Bang om beter te worden

Nu ik eenmaal geen eetstoornis meer heb, kan ik me niet meer voorstellen hoe ik over beter worden heb getwijfeld. Toch was ik zelf ook enorm bang om beter te worden. Ik durfde mijn eetstoornis niet los te laten. Het voelde zo veilig, zo vertrouwd en het leverde me iets op. Ik dacht dat ik nooit meer zonder eetstoornis kon.

Op de een of anderen manier voelde ik me onveilig en had ik het idee dat mijn leven een grote chaos werd als ik mijn eetstoornis los liet. En wie zou ik zijn zonder eetstoornis? Steeds wanneer ik een poging deed om mij beter te gaan voelen en beter ging eten, ging ik me juist enorm slecht voelen. De angsten werden groter en mijn omgeving keek minder naar mij om. Het ging tenslotte toch wel weer goed?

• Omgeving
Wanneer het beter met je gaat, kan het zijn dat je omgeving minder aandacht aan je geeft. De bezorgdheid neemt af en je ouders, partner, broers of zussen gaan er vanuit dat jij weer gelukkig bent. Zeker wanneer de signalen die aan de buitenkant zichtbaar zijn verdwijnen. Je hebt weer een gezond gewicht, eet beter en bent misschien actiever.

Toch betekent het loslaten van je eetstoornis niet dat je vanaf dat moment gelukkig bent en je geen hulp meer mag vragen. Leg je omgeving gerust uit dat, nu het qua eetstoornis weer goed gaat, jij nog steeds af en toe hun steun nodig hebt. Je bent niet ineens alleen en het is ook niet zo dat je nu zorgeloos door het leven gaat.

Verwachtingen
Als het weer beter met je gaat, kan het zijn dat er ook weer dingen van jou verwacht worden. Ging je niet meer naar school of werk, dan ga je dat weer opbouwen. De buitenwereld verwacht dat jij weer mee gaat naar feestjes en weer meedoet aan alle andere gezellige activiteiten. Soms gaan ze er zelfs vanuit dat je alles wel weer zelf kunt.

Merk jij dat jouw omgeving zo reageert, probeer dan uitleg te geven over hoe het met je gaat. Natuurlijk is het goed om weer midden in het leven te staan en verantwoordelijkheden op je te nemen. Maar het kan ook flink wat spanning met zich mee brengen en tijd nodig hebben om alles op te bouwen. Praat daarover als de verwachtingen van je omgeving niet kloppen of je hierin steun zou willen.

Gewicht
Wanneer je er voor kiest om beter te worden, weet je dat je ook beter moet gaan eten. Misschien moet je aankomen in gewicht. Het kan natuurlijk ook zijn dat je gewicht iets stijgt of dat het juist gelijk blijft. Maar toch is het vaak enorm eng om beter te gaan eten, als je nog niet weet wat voor invloed dat op je gewicht zal hebben. Bang zijn om aan te komen is daarbij iets dat veel voorkomt. 

Natuurlijk kan het loslaten van jouw strenge regeltjes, compensatiegedrag, eetbuien of lijnpogingen je bang maken. Het is natuurlijk niet niets om die controle en eigen maniertjes los te gaan laten. Maar zie het aan de andere kant ook als het terugpakken van die controle. Je had juist geen controle en gaat nu werken aan een gezond lichaam en eetpatroon. Probeer daar de waarde van in te zien. En natuurlijk kan aankomen of weer normaal gaan leren eten angst oproepen. Dat mag er ook zijn. Zoek daarom professionele hulp bij je herstel en praat over wat jij meemaakt.

Emoties
Een andere reden om bang te zijn om beter te worden kan het toelaten van emoties zijn. Emoties die jij misschien al langere tijd weg hebt gestopt. Herinneringen, problemen of gebeurtenissen waar jij niets bij wilt voelen, maar die nu toch wat meer naar voren komen. Je hebt lange tijd jouw problemen uitgesteld en gaat daar nu mee aan de slag. Super eng, maar wel haalbaar.

Merk je dat je erg emotioneel wordt of veel gaat piekeren wanneer je goede stappen richting herstel gaat maken, dan kan het helpen om daar hulp bij te vragen. Praat met jouw behandelaar, je ouders of andere mensen aan wie jij steun hebt. En, vergeet niet dat huilen mag. Tranen zijn er niet voor niets. Dit gevoel wordt steeds minder heftig. Als je hier doorheen bent, ben je zoveel stappen verder!

Identiteit
Wanneer je je eetstoornis los gaat laten, ben je misschien bang voor wat er van je overblijft. Als je al lange tijd een eetstoornis hebt, lijkt het alsof het een stukje van jou is geworden. En wie ben jij dan nog zonder eetstoornis? Is dat wel een leuk persoon? Het idee dat je dan niet meer weet wie je bent, kan je tegenhouden stappen te zetten richting herstel.

•Toekomst
Tenslotte ben je misschien doodsbang voor de toekomst. Nu heb je nog een reden waarom dingen niet lopen zoals je zou willen, maar als je straks geen eetstoornis meer hebt, kan je enkel jezelf de schuld geven. Je bent bang om te mislukken, om geen leuk leven te krijgen. Nu weet je wat je hebt, maar wat als je wat je straks krijgt niet leuker is dan wat je nu hebt? Je hebt geen controle over de toekomst, over hoe deze gaat lopen en vindt het leven heel eng.

Ik kan je vertellen dat ik een heleboel mensen ken die van hun eetstoornis zijn hersteld. De een is verder dan de ander, maar ik kan met zekerheid zeggen dat al die meiden zoveel leuker zijn geworden dan ze waren met eetstoornis. Misschien ga je even door een periode heen waarin je jezelf terug moet vinden. Maar wanneer je daarin eenmaal je weg vindt en jezelf steeds meer leert kennen, word je alleen maar leuker en mooier dan je nu bent met die eetstoornis.

Waarom ben jij bang om beter te worden?

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

18 reacties op “Bang om beter te worden”

  1. Ik ben bang om niks meer te hebben. Niks om me aan vast te klampen. Bang, ontzettend bang om gelukkig te worden. En vooral de reacties van de omgeving. Geen andacht meer. Nooit meer een lief kaartje (die krijg ik nu ik thuis ben niet meer) of lieve woorden. Want dan gaat het zo goed. Ik merk dat nu al dat ninder mensen vragen hoe het met me gaat. Ik ben bang dat mensen denken dat niets meer moeilijk is. Ik durf het niet, beter, wat is beter? Moet ik dan alles achter me laten? Ik weet nuet of ik dat kan. Beter worden is voor mij een grote angst. Ik weet niet wat ik moet verwachten.

  2. Ik heb inderdaad hetzelfde gevoel…
    Ben een tijdlang opgenomen geweest en iedereen was bezorgd en ongerust, mensen toonden interesse in me. Sinds ik dan thuis ben is dat eigenlijk allemaal stilletjes achteruit gegaan …

  3. ik kan me niet voorstellen een leven zonder eetstoornis het voelt zo veilig okal voel ik me zo slecht lichaamlijk en geestelijk .gedachten hoe het zou zijn zonder eetstoornis : leeg geen hou vast geen controle

  4. heel herkenbaar, zo lastig dit…

  5. Zo bang dat ik het allemaal niet ga kunnen…

  6. Echt een heel mooie blog Nouska, dank je !!

  7. Ik ben bang om geen muur meer te hebben tussen mij en de buitenwereld.

  8. Komt op een voor mij heel toepasselijk moment. Heb nu een week ofzo eindelijk het gevoel dat ik écht van mijn eetstoornis af wil na 13 jaar. Ik ben bezig met een plan van aanpak en ben eindelijk tot diverse inzichten gekomen die ik schijnbaar al die jaren over het hoofd heb gezien. Ik kan niet wachten tot ik me bij het clubje van mensen kan voegen die hersteld zijn van hun eetstoornis :). Ik weet ook dat ik nu dan echt aan de bak moet met mijn achterliggende problematiek, maar ik ben er klaar voor. Of klaar mee… Mooie blog Nouska! Jij en Scarlet zijn op dit moment een groot voorbeeld voor mij :).

  9. ik ben vooral bang om terug te gaan voelen
    ik weet heel goed wat de functie van het afvallen is..
    ik ben gewoon doodsbang om overspoeld te worden door alle negatieve emoties die ik er nu mee onderdruk
    en ik heb echt veiligheid nodig in mijn omgeving voor ik dat durf toelaten

  10. Ik ben al wonderbaarlijk zo ver dat ij al deze angsten inder igen heb gezien en er voor het grootste deel overheen ben. Ik heb bij mezelf de knop omgezet en met allerlei hulpverlening wat niet hielp toch op eigen kracht aan te komen en weer echt gaan leren leven. Ik ben er nog niet, maar terug wil ik never-nooit meer…..

  11. Ik ben erg bang voor de toekomst. Wat gaat het me brengen en is het wel zo leuk als ik denk. Verder houd mijn eetstoornis zich in mijn greep en is sterk aanwezig. Weet niet wat ik na mijn behandeling wil gaan doen en ben daar zoekende naar.

  12. Bedankt voor je mooie blog Nouska. Ik ga mijn familie dit laten lezen……het is namelijk totaal herkenbaar! Nogmaals bedankt.

  13. herkenbaar.. en dat is eigenlijk wel confronterend. Goede blog.

  14. Zuchttttt, herkenbaar. Dat laatste stukje eetstoornis loslaten kan ik gewoon nog niet, ik ben te bang.

  15. Ik ben bang dat ik niemand meer ben zonder eetstoornis, heb het nu al zo onwijs lang, het is al dat ik ken, al dat ik ben, echt een beetje ‘mijn’ identiteit geworden. Weet ook momenteel totaal niet meer wat ik met mijn leven wil, heb geen opleiding, geen werk, vrienden verloren. Geen hobby’s, niks niet. Ben heel erg bang dat ik dat ook na al die jaren niet eens meer op durf te pakken, en gezien mijn leeftijd, voelt dat dan ook al zo ‘te laat’. Dit heb ik in een betere periode in de afgelopen jaren ook niet durven doen, door andere problemen..
    Daarnaast de angst voor de gevoelens, gebeurtenissen die op gaan komen, want die ervaring heb ik eerder gehad..

  16. Ik ben hard opweg, en t gaat goed alleen heb ik s’avonds altijd weer een schuldgevoel, en zo begon mijn eetstoornis helaas ook.. ik ben bang dat t terug komt, ik wil m’n moeder wel inlichten maar die denkt net dat het zo goed gaat… Waarom is dit zo moelijk?!

  17. Zo herkenbaar dit verhaal. Als ik een week goed heb gegeten, word ik helemaal zenuwachtig, waarschijnlijk uit angst om toch te falen en door die stress ga ik uiteindelijk altijd weer de mist in. En dan komt die vervelende, herhalende gedachte weer; morgen ga ik het beter doen….. Maar heb de hoop nog niet opgegeven, herstel is mogelijk. Succes iedereen die hier ook mee zit!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *