Ieder ander met een eetstoornis heeft echt een eetstoornis, maar jouw eetstoornis is onzin, nep of je doet alsof. Het valt wel mee met die eetstoornis van jou, je kiest er toch zelf voor? Dus het is je eigen schuld dat je er nu mee loopt te rommelen.
Misschien denk je wel dat jouw eetstoornis anders is dan die van anderen. Dan heb je gelijk. Want iedere eetstoornis is anders, geen eentje is precies zoals die van een ander. Je kunt jezelf dus in een vakje proberen te proppen, maar uiteindelijk past het nooit precies.
Ontkenning
Bij een eetstoornis komen vaak ook ontkennende gedachten kijken en veel mensen met een eetstoornis nemen zichzelf lange tijd niet serieus. De eetstoornis is ineens zo belangrijk en je hoeft hem niet aan te pakken als ‘hij toch nep is’ of ‘wel meevalt‘.
Lange tijd was ik bang dat als ik zou zeggen dat ik een eetstoornis of probleem met eten had, mensen me voor gek zouden verklaren. Ik was helemaal niet dun en zoveel moeite had ik nou ook weer niet met eten. Ik kon gewoon normaal eten, zolang ik het maar kon compenseren.
Het was, zeker de eerste jaren van mijn eetstoornis een grote ongecontroleerde zooi. Ik had geen boulimia, geen anorexia en ik vond dat ik ook geen NAO had. Ik wilde alleen heel graag Anorexia hebben. Ik deed mijn best om dat te krijgen door steeds periodes extreem te lijnen, maar hield dit nooit langer dan een paar dagen, en op een gegeven moment een paar weken vol.
Sommige periodes compenseerde ik niet, at ik gewoon maar deed ik weer andere rare dingen met eten. Bijvoorbeeld elke dag hetzelfde eten, onregelmatig eten, overdags weinig eten en ‘savonds heel veel. Of een paar dagen streng lijnen en daarna juist weer een paar dagen best veel eten. Het was een grote troep.
Bang
Ik had in ieder geval een probleem. Maar met dat probleem durfde ik naar niemand toe. Het paste toch niet in een hokje en niemand zou me serieus nemen. Ik stelde het jaren uit, te lang. Als ik er nu aan terugdenk had ik al veel eerder hulp kunnen krijgen en had het nooit zo ver hoeven komen. Ik wist dat niet. Ik dacht dat ik me aanstelde en heb me alles af laten pakken door mijn eetstoornis.
Als ik eerder aan de bel had getrokken paste ik misschien niet in dat hokje Anorexia. Mijn lichaam had dan een stuk gezonder geweest en ik had dan minder vrienden verloren, minder achterstrand opgelopen qua studie en niet zulke nare herinneringen gehad. Maar dit had ook uit kunnen lopen in Boulimia of een andere sticker.
Al die jaren had ik dan misschien wel geen ”Anorexia”, maar een stevige eetstoornis was het wel! Wat ik nu met deze ervaring kan doen is doorgeven dat het niet meevalt, dat je hulp mag zoeken en dat er voor ieder probleem een gepaste oplossing te vinden is. Welke naam het ook heeft en ook als het niet in een hokje past. Het is een last voor jou, het belemmert je om op een normale manier met je gevoelens om te leren gaan en je te ontwikkelen op een gezonde manier.
Aandacht
Vaak denk je dat jij die ene bent die zich wèl aanstelt, die wèl alleen maar aandacht loopt te trekken door te zeggen dat je een eetstoornis hebt. Dat jij precies die uitzondering bent die zichzelf iets aangepraat heeft. Probeer die gedachten te laten varen, hoe eng dat ook is. Door jezelf als uitzondering te zien, kun je dingen blijven ontwijken. En als jij echt zo’n aandachttrekker was, had je er allang eerder over gepraat!
Laten we niet vergeten dat hulpvragen altijd vragen om aandacht is. Maar onthoud dat ‘vragen om aandacht’ niet iets negatiefs is, als je ergens gewoon hulp bij nodig hebt! Ieder mens heeft aandacht nodig.
Niemand heeft een nep-eetstoornis. Twijfel je of je een eetstoornis hebt, begin dan met te praten met mensen die je vertrouwd. Vertel dat je problemen hebt met eten. En neem jezelf serieus. Misschien voelt het genânt, omdat je denkt dat het wel meevalt, maar uitstellen zorgt alleen maar voor meer ellende.
Een eetstoornis lost niet vanzelf op. Het is net onkruid. Het gaat niet vanzelf dood en als je het niet serieus neemt, komt het steeds weer terug. Je kunt jezelf voorhouden dat ‘t meevalt, maar toch heb je steeds weer moeilijke periodes. Die periodes blijven zich herhalen en breiden zich, net als onkruid, alleen maar uit als je er niks aan doet.
Je hebt geen nep-eetstoornis en je hebt hier ook niet zelf voor gekozen. Die keuze alleen al heb je gemaakt vanuit negatieve gedachten of vanuit eetstoornis-gedachten. Er is een reden dat je die eetstoornis hebt ontwikkeld, en voor die reden mag je gerust aan de bel trekken. Dat verdien je.
Geef een reactie