Het boek Wintermeisjes gaat over Lia en Cassie. Twee meiden die vanaf groep 5 al beste vriendinnen zijn. Een aantal jaar geleden op skivakantie hebben ze elkaar gezworen de dunste meisjes van school te worden, nog dunner dan elkaar. Ze zijn twee handen op één buik, beide wintermeisjes, bevroren in hun dunne lichamen. Sinds een jaar hebben ze geen contact meer met elkaar, Lia zou een slechte invloed op Cassie hebben. Maar dan wordt Cassie dood gevonden, alleen op een motelkamer. Cassie laat Lia de woorden ”Je hebt gewonnen” na. Lia kan Cassie niet loslaten en zakt steeds verder weg in haar eetstoornis…
Wintermeisjes is een mooi boek dat je meeneemt in het verhaal van Lia. Door de krachtige schrijfstijl van Laurie Halse Anderson kom je helemaal in het verhaal te zitten. Je voelt de honger en pijn van Lia. Het geeft een beeld van hoe het leven van iemand met anorexia nervosa eruit ziet.
Het boek laat je zien hoe heftig een eetstoornis kan zijn. Door dit boek kan ik beter begrijpen hoe het moet zijn om constant met gewicht, eten en lichaamsvormen bezig te zijn. Zo eet Lia bijvoorbeeld geen crackers, maar Lia eet calorieën. Let wel op: Dit kan triggerend werken.
Daarnaast is me tijdens het lezen duidelijk geworden dat het voor iemand met een eetstoornis uiteindelijk niet om het gewicht gaat. Dit geeft Lia ook aan als ze over haar streefgewicht praat:
“Ik kan zeggen dat ik blij ben, maar dat zou een leugen zijn. Het getal maakt niet uit. Als ik X kilo zou wegen, wil ik X kilo zijn. Als ik X kilo zou wegen, zou ik pas blij zijn bij X kilo. Het enige getal dat ooit genoeg zou zijn is 0. Nul kilo, nul leven, maat nul, dubbel nul, nul punten.”
Ook komt duidelijk naar voren hoe alleen Lia zich voelt. Haar vader en moeder hebben het druk met hun eigen baan. Haar stiefmoeder heeft haar handen vol aan haar eigen dochter en haar eigen kwaaltjes. En Cassie, met wie ze alles deelde, is er niet meer. Ze voelt zich opgesloten in haar lichaam, met gedachten waarvan ze het idee heeft dat ze er met niemand over kan praten. Later komt Lia erachter, dat het helpt om hulp te vragen.
“We leunden op elkaar, verloren in het duister en dolend in eindeloze cirkeltjes. Zij werd te moe en ging slapen. Op de een of andere manier heb ik mezelf uit het duister gesleept en heb ik om hulp gevraagd.”
Ik hoop dat iedereen, voor welk probleem dan ook, onthoudt dat hulp vragen altijd kan. Je staat er niet alleen voor. Ook al heb je het idee dat je er helemaal alleen voor staat en toch niemand jou begrijpt, er is altijd wel iemand die er voor jou kan en wil zijn. En ook als je denkt dat niemand je kan helpen, moet je weten dat er altijd wel een oplossing is, ondanks dat deze niet altijd eenvoudig is. Lia geeft dit in het boek ook duidelijk aan:
“Er is geen magische genezing, geen tovenaar die alles voor altijd goedmaakt. Er zijn alleen kleine stapjes omhoog; een makkelijkere dag, een onverwachte lach, een spiegel die nu niks meer uitmaakt.”
Lia is een goed voorbeeld van een meisje dat kiest voor hulp en verandering. Het boek is geschikt voor mensen die graag meer willen weten over eetstoornissen of mensen die zelf een eetstoornis hebben en herkenning zoeken. Daarnaast is het ook gewoon een erg mooi verhaal.
Het boek staat wel vol met kcal en gewichten, wat voor sommigen helaas erg triggerend kan zijn. Bedenk je vooraf dus goed of een dergelijk boek lezen jou helpt of dat het jou triggert: Boek over anorexia, trigger of steun?
“Ik ben begonnen om mezelf in kracht te wegen,
niet in kilo’s. Soms in glimlachen.”
Het boek Wintermeisjes is hier te koop bij Bol.com.
Wil je nog meer boeken over eetstoornissen lezen? Hier vind je een uitgebreide lijst met boeken.
Geef een reactie