Ik at normaal, ik was gezond en ik was dun. Ik ben nog steeds slank, maar dit was wel duidelijker aanwezig toen ik nog op de middelbare school zat. Ik heb mijzelf eigenlijk ook niet anders gekend dan als dat slanke meisje die alles kon eten wat ze wilde maar geen grammetje aankwam. Ik bleef altijd schommelen rondom mijn gewicht en wat ik ook at, ik kwam niet aan. Veel vriendinnen waren daar ook wel jaloers op en mensen zeiden regelmatig dat ik daar maar blij mee moest zijn, maar eigenlijk was ik dat helemaal niet. Ik werd er zelfs soms best onzeker van. Het was niet dat mijn lichaamsbouw het gesprek van de dag was hoor, maar er werden wel regelmatig opmerkingen gemaakt die niet altijd goed bij mij aankwamen.
Ik ben blij met mijn figuur en ik ben ook blij dat ik niet van jongs af aan heb moeten letten op wat ik at. Ik weet echt wel dat het ook anders kan. Ik weet echt wel dat niet iedereen zoveel kan snoepen als ik deed en dat dit niks doet met het gewicht. Van heel dichtbij was dat ook al merkbaar. Mijn zus en ik verschillen wel van lichaamsbouw en haar gewicht veranderde wel, niet op een vervelende manier hoor en ze is zeker nooit te dik geweest, maar haar voedingspatroon deed wel wat met haar figuur. Wanneer je een eetstoornis hebt of zelf wel aankomt zoals mijn zus deed, kun je je hier misschien moeilijk iets bij voorstellen, maar ik kon daar jaloers op zijn. Ik wilde namelijk ook wel mooie dikke billen, bredere heupen etc. Voor mijn gevoel bleef ik plat en kon ik eten wat ik wilde maar gebeurde er niks.
Ondanks dat niet snel aankomen ook voordelen had voor mij, heeft het ook een negatief effect op mij gehad. Ik kon namelijk best onzeker zijn over mijn – te dunne – lichaam, wat blijkbaar het lichaam was wat op dat moment goed voor mij was en bij mij hoorde. Ik kon er geen enkele invloed op uitoefenen leek het wel. Ik heb mijzelf een hele tijd te dun gevonden en dit resulteerde in talloze pogingen om aan te komen op verschillende manieren. Niet omdat ik het cijfertje op de weegschaal niet leuk vond, maar omdat ik mijn lichaam niet mooi genoeg vond als ik in de spiegel keek. Omdat ik kleding mooier vond staan bij meiden die iets voller waren, etc. Wat ik ook deed om aan te komen, het lukte niet… Ik kon niet meer eten dan ik al deed en zelfs speciale producten om aan te komen hielpen niet. Dit heb ik overigens ook niet heel lang doorgezet hoor, ik had geen ongezond gewicht en ik besefte op gegeven moment ook wel dat het tijd nodig heeft en op gegeven moment echt wel gaat veranderen. En dat is gebeurd. Ik ben nog steeds slank, maar niet meer zoals het was en ik ben blij met mijn lichaam. Het is niet perfect, ik heb zeker ook dingen die ik het liefste anders zou zien, maar ik kan mijn imperfecties ook omarmen.
Wel herinner ik nog veel momenten waarop ik mij heel rot voelde door bepaalde opmerkingen die weleens gemaakt werden. Op de een of andere manier lijkt het alsof veel mensen denken dat ze wel opmerkingen kunnen maken over een dun lichaam en dat dit niet pijnlijk of vervelend is. Misschien herken je het wel. Hieronder een aantal opmerkingen die ik regelmatig heb gehoord en die het beeld dat ik had van mijzelf niet verbeterde.
1. “Je bent zo dun, eet je wel genoeg?”
Dit heb ik zo vaak gehoord van verschillende mensen, maar al helemaal toen ik nog samen was met mijn vorige vriend. Hij kwam van de Antillen en daar ligt de nadruk erg op lekker eten. Dat vond ik helemaal niet erg want ik ben gek op lekker eten, alleen werd daardoor ook mijn eetpatroon onder de loep gelegd. Ik heb regelmatig gehoord “je bent zo dun, eet je wel genoeg?” en ook wanneer ik at, was het voor hun eigenlijk altijd te weinig. Dit was soms best lastig, omdat daardoor een enorme druk op de eetmomenten kwam te liggen voor mij. Ik ben geen enorme eter, maar ik eet niet te weinig. Daar at ik soms meer dan ik eigenlijk op kwam en dan nog kreeg ik mijn bord niet leeg. Gelukkig begreep mijn vriend dit en ben ik op gegeven moment gewoon zelf mijn eten gaan opscheppen. Naast dat ik het daar vaak hoorde, hoorde ik het ook van andere mensen. Dat was niet gebaseerd op wat ik daadwerkelijk had, maar op mijn lichaamsbouw. Dat is best pijnlijk aangezien ik er zelf ook niks aan kon doen.
2. “Echte vrouwen hebben rondingen”
Ik heb vrouwen met rondingen altijd mooi gevonden en ik ben ook weleens jaloers geweest op vrouwen die bijvoorbeeld mooie ronde billen hadden toen ik die nog niet echt had. Dit is echter niet iets wat ik ooit letterlijk heb gehoord, maar wel indirecte opmerkingen hierover en je leest en hoort het natuurlijk ook weleens in de media. Niet echt leuk als je zelf heel dun bent en er niks aan kan doen, maar dat wel graag zou willen. Daarnaast snap ik ergens ook niet dat mensen vinden dat ze wel mogen zeggen: “oh jij bent echt dun”, terwijl het een no go is wanneer je tegen iemand zegt: “oh, jij bent echt dik”. Maar wat is het verschil?
3. “Jij hebt niks te klagen, jij bent dun”
Dit is ook iets wat ik heel veel gehoord heb. Ik snap het ook ergens niet. Waarom zou je alleen over iets mogen klagen of onzeker mogen zijn wanneer je dikker bent? Het kwam voor mij altijd heel naar over als ik vertelde dat ik ergens onzeker over was of ergens van baalde en dat ik vervolgens te horen kreeg dat ik niet mocht zeuren omdat ik dun was. Het was namelijk niet zo dat ik zeurde over dat ik te dik was en dan nog; als ik wel had gezeurd over dat ik mijzelf te dik vond is er iets anders aan de hand toch en wil ik ook dat mensen mij serieus nemen.
4. “Neem jij de laatste maar, jij kan het wel gebruiken”
Dit was ook een opmerking die ergens goed bedoeld was, maar tegelijkertijd wel echt naar overkwam. Ik had het gevoel alsof zij dacht dat ik niet goed voor mezelf zorgde of dat het gewoon een flauw grapje was, maar ik herinner mij nog wel dat ik het niet leuk vond. Het hangt dan denk ik ook wel af van de persoon die het zegt en hoe het gebracht wordt. Als het een duidelijk grapje zou zijn, had ik het denk ik nog wel kunnen waarderen.
5. “Zorg je wel goed voor jezelf?”
Deze bezorgde vraag is natuurlijk heel lief bedoeld, maar kan wel irritant zijn als er verder niks aan de hand is en je van nature gewoon dun bent. Dit soort vragen en opmerkingen over je figuur kunnen heel vervelend zijn. Ik zie de zorg in deze vraag, maar het kwam ook een beetje betuttelend op mij over. Natuurlijk zorg ik goed voor mijzelf. Zie ik er zo slecht uit?
6. “Kan jij alles eten wat je wil?”
Deze vraag snap ik wel en opzich is er ook niks mis mee, maar het leek soms wel een groot mysterie rondom het feit dat ik dun was en niet aan kwam. Hierbij hangt het er voor mij ook wel van af wie het zegt en hoe het gezegd wordt. Dit is geen vraag die per definitie in het verkeerde keelgat schiet.
7. “Ik ben echt jaloers op jouw figuurtje”
Ook deze opmerking is lief bedoeld en eigenlijk mag je je dan ook wel vereerd voelen, maar het woord ‘figuurtje’ viel niet lekker bij mij. Als je het over mijn figuur hebt, hoef je daar geen verkleinwoord voor te gebruiken omdat ik een kleine maat heb. Ik heb net zo’n figuur als ieder ander. Ik heb ook benen, armen, een taille, buik, billen, borsten, etc. Alleen ieders figuur ziet er anders uit maar het is niet meer of minder. Ik kreeg daarvan het gevoel dat het anders was en ik vond het ook een beetje denigrerend.
8. “Laat mij dat maar dragen”
Tijdens een verhuizing is ook weleens iets uit mijn handen genomen wat ik prima kon dragen met de woorden: “laat mij dat maar doen”. Dat had niet te maken met dat ik al zoveel had gedaan maar meer met dat ik onderschat werd. Het leek alsof diegene dacht dat ik niet de kracht had om dat te tillen. In hoeverre dat echt met mijn lichaamsbouw te maken had, weet ik niet zeker, maar het voelde wel alsof het daar mee te maken had. Zeker omdat diegene daar al vaker opmerkingen over had gemaakt.
9. “OMG, jij hebt toch geen vet?”
Als je slank bent, lijkt het soms wel alsof je niet mee mag en kan praten over lovehandles, cellulitis en andere lichamelijke dingen die je onzeker kunnen maken. Ik heb heel vaak gehoord: “wat weet jij daar nou van, je hebt helemaal geen vet”. Dat hoeft echt niet zo te zijn en dat was in mijn geval helemaal niet zo. Daarnaast heeft cellulitis niet zoveel met vet te maken en kunnen dus ook heel slanke mensen hier last van hebben.
10. Eet jij weleens fastfood?
Sommige mensen dachten ook dat ik nooit patat at of snoepte want anders kon ik daar toch niet zo dun door blijven? Op de een of andere manier leken ze dan toch verbaast te zijn als ze me veel zagen eten of zagen met een frietje, een chocoladereep of snoep. Ja, ook ik at dat. Sterker nog; ik denk dat ik dat meer at dan de mensen om mij heen die iets voller waren. Ik ben een enorme snoepkont en dat deed ik toen ook al. Ik snap dat dat oneerlijk kan voelen, maar heel dun zijn en niet kunnen aankomen is ook niet alles.
Het lijkt nu misschien alsof het een groot drama was, maar dat was het nou ook weer niet. Ik heb een bepaalde periode gehad waarin ik mijzelf echt te dun vond en niet blij was met hoe ik eruit zag. Ik was toen best onzeker. De bovenstaande opmerkingen hoorde ik ook niet dagelijks of allemaal tegelijkertijd, maar het kwam wel voor en dat was soms heel vervelend. Het voelde soms ook zo oneerlijk want dun zijn kan net zo vervelend zijn als dik zijn. Aankomen is voor sommige mensen net zo moeilijk als afvallen voor anderen. Dat moet dan ook hetzelfde benaderd worden. Zeggen dat iemand te dik is is niet leuk, maar zeggen dat iemand te dun is ook niet. Het kan pijn doen, niet alleen bij mij, maar ook bij veel anderen.
P.s. Herken je je nou in bovenstaande én zou je het prettig vinden om hierover eens door te praten, kom dan gerust eens langs in onze dagelijkse chats tussen 19:00 uur en 21:00 uur of open een topic op ons forum.
Hoe denk jij hierover en heb jij weleens zo’n opmerking gekregen?
Geef een reactie