Heb jij wel eens nagedacht over de voor- en nadelen van een eetstoornis? Die vraag stond deze week centraal. Voordelen, denk je misschien, zijn die er dan? Wie vind het nou fijn om zichzelf misselijk te eten of uit te hongeren? Zelf snapte ik eerst ook niet waarom ik deed wat ik deed. Er moet vast een draadje loszitten in mijn hoofd, zo redeneerde ik, want anders koop je niet om twaalf uur ‘s nachts een veel te dure Milka-reep bij het tankstation om die vervolgens weer uit te spugen.
Nadelen opnoemen was voor mij niet zo moeilijk, maar voordelen… Dat veranderde toen ik mijn huiswerk maakte en er eens echt goed over na dacht. De eetstoornis geeft me een gevoel van controle en veiligheid. Het is een houvast in een leven waarin niet veel dingen gaan zoals ik wil. De eetbuien geven me even vrijaf van de continue druk om te presteren. Het is een straf- en beloningssysteem wat schijncontrole geeft over de chaos die onvermijdelijk bij het leven hoort.
Toen we deze opdracht in de groep bespraken, bleek dat de andere meiden tot dezelfde conclusie waren gekomen. De rijen voor- en nadelen op het bord werden langer en langer. Ik schreef aandachtig mee want bijna alles wat er werd genoemd gold ook voor mij, alleen had ik dat zelf nog niet zo gezien. Het stemde me droevig maar ook gerust dat de rest precies dezelfde gekke gedachtenkronkels maakt.
We hebben ook lang stilgestaan bij de nadelen. Ik vond het zelf een eye-opener om over de voordelen na te denken en kon er nog wel uren over doorpraten, maar de therapeut zei terecht dat de focus moet liggen op de nadelen. Door die scherp te houden, vergroot je de motivatie om stappen te zetten. Want de nadelen wegen uiteindelijk veel, veel zwaarder. Dit is waar we op uit kwamen:
Voordelen:
♦ Op dit stukje van mijn leven kan ik wel controle houden (denk ik).
♦ Het verdooft gevoelens, pijnlijke emoties worden afgestompt.
♦ Eetbuien geven troost en bescherming (denk ik).
♦ Rust in mijn hoofd als ik mijn vertrouwde rituelen uit kan voeren.
♦ Het is een excuus om de dingen die ik moeilijk vind, niet aan te gaan.
♦ De eetstoornis is echt iets van mij. Omdat hij er altijd is, geeft het een gevoel van veiligheid en houvast.
♦ Het voelt goed om mijn emoties op een destructieve manier op mezelf te botvieren, omdat ik vind dat ik dat verdient heb.
♦ Het disciplineert me.
♦ Het helpt me om een mooier en beter mens te worden (denk ik).
Nadelen:
♦ Ik doe mijn naasten verdriet.
♦ De obsessie en de regels rondom eten beheerst mijn leven.
♦ Ik heb óf honger van het lijnen of buikpijn van een eetbui en voel me altijd slap.
♦ Nooit eet ik waar ik zin in heb, ik beleef geen plezier meer aan eten.
♦ Zeer schadelijk voor mijn gezondheid: vitamine- en mineralentekorten, maag- en darmklachten, huid, haar en tanden verliezen glans en kracht, het veroorzaakt depressies, stemmingswisselingen en een slecht humeur.
♦ Laag zelfbeeld, vermindering van eigenwaarde.
♦ Het creëert onrust en neemt mijn dag in beslag. Dat is ontzettend vermoeiend.
♦ Het staat ontwikkeling en groei n de weg waardoor ik niet verder kom in het leven.
♦ Het kost veel geld
♦ Sporten is niet meer leuk
♦ Ik leef een dubbelleven
♦ Ironisch genoeg maakt het mij lelijker en dikker; ik verlies mijn ‘glans’.
Als je naar de lijst kijkt, zie je dat veel voordelen helemaal niets te maken hebben met eten. Wij ‘eetgestoorden’ zijn voedsel gaan gebruiken voor iets wat helemaal niets met het voeden van het lichaam te maken heeft, maar met het voeden van de ziel. Eten geeft ons natuurlijk niet echt troost, en het kan ons al helemaal niet helpen om de wereld onder controle te houden. Sterker nog, het brengt ons alleen maar verder af van hetgeen we nodig hebben. Zo houden we onszelf gevangen…
x
Geef een reactie