Ik moet bewijzen dat ik genezen ben

Ik weet dat ik genezen ben van mijn eetstoornis. Eten beheerst mijn leven niet meer, ik geniet weer van alles, ik ben over het algemeen blij met mezelf en ik heb niet meer die constante chaos in mijn hoofd. Het gaat al jaren goed met me. Veel mensen in mijn omgeving zien dat gelukkig ook, maar toch is niet iedereen ervan overtuigd dat ik écht genezen ben. Ik heb af en toe het idee dat ik alsnog moet bewijzen dat ik echt genezen ben.

Niet alle mensen die ik nu in mijn omgeving heb, waren er ook al in de tijd dat ik een eetstoornis had. Niet iedereen weet dus hoe ik in die tijd was. Sommige mensen weten niet eens dat het vroeger zo slecht met me ging. Dit hoeft natuurlijk ook niet iedereen te weten, maar soms vertel ik iemand over die periode. Mensen reageren eigenlijk altijd verbaasd. Ze hadden dat niet van mij verwacht.

Sommige mensen reageren heel nuchter op dit nieuwtje en zijn gewoon blij dat het nu weer goed met me gaat. Aan andere mensen merk ik juist weer dat zij achterdochtig worden. ‘Ben je nu dan echt genezen? Dat kan toch helemaal niet? Je kan toch niet genezen van een eetstoornis?’ Opeens gaan ze alles wat ik doe in mijn leven in twijfel trekken en willen dan checken of ik het wel met de juiste intenties doe.

Zodra sommige mensen weten dat ik een eetstoornis heb gehad, vinden ze het interessant om te weten wat ik nu dan zoal eet. Ik snap die gedachtegang wel. Mensen hebben toch een beeld van hoe eetstoornissen eruitzien. Ook hebben mensen het idee dat je nooit helemaal beter kan worden. Toch voelt het voor mij vervelend als ze dan willen weten wat ik zoal eet, omdat het dan net lijkt alsof ze niet vertrouwen dat ik gewoon genoeg eet.

Ik heb soms het gevoel dat ik expres ongezond moet eten. Net als ieder ander gezond mens heb ik daar niet altijd zin in, maar ik ben de enige van mijn vriendinnen die commentaar krijgt als ik kies voor gezond en niet voor iets ongezond. Mensen denken gelijk dat ik niet ongezond wil eten, omdat ik mezelf te dik vind en af wil vallen terwijl dit niet zo is.

Als ik kies voor bepaalde producten, dan heb ik soms het idee dat ik mezelf moet verdedigen. Ik vind melk bijvoorbeeld niet zo lekker, maar sojamelk daarentegen wel. Ik kies dus vaak voor sojamelk, maar sommige mensen vragen zich af of ik dat doe omdat dit ‘gezonder’ is dan normale melk. Best vervelend, want aan iemand die geen eetstoornis heeft gehad zal niet zo snel gevraagd worden of diegene kiest voor dat product omdat hij of zij vindt dat dat gezonder is.

Van huis uit heb ik meegekregen om bijvoorbeeld cola light te drinken in plaats van normale cola. Dit doe ik dus echt al mijn hele leven. Ik vind het echt geen ramp om normale cola of andere frisdranken te drinken, maar ik bestel automatisch een cola light als ik op een terras zit, omdat ik dit al zolang doe. Als een vriendin zonder eetstoornis cola light besteld, dan is dat prima. Maar als ik een cola light bestel, dan doe ik dat zogenaamd opeens omdat ik een eetstoornis had en nog steeds bang ben om dik te worden terwijl dat dus niet het geval is.

‘Oké, je hebt dus een eetstoornis gehad. Maar je sport nu nog steeds wel veel, hè?’ Deze opmerking heb ik ook vaker gehoord. Het klopt inderdaad dat ik veel sport. Maar dat betekent niet dat ik nog een eetstoornis heb en het om die reden ook doe. Mijn beweegredenen nu zijn heel anders dan toen. Ik sport, omdat ik het oprecht leuk vind. Ik vind mezelf niet dik en ik wil ook zeker niet afvallen. Dit is voor mij het grootste verschil met de tijd dat ik nog wel een eetstoornis had. Waar de één misschien schilderen leuk vindt als hobby om te doen, vind ik het leuk om te sporten.

Ik merk ook dat ik bij Proud soms het idee heb dat ik mezelf moet bewijzen. Nu heb ik nog niet zo vaak mijn eten gefotografeerd of gefilmd, maar ik merkte die keren dat ik het heb gedaan dat ik er toch wel mee bezig was. Het slaat nergens op, omdat ik gewoon gezond ben en goed voor mezelf zorg, maar ik was me toch enorm bewust van wat ik at die dagen. De reden waarom is dat ik wil laten zien dat het ook anders kan en je echt kan herstellen van een eetstoornis. Maar dit is dus ook het lastige. Toen ik vroeger nog ziek was, vond ik het eetgestoord als mensen alleen maar voor lightproducten kozen. Dan was je in mijn ogen nog echt niet beter. Ik vond ook dat je nog een eetstoornis had als je maar twee boterhammen at als lunch en niet drie zoals wel op de basiseetlijst staat.

Bij mannen en vrouwen met eetstoornissen lijkt het beeld van wat normaal en voldoende eten is niet te kloppen. Ik had in mijn hoofd dat je pas genezen was van een eetstoornis als je echt alles onbeperkt at. Heel onrealistisch was het om zo te denken. Inmiddels weet ik wel dat dit niet zo werkt en dat het gaat om een balans vinden. Af en toe zeg je gewoon nee tegen ongezonde dingen of als je al veel gegeten hebt die dag. Soms heb je daar geen zin in en dat is heel normaal. Genezen zijn betekent niet altijd super veel en ook regelmatig ongezonde dingen eten. Genezen betekent lekker in je vel zitten en voor jezelf een balans hebben gevonden in gezond en ongezond eten.

Ik snap echt heel goed dat mensen toch misschien net wat alerter zijn als je een eetstoornis hebt gehad. Mensen geven om je en willen dat het goed met je gaat. Vanuit dat oogpunt vind ik het heel begrijpelijk dat mensen op me letten en mijn eten in de gaten houden. Tegelijkertijd vind ik het ook echt heel vermoeiend dat ik mezelf moet bewijzen.

Ik probeer mensen altijd uit te leggen dat wat ik doe heel normaal is. Iedereen let weleens wat meer op zijn eten en drinken, iedereen voelt zich weleens niet helemaal top, iedereen sport weleens een periode wat meer dan anders. Dit is normaal en hoort erbij. Bij al die andere mensen vraag je jezelf ook niet opeens af of ze een eetstoornis hebben. Ik heb gedurende mijn eetstoornis geleerd hoe ik om hulp kan vragen. Ik weet wat mijn valkuilen zijn. Ik red mezelf wel.

Herken jij dit gevoel?

Fotografie: Luis Hernandez

Danique

Geschreven door Danique

Reacties

16 reacties op “Ik moet bewijzen dat ik genezen ben”

  1. En gelijk heb je! Sterk neergezet.
    Op Proud kunnen ‘we’ inderdaad vaak te kritisch zijn ^^

  2. Mooi geschreven, Danique! Ik vind je een inspiratie & een aanwinst hier!

  3. Goede post.

    Ik heb geen eetstoornis en niet eens echt een eetprobleem, maar er is mij op Proud ook wel eens verteld dat ik te eetgestoord at “en dat ik zelf ook wel wist dat dat niet normaal was”.

  4. Goede, herkenbare blog!
    Ik hoop dat je het gevoel hier op proud los kan laten! Dat zou het wel fijner voor je maken! Ik vind dat je geen enkele reden heb je te moeten bewijzen, je bent gewoon genezen, klaar. En juist daardoor een mooi voorbeeld

  5. Oh, dat van die cola! Zo herkenbaar. Hier thuis drinken ze al heel mijn leven cola light en ik dus ook. Maar als ik dat drink bij mensen die weten van mijn es of er zelf ook een hebben, dan wordt dat zo geladen. Ik drink dat gewoon omdat ik dat lekker vind af en toe en omdat ik die smaak meegekregen heb.
    ‘Fijn’ om te lezen dat dat ook bij anderen wel eens meespeelt. Ik vind je trouwens echt een hele fijne aanwinst, als persoon hier! 🙂

  6. Danique wat een topper ben je!
    Echt een aanwinst voor Proud, verfrissend open en eerlijk in wat je schrijft
    Heb jij momenten dat je terugverlangt naar de eetstoornis en hoe ga je daarmee om?
    Ik ben genezen maar soms mis ik de eetstoornis gewoon.
    Zou het interessant vinden om te lezen hoe dat bij jou gaat.

    Liefs

  7. Mooie blog!

  8. Heel herkenbaar!

    Nu ik genezen ben heb ik ook heel erg het idee dat ik “ongezond” moet eten.
    Ik eet nu heel gevarieerd en gewoon waar ik zin in heb.

    Fijne blog!

    Knuffels

  9. Heel herkenbaar! Ik vind het bijvoorbeeld toch wel belangrijk om genoeg groente te eten, en ik voel me gewoon prettig bij een gebalanceerd eetpatroon met af en toe – lees, elke dag, haha – wat lekkers. Echter, soms voelt het alsof mensen al mijn ideeën over voeding en mijn persoonlijke voorkeuren labelen als eetgestoord, en dat is best frustrerend! Sinds wanneer is het eetgestoord om een eigen smaak te hebben? En is het eetgestoord om goed voor jezelf te willen zorgen? Ik weet dat ik eerlijk ben over wat vanuit mezelf komt en wat nog stukjes van m’n eetstoornis zijn, maar het is knap moeilijk om de buitenwereld daarvan te overtuigen.

  10. Kan me hier zo erg in verplaatsen. Misschien moetem we gwn proberen om ons minder druk te maken over wat andere van ons denken.

  11. “omdat het dan net lijkt alsof ze niet vertrouwen dat ik gewoon genoeg eet.”
    Dit is de reden waarom ik mijn ouders nooit van mijn AN heb verteld. Dan zou ik over 50 jaar dat soort vervelende opmerkingen NOG constant horen…

  12. Hey Danique.
    Wat jammer dat je het gevoel hebt dat je je moet bewijzen. Als ik hier op Proud kijk, zie ik idd vaak commentaar komen op wat jullie (medewerkers van Proud) eten. En ja dat is jammer. Maar vergeet niet dat die mensen die daarop reageren zelf een es hebben en ook reageren vanuit die es en angst (help ik eet meer, ik wil ook sporten, maar zij is dunner dan ik …) Ik snap dat het moeilijk is om zo’n opmerkingen gewoon te zien vanuit dit standpunt en tuurlijk raken zo’n dingen je. Maar mss helpt dit wel?

  13. Danique, ik vind je blogs zo fijn om te lezen! Je schrijft zo open en eerlijk en dat maakt je blogs voor mij heel herkenbaar. Soms lijkt het alsof het over mezelf gaat wat ik lees. Ook deze blog is heel herkenbaar. Wij drinken thuis ook altijd cola light. Ikzelf ben echter wel bang om normale cola te drinken dus dat is wel lastig. Ik vind het daarnaast wel fijn om genoeg groenten te eten en gewoon een gezond eetpatroon aan te houden, maar mijn omgeving ziet dat inderdaad nog als een teken van een eetprobleem. Het lijkt voor de omgeving ook soms of het “alles of niets” moet zijn, dat ik nooit meer “nee” mag zeggen tegen een “ongezond” product. Dat is echt een naar gevoel want als ik dan “nee” zeg ontstaat er altijd weer een discussie over de reden waarom ik het niet neem. Bedankt voor deze blog. 🙂

  14. Super goede blog en zo herkenbaar…alleen hoe ga je ermee om en wat zeg je tegen iemand met oogkleppen. Hoe reageer je gevat tegen iemand waarbij je al weet dat serieus uitleggen en in dialoog gaan weinig zin heeft?
    @Danique: Zou je een blog willen schrijven met veelvoorkomende opmerkingen en hoe je daar dan op kan reageren? Want soms heb ik geen zin om uitleg te geven maar dan wil ik gewoon met een gevat antwoord klaar staan.

  15. Vergeet niet dat andere mensen ook vaak met complexen qua eten rondlopen.
    Als ze weten dat je een eetsoornis hebt of hebt gehad projecteren zij soms hun eigen frustraties op jou. Zo kan ik bijvoorbeeld een heleboel groentesooeten niet eten door gezondheidsredenen. Als ik dus bijvoorbeeld geen komkommer eet hoor ik:maar daar zitten toch geen calorieën in??!!
    Dat is dus HUN probleem en niet het mijne.

  16. Heel herkenbaar, mooi geschreven !

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *