en veel sterkte en geluk in de toekomst!
Na ruim 30 jaar te hebben geslikt nu ruim 4 maanden geen anti depressiva.
Ik kan nog steeds niet functioneren. Veel spierkrampen, wazig zien, soms een klein huilbuitje, maar ook positieve dingen. Allereerst voor de reactie van Alemeu: ontzettend bedankt, dit geeft kracht ! Ik begin keuzes te maken....niet meer impulsief maar leer mijn grenzen kennen. Weliswaar nog met een heleboel twijfel naar mezelf, maar uiteindelijk een goed gevoel. Elke dag is een strijd. Mijn lieve man steunt me enorm. Echt lieve mede lotgenoten, stoppen is strijden. Maar ik geef niet op. Heel, heel veel sterkte voor iedereen en ik geef over een tijdje weer een update
Ik ben op dit moment opgenomen in het ziekenhuis omdat ik na 6 jaar Venlafaxine versneld moet afbouwen in een halve week. Zit nu op dag 3 en heb de hele tijd het gevoel dat ik "in slow-motion" sta. Alles gaat heel traag, heb ook de hele tijd stroomstootjes en val de hele tijd bijna om. Had al jaren een onderhoudsdosis van 150 mg, heb al twee keer geprobeerd af te bouwen maar ging steeds mis bij de laatste stap... Van 37,5 naar 0 mg. Laatste keer aan mijzelf en mijn omgeving beloofd dat ik nooit meer zou afbouwen maar nu werkt de Venlafaxine niet genoeg meer en heb ik voor de vijfde keer een ernstige depressie.
Psychiaters willen nu een ander medicijn gaan proberen nl. Imipramine o.i.d.
Maandag weer de helft van dosis af naar 37,5 en woensdag beginnen met imipramine. Moet er even doorheen maar voel me een zombie met af en toe soort hyperventilatie. Vind het wel erg naar voor mijn kinderen. Die zien nu wel een hele rare moeder. Heb het wel uitgelegd maar weet niet of ze het snappen.
Sterkte allemaal met jullie toekomst!
fijn dat ik deze site heb gelezen dank allemaal
Zelf ben ik in overleg met de HA aan het afbouwen. Ik kan me ook niet zo goed voorstellen dat iemand het zo snel en op eigen houtje wil doen.
Het zijn natuurlijk geen vitamine pilletjes die je slikt ;)
Ik ben van 30 naar 20 gegaan in 3 maanden. Toen naar 10mg in 3 maanden. Vervolgens naar 7,5 mg in 1 maand. Toen was ik een keer de meds vergeten in te nemen en merkte daar niet veel van. De huisarts vond dat en goed teken en mocht ik na een week naar de 5 mg. Daar zit ik nu bijna een maand op. Dus deze week een afspraak maken met de huisarts. Het advies was om dan 2,5 mg te slikken en dan om de dag geloof ik. Maar dat is even afwachten wat deze HA vind. Dw vorige is ergens anders gaan werken ivm samenvoeging van de huisartsen hier in de buurt.
Het duurt even maar werkt in mijn geval prima.
Echt jammer dat je geen steun van je partner heb. moeilijke lastige situatie.
Misschien zou je een afspraak kunnen maken bij je huisarts, en de situatie voorleggen. eventueel een doorverwijzing b.v. psychiater die je wel begrijpt en de juiste tools/handvaten kan aanreiken, begrip en steun is echt belangrijk voor je.
sterkte
De eerste dag voelde ik me nog sterk, wat de tweede dag het tegenovergestelde was.
Ik begon langzamerhand weer gevoelens te krijgen, waardoor ik super emotioneel werd. Ik heb maanden niet gehuild en nu stroomde het als watervallen eruit. Wat voor mij een gevoel van zwakte was. Ik werd heel moe en had geen honger meer, zelf heb ik de AD voorgeschreven toen ik anorexia had dus dit was weer een issue erbij.
Toen ik die avond ging slapen, sliep ik maar een uur. De tijd waarin je dus het meeste droomt. Ik dacht dat ik gek werd. De nachtmerries in dat ene uur heb ik nog nooit zo heftig ervaren en ik kreeg de ergste hyperventilatie en ontroostbare huilbuien die ik in jaren heb gehad. Ik durfde koste wat het kost niet meer te slapen terwijl mijn lichaam me letterlijk in slaap duwde. Ik werd weer huilend wakker en alles wat in mijn dromen afspeelde, was in de ruimte waar ik sliep. Het leek alsof al mijn problemen, verdriet, negatieve gevoelens die de Citalopram had onderdrukt tegelijk terug sloegen. Ik heb de afgelopen 5 maanden mijn verdriet verstopt en ben maar doorgegaan als een zombie door t leven. Ik heb nog 4 van zulke dromen gehad en ik voel me super leeg.
Zelfs na een gesprek met mijn huisarts die DWINGEND adviseert om toch de Citalopram door te slikken, wil ik het niet meer. Ik ben naïef genoeg om te denken dat dit wel weer over gaat, net zoals de bijwerkingen in het begin.
Ik leef nog steeds als een zombie na die paar dagen en heb een aantal keren mijn nagels opengekrast aan de muur omdat ik niet wakker kon worden en nu leef in een soort tussenwereld. Het is het ergste wat ik ooit heb meegemaakt, dus alsjeblieft..
Volg mijn voorbeeld niet op en BOUW HET GOED AF.
Mijn vraag is kan je dit oplossen met iets op natuurlijke basis (planten of homeopathie) ?
Alvast bedankt en wens iedereen hier heel veel sterkte
Symptomen na gestopt te zijn met Paroxetine/Cymbalta/Sertraline
:Paroxetine
Start gebruik 20mg augustus 2008
Afbouwen begin juli 2012
Stoppen 16 juli 2012
:Cymbalta
Start 60 mg juli 2012 (ik wilde iets anders proberen, omdat ik het gevoel had dat Paroxetine niet meer die ondersteuning bood die ik eerder had ervaren)
Afbouwen 12 september 2012
Stoppen 8 oktober 2012
:Sertraline
Start 30 november 2012
Afbouwen juli 2014
Stoppen augustus 2014
Symptomen:
- Veel boze gevoelens
- Agressieve uitspattingen
- Onverschillig/ongenuanceerd
- Onzeker/angstig
- Depressieve en negatieve gevoelens
- Stoplicht goed/slecht
Na het stoppen zijn dit mijn klachten. De eerste keer (2012) schrok ik hier heel erg van en ben na enkele weken toch weer begonnen omdat ik niet zonder durfde en omdat de symptomen zowel privé als zakelijk veel problemen veroorzaakte.
Binnenkort laat ik me opnemen in een kliniek voor een intensieve behandeling van mijn klachten. Daarom ben ik nu volledig gestopt omdat ik zeker wil zijn dat de medicatie geen invloed heeft op mijn denken en handelen. Ook wil ik niet geloven dat ik de rest van mijn leven medicatie nodig heb. Ik merk dat ik in de loop van de tijd veel geleerd heb over mezelf en dat veel depressieve gevoelens ergens vandaan komen, ze zijn er, maar niet zonder reden. Dit kunnen vaak ervaringen of aanpassingen zijn uit het verleden in je kind periode. Je hebt hier toen op een bepaald manier mee leren om te gaan en dat werkte als kind prima voor je, maar nu je ouder wordt gaat het tegen je werken. Vorig jaar ben ik een kliniek binnengestapt op aanraden van mijn toenmalige psychotherapeut en ben groepsgesprekken gaan doen als voorbereiding op een klinische opname. Dit heeft mij al enorm geholpen om uit te zoeken waar die negativiteit vandaan komt en met name ook hoe ik dat in stand houd. Ik heb er echt vertrouwen in dat ik dit kan oplossen, maar niet alleen. Tevens ben ik er (pas laat) achter gekomen dat een medicijn een symptoombestrijder is en dat je ook met name moet praten om inzicht te krijgen in je problemen en gevoelens.
Hopelijk kan dit bijdragen aan de zoektocht die velen van jullie als zo lang bezig houdt.
Gr. Niels
Stroomschokjes, slecht slapen, zweten en duizelig, maar ik zet nu wel door!! Ik ben helemaal niet depressief gelukkig.
Nadat ik na een week op 7,5 mg uiteindeljk gestopt was, kreeg ik na een dag of 3 ontzettend veel last van die schokjes. De hele dag door. Het is echt verschrikkelijk. Vooral als ik druk ben is het erg. Met name als ik mijn ogen beweeg. Heel vreemd.
De hele dag door warm/koud/warm/koud, zweten, schokken, duizelig, totaal geen trek en dan ineens mega vreetbui, ene moment wel weer oké volgende moment ben ik ineens aan het huilen en voel ik me blehhhh. En zo gaat het steeds door. Zwaar irritant! Kan ook heel weinig hebben (grens is snel bereikt) en ben ontzettend moe.
Ik heb vorige week vrijdag mijn laatste 7,5 mg genomen en morgen is dat dus een week geleden. Hoop zeer snel van die schokjes af te zijn want ik kan daar echt niet mee functioneren. Echt verschrikkelijk vind ik het.
probeer een open gesprek met je partner te hebben en duidelijk uitleg geeft waarom je gestopt bent met de medicijnen, en wat de ontrekkingsverschijnselen zijn waar je zo hevig last van hebt, en na verloop van tijd bemerk je dat de verschijnselen minder heftig worden en je er meer controle over krijgt zodat je klachten beheers baar blijft . er zijn tevens meerde medische sites die onderzoek hebben gedaan na het stoppen van antidepressiva en antipsychotica en wat de gevolgen daarvan zijn. misschien dat je dit ook een beetje kan helpen . met het omgaan van de hevige klachten die je nu ondervind . wens je heel veel sterkte.
Ik heb bijna 2,5 jaar citalopram geslikt en heb dit vanaf 21 juli afgebouwd. Ik had een dosering van 20 mg, heb dit gehalveerd naar 10 mg. Dit 2 weken geslikt en dacht toen wel terug te kunnen naar 5 mg. Kwam er toen achter dat dit allemaal wel wat snel was en ben toen 6 weken op deze dosering blijven hangen. Daarna ben ik in een druk weekend 2 dagen vergeten te slikken en dacht ach dan maar helemaal stoppen. Ben nu ongeveer 3 weken verder met nog dezelfde klachten en ben ook vooral constant héél moe. Ik wil wel maar mijn lichaam wil niet zeg maar. Kennen jullie dit ook?
Maanden al een paar keer verlaagd in dosering, van 20 naar 17,5, 17,5 naar 15, 15 naar 12,5 en van 12,5 naar 10. De laatste 4 maanden heb ik 10 mg gebruikt, de depressie is hiermee niet verdwenen, ik heb zelf het idee dat ik door middel van rust regelmaat sport en veel therapie op ben gekrabbeld en inzicht heb gekregen. Ook heb ik al die tujd het gevoel gehad dat ik juist zieker werd van de medicijnen, omdat ik een extravert persoon ben werd ik door de medicijnen zo afgeremd op mijn 'goede' dagen dat ik daardoor weer meer ongelukkig werd. Nu de stap gezet om verder af te bouwen naar 0! Wel met druppels ipv tabletten. Zit nu een week op 8 mg ipv 10 mg. En dit vind ik al heftig! Minder eetlust en de gedachtes
Vliegen in het rond! Denktank! Non stop! Bang dat ik weer in t zwarte gat val, in de uitzichtloze donkere put.. Wat een ellende! Komt het ooit nog goed?
vorrige week moest ik nieuwe dosering halen op donderdag maar was het vergeten, vrijdag zou mijn moeder het halen en vergat het ook... dus ik zou minstens 4 dagen niks slikken
ik was weleens een dag of 2 vergeten het in te nemen en kreegd an hele rare zenuwschokjes door mijn hele lichaam, dat was meermaals gebeurd, en nu wist ik dat het weer zou gebeuren
ik besloot dat als ik toch 4 dagen niet nam, gelijk kon stoppen! gelijk er vanaf! :) maar de zenuwschokjes gingen niet weg na een aantal dagen zoals ik dacht... het werd erger, voelde me zwakken, steeds meer en erger, en nu na 9 dagen heb ik knallende hoofdpijn, 2 dagen niks gegeten doordat ik geen eetlust heb en mn maag+darmen zijn overstuur >.< het voelt alsof mijn lichaam aan het sterven is... mijn stemming was gelukkig niet anders als normaal, alleen mijn lichaam voelt bagger D:
ik had nooit gedacht dat ermee stoppen dit effect had, en ik zocht het voor de zekerheid op en ben nu hier beland... ik heb net weer 20mg genomen en zal morgen weer nemen en weer ermee beginnen, afbouwen zal ik via de dokter moeten doen want spontaan stoppen is verschrikkelijk.. :( (en ik ga zwaar op mn kop krijgen van de dokter
Ik nam elke dag 20mg Seroxat. Op eigen houtje besloten af te bouwen.
Eerst ene dag 10mg, andere dag weer 20, 10, 20, 10... Op de eerste twee daagjes met lichte afkickverschijnselen na, goed gegaan. Dan weekje op 10mg per dag. Ging op eerste twee daagjes na ook heel goed. Dan een week 10mg, volgende dag 5mg, weer 10, 5... Opnieuw eerste twee daagjes lichte afkickverschijnselen maar voor de rest goed. Dan elke dag 5mg, zelfde verhaal.
Nu ben ik een week geleden begonnen met 5mg, 0mg, 5, 0... En,ik zie af! Mentaal gaat het goed, hoewel de lichamelijke gevolgen mij wat droevig maken. Ik heb erg veel last van een duizelig high - gevoel. Ook last van diarree en veel naar toilet.
Het is moeilijk... Voel me precies een afkickende drugsverslaafde.
Het is niet dat ik niet meer functioneer maar het hindert mijn normaal,functioneren wel. Ik,krijg nu ook last van licht tintelende, slapende handen en beetje misselijk.
Hopelijk gaat het snel over... Weken houd ik dit ook niet vol.
Helemaal overgaan op 0mg is voorlopig nog geen optie als ik me zo voel.
Ik leef precies in een,bel,nu, beetje afgesloten van de wereld, beetje alleen (al krijg ik steun). Ik kan niet echt genieten van dingen nu door dat lichamelijk ongemak.
Eén ding heb ik mee: Ik heb de pillen niet nodig (indertijd al veel te snel en onnodig mee begonnen) en ben vastberaden om te stoppen!
Fijn om hier te lezen van lotgenoten. Zo weet ik dat het normaal is en dat ik niet alleen ben. En dat ik moet volhouden, het gaat beteren.
Veel succes aan iedereen!
Grts Jürgen
Ik merk wel, op mijn goede momenten, dar ik weer dingen voel!! Vooral de fijne dingen.. Heel raar om de normale dingen weer mee te mogen maken maar dat geeft ook hoop! Nu ik eenmaal ben begonnen met afbouw wil ik ook doorzetten en ben zo benieuwd wie ik ben zonder de cipramil!! (Citalopram). Succes aan iedereen!! Doorzetten!
door het zoeken op bijwerkingen met het stoppen van Citalopram kwam ik hier terecht.
Ik ben nu bijna 3 weken medicatie vrij na een periode van 15 jaar...ik heb het moeilijk, heb last van stemmingswisselingen, kan gevoelens niet plaatsen en heb geen gevoel meer voor mijn vriend (dus heb ik een punt gezet achter mijn relatie) Ik loop met zoveel vragen, wat is verliefd zijn, wat is houden van? 2 weken geleden voelde ik me voor het eerst warm worden bij een knuffel van mijn zoon...geweldig gevoel, maar ook zo "eng", want hoe voelt dan alles aan als dit al zo anders is...
Ik weet momenteel niet zo goed wat ik moet doen en hoop dat jullie me een tip kunnen geven..
liefs Petra
Succes en kop op!
Hoelang zit je al op de 1 mg?
Nu volledig de aandacht voor schildklier, die was vorig jaar goed, nu waardeloos
Kan nu focussen
Iedereen succes
Verder nam ik al magnesiumcitraat 400 mg van het merk NOW en ik wandel om de dag een half uurtje. De theanine capsules werken al na een half uurtje en daardoor verdwijnt de angst en word ik rustig zonder suf te worden. Het gevoel is vergelijkbaar hoe je je voelt na een joga-les alleen ben ik daar wat te ongeduldig voor, maar zo zijn we allemaal anders!
@Joyce: antwoord op je vraag is dat ik nu ongeveer 2 weken op 0,8 mg zit. Ik bouw heel langzaam af. Was 3 jaar stabiel op 5 mg, toen 2 mnd 2,5mg, toen steeds met 50% afgebouwd in 5 weken tijd. Was goed te doen tot ik op 0,8 mg overging. Het was even een weekje erg zwaar, vooral veel angst. En dat was 5 jaar geleden ook de reden voor gebruik van prozac.
Succes allemaal!
Ik zit nu op 2,5mg Seroxat om de andere dag.
Grtn!
Ik ben 2 jaar geleden begonnen met serlain (sertraline) omwille van jarenlange chronische gezondheidsproblemen waardoor ik op een gegeven moment volledig op was: mentaal en fysiek. Ik was maar 26. ben moeten stoppen met studeren, lange relatie moeten beeïndigen, terug bij ouders gaan wonen. Op je 26 moet je in de fleur van je leven zitten...De serlain samen met andere vele andere alternatieve ondersteuningen heeft mijn leven gered. Ik heb een normaal gewicht nu ( ervoor bmi v 15), ik studeer terug sinds 1 jaar op mijn gemak en heb terug een sociaal leven en sinds kort een nieuwe relatie. Omwille van die relatie dacht ik dat ik er klaar voor was om mijn "gevoelens" terug meer te voelen. welke situatie is nu beter dan wanneer je verliefd bent, je hebt extra hormonen en stofjes die je happy maken.
van 100 mg gezakt naar 75 mg rond 5 okt, ik wist dat ik waarschijnlijk wel wet last zou krijgen dus besloot om dit zeker tot februari aan te houden. alles ging prima, dacht er zelfs niet over na, had het gevoel meer te kunnen genieten v mijn relatie.
tot begin november ik me erg vreemd begon te voelen.buikpijn, maagpijn, misselijk en angstig. na een tweetal weken enorm duidelijk dat het van de afbouw is. ik kan niet meer functioneren, zo erg is het. In het begin waren er nog goede dagen daarmee niet direct de link gelegd. Zit nu al een week thuis: wil niets meer. geraak niet meer uit bed, alles kan me gestolen worden. Ik hypotikeer heel mijn leven weer, mijn toekomst... malende gedachten.... ga door de hel met momenten. Ben terug begonnen met 100 mg en hoop dat de miserie snel stopt. Ik ben beginnen zoeken en op deze en andere sites veel te weten gekomen. Ik wil ooit stoppen ermee maar dan veel geleidelijker, met een echt afbouwplan en zeer goede begeleiding. ik wil niet meemaken dat het binnen 10 jaar niet meer werkt en ik daar dan zit met nog meer miserie. ik ben nog veel te jong om de rest van mijn leven hieraan vast te zitten maar misschien moet ik eerst proberen mijn diploma te halen en mijn verloren twintiger jaren inhalen. Ik heb de laatste twee jaar echt geleefd en mezelf geweest als nooit tevoren. Desondanks mis ik het intens geluk of de verliefde gevoelens die nu zo onderdrukt worden maar momenteel wil ik stabiliteit in mijn leven. Ik ga uitzoeken hoe ik op termijn kan afbouwen, wie mij hierbij kan helpen en ondersteunen en hoe dat loopt. tot zover mijn verhaal, succes aan iedereen en bedankt om ook jullie verhaal hier te delen. het heeft me deugd gedaan te weten dat ik niet abnormaal of vreemd ben.
liefs xxx
Door mijn ervaringen tot nu toe (zit nu op 0,8 mg prozac) adviseer ik iedereen:
-Trek een jaar uit voor het afbouwen.
-Blijf minimaal 6 weken op elke verlaagde dosis ook als je je goed voelt.
-Als je je heel slecht voelt ga dan terug naar de dosis waarbij je je wel goed voelde en blijf daar (opnieuw) minimaal 6 weken op.
-Bij angsten in de laatste afbouwfase: gebruik 2 x daags l theanine 100mg capsules.
-Accepteer dat je als je lang AD hebt geslikt je ook langer herstel nodig zult hebben en dat je dan i.p.v. 6 weken bij elke verlaging beter 12 weken kunt aanhouden.
-schokjes in het hoofd betekende bij mij: het gaat te snel. (=kleinere afbouwstapjes)
Ik ben nu voor de tweede keer aan het afbouwen, ik ben er bijna en het is best aardig gegaan. Wel spijsverteringsklachten en wat ups en downs want ik moest weer wennen aan al die emoties. En de angsten zijn goed op te vangen met l theanine. Bij de eerste x afbouwen ging het allemaal veel te snel. Ik voelde mij een tijdje super maar ineens van de 1 op andere dag super angstig en in de war. Deze tweede x heb ik geen momenten van controleverlies ervaren, alleen wat kleine dipjes en milde angsten die mijn dagelijks leven niet overhoop gooiden.
Hang on!!!
Ik ben zelf werkzaam in de apotheek en wilde eigenlijk helemaal geen medicatie. Maar op een gegeven moment MOET je, om met therapie verder te kunnen komen. Ik ben wel van mening dat het probleem echt in jezelf ligt en je er zelf heel hard voor moet en kunt werken, al is die weg erg lang.
De medicatie zorgt er niet voor dat je problemen oplossen maar die maken het milder doordat ze veel gevoelens en emoties afvlakken. Ik ben er een ander mens van geworden wat absoluut niet dragelijk was en daarom ook bezig met afbouw.
Veel succes
Ik heb ook verschillende supplementen gebruikt maar op dit moment niks meer, ik wil eigenlijk binnenkort even naar de mesoloog om te kijken waar ik het beste op reageer. Er zijn er zoveel.
Knap dag je al zo ver bent gekomen, en uiteindelijk komt het goed en ben je er op een dag echt vanaf en kun je weer lekker gaan werken aan jezelf zonder de pillen. Het is echt heel moeilijk. Wel erg fijn dat er sites zijn zoals deze waar me vragen kunt stellen en elkaar tips kunt geven.
Uit mijn ervaring van afgelopen maanden kan ik wel opmaken dat er vanuit de gezondheidszorg weinig goede begeleiding is en dat het zwaar word onderschat, ik ben zelfs geadviseerd om af te bouwen en tegelijkertijd op te bouwen met een ander AD. Nou echt, hoe moet je dat doen met een gezinsleven, en zoiezo.. Hoe moet je jezelf dan staande houden?! Maar goed, ik denk dat je door middel van steun op deze sites meer hebt aan elkaar dan mensen die er geen ervaring in hebben maar wel voor hebben geleerd.
@Anoniempje, het is jammer dat het deze keer met afbouwen niet is gelukt, maar je bent pas 27! Gun jezelf een stabiele periode met medicatie de komende tijd en van daaruit kun je altijd nog beslissen het opnieuw te proberen, met de ervaring die je dan hebt.
Op het moment zijn de zeer wisselende stemmingen het allerergst. Vreselijk. Van een 3 naar een 7 en weer terug in een paar minuten pffff.
Wanneer ben jij van plan om te gaan zakken? En naar welke dosering ga je het dan doen?
De afgelopen maanden heb je al veel op je bord gehad dus dit gaat jou ook lukken, je bent heel sterk.
Probeer niet te veel na te denken over wat er gebeurt als je nog medicijnen zou gebruiken in de toekomstige zwangerschappen, dat is van latere zorg. Misschien ben je er dan allang mee gestopt. Ik vond het ook vreselijk om tijdens mijn zwangerschap citalopram oxazepam en seroquel te moeten gebruiken, maar ik had geen keus.. Was er anders waarschijnlijk nu niet meer geweest en mijn kindje ook niet dus.
Hou moed! Je kunt het! Kop op meid!
Ik heb fybromyalgie en zware cvs, en,vermoeden op ziekte van,Sjorgen.en,ook,zware cervicale problemen. Ik ben niet depri, maar neem 60 mg cymbalta. Daar Dat het nies veranderd aan mijn,klachten heb ik besloten diene bucht niet meer te nemen. Afbouwen Is blibkbaar niets voor mij. Vorige was ik mijn ad vergeten nemen nu ook al 3 dagen. Heb last van die electrische schokken morgen Ga ik naar de huisarts en zie ik wel wat ik zeg. Ik neem ad maar sinds enkele maanden, mijn Partner vindt en ik ook dat ik beter was zonder. Hij zegt dat ik moet doorbijten..ik ben nu in ziekte nog enkele maanden dus ik zal gebruik maken om af te kicken. Yoga is echt een aanrader, en een hobby hebben ook. Ik wens iedereen fijne feestdag
Ik heb in november een post geplaatst met mijn verhaal zo'n beetje in het kort.
Ik heb wat raad nodig en lees hier zoveel steun en tips. Ik neem 2 jaar serlain 100 mg, voelde me hier erg goed mee. stabielere gezondheid emotioneel en fysiek. ik had daarvoor een lange relatie maar was toen zo over mijn toeren dat ik een tijd alleen wou zijn. uiteindelijk heb ik kunnen beslissen, dankzij die pillen, dat ik echt alleen wou zijn, even geen rekening houden met een ander, er waren natuurlijk ook andere zaken waarom ik de relatie stopgezet heb. nu twee jaar later vond ik het tijd om weer wat te "daten" of me er toch voor open te stellen alle sinds. In september ben ik dan ook mijn huidige vriend tegengekomen. mijn ideale man! ik merkte echter al gauw dat ik weer die vreemde gevoelens kreeg van alleen te willen zijn terwijl ik echt stapel van hem ben. dat is de reden geweest om proberen stoppen met die pillen. het remt me blijkbaar enorm in de liefde!!! ik kan mijn emoties niet doorvoelen met mijn hart, ik kan het niet echt uitleggen. Ik ben door afbouw in de hel terecht gekomen de afgelopen weken en noodgedwongen terug moeten opbouwen. ik heb betere dagen ondertussen weer maar de twijfel in mijn hart blijft.
ik wil gaan voor deze relatie, mijn vriend steunt me ook ongelooflijk. ik wil dit niet zomaar opgegeven. ik ben in de war. mijn hoofd en hart communiceren niet.
zou ik beter toch stoppen met de medicatie? maar dan zeer geleidelijk en rekenen dat ik mogelijk erg ziek zal zijn ervan. nu is het ook geen leven eigenlijk, ik kan al een beetje beter functioneren maar ik begin echt apatisch te worden. ik sta zover van mezelf verwijderd momenteel en zit gewoon thuis. ik voel me geblokkeerd en kan mijn gedachten niet of zelden stilzetten. Ik probeer en doe echt mijn best om mijn leven terug op te pakken maar ik vind nergens plezier in.
iemand hier ervaring mee? heel erg bedankt alvast
Alvast bedankt!
Ik baal ervan dat er geen pil is die werkt bij mij, maar ik heb door therapie ook veel geleerd dat ik het idee heb dat zonder medicatie de beste weg is.
ik heb 7 jaar paroxetine geslikt 20 mg,omdat ik wilde stoppen,kreeg ik amytripteline
10 mg,kon je makkelijk mee stoppen nu ben ik ziek,tintelingen,misselijk,buikpijn en een kort lontje,ben ook 15 kilo afgevallen,toen ik begon te slikken was ik 65 kilo,nu weeg ik 50 kg,wat heb ik of de psygiater fout gedaan
Ook mijn oren suizen.Wat gebeurt er als ik ook met de citalopram stop
En komen mijn klachten dan weer terug,vooral de hyperventilatie en de fibromyalgie ben ik bang voor.Beetje warrig verhaal misschien maar komt ook door de antidepressiva.Hoop op een advies
Doordat ik de pilletjes de laatste maanden almaar vaker leek vergeten te nemen besloot ik er maar mee te stoppen. Het feit dat ik ze vergat was voor mij het teken dat ik ze niet meer nodig heb.
Op deze gedachte kom ik sinds een dikke week terug, nu ik merk dat mijn humeur steeds op onweer staat. Hierdoor ging ik nog wat meer afkickverschijnselen opzoeken en kwam ik hier op uit.
Ook ik heb regelmatig last van stroomschokken in mijn hoofd (ik had geen idee dat dit door de medicatie kon zijn) en duizeligheid.
Omdat ik in de examens zit en er weer een stressvolle periode aankomt besluit ik dan maar om er morgen weer mee te starten.
Bedankt voor jouw verhaal, inspirerend / verduidelijkend.
Veel geluk voor jullie allemaal,
S.BE
Ik surfte op verschillende sites naar de bijverschijnselen van het stoppen maar werd er niet wijs uit. Jij slaat met je blog de spijker op z'n kop! Hopelijk lees je dit nog en gaat het, nu 2 jr. na je blog, nog steeds goed met je.
Ik heb lange tijd paroxetine geslikt en ben na een goede afbouw gestopt.
Nu dacht ik (wrs heel naïef) dat afbouw verschijnselen voornamelijk geestelijk zouden zijn.
Nu kreeg ik last van duizelingen, droge mond, slechte stoelgang en slaap slecht, NOOIT gedacht dat dit met bijverschijnsels te maken kon hebben. Ik ging er vanuit dat het samenhing met de griep die heerst en mij ook te pakken had. Nu krijg ik ineens ook mensen die vragen of ik ben afgevallen, terwijl ik er niet mee bezig ben. Kan dit ook komen doordat ik gestopt ben?
Het viel me dan ook vies tegen dat ik deze week naar de huisarts terug ging om te vragen of hij advies had om deze verschijnselen wat te verzachten en hij doodleuk meedeelde dat volgens hem hieruit blijkt dat ik dus niet zonder ad kan en maar weer opnieuw moet beginnen. Ik wist niet wat ik hoorde, zeker niet na alles wat ik al op internet hierover gelezen heb inmiddels. Heb spijt als haren op mijn hoofd dat ik al deze kennis over afbouwen van ad niet opgedaan heb vóórdat ik 'cold turkey' gestopt ben (want van 10 mg naar 0 is volgens mij gewoon cold turkey). Ben dus niet van plan om - na alle ellende die ik de afgelopen 5 weken al heb doorstaan - nu maar op te geven en weer opnieuw te beginnen met ad. Ik ga nu proberen door te zetten, vooral nadat ik al jullie herkenbare verhalen hier heb gelezen. Hopelijk kunnen we elkaar steunen door ervaringen uit te wisselen.
Inmiddels slik ik ook Magnesium Citraat, vitamine B12 en visolie. Ik lees hier dat theanine ook goed help tegen angst. Dat ga ik vanaf nu ook proberen.
@Joy ik krijg ook geen cantact meer daar. Hoe is het nu met je?
Spreek je daar wel weer, privé, het is weer een heel verhaal!
Liefs
@HOU VOL IEDEREEN !!!
Na 7 jaar paroxetine 20 mg,ben ik naar 10 mg gegaan en toen gestopt
Geen goeie aktie zei mijn HA,wel met veel vitaminen van een orthomolucaire arts 175 euro,heeft dus niks gedaan
mijn klachten zijn,buikpijn diaree,onrustig,misselijk,tintelingen,zelfs in mijn mond.
Ben gaan hardlopen,was goed voor de serotinen,las ik op internet,vergeet het maar,helpt totaal niet.Nu 9 weken verder gaat het iets beter,maar ik ben er nog lang niet.Slaap zittend met 3 kussens in de rug,anders ben ik erg misselijk.
Moet gewoon dus de rit uitzitten.Wens jullie allemaal veel sterkte,we komen er wel,maar het duurt even
lieve gr;Korrie
Groetjes G
ben 4 maanden geleden gestopt met paroxetine 20 mg,eerst naar 10 mg en dan gestopt.Maar ben doodziek;tintelingen,alles brandt,vergeetachtig,koud tot op het bot
wordt er wanhopig van.Ben er nu bijna 4 maanden af,kan toch niet weer beginnen
Maar wat dan,wie heeft er een idee,dit is een schreeuw om hulp
Ongeveer 2 jaar geleden op advies van de huisarts Serequel afgebouwd (dit o.a. omdat dit voor mij als een mega slaapmiddel werkte). Geen negatieve symptomen ervaren na het stoppen; alleen maar positief. Ik had geen intentie te stoppen met de Zoloft ondanks toch wel de vaak negatieve reacties van mijn omgeving (allemaal chemische troep; gemis van stofje: onzin; je houdt persoonlijk de farmaceutische industrie draaiende en ga zo maar door).
Tot nu bijna een jaar geleden ik van de ene op de andere dag een verschrikkelijke smaak in mijn mond kreeg. Knettergek werd en word ik ervan. De eerste maanden proefde ik alleen maar zout. Vervolgens is deze smaak veranderd in een soort vettige smaak met daarbij een hele droge mond. Vanzelfsprekend ben ik hulp gaan zoeken. De tandarts en de mondhygiëniste; de huisarts: bloed onderzocht en darmen op eventuele bacteriën; longarts en KNO-arts. Alles was ok (wat ik natuurlijk fijn vind) maar die smaakstoornis is er nog steeds. Kortom de medicie hadden en hebben voor mij geen oplossing.
Vervolgens ben ik gaan zoeken op het grote boze internet en kwam er steeds meer achter dat dit probleem redelijk onderschat wordt. Ik heb de oplossing nog steeds niet gevonden voor dit (voor mij) megaprobleem. Waar ik uiteindelijk op uit ben gekomen is dat ik overal lees dat antidepressiva als bijwerking een vieze smaak kan geven. Dit is mij overigens nooit door een arts verteld. Aan het eind van mijn latijn heb ik besloten de AD uit mijn menu te gaan schrappen in de hoop dat hiermee deze smaakstoornis over zal gaan.
In overleg getreden met mijn vroegere Psychiater een afbouwschema gekregen van - 25 Mg per twee weken. En inderdaad de stemmingswisselingen en de duizelingen herken ik. Maar ik probeer mij hier doorheen te worstelen onder het motto "iedere dag is er weer een". Helaas is de smaak nog steeds afschuwelijk.
Waarom, zal je misschien denken, dan dit verhaal? Ik wilde het even van mij afschrijven, mensen die ook in de afbouw zitten een hart onder de riem toesteken. Last but not Least is er iemand die iets herkend uit mijn verhaal en heeft wellicht de gouden TIP😄.
Ik heb ook weleens gedachr om weer te beginnen maar heb het niet gedaan, ik merk dar mijn spieren naar de klote zijn, mijn hele zenuwstelsel is van de rel!
Maar ik ga doorzetten, ik ben er nu bijna 7mnd vanaf en heb goede dagen maar ook slechte. Vooral rond en tijdens de menstruatie is het heel naar en zwaar.
Sterkte voor iedereen en zet hem op!
Christina
Alvast bedankt!!
Herkennen andere mensen zich ook in mijn verhaal? Zo ja hoor ik het graag.
Liefs
Ook waren geen bruikbare doseringen leverbaar om af te bouwen en werd ik gedurende mijn 5 jarig gebruik van dit k**middel nooit ergens voor gewaarschuwd, ondanks dat ik al 5 afbouwpogingen gedaan had en daar telkens dood- en dood ziek van werd en weken van mijn werk moest missen, om mijn baan uiteindeijk kwijt te raken.
Ik heb een artikel hiervoer geschfeven op de website van de Depressie vereniging en heel veel reacties van lotgenoten met een vergelijkbare ervaring gekregen.
Afbouwen van paroxetine moet extreem langzaam met de druppels of de sinds 2013 leverbare afbouwstrips. Afbouwen in stappen van 10 of zelfs 5 mg is letterlijk spelen met je leven! Fabrikant GSK ontkent overigens alles, zelfs na een 8 delige documentaire "Seroxat, Taken on trust" op de BBC die hier volledig aan gewijd is
Wat fijn om andere ervaringen te lezen waar ik veel herkenning en geruststelling bij vind.
Ik heb ongeveer 8 jaar lexapro geslikt, waarmee ik al eerder 2 keer ben gestopt maar steeds weer ben begonnen. Nu voor de derde keer gestopt, 7 weken geleden.
ik ben helaas erg gevoelig voor alle bijwerkingen dus zit momenteel in een moeilijke periode. Ookal herken ik de klachten van eerder ontwenningen (maar ook bij het starten), het blijft heel heftig om door te zetten.
hoewel de eerder keren zonder ad prima zijn bevallen is mijn probleem dat wanneer er weer een heftige situatie komt, ik mijn angst en paniek klachten weer terug krijg. Ik vind het moeilijk om te beslissen of ik beter altijd kan blijven slikken, voor het geval dat, of stoppen omdat je nu eenmaal niet weet of je het in de toekomst nog nodig zal hebben. het is gewoon ronduit de hel om weer te beginnen. ik kreeg mijn ontwenningsverschijnselen pas na 6 weken. nu al 1.5 week drama dus. ik heb vooral last van verlatingsangst en dat komt nu flink naar boven terwijl alles goed gaat in mijn relatie. dat maakt het zo dubbel allemaal. de ochtenden zijn het ergst. zodra de wekker gaat heb ik meteen angst en een heel erg zenuwachtig gevoel. totaal geen eetlust en extreem wisselende emoties. je vraagt je af of alles nog wel goed komt...
inmiddels heb ik besloten door te zetten en mezelf door deze hel te slepen. ik heb voor de heftigste momenten xanax.
een kinderwens speelt ook een rol met de reden om te stoppen.
ik wens iedereen enorm veel kracht toe en geef niet te snel op!
@ anoniempje: hoe gaat het nu met je?
sinds 2 dagen EIN-DE-LIJK wat verbetering. De afgelopen 2 weken waren bijna niet te doen zeg. Als ik wakker wordt nog steeds dat zenuwachtige gevoel en angst maar in de middag ebt het weg. wel nog diarree, zweten en schichtig. maar die erge angst is iets minder. ook al 3 dagen geen paniek aanval gehad. Wat mij helpt is blijven herhalen tegen mezelf dat deze gevoelens niet realistisch zijn. het zijn oude klachten die in heftige mate terug keren bij het afkicken. alle gevoelens worden 6 keer uitvergroot waardoor het ook zo moeilijk is om door te zetten. want je denkt dat je klachten weer terug zijn. dat is dus niet zo!!
eventuele tips waar ik veel baat bij heb:
- voedings supplementen: magnesium citraat en vitamine b6 en b12
- yoga
- zo min mogelijk verplichtingen
- wel proberen dingen te blijven doen, als het goed gaat voelt dat als een overwinning
- zwemmen
- wandelen
- je veiligste havens opzoeken tijdens de grootste dipjes. Ik heb een paar keer brullend bij mn moeder op schoot gelegen. en ben toch al 35 :)
- leef met de dag, denk niet teveel terug of vooruit
ik heb weer een beetje hoop dat alles toch goed zal komen.
Na 10 jaar citolapram 40...binnen 5 weken na 20mg,,
sta hier nu3 weken op.Wil het zo graag..Hoe weet ik dat die vreselijke heen en weer gevoelens en de extreme vermoeidheid en spierpijn overgaat.
Of dat het een aanloop is naar erger,bijv.een terugval.
Hoef jullie verder nietuit te leggen wat ik allemaal ervaar...pffff zo vermoeiend...
Gaaaappp,
bouwen. Ik kreeg het middel ivm angststoornis. De vorige twee keer had ik seroxat en vond ik het erg moeilijk. Het lukte maar niet. De eerste keer had ik paroxetine. Ik zat zomaar van 20 op 5 mg, maar die laatste 5 mg lukte maar niet. De ha zei dat ik gewoon weer 10 mg moest nemen. In een periode van veel operaties achter elkaar aan ben ik toch weer naar 20 mg gegaan.
Volgens mij hadden mijn angsten veel te maken met mijn hormonen. Aangezien ik nu na de operaties in de overgang gekomen ben wil ik opnieuw proberen te stoppen.
Waar ik vooral bang voor ben is dat ik bij de mensen hoor die van nature te weinig serotinine aanmaken en dus niet kunnen stoppen of dat die vreselijk overheersende vermoeidheid terugkomt.
Ik ben ook na jaren aan het afbouwen, nu lees is dat je libido kan wegblijven en sexuele stoornissen blijvend kunnen zijn:( hoe is dat met jullie als ik vragen mag.
Gr en sterkte iedereen
Fijn om hier verschillende berichten te lezen over mensen die sertraline en andere antideprasiva gebruiken of gebruikte.
Ik lees hier veel over de hoeveelheid wat mensen gebruik(ten) en mensen die afbouwen. Ik lees over sertraline dat men 100 tot 125 mg gebruiken.
Ik gebruik nu een jaar lang 200 mg per dag. Ik ben 25 jaar en eigenlijk zou je nu in de bloei van je leven moeten zijn. In overleg met de huisarts ben ik sinds maandag, dus nu 4 dagen bezig met afbouwen. 50 mg per maand. Is dit teveel per maand? Ik voel me nu erg snel geirriteerd en heb veel hoofdpijn. Ook tril ik nu meer dan normaal. Ik lees hier weinig positieve berichten over afbouwen en het eindresultaat. Zijn er mensen die dit ook ervaren, en zijn er nog mensen met tips? Wanneer weet je of afbouwen goed gaat, en na hoeveel dagen moet je je beter voelen wanneer ik een dosis afbouw?
Alvast bedankt voor de reacties
Jerome
Ik blijf nog de komende 4 weken op 10 mg. Als het zo door gaat als nu zal ik me over een week wel weer goed voelen. Ben benieuwd naar de volgende stap. Ik probeer me niet te focussen op de negatieve verhalen maar ben opzoek naar positieve verhalen. Ik hoop dat het me gaat lukken!!
Zag het even niet meer zitten. Natuurlijk gewoon doorgezet en nu vanaf zondag goede dagen. Ben nog wat moe en sta licht op m'n voeten maar dat is het. Het gaat best goed en kijk uit naar 23 nov
Dan weer afspraak bij de huisarts om te kijken wat de volgende stap wordt
Ik zie het positief in
Ik heb mn voordat ik naar bed ga ontzettend last van een onrustig/onbestemd gevoel, trillen. Hierdoor maak ik me druk en word ik angstig. Ben erg verdrietig dat dit me nu weer overkomt. Ik Heb dit met mijn psychiater overlegd en die kon niet echt aangeven of dit onttrekkingsverschijnselen zijn of dat de klachten zijn teruggekeerd. Ik moest voor mezelf een doel stellen. Om het 2/3 weken een kans te geven en aan te kijken. Verder ben ik naar mijn huisarts geweest en die heeft me oxazepam voorgeschreven om e.e.a. wat dragelijk te maken. Vooral slapen is een crime! Zijn er mensen die zich herkennen in mijn verhaal? Zo ja, ik kan wel wat tips gebruiken.
Nu weken later is het er nog en soms lijkt het wel erger! Raak er van in paniek en naast die paniek, heb ik ook weer hyperventilatie en kan amper normaal mijn boodschappen doen. Zijn dit nog ontwenningsverschijnselen of is dit dezelfde "ik" weer.. Waarvoor ik Citalopram ben gaan gebruiken.
Ben zo verdrietig en bang. Als ik nu weer ga opbouwen zal ik dan nog erger het pad kwijt raken of zal het snel weer beter gaan?
Naar de huisarts gegaan en die vertelde dat ik direct weer de volle capsules moest innemen. En absoluut niet zelf gaan dokteren met afbouwen.
Eigenwijs als ik ben, nu al weer een maandje aan het afbouwen en vooralsnog gaat het goed.
Hebben meer mensen last van dat "niet scherpe" gevoel?
Zijn er nog tips qua voeding tijdens het afbouwen?
En, ik moet het vragen, kom je uit van depressies af? Volgens mij ben je er gevoelig voor, of helemaal niet. Allemaal veel sterkte. En: alles komt goed! !!!!
ikzelf heb nu ongeveer 6 jr paroxetine,20 mg en later 30 mg,gebruikt,maar omdat een leverwaarde,de gamma gt bij mij daardoor veel te hoog is/was,moest ik overstappen naar een andere AD,nl. Escitalopram 20 mg,ook wel genoemd lexapro,dat zou een wat nieuwer middel,volgens de psychiater moeten zijn,en zou ik daardoor waarschijnlijk v/d te hoge leverwaarde afkomen.
zoals zovelen in de berichten hierboven beschreven,moest ook ik,van 30 mg,in 1 week tijd naar 20 mg,en dan weer na een week naar 10 mg,dus in totaal maar 2 weken.
dan zou ik als ik met de 10 mg gestopt zou zijn,direct moeten beginnen met de lexapro 20 mg......maar toen ik zo bezig was,had ik ineens zoiets,waarom niet stoppen,en eindelijk weer eens in je eigen gevoel terug keren,want het vlakt heel erg af.
op zich ging het afbouwen wel,al werd ik de 1ste week toen ik van 30 mg naar 20 mg ging,wel depressief,ben dus ook 1 week depressief geweest,en in die week,kreeg ik ook enorme spierkrampen ( ischias ) in de onderrug.
dat waren wel de 1ste bijwerkingen,ook de spierkrampen,pffff heb wel echt met mijn rug gezeten.
nu neem ik al 5 dagen helemaal niets meer in,omdat ikzelf dus zoiets had van,nou dan zet ik maar door,en ga het eens helemaal zonder proberen,vooral door het afgevlakte gevoel wat je erdoor krijgt,als je t gebruikt.
nou ind.....BAM.....pfff,ook ik heb veel last van stroomschokken,hoofdpijn,heel erg huilerig,moe,nergens geen zin in,je ontzettend eenzaam voelen,trillirig,doordat je t blijkbaar koud hebt,en s morgens wakker worden,met een gevoel van,pfff ach ja,waarom zou ik opstaan....dus al met al,zeker niet niks,behoorlijk heftig.
zoals ik lees in al de berichten,zal ook ik te snel afgebouwd hebben.
ik heb de afgelopen week af en toe gegoogeld,op al dit soort dingen,en wat schetst mijn verbazing.....ik kwam een behoorlijk artikel tegen,van iemand die er mee onderzoek naar gedaan heeft,ook doordat deze persoon,met precies dezelfde verschijnselen zat.
hij kwam erachter,dat het stofje van het middel wel snel uit je lichaam verdwenen is,maar dat je zenuwstelsel,en je hersenen,die er zo op ingesteld waren,er echt veel en veel meer tijd voor nodig hebben,om zich weer aan te passen,en dat gaat echt niet met zo"n snelle afbouw.
sterker nog,hij heeft het zelfs bij een firma uit de pharmaceutische industrie,weet niet meer welke,maar wel een hele bekende,neergelegd....nou schrik niet....
wprd gewoon allemaal ontkend.....zo ook door zijn psychiater en huisarts.....die zeggen gewoon,dat het wel kan.
maar de echte grote klap komt pas daarna,als je gestopt bent.....en het is toch ook logisch,dat het zenuwstelsel en de hersenen,zich weer helemaal moeten aanpassen,en dat gaat toch niet in 2 weken tijd.
doordat volgens dat onderzoek,de hersenen en t zenuwstelsel dat niet zo snel kunnen,krijg je dus te maken,met al die veselijke verschijnselen.
zal wel verdwijnen,maar heeft echt de tijd nodig.
mijn psychiater zei,toen ik hem zei,dat je er toch wel langer over moest doen,t afbouwen,misschien zelfs een aantal maanden,toen zei hij,nee dat is allemaal achterhaald,dat is niet meer nodig....nou als dat niet meer nodig zou zijn,en t erg achterhaald is,waarom zit ik dan met al deze verschijnselen ???
wat ik gedaan heb,na ongeveer 6 a 7 jr gebruik,en dan in 2 weken,is zowat cold turkey...dat kan gewoon niet goed zijn,en misschien nog gevaarlijk ook.
maar voorlopig zit ik ermee......nu zet ik maar door,want ik zit er toch al middenin.
maar wat ik allemaal ben tegen gekomen,zou ik misschien toch er veel langer over gedaan willen hebben.
ik wil jullie wijzen,op dat deze groep geneesmiddelen de AD.....de bijwerking kunnen hebben,van verhoogde leverwaardes.
je hebt geloof ik 3 leverwaardes,de alat,asat en gamma gt.
en de gamma gt is erg belangijk,die hoort maar 50 te zijn,en was/is bij mij 250.
om die reden moest ik dus ook veranderen,anders gaat je lever uiteindelijk kapot.
neem dit dus even mee,in je leven,en laat een keer bloed prikken hierop,
er is zelfs een echo van mijn hele buik gemaakt,vanwege dit.
ikzelf heb door al t lezen,van al dit soort dingen,niet zoveel vertrouwen in psychiaters,of huisartsen,zeker degenen die dit zo makkelijk zeggen,dat snelle afbouwen.
confronteer je psychiater of je huisarts eens met t feit,dat t stofje wel snel uit je lichaam kan zijn verdwenen,maar dat je zenuwstelsel en hersenen veel langer de tijd nodig hebben.
nog een reactie op t berict hiervoor van daniel,die schreef......kun je van depressies af komen???
ik zelf denk dat mensen die t hebben mee gemaakt,er wel gevoelig voor kunnen blijven,maar met goede therapie,leer je het ook te herkennen,en kun je eruit blijven.
ook denk ik dat het erg belangrijk is,te durven kijken,naar wat je hebt mee gemaakt,jezelf echt leren kennen,en te durven groeien in jezelf,
en dat kan dus alleen maar,door te durven kijken naar jezelf,je zwakke punten,probeer een beetje te verwerken wat je hebt mee gemaakt....probeer op een heel echte manier met jezelf in cont te komen,en hulp daarbij zou goed zijn,in de vorm,van een goede psycholoog/psychotherapeut etc etc.
verder vind ik t fijn dat iedereen het allemaal zo durft te delen hier,wat zeker geen zwakte is,al vinden veel mensen in de maatschappij dat wel,maar ik vind het kracht....ik vind t juist kracht als je naar jezelf durft te kijken/facen.
Heb 10jaar sitalopram gebruikt.
De laatste week lijkt het of alles negatief is.mijn leven mijn relatie,op dit moment voel ik mij heel kwetsbaar en gevoelig voor feedback wat ik dan als negatief kan ervaren en in kan blijven hangen.heb ook moeite met antwoorden te vinden,lijkt of mijn hersens niet mee werken om in balans te komen met gevoel en verstand.
Ben vlug emotioneel,soms zonder reden,en kan al huilen bij iets op t.v.
Ook ervaar ik n druk in mijn hoofd .ik hoop dat deze ervaringen bij het afbouwen horen,en niet willen zeggen dat ik niet zonder kan.
Met mijn huisarts word hiert niet over gesproken,heb in 4mnd afgebouwd dat ging goed.merk dat ik iemand nodig heb die weet en snapt waar ik het over heb.
Kun jij hier iets mee
Groet Ine
Groetjes Esje
Groetjes,
Eva
Dit is de 3e poging. Heb afschuwelijke pogingen achter de rug. ( 1e poging arbeidsongeschikt geraakt in 2009 ( cold turky),, 2e poging, 2013 normale gangbare afbouw venlafaxine: o.a gierende angsten 24/7 en opgenomen geraakt).
De afkickverschijnselen stonden in geen verhouding tot de oorspronkelijke depressie!
Nu na 4 maanden zwart en bij momenten suicidaal, eindelijk zo nu en dan wat betere dagen. Nu ook veel fysiekere klachten.
Het blijft een hel....nog steeds geen leven. Gebruik wel oxazepam als het te erg word en dat is regelmatig.
Met ADmedicatie: leven in een grijze waas, stilstand, sleur, niets meer voor elkaar krijgen/willen en dat kan je ook niet heel veel meer schelen, je doet t ermee.... het kan immers allemaal heel veel erger is de ervaring.
Het was dus niet t geval dat ik me beter voelde: ik had er geen baat meer bij.....dan maar depressief zonder AD, dan is het tenminste duidelijk zonder AD verwarring.
Geen idee of ik het ga redden, wat er nu eigenlijk van mezelf overblijft...
Op dit moment is het nog steeds NEE GEEN AD.
Alle mogelijkheden onderzocht om dit niet alleen thuis te hoeven doen, maar voor AD -afkick zijn er geen passende mogelijkheden.
Raad, advies, steun,
alles is welkom.
Sterkte en groet Mabel
Groet,
Elly
Ik slikte nog geen jaar 10 mg, dus een lage dosis.
Ik had het in zoverre afgebouwd dat ik een paar dagen een halve heb genomen en dus sinds een dag of 3 of 4 helemaal niks meer.
10 mg leek me ook zo'n lage dosis!
Maar eigenlijk ben ik behoorlijk beroerd nu en vooral heel bang dat ik nooit meer "de oude" wordt.
Als de klachten na een paar weken ophouden heb ik het er wel voor over, maar wat als ik zo duizelig en gedeprimeerd en geïrriteerd blijf?????
Die vinden over het algemeen, dat je maar weer moet slikken.
Er is eigenlijk niet veel bekend over AD's.
Clean, mocht je toevallig hier nog lezen, hoe is het met jou gegaan? Ik las dat jij ook van de Citalopram 10 mg bent afgekickt.
Of iemand??
Ben er nog niet, though..
Nu zit ik al 1,5 maand op 50 mg en ik voel me vaak onrustig, angstig, ben heel moe, snel emotioneel en geprikkeld en twijfel ik hoe ik verder moet. Ik heb met de huisarts overlegd om nog gewoon een maand op 50 mg te blijven om te kijken of het uiteindelijk beter gaat. Zo niet, dan kan ik er voor kiezen om weer op te bouwen naar 75 mg. En als de klachten wel weg gaan, dan hoop ik in kleine stapjes helemaal af te kunnen gaan bouwen.
Is er nog iemand die ervaring heeft met dat de laatste fase in het afbouwen juist zo zwaar is? Ik kan me voorstellen dat je lichaam er aan moet wennen om zelf weer een balans te vinden bij het afbouwen, aangezien het ook weken kan duren voordat je gewend bent aan het opbouwen van antidepressiva. Ik hoor het graag als er mensen zijn met vergelijkbare ervaringen!
Zet 'm op allemaal!
Weet er geen raad meer mee. Vorig jaar gescheiden , alles is te veel voor mij. Krijg het niet op de rit
Ik vind het moeilijk,doorzetten en kijken of ik over 3 weken resultaat merk van de crocus a of 2weken afzien en terug aan de ad. Ik heb een kleine van 4 en ik wil voor mijn zoontje ook de leuke mamma terug die vanalles met hem onderneemt en er steeds voor hem is. Hij verdient dit zo.....Ik raad niemand aan om cold turkey te stoppen,ookal is het bij mij "goed" gegaan. Komt iemand de gevoelens bekent voor na het stoppen?Gaat dit "vanzelf"over,en hoort dit bij de ontwenningsverschijnselen? Ik wil me ook nog meer gaan verdiepen in Omega en aanvullende vitamines en mineralen. AD heeft toch een hele impact op je lichaam,daarom wil ik er liever niet aan terug,terwijl ze me wel heel veel goeds hebben gebracht. Ik ben er zelfs zwanger mee geworden. Sommige ziekenhuizen zijn hiermee bekent en je kindje word extra nagekeken en in de gaten gehouden.Ons zoontje was wel een licht gewicht mini manneke!Maar ook hiervoor geld,zoek en gynaecoloog die hiermee ervaring heeft.Ik hoop dat iemand wat aan mijn verhaal heeft en dat er iemand is die weer antwoorden voor mij heeft......allemaal SUPER sterkte!!!
Gelukkig gaat het nu iets beter. Het lijkt wel met het uur te veranderen, hoe ik mezelf voel... ik ga vanavond de 20mg in nemen en hoop dat het positief aan slaat. Ik moet er even doorheen, helaaas😕
Lala en Kim, ik weet uit ervaring dat zowel opbouwen als afbouwen verschrikkelijk vervelend kan zijn qua bijwerkingen. Dat je af en toe echt niet weet waar je het zoeken moet, maar probeer jezelf gerust te stellen met de gedachte dat het tijdelijk is en te maken heeft met dat je lichaam een 'nieuwe balans' moet vinden. Gun jezelf rust en tijd. En als het echt niet gaat, gewoon aan de bel trekken bij je behandelend arts of de huisarts, die kunnen je kalmeringstabletten voorschrijven. Het hielp bij mij om op hele lastige momenten een oxazepam (kalmeringstabletje) te nemen. Dat haalt de ergste angst en onrust weg.
Merel, wat heftig al dat snelle op- en afbouwen. Ik herken de stemmingswisselingen en de twijfel erg goed... kan ik wel zonder, gaat dit wel goed, moet ik doorzetten, of toch weer opbouwen.
Ik heb met mijn arts overlegd om per week een logboek bij te houden van hoe het gaat omdat je emoties alle kanten op kunnen schieten. Dan heb je uiteindelijk toch een beetje een overzicht voor jezelf en elke maand overleg ik of ik me wel of niet goed genoeg en stabiel genoeg voel om verder af te bouwen... kleine voorzichtige stapjes en ook die zijn eng.
Veel succes allemaal!
Ps. Iets wat voor mij soms heel goed werkt is yoga o.i.d. om even weer wat meer 'in m'n lichaam' en 'uit m'n hoofd' te komen. Anders blijf ik soms maar malen over alles ;)
Ik heb een paar jaar geleden toen mijn klachten begonnen, cognitieve gedragstherapie in groepsvorm gevolgd. Dat leert je omgaan met je angstgedachten en/of paniekklachten, je gaat oefenen met dingen die je eng vind en het geeft je inzicht in je eigen denkpatroon (met soms ook wel irreële angsten). Het was voor mij een openbaring om het met andere mensen met dezelfde klachten te kunnen hebben over alles en het heeft mij veel weerbaarder gemaakt tegen mij klachten. Dat helpt me nu uiteindelijk ook in moeilijke momenten met het afbouwen van mijn medicatie.
Ben nu een goed jaar aan de Escitalopram 20 mg. En vind het nu de juiste tijd om te stoppen. Nu wilde ik daar graag 4 maanden( 16 weken ) over doen. Maar dat zou afbouwen met 1,25mg per week zijn. Maar naar mijn weten is er alleen de dosering van 5,10,15 en 20 mg. Weet iemand hoe je dat moet afbouwen of heeft iemand hier ervaring mee?? Je zou me er enorm mee kunnen helpen! Succes iedereen die in zijn eigen afbouwtraject zit!!
Ik schrijf dit bericht omdat ik heel wanhopig ben. Ik weet niet of ik dit nog lang volhou. Ik heb zoveel ontrekkingsverschijnselen dat ik sinds 10 augustus nauwelijks meer buiten kom en het grootste deel van de dagen op de bank doorbreng.
Ik weet nu dat ik een verlengd ontwenningssyndroom heb.
Afgelopen maand heb ik meerdere keren gedacht dat ik opgenomen moest worden. Ik geef al sinds maart aan dat het niet goed met me gaat maar de instelling waar ik een behandeling kreeg voor persoonlijkheidsproblematiek negeert al mijn klachten. Ze wilden mijn klachten niet eens aanhoren. Zij denken dat ik in mijn 'patiëntenrol' ben teruggevallen.
De ontrekkingsverschijnselen zijn een hel. En geen erkenning door de GGZ maakt het er nog erger op.
Ik wil iedereen op dit forum veel kracht toewensen om van deze ellendige pillen af te blijven!
Ik was bang dat ik gevraagd werd om toch maar weer aan de citalopram te beginnen. Gelukkig was dit niet het geval. Sterker nog ik mag het niet eens.
Vermoedelijk ben ik nu bij het staartje van dit helse syndroom. Ik hoop het zo!
Ik heb zelf 4 SSRI's (Fevarin, Paroxetine, Escitalopram en Citalopram) gebruikt. Er zijn handboeken voor psychiaters waarin staat in hoeveel weken je moet afbouwen. Van een week heb ik nog nooit gehoord maar ik ben geen dokter en weet ook niet met welke SSRI je gestopt bent. Ik heb de citalopram in 4 weken afgebouwd van 30 naar 0 mg. Dat is volgens de richtlijnen. Ik sprak van de week een psychiater die ik vroeger had. Hij zegt heel geleidelijk af te bouwen, minimaal 3 maanden per 10mg (citalopram) omdat hij uit ervaring weet dat de afbouw volgens de richtlijnen veel te snel is.
In ieder geval jij voelt je vreselijk beroerd en denkt dat het door het stoppen met de antidepressiva komt. Met 11 weken vind ik dat zeer aannemelijk. Ik zou overwegen om weer met een lage dosis van je SSRI te beginnen en op zoek te gaan naar een psychiater die jou wil begeleiden met de afbouw. En er dan alle tijd voor te nemen. Niemand kan voorspellen hoe lang het duurt voordat je geen ontwenningsverschijnselen meer hebt. Misschien ben je er bijna maar misschien nog lang niet.
Lala ik hoop dat je iets aan deze informatie hebt. Blijf vertrouwen op wat jij voelt. Ik ben ook vaak in verwarring geweest omdat 'ze' me niet geloofden maar ik had het dus al die tijd bij het goede einde.
Meer informatie over het verlengde onttrekkingssyndroom kun je kun je vinden op de site van Stichting antidepressiva vrij. Je kunt ze ook bellen of mailen voor advies.
Misschien is dit allemaal niet meer actief..
Maar doe toch een poging :)
Ik heb 8 jaar lang sertraline geslikt 50 mg
Nu sinds januari jl gestopt..
Eerste anderhalve mnd ging prima, maar sinds 2,5 maand ben ik erg licht in m’n hoofd. Zit tegen duizelig aan zeg maar.. kan dat alsnog komen na anderhalve mnd gestopt te zijn? Ook merk ik dat m’n emoties alle kanten opgaan. Vreselijk moeilijk om mee om gaan :(
Hoe gaat het inmiddels? denk dat het erg geruststellend kan werken, als we weten hoe het verloop na enkele weken is?
liefs Michelle
Het afkicken is uiteindelijk gelukt. Ben er echt van af. Maar het is verschrikkelijk geweest, voelde psychisch geen grond meer onder mijn voeten, grenzend aan waanzin.
Artsen die zo gemakkelijk voorschrijven hebben werkelijk geen idee wat het aanricht.
Hoe gaat het met jou?
Ik ben ver voor de constatering dat ik een stoornis heb (had?) begonnen met citalopram, 7 jaar geleden. Nu ben ik sinds augustus (6 maanden lang dus!) heel geleidelijk aan aan het afbouwen, vanaf 40mg. Ik zit nu op 5mg en eigenlijk voel ik me heel goed, tot mijn verbazing. Beter dan op 10mg wat me moe en mat maakte.
Iedere stap omlaag vond ik gruwelijk, het werd echt iets om tegen op te zien, maar geloof me - het zijn inderdaad (zoals de artsen beweren) "slechts" afkickverschijnselen, er komt vanzelf weer een balans. Per stap omlaag bleef ik zo'n 6 weken - 2 maanden op de nieuwe dosering.
Omdat ik me sterk en goed voel twijfel ik of ik helemaal stop, misschien blijf ik wel op de 5mg. Tegelijkertijd wil ik er graag vanaf, soort van bewijsdrang naar mezelf toe. "Ik moet zonder kunnen". Desondanks is mijn advies aan iedereen: wees ajb niet te streng voor jezelf, leg jezelf geen wetmatigheden op of doelen die later gewoon te zwaar bleken te zijn, want dan voel je je ellendig. Voelen, voelen en nog eens voelen. Diep van binnen weet je of je aan de volgende stap toe bent of niet. Luister dus vooral goed naar jezelf. Veel sterkte allemaal, zeer aangrijpende en herkenbare verhalen hier. Hopelijk geeft mijn verhaal moed - mijn leven (of eigenlijk: houd en stemming) is dankzij de juiste behandeling veel en veel beter geworden dan ik ooit had kunnen voorspellen.
Venlafaxine 75 mg geslikt, voor depressie en paniek aanvallen,en het hielp.
Maar had altijd heel nare dromen vaak,ook andere pillen geprobeerd,
maar akelig dromen bleef.
Ik heb besloten te stoppen begin dit jaar.
1 maart ben ik begonnen met af bouwen,van internet
weet ik dat ik daar twee jaar over moest doen,als ik niet veel last
van ontwenning verschijnselen wilde krijgen.
Maar ik heb in bijna 9 maanden afgebouwd.
Het was een grote wens van mij eindelijk te kunnen
stoppen,ik stond er100 procent achter.
Natuurlijk kreeg ik last van ontwenning maar
ik wist dat,en moest dat accepteren.
ik ben nu 3 weken zonder,en nog steeds blij dat ik niets
meer slik,ook ik heb allerlei gevoelens ,en last van traagheid
veel slaap,en af en toe raar, maar ik begin nooit meer.
Ik accepteer de rare dingen die bij ontwenning horen,
het zij zo............ik ben weer mezelf,door veel up en down
weet ik dat het niet anders is en accepteren.
dat wil ik aan alle af kickers mee geven,dat is het grootste ding,
Ik hoop dat iedere afkicker kracht krijgt om te accepteren.
En rare afkick verschijnselen ,hoort er bij er komt echt een eind aan
de volhouder wint.
Afbouwen ging goed. Maar na zo'n maand van die rommel af te zijn begon de ellende, misselijk, zwaar vermoeid, lamlendig, slapeloosheid, huilen huilen en nogeens huilen, paniek en angsten. Wat een verschrikking. Heb toen meteen hulp gezocht maar het duurt 2,5 maand al met al voor je bij de GGZ terrecht kunt. Daar is nu het wachten op. Inmiddels ben ik 3,5 maand van de AD af en ik heb een paar nachten zowaar geslapen zonder iets ( ik sliep alleen nog op voorgeschreven temazepam en wiet- je moet wat...pffff ik heb in mn hele leven nog nooit gerookt) maar afgelopen nacht was het weer waardeloos en val ik terug in mijn uitputting en ellende. Heb mezelf toch altijd als een positief mens beschouwd maar begin nu toch echt de moed te verliezen. Niemand die je eigenlijk kan vertellen of dit gevoel nog een nawerking is of dat je maar beter weer kunt beginnen. Ik zweef met mijn gevoel van de ene keus naar de andere. Afhankelijk van mijn stemming. Nu nog anderhalve maand wachten op de ggz. Hoe kom je die tjd door.....
Iedereen heel veel sterkte met zijn/haar weg om van die rommel af te komen. Ik voel me erg gesteund door jullie verhalen. Ik ben niet de enige....
Ik ben net begonnen met de afbouw.
Gr Crool
bah wat een troep
Welaan, van die dingen. Dus.
Dit is de tweede dag zonder a.d. . Nu slecht slapen en licht duizelig in hoofd en nog spierspanning in nek en schouders.
Gezien bovenstaande berichtjes staat mij nog wat te wachten.
Hoop dat de Fluvoxamine na 3 weken al redelijk uit mijn lichaam is verdwenen, had altijd een lage bloedspiegel misschien is dat nu een voordeel met uitsluipen.
Nog iemand die ervaringen met mij wil delen zodat we elkaar kunnen ondersteunen misschien? Ik heb geen forums kunnen vinden “hulp bij stoppen a.d.”.
groetjes.
Elise
Je kunt ook vragen om de vloeibare vorm van je medicatie.
Nu inderdaad last van duizeligheid en die soort stroom schokjes nooit eerder gehad dus merk wel dat ik het daar flink moeilijk mee heb.
Ik merk hierbij ook dat ik slecht aanraking van anderen kan handelen en ben snel overprikkeld.
De stemming is ook heel herkenbaar en piekt ook alle kanten op.
Bedankt dus voor het heldere verwoorden wat kon er maar weinig info over vinden. En dit stelt me dan wel iets gerust.
Tjee wat zitten er veel mensen in hetzelfde "afbouw" schuitje zeg.
Mijn naam is Monique maar deze naam was al in gebruik op dit forum.
Ik slik 13 jaar sertraline. 50 mg. Ik ben 26 januari, in overleg met de huisarts, gaan afbouwen. Eerst twee weken om de dag 50/25mg. Toen 2 weken 25 mg. Daarna 25/0 om de dag. Toen ging het mis. Daarna opgehoogd naar 75 mg. Dit volgens voorschrift van de dokter. Toen enorm last van oorsuizen, stress, angst, kaakklemmen....de hele mikmak. Dus weer afgebouwd naar 50 mg. Hel na hel na hel.
Als ik jullie verhalen lees ben ik iig niet de enige met deze troubles.
Ik ben ooit begonnen door lichte paniek en angst.
Ondertussen bij de GGZ belandt.
Ik wil van het oorsuizen af. Ondertussen heb ik daar ook vreselijke angst van dat dat nooit meer overgaat. Ik hoop nog steeds dat het een bijwerking is van de sertraline.
Nu aan het afbouwen met de vloeibare vorm van sertraline. Zit nu op 16 ml. Dus 32 mg. Mijn hemel wat een ellende zeg. Ik voel me leeg, naar, onzeker, angstig...
Kan iemand vertellen of dit allemaal ooit eens ophoudt?
Verder wens ik jullie allemaal heel veel sterkte met af en opbouwen.
Groetjes Monique.
Wat vervelend om te lezen. Maar wat gaat mij dit troost. Als het zou kunnen zou ik met jullie allemaal willen huilen en schreeuwen.
Sinds 5 weken gestopt met escitalopram 10mg. Afgebouwd in 6 maanden met druppels.
Ook op vakantie geweest. Heb onder een parasol zitten janken op het strand.
Als ik alle sites bekijk wordt er geschreven dat de ontwenningsverschijnselen max 4 weken aanhouden. Maar de berichten hier geven een ander beeld. Ook mijn eigen ervaring is heel anders.
Duizeligheid, heftige hoofdpijn, slecht slapen, huilen om een pinguïn in happy feet. Mijn zelfbeeld=0. Mijn leven is stom. Buikpijn en waardeloze ontlasting.
Tussendoor doorgaan met leven. Want ik ben moeder. Ik werk en studeer. O en ik heb een partner die tegen emotioneel wrak aan kijkt. Dat wrak ben ik.
Cognitieve therapie en emotie regulatie therapie gehad. Ik relativeer alles. Maar het blijft zwaar.
Ik hoop zo graag en succes verhaal te lezen...
Voor iedereen die dit leest, of je nu afgebouwd heb of weer gestart bent, ik lees jullie berichten. Ik weet hoe jullie je voelen. We zijn niet alleen! Ik geef jullie een knuffel!
Ik blijf jullie op De hoogte houden hoe het gaat.
Liefs
Xxx
Nu inmiddels 5 maanden volledig gestopt na rustig afbouwen.
De lichamelijk klachten zijn weg. Het gaat weer goed.
Wat ik wel merk is dat prikkels nu extra aankomen en dat mijn emoties meer actief zijn.
Ik probeer mijn grenzen aan te voelen en te herkennen.
Op dit moment richt ik mijn leven in met de gezonde dingen en contacten. Mensen die een negatieve invloed hebben op mij heb ik bewust een bericht gestuurd met nu even niet meer. Ook familieleden. Man wat is dit fijn. Ik geef nu ruimte aan dingen en mensen die goed voor mij zijn. Ik kom voor mezelf op.
Als ik alles maar blijf accepteren dan is een pil de enige oplossing. Want dan voel ik minder.
Maar ik kies nu voor mezelf. En het voelt goed.
Voor iedereen die hier doorheen gaat. Het wordt beter. En als het niet lukt vraag om hulp. Je bent sterker dan je denkt. En probeer je ook sterk te denken.
Succes iedereen!
Liefs
Manu
Hoe gaat het nu met jou?
Ben benieuwd of je helemaal
Niet meer depressief bent geworden.
Mvg Josiane
Ik hoop dat je ons op de hoogte houdt of het de goede kant blijft opgaan. Veel succes iedereen
Mijn angst stoornis en paniekaanvallen waren weer terug. En ik dacht echt dat het goed ging. Dat ik het onder de knie had.
Ik hoop dat jij meer succes hebt.
Liefs Manu
Ik zit momenteel van 225 mg op 75 mg en vind het zwaar.
Zou het fijn vinden Ervaringen te delen.
Ik zit momenteel van 225 mg op 75 mg en vind het zwaar.
Zou het fijn vinden Ervaringen te delen.
Na 4 jaar 50 mg sertraline ben ik nu gestart met afbouw. Ik voelde me behoorlijk tegen de muur gezet door de leveranciers en apotheken want door leveringsproblemen heb ik al tig verschillende merken gehad met allerlei bijwerkingen. Na toch 3 jaar hetzelfde merk te hebben geslikt en stabiel te zijn geweest was het begin van dit jaar weer raak en moest ik weer over. Na 4 maanden kreeg ik weer bijwerkingen dus besloten nu de stap te nemen. Ik was dat zo zat!
Anyway, ik ben nu 20 dagen onderweg op 37,5. Stap.is te groot geweest en behoorlijk last van angst pieken, malaise, onrust en darmklachten, maar wil zeker niet terug naar 50.
Ik hoop dat de symptomen snel milder worden.
Helaas 3 dagen na bovenstaand bericht weer besloten om terug te gaan naar 50mg. Fysiek gaat het de goede kant op, helaas mentaal nog niet stabiel. Al begin ik alweer goede uurtjes te krijgen 🙂
De ontwenningsverschijnselijn werden te heftig: obsessieve gedachtes, onrust, angst, zwaar depressief gevoel. Ik wilde mezelf niet in een nieuwe depressieve fase drukke . De druppel om terug te gaan waren uiteindelijk de fysieke klachten, met regelmaat het gevoel te hebben je zo slecht te voelen dat je tegen een toeval aan zit of onderuit te gaan.
Ik zal een 2e poging niet snel wagen. Zoals ik hierboven ook al las, niet meer klooien met m'n hoofd.
Ik zie de medicatie nu als een noodzakelijk kwaad. Iedereen slikt medicatie en ik dit. Ces't la vie.
Voor ieder ander die bezig is, stay strong💪🏻
Ik nam een periode 30mg mirtazapine. Over de jaren vlotjes afgebouwd tot 3,75 mg. Heel geleidelijk, samen met de psychiater.
Dan van 3,75mg naar 0 gegaan, te snel: schokjes in het hoofd en ernstige slaapproblemen. Vorig jaar begonnen met taperingstrips: 3,75 naar 2,50 mg ging vlot.
Daarna 2,5 mg naar 0,00mg. Onderbroken aan 1mg wegens te zwaar.
Vorige maande de resterende taperingstrip 1mg naar 0mg genomen. Enkele dagen op '0mg' te staan geen schokjes meer gehad zoals de vorige keer. Wel slapeloosheid maar minder erg (vroeger niets tot 1-2 uren slaap per nacht), nu ongeveer 4à 5 uren slaap per nacht. Echter na anderhalve maand komt er geen verbetering in de slaap.
Gisteren 1mg mirtazapine genomen en ik sliep direct beter vorige nacht.
Zo bevreemdend dat je hersenen nog zo gewend zijn aan de medicatie, zelfs aan amper 1mg!
Herkenbaar?
60 mg.. ik kreeg dit voor zenuwpijn. Hij zei niets over afbouwen ik las in de bijsluiter dat je niet zomaar kon stoppen, ik heb hem weer gebeld en dit vertelt,
Hij zei doe maar 1 week 30 mg.
Ik kreeg na 2 dagen rare schokken in mijn hoofd en huilbuien ,hoofdpijn
Rillingen moe niet slapen.
Weer gebeld en zit nu al 3 dagen op antwoord te wachten. Ben zo klaar met deze dokter.