Ik wil de hele dag in bed blijven

We kennen het gevoel denk ik allemaal wel een beetje: dat je ‘s morgens wakker wordt, maar eigenlijk liever de hele dag in bed zou willen blijven liggen. Je hebt geen zin in vandaag en duikt liever weg voor de grote boze wereld. Je probeert nog een paar keer de moed te verzamelen om op te staan, maar na een korte plaspauze en nog een paar keer op snooze te hebben geklikt, draai je je gewoon nog een keertje om in bed. Vandaag moet maar snel voorbij gaan.

Misschien komt dit gevoel wel door wat je allemaal moet doen: je werk, school of huishouden. Verantwoordelijkheden die je liever even niet zou willen dragen. Of het loodzware gevoel komt door verdrietige gebeurtenissen. Als je opstaat, begint de dag; begint het voelen. Door gewoon te slapen en weg te duiken voor alles, lijkt het alsof je dat gevoel niet hoeft te voelen.


bron foto

Tijdens mijn eetstoornis ben ik ook lange tijd somber geweest. Als ik de dag niet hoefde te beginnen, hoefde ik ook niet te voelen. Als ik mijn tanden moest poetsen, een douche moest nemen, eten moest maken of moest praten met anderen, zou ik weer ‘leven’ en ik wilde liever even niet meedoen met de rest van de wereld. Ik wilde op zo’n dag mezelf verstoppen en emoties uitschakelen.

Vaak voelde ik mij na zo’n dag in bed genikst te hebben heel doelloos en verkeerd. Ik vond het fout en slecht van mezelf dat ik eraan toe had gegeven. Ik vond mezelf stom. Dit maakte de vicieuze cirkel compleet. Ik raakte verdwaald in een negatieve spiraal van depressieve gevoelens, lusteloosheid, zelfhaat en uiteindelijk ook destructief eetgedrag. Het leek in de ochtend een goed idee maar in de avond had ik spijt omdat ik geen bal had uitgevoerd.

Toch hoeft een dag in bed doorbrengen helemaal niet altijd zo fout te zijn als dat het voelt. Zo’n dag lekker niks doen, kan je namelijk ook juist even laten uitrusten en nieuwe energie opleveren voor een volgende dag. We hebben allemaal weleens een dag dat we opgebrand zijn en bij moeten komen toch? Geen bal uitvoeren is dan soms hartstikke lekker. Even helemaal niks. Daar hoef je je dan ook zeker niet schuldig over te voelen. Zolang je jezelf de volgende dag maar weer bij elkaar raapt en je niet meerdere dagen per week verstopt onder de lakens.

Wat doe je met dat lamlendige, sombere gevoel waardoor je de hele dag in bed wilt blijven liggen? Hoe voorkom je dat je je alleen maar rotter gaat voelen en wanneer geef je eraan toe? Ik heb hieronder een aantal tips opgeschreven, uit mijn eigen ervaring. Ze kunnen je helpen ermee om te gaan, of er juist niet aan toe te geven. Ik hoop dat je er iets aan hebt. 

♥ Maak het overzichtelijk

Als je denkt ‘ik wil de hele dag in bed blijven’, lig je vaak in bed met het gevoel dat je niet weet waar je moet beginnen; of je ziet op tegen wat je moet gaan doen. Ik had, en heb nog steeds ‘eens per maand’, moeite om dan te beginnen, op te starten en de dag invulling te geven. Ik weet dan even niet wat ik wil gaan doen, zie op tegen wat ik moet doen en in welke volgorde. Het helpt mij dan om op papier een lijstje te maken met de dingen die ik wil en moet doen. Ik schrijf het dan echt op vanaf de eerste stap die ik buiten mijn bed zet. Zo schrijf ik dan op: ontbijten, douchen, haar en make-up doen, aankleden, afwas doen, was erin, boodschappen doen, lezen, rekeningen betalen, thee drinken en serie kijken enzovoorts. Het kan zelfs fijn zijn om ook je eetmomenten erin te plannen, zodat je daar lekker niet meer zoveel over na hoeft te denken. Die structuur kan je helpen om jezelf die schop onder je kont te geven en te beginnen met je dag. Bedenk je ook hoe je je zult voelen als je die dingen gedaan hebt en af kunt strepen van je lijstje. Dat geeft vaak wat motivatie. 

 Ontspanning en inspanning

Een dag moet zoveel mogelijk bestaan uit een goede balans tussen inspanning en ontspanning. Dit betekent dat je jezelf voldoende moet uitdagen, maar ook rust moet gunnen. Werken of studeren is belangrijk en kan ook goed voor je zijn. Het geeft je een doel, voldoening of biedt toekomstperspectief. Het is ergens goed voor en kan je de uitdaging geven die je nodig hebt. Die uitdaging kun je ook vinden als je niet studeert of werkt, bijvoorbeeld door vrijwilligerswerk te doen, of huishoudelijke klusjes, dingen op te knappen aan je huis, te sporten of iets actiefs te ondernemen in de natuur.

Ontspanning ligt soms ook in die activiteiten, maar toch is ook rust nemen belangrijk. Na een dag hard werken is het daarom prima om lekker op de bank een boek te lezen, tv te kijken, een serie te volgen of juist iets creatiefs te doen zoals schilderen of muziek maken. Ook yoga of mindfulness passen goed bij ontspanning. Even tot jezelf komen, in plaats van je mee te laten slepen door de wereld en de drukte. Even lekker niets moeten, maar doen waar je zelf zin in hebt. Als je dit voldoende doet, zul je ook niet ineens oververmoeid zijn of het gevoel hebben dat je alleen maar dingen moet.


bron foto

♥ De risico’s van de hele dag in bed blijven

Het is prima om een dagje lekker even niets te moeten, maar wees je wel bewust van de risico’s. Soms kan het heel goed zijn om even een dagje bij te komen, maar het kan ook een vlucht zijn, of destructief gedrag verergeren. De hele dag niets doen en alleen zijn, geeft je veel ruimte om na te denken. Soms heel goed en helpend, maar het kan er ook voor zorgen dat je enorm gaat piekeren of nog somberder wordt. Ook kan zo’n structuurloze dag ervoor zorgen dat je vervalt in eetbuien, of juist weinig eet of je slaappatroon in de war brengt, waardoor je vervolgens niet goed kunt slapen in de avond.

Ook je werk of je studie afzeggen (of uitstellen) kan je uiteindelijk alleen maar meer stress opleveren. Het lijkt dan aan het begin van de dag een goed idee om in bed te liggen, maar soms kom je hierdoor alleen maar meer in de knoop met jezelf, je planning en je afspraken. Denk er dus goed over na of dit het juiste moment is om een dag ‘niks doen’ in te plannen. Misschien kun je ook op een andere manier rust nemen, waarbij je wel gewoon opstaat en de deur even uit gaat.

♥  Eraan toegeven

Toch kan het soms ook prima zijn om even een dagje lekker binnen te blijven. Maar 24 uur per dag in bed liggen, kun je beter niet doen. Behalve natuurlijk als je echt heel erg ziek bent. Ben je dat niet, zorg dan toch dat je even je benen strekt, een boodschapje doet, de hond uitlaat of een frisse neus haalt. Je kunt best een dagdeel – of tot aan de middag – lekker lang uitslapen, in bed ontbijten, een film kijken in bed of je nagels lakken. Even die ontspanning vinden in je eigen warme bedje is soms best fijn en kan een onderdeel zijn van lief zijn voor jezelf. Zelf kun je waarschijnlijk eerlijk bepalen of het daarmee te maken heeft of niet.

Zo’n dag kan, mits je hem positief gebruikt, helpen om even bij te komen en weer energie te vinden om de volgende dag weer gewoon met het leven mee te doen. Doe dan wel leuke dingen, zoals die ik net benoemde, of ga lezen, schrijven of iets knutselen. Je kunt een hoop vrolijke dingen doen in bed. Urenlang slapen helpt je niet, ook al voelt het nog zo verleidelijk. Dat verstoort je ritme, waardoor je ‘s avonds niet meer kunt slapen en de halve nacht wakker ligt. Ook samen met je partner zo’n dagje of ochtend plannen, zoals op zondag, kan trouwens heel gezellig zijn.

♥  In bed met een depressie

Mocht je echt heel erg veel last hebben van het gevoel niet uit bed te willen gaan, of een depressie hebben, dan is het verstandig om hier iets mee te doen. Maak zelf jouw eigen anti-depressieplan of doe dit met je psycholoog of therapeut. Je huisarts kan je doorverwijzen naar een psycholoog, maatschappelijk werker of psychiater. Soms helpt ondersteunende medicatie om weer wat meer zin te krijgen in de dag. Heb je een winterdip, dan kun je deze tips eens lezen. Maak een plan voor jezelf als je dit gevoel herkent, want je kunt die zin om de dag te beginnen weer terugwinnen of ontwikkelen.

Een dagje lekker in bed kruipen na het ontbijt is dus niet altijd fout, maar maak hierin bewuste keuzes. Als je je echt rot voelt, geef jezelf dan die schop onder je kont of spreek met iemand af, zodat je toch echt je bed uit moet. Je zult merken dat je je uiteindelijk veel fijner voelt als je toch dingen hebt ondernomen en naar buiten bent geweest. Dat klinkt achterhaald, maar het werkt echt! Dus opstaan jij, maak er een leuke dag van voor jezelf!

Herken jij dit gevoel en hoe ga jij ermee om?

Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2015


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Redactie

Geschreven door Redactie

Reacties

44 reacties op “Ik wil de hele dag in bed blijven”

  1. Ik herken t heel erg….vanuit m’n bed duik ik snel op de bank…waar ik lusteloos en nutteloos de dag doorbreng, omdat ik geen fut heb iets te doen….tegelijk word ik hier nog somberder van..
    Dit gaat al weken dag in dag uit zo..soms ben ik er even uit voor n boodschapje of help ik in kleine dingetjes mee in huishouden … Verder is t vooral piekeren, slapen en niet voelen dan, en spelletjes spelen, lezen…..nergens zin in eigenlijk !
    Nutteloos en ook niet echt moed om actief te worden, dat trekt m’n lijf niet!

  2. Ik herken het heel erg. Toen ik terug kwam uit het ziekenhuis na 6 weken mocht ik nogsteeds niks, alleen eten. En door mijn depressie had ik ook nergens zin in sliep ik heel veel en dit maakte mij nog somberder. Ik lag hele dagen in bed en als ik iets ging doen verlangde ik weer naar mijn bed. Ik ben hier wel uitgekomen doordat ik weer naar school ga dit schooljaar maar het liefst lig ik nogsteeds de hele dag in bed.
    Het help vaak wel om gewoon dingen te doen al heb je er geen zin in en geniet je niet. De afleiding is al goed.

  3. Fijne blog. Laat me weer even voelen dat ik niet de enigste ben.
    Ik heb er dagelijks last van.
    Het is echt een gevecht. Klinkt heel raar maar mijn tip is ook om de deur van de slaapkamer dicht te doen als je er eenmaal uit bent. Je bed is dan even uit het zicht .
    Zorg voor een ander plekje in huis waar je even kan zitten chillen. Dan ben je wel uit bed.

  4. Ahhhh dit herken ik heel erg! Ik geef er niet aan toe en ga elke dag mijn bed uit. Ik mag van mezelf niet in bed blijven liggen maar soms zijn er dagen dat ik er echt bijna niet uitkom. Ik zie dan zo op tegen de dag die gaat komen. Om inderdaad weer te ‘leven’. Echt exact omschreven zoals ik me voel.

  5. Heel erg herkenbaar. Zat gisteren avond nog te huilen dat ik niet meer aan de studie en naar mijn stage wilde. Ik wilde het liefste “met mijn hoofd onder de dekens”. Heb het letterlijk geroepen..
    Uiteindelijk viel het vandaag allemaal wel mee en was het zelfs nog wel leuk.. Gewoon afleiding zoeken is ook erg fijn!!! 🙂

  6. Herkenbaar. Momenteel zit ik weer zonder werk, allesbehalve mijn droombeeld na een studie. Na 2 jaar te zijn afgestudeerd en meer werkloos dan aan het werk te zijn geweest, begint de moed me nu in de schoenen te zakken. En dan ook nog eens ongeluk in de liefde. Alle mensen om me heen lijken succes te hebben, krijgen wel banen, wonen samen, gaan wel verder met hun leven. Ik ben zo moe van alles. Elke dag kom ik toch uit mijn bed, solliciteer ik, eet ik. Maar mijn plezier om te leven is weg. Alleen mijn kat houdt me op de been. Maar ook ik verlang naar rust.

  7. herkenbaar maar ik kom mijn bed uit voor school en belangrijke dingen anders kwam ik mijn bed niet uit
    groetjes renskeproud

  8. Ja, herkenbaar. Goede blog! Uiteindelijk sta ik altijd wel op, maar met veel moeite.

  9. Heb ik heel vaak.. Zeker nu school ook nog begint

  10. Ik heb vaak gwn geen energie om op te staan en om weer te moeten doen alsof t goed met me gaat.

  11. Ik vind het niet moeilijk om op te staan als ik vrij ben,
    maar dan denk ik vaak: wat moet ik nu gaan doen?

  12. ZOOOW herkenbaar dit! Ik heb dit al een paar jaar en het gaat maar niet over. Het liefst lig ik in m’n bed… dat niks hoeft en niks moet, dekbed tot over m’n oren, gewoon in m’n zachte holletje, veilig en warm, dag wereld. De bel er uit, telefoon op de andere kamer.. ik ben er niet! Ben zo moe van alles wat altijd moest, dan weer dit en dan weer dat… en soms alles tegelijk, ik heb me zo uitgesloofd om aan verwachtingen van anderen te voldoen. Nu hoeft nix meer: douchen kan morgen ook wel, een paar boterhammetjes is soms (goed) genoeg. Heerlijk soms… maar dan komt het schuldgevoel en de schaamte, plus de vraag: WAT HEB IK?? Ben ik zo aards-lui?? Moet je nagaan: ik ben nu 53 jaar… lig ik midden op de dag in m’n bed. Ik word er verdrietig van en moet er soms om huilen, maar ik kom niet uit de depressie. De ggz heeft de diagnose gesteld: dystyme stoornis (chronisch depressief). Dat was moeilijk te accepteren. Maar het is niet anders. Anderen hebben het er moeilijker mee, ze begrijpen het niet. En dan realiseer ik me dat ik nog steeds probeer aan de verwachtingen van anderen te voldoen: bv. op verjaardagen verschijnen (mét een kadootje, dus ik moet naar het centrum om iets leuks te scoren voor de jarige). Of iemand belt en wil langs komen: oke, laat de visite dan maar komen (boodschappies doen, huis aan kant maken). Alles kost gigantisch veel moeite: de honden uitlaten, eten maken, de was enz enz. Ik moet het echt helemaal uit mijn tenen halen! De tegenzin is zo ontzettend groot, dat is met geen pen te beschrijven en het gaat nooit meer over.

  13. Ja ik ken het en ik zit altijd maar tepiekeren wat is goed wat is slecht maar je hebt er niets aan iedereen heeft het weer van verschillende oorzaken dat is het probleem het is heel rot we kunnen alleen maar bidden en hopen

  14. Nou bakkie troost dat is precies wat ik ook voel of eigenlijk niet voel, ik ben dan ook chronisch depressief en het is echt een ellende! Dat je het liefst de hele dag in bed ligt en als het maar even kan dan geef ik er ook aan toe, het lijkt wel een soort verslaving. Iedere dag heb ik weer goede voornemens, vandaag (en aan het eind van de dag is het morgen) doen we het anders, maar elke keer val ik weer terug en komt er niks terecht van mijn goede voornemens. De meeste mensen weten ook niet wat ik heb, want ik schaam mij ervoor, ik heb ook fibromyalgie, dus dan zeg ik dat ik dat heb en hou dit meestal voor me. Maar ik herken mezelf helemaal in je verhaal dat je alles uit je tenen moet halen en dat kost zoveel energie en ik stel ook alles uit tot het echt niet meer kan en dan loop je altijd achter de feiten aan. Ik wordt er wel verdrietig van dat je zegt dat het nooit meer over gaat, ik geef de moed ook wel eens op, maar dat duurt meestal niet langer dan een dag en dan komt de hoop weer terug. Ik heb er ook een gedicht over geschreven die precies mijn gevoel verwoord, ik zal hem zo eens opzoeken en hieronder plaatsen.

  15. Chronische depressie

    De dood ligt altijd in het donker
    En de tranen nemen langzaam toe
    Laat mij toch gaan slapen
    Ik ben alleen maar moe

    Moeheid beheerst mijn leven
    Alles is zo negatief
    Een leeg gevoel van binnen
    Zin in helemaal niets!

    Nergens toe komen
    De hele dag wat ronddwalen
    Zo zonde van de tijd
    Mijn tijd die een ander benijdt

    Maar er valt niks te benijden
    Het is vooral veel lijden
    Lijden omdat je wereld stilstaat
    En zelfs iemand van 90 voorop gaat

    Ik loop altijd achteraan
    Want mijn dag heeft weinig uren
    De dagen vliegen om
    En ik heb nog zoveel te doen

    Alles ligt in het donker
    Niks wordt er aangeraakt
    De tijd die het langzaam kapot maakt

    Wat te doen met mezelf
    Dat vraag ik mezelf wel honderd keren
    Maar het antwoord is er wel
    Gewoon doen is het advies

    Maar dat is dus de strijd
    Die ik elke dag verlies!

  16. Zoveel herkenning. Zelf kamp ik er al vele jaren mee, dat wil zeggen een of meerdere dagen gewoon in bed blijven. Alleen maar willen/kunnen slapen, in mijn eigen wereldje zijn. Geen zin of puf om dingen te ondernemen, er alleen maar over denken kost al bijna teveel moeite. Soms heb ik het in een periode heel vaak (en/of lang) terwijl op andere momenten het bijna zelden voorkomt. Mensen die er van af weten, met name familie, hebben al geprobeerd mij er van af te helpen. Juist door mij uit bed te pushen, dat ik mij er overheen moet zetten. Maar eerlijk gezegd levert dit bij mij nog extra schuld- en baalgevoel op als het weer is voorgekomen (bovenop hetgeen ik al vanuit mijzelf heb). Ik heb zelf nooit goed kunnen achterhalen waarom of waardoor ik dit gedrag vertoon.

  17. Ja hier nog iemand met hetzelfde probleem! Het is dat ik mijn kinderen heb en werk anders zou ik niets anders doen dan slapen, hangen, lummelen, niks doen! De wereld, het leven kan me gestolen worden, niks boeit me!

  18. Dit herken ik allemaal. Ik heb nu bijvoorbeeld ook een gehele dag niets gedaan behalve in bed liggen, serie te kijken en te eten.. Ik wil zo graag naar buiten maar heb het gevoel dat het mij niet goed zal doen.. Dit gebeurt by the way vaker en weet gewoon niet meer wat ik moet doek.

  19. Ik heb dit al zo lang.. al meer dan een jaar, ik werk niet ik ben gestopt met school en ben pas 19, ik ben heel onzeker maar niemand ziet dit aan me, buiten ben ik eigenlijk altijd zogenaamd vrolijk, en thuis lig ik alleen maar de heledag in bed ik heb niet eens kracht om me kamer op te ruimen, ik heb slaapproblemen ik voel me echt een nietsnut en dat ik niks waars ben, het enig wat ik thuis doe is film kijken slapen en eten.. soms ga ik naar buiten met mn vriendinnen endan ziet. Niemand iets aanme en wanneer ik thuiskom is het weer hetzelfde, ook maak ik me heel erg zorgen over me toekomst want ik denk dat dit nooit gaat veranderen, dat ik nooit een goeie baan krijg en nooit succesvol word, ik ben overal zo moe van ik wil ook zoals alle anderen leven.. ben dood ongelukkig

    1. Hey! Heb je zin om hier een keer over te praten? X

    2. Lieve Anoniem,

      Ik lijd hier ook al een hele tijd aan en meestal is het een vorm van depressie. Onzeker zijn we echt allemaal, maar laat dat je alsjeblieft niet tegenhouden. Je mag best onzeker zijn en fouten maken, maar blijven bewegen, stap voor stap helpt. Check ook even je vitamine D gehalte bij de dokter en als je daar een tekort aan hebt, dan ga je je ook zo voelen. Check ook je vit B, (met name B12) en je ijzergehalte. Ik zou als ik jou was dat als eerste doen, want het is een verschil van dag en nacht.

  20. Ik herken dit maar al te goed het is ook niet leuk allemaal en die slaapproblemen verschrikkelijk is het tegen vechten en het is altijd fijn om er met iemand er over te praten dat je je gesteund voelt hierin dat is altijd fijn dat je begrepen word.

  21. Opstaan is iedere dag al een gevecht bij mij geweest.
    Behalve in de zomer dan heb totaal geen moeite met opstaan dan kom ik zelfs springend mijn bed uit.
    Door bepaalde gebeurtenissen in mijn leven is niet willen opstaan erger geworden.
    Ik wil gewoon in mijn eigen wereldje zijn zonder verantwoordelijkheden en ik wil gewoon emotionele e,pijn die ik heb niet voelen.
    Ook heb ik geen enkele reden om opstaan omdat ik ben vastgelopen op de dagbesteding (heb een beperking en psychische problemen waardoor gewoon werk niet lukt) en woon weer terwijl ik 26 ben bij mijn ouders omdat ik ook vastgelopen ben op de woongroep waar ik woonde.
    Er word nog gezocht naar een nieuwe geschikte passende woonplek en dagbesteding maar het duurt zo lang…

  22. Na het overlijden van mijn ouders heb ik een zware psychose gekregen. In opname sloop het er al in dat ik niets aan mijn conditie wilde doen. Het is nu drie jaar geleden en ik ben langzamerhand steeds meer in bed gaan kruipen. Het huishouden schiet er bij in. Ik heb een lieve man die dat geheel op zich neemt. Maar dat is natuurlijk niet goed. Ik schaam mij ervoor, dat ik niks doe. Ik wil ook niet dat andere mensen, zoals mijn schoonfamilie, erachter komen. Ik ben op vakantie geweest en dan is het tijd voor zogenaamd leuke dingen. Maar ik heb nergens geen zin in. Alleen een terrasje pakken, maar nog geen half uur wandelen, want dan raak ik moe. Mijn conditie is enorm achteruit gegaan en mijn dag en nacht ritme is omgedraaid. Op de camping kroop ik in de middag ook in bed, de mensen zullen wel gedacht hebben. Ja, ik ben lui en enorm moe om te beginnen aan de dag. Mijn dag bestaat alleen uit roken, slapen en eten.

    1. Ik heb precies hetzelfde, mijn eigen gezondheid boeit me namelijk niet totdat ik besef dat ik m’n naasten daarmee pijn doe en me schuldig voel en probeer te overcompenseren. Zo gaat elke dag weer een vicieuze cirkel. Ik heb het altijd goed verborgen weten te houden of af te wimpelen iig tot vorige week op vakantie met vrienden waar ik knapte n een huis met 8 man. Werd me allemaal te veel en nu is m’n depressie boven tafel en heb ik afspraken met een psycholoog en problemen op werk. Ik ben 25 en heb t gevoel dat ik nu al m’n leven heb verwoest. Ik probeer het ook steeds weer opnieuw te ontkennen en een andere oorzaak te geven, zoals een zonnesteek of een Burn-out. Misschien dat het helpt nu op te schrijven of met de wereld te delen maar voel me ook zo onzeker en onbegrepen. Roken Eten slapen en ongezellig zijn is mijn hele dag. 🙁

  23. Ik lig al weken bijna alleen maar in bed en kom er alleen maar uit als ik verplichtingen heb en dan ook nog op het laatste moment, zodat ik daarna moet haasten. Ik heb me ook bewust afgemeld voor de feestdagen en ben letterlijk in mn bed gebleven. Ik was altijd een vrolijk mens, of ik nou vrolijk was of niet, mn missie was om n lichtpunt voor n ander te zijn en accepteerde als t ware dat dat ten koste van mijzelf mocht gaan. Nu faal ik zelfs daarin, ik kan niet meer mijn sterke masker opzetten ook niet vr t geluk vd ander hoe hard ik ook probeer en dan voel ik me daarna schuldig dat ik er chagrijnig bij zit, dus zonder ik me af en heb mezelf ondanks dat ik alleen woon en dus toch niemand zie naar mn bed verbannen. Zelfs voor eten sta ik niet op, vorige week zodanig dat ik het heb gepresteerd om 6 dagen achter elkaar niet te eten. Ik kwam er steeds alleen even uit voor afspraken, de laatste afspraak was zo vermoeiend qua reizen dat ik thuis in de douche flauwviel. Toen ik de dag erna weer wat at moest ik dit uiteraard bekopen met n hoop buikpijn en misselijkheid dus heb ik me nu maar voorgenomen om af en toe om de paar dagen iets kleins/gezonds te eten voor de spijsvertering, maar vr de rest blijf ik in bed. Ik voel me aan het eind vd dag zelfs niet eens meer schuldig dat ik niks gedaan heb. Heb me ontdaan van bijna al mn verplichtingen zodat ik me ook niet schuldig hoef te voelen. Ondanks dat ik weet dat dit patroon nergens toe leid weet ik dat ik morgen weer in bed blijf. Een aantal weken geleden ben ik een paar dagen naar het buitenland gegaan om het patroon te doorbreken, ik wist dat ik daar wel op zou moeten staan om al was t maar de omgeving te bekijken en ik meer geinteresseerd zou zijn in eten omdat ik van reizen en buitenlandse dingetjes houd, maar zelfs dat bracht nu niet genoeg voldoening meer en ik nam mijn tranen gewoon mee. Uit bed kwam ik in ieder geval wel maar terug in NL hetzelfde verhaal. Nu denk ik erover weer weg te gaan,dus ook om mezelf te beschermen tegen dit leefpatroon hier, maar dat is natuurlijk geen structurele oplossing, wegvluchten voor mn ongelukkige leven kan niet en of t zo n slim idee is om al mn spaargeld op te maken….Mijn kracht dat me nog staande houd is dat ik in God geloof en ook al faal ik mijns inziens ook ongelooflijk daarin heb ik enigszins nog hoop dat Hij me hieruit haalt. Ik weet echter dat ik daar zelf ook iets voor moet doen, maar iedere wilskracht daaraan ontbreekt me ondanks dat ik al letterlijk spierpijn heb van het bedliggen. Iedere ochtend denk ik pff weer 24 uur doorkomen, laat me ajb snel in slaap vallen zodat de dag verkort wordt.. almost helpless dus 🙁 Heb ook geen idee waarom ik dit hier opschrijf.

  24. Mooie blog en reacties. Het is fijn om te zien dat er anderen zijn met dit probeem. Hier mijn verhaal. Het laatst jaar blijf ik steeds vaker lang in bed liggen. Ik werk niet in de schoolvakanties en als ik dan geen afspraken heb gebeurt het soms dat ik de hele dag niet opsta en in bed naar youtube filmpjes en oude programmas ga kijken. Ook deze kerst is dat gebeurd. Ik was ziek en heb daarom mijn afspraak voor kerstdiner met familie afgezegd en heb hele dag in bed doorgebracht. De dagen daarna voelde ik me beter maar had s ochtends geen zin om op te staan. Soms ben ik in de middag opgestaan, naar een winkel geweest, heb een paar keer gekookt en ben 2 naar een afspraak met vrienden gegaan. Maar de rest van de tijd lig ik in bed met mijn ipad of op de bank. Ik heb er een heel dubbel gevoel over. Aan de ene kant vind ik het heerlijk rustig en ik geniet van het kijken naar allerlei dingen waar ik zelf geen rol in hoef te spelen. Aan de andere kant maak ik me zorgen over deze toenemende internetverslaving en voel ik me lichamelijk niet goed door het vele liggen. Ik word stijf en krijg zelfs hoofdpijn van het geluier. Ik weet dat het na de vakantie wel weer anders gaat worden door mijn werk maar ik voel minachting voor mezelf om dat ik zo weinig zinvols doe deze dagen. Bovendien heb ik een aantal klusjes die ik had willen doen nu en daar komt niets van. Tegen mezelf en tegen alle anderen die hier mee worstelen wil ik zeggen: maak het niet te groot en zie elke dag als een nieuwe kans. Of beter nog: elk moment van de dag.Het is nu 18.55 en ik was in bed tot nu toe maar ik ga nu opstaan, douchen en naar de winkel. Hopelijk lukt het ook om daarna de afwas te doen. Iedereen die dit leest veel succes en liefde toegewenst.

  25. Verschrikkelijk is dat ochtend gevecht, dat zware verlammende gevoel. Depressie is echt een hele nare ziekte die je totaal verlamd. Ik hoop dat ze er ooit een echte oplossing voor vinden ipv medicijnen die maar zo zo werken. Volgens onderzoeken wordt het steeds duidelijker dat de darmen verantwoordelijk zijn voor depressie. Hopelijk komt er dan ook ooit een echte behandeling ipv pappen en nathouden.

  26. Ik heb al >10 jaar last van zogenaamde slaapepisodes, d.w.z. dat ik 1 of meerdere dagen alleen maar in bed wil liggen en voornamelijk slaap. In het begin kon ik het nog aardig onder controle houden, dat het niet voorkwam als ik afspraken/verplichtingen die dag had. Maar nu is het zelfs al voorgekomen dat ik deze vergeet en/of mij zelfs ziek meld. Het is lange tijd geweten aan een diagnose van (lichte) depressie. Echter onlangs kreeg ik de opmerking dat het ook klinkt als dat mijn lichaam en geest bij moeten komen van dat ik over mijn grenzen ben gegaan, dat er een overkill van stimuli (bewust en onbewust) zijn geweest. Daardoor kwam ook de vraag of dit gedrag geen deel uitmaakt van een andere diagnose, bijvoorbeeld ASS.

  27. Ja heerlijk slapen en maar klagen .. Mensen die fit zijn doen het werk en kunnen op kroeg.. mensen die depressief zijn moeten gewoon wat gaan doen .. en bed verlaten en hup genieten van schoonmaken en genieten van koffie ofzo..

    1. Ja gewoon opstaan en aan de gang dat is waar

  28. mjn partner wil het lieft de hele dag in bed liggen. Gezelligheid is ver te zoeken. Als smoes heeft hij dat hij licht in zn hoofd is. De kno arts kon echter helemaal niets vinden . Door zn labiele houding maakt me dat heel erg depressief en sleurt hij me mee in zn passieve houding

  29. ik heb hier gelukkig geen last van, ik vind me ritme erg belangrijk maar vooral voor me lichaam

  30. Herkenbaar..heb vooral in de ochtend veel moeite om op gang tekomen..

  31. Dit is mijn dag van gisteren – blog komt als geroepen. Dankjewel voor het herplaatsen.

  32. Het valt zo heel erg op dat de reacties door de jaren zooo veel korter zijn geworden. Zijn wij zo lui geworden dat wij niet meer de moeite nemen, of intereseert het ons niet meer zo?

    1. De hoeveelheid is ook erg afgenomen..

  33. Ik heb nu een stage waar iedereen zo vrolijk is en leuk is. Omdat ik mezelf zo de put in praat, ga ik mezelf als negatief zien en gaan hun dat ook zien. Ik vind mezelf helemaal niets. Het komt misschien ook wel omdat er bij mijn woonplaats geen winkels zijn. Boodschappen doen gaat niet want die zijn er niet. Iemand tips hoe ik hierdoor kan komen. Ik zit nu echt een cirkel die niet wil stoppen.

    1. Hey Tess. Je hoeft jezelf niet te vergelijken met anderen. Jij hoeft niet zoals zij te zijn.
      Ik heb ook veel gestruggled met laag zelfbeeld.
      Het heeft tijd nodig en geduld en liefde.
      Geef jezelf liefde.

      En doe boodschappen ergens in een andere stad.

      Succes!

    2. Hi Tess,
      We zijn allemaal niet van die vrolijke, "leuke" types. Gelukkig maar, want ook andere soorten mensen zijn nodig om de wereld in evenwicht te houden.
      Wees fijn jezelf, mensen houden van je omdat je juist zo bent als je bent !
      Doe wat jij leuk en goed vindt en probeer niet altijd te denken dat anderen het beter doen, beter weten, leuker zijn. We kunnen allemaal wat van elkaar leren, we kunnen met onze verschillende kwaliteiten elkaar helpen en aanvullen.
      Het valt niet altijd mee om je anders te voelen of er een beetje buiten te vallen. Maar je eigen gedachten maken het veel erger dan wat nodig is. Meestal als je contact maakt, voelt het ineens even anders, merk je dat de anderen je wel gewoon aardig vinden.
      Jezelf met andere ogen leren zien, dat is een groeiproces, kost tijd, zoals ook de bedoeling is.

  34. ik heb inmiddels iets meer voor elkaar dan 3 jaar geleden, maar zoals je misschien zelf al denkt is "iets" in 3 jaar iig niet veel. ik sliep toen nog door de dagen heen en deed absoluut niks. nu ben ik minimaal 1 keer per week de deur uit en beweeg ik meer, ben dus ook afgevallen. net als sommige anderen hier ben ik vooral bezig met eten, filmpjes kijken, muziek luisteren en roken.. roken roken roken. gelukkig geen wiet meer want dat maakte me onaanspreekbaar. heb ook een psychose gehad maar dat leek voor de hulpverlening de oorzaak drugsgebruik te hebben. anyways, ik ben elke dag wel weer een uur lang wanhopig om alles, ik maak de ergste verwijten naar mijn vriend… gelukkig gaan we beter met elkaar om maar hij was even niet bereikbaar en plots sloeg de bom in. allerlei ongegronde zorgen en angsten. ja ik voel me ook nutteloos. ik weet niet meer wat stap 1 was, en of ik die stap al gezet heb of niet. ik vergeet alles

  35. herkenbaar alles wat hier staat, ook wat anderen mensen schijven.. ik heb veel meegemaakt zoals veel mensen, Ik ben opgegroeid in internaten..(OTS) en ik zat gesloten (Jeugdgevangenis) JA Bedank het Nederlandse beleid..
    Toen daarna ben ik in een geweldadige relatie gegaan.. jarenlang vechten en angst,
    Ook enorm Jong moeder geworden
    Maar zeker mijn lichtpuntje in dit alles☆

    Ook nog een #me2 meegemaakt..
    En later een leuke baan verloren door leugens die verteld werden, vanuit jaloezie.

    Ja ik heb PTTS aan alles over gehouden..
    En een beetje de zin in het leven..
    Voel me waardeloos, en verloren
    En jawel.. DAAR WAS de depressie….
    Hey begint met klachten zoals in bed blijven..
    En de wereld even niet willen zien…
    Jezelf isoleren.. en mensen snel wegduwen in mijn geval een soort zelf-sabotage
    Dat voor kwam vanuit 0% vetrouwen meer hebben in mensen.. door de ervaringen die ik heb gehad.

    En ik bleef wel dingen doen hoor..
    Ik ben bijvoorbeeld een maatje van iemand met dementie
    OOk zoek ik een houvast in geloof en daar haal ik veel kracht uit
    Maar soms is dat niet genoeg..

    En Ik krijg er binnekort hulp, en Therapie.
    EN Dat is wat ik iedereen aanraad…

    Als je dit gevoel al lang hebt.. neem HULP!
    ja het is tegenwoordig lang.. voor je hulp krijgt met wachtlijsten enzo…
    MAAR de HUISARTSEN HELPEN JE OOK in tussentijd!! HULP VRAGEN IS EEN KRACHT..

    Want alleen is deze donkeren nacht van de ziel
    Is bijna niet te doen alleen..
    althans ik dacht altijd dat ik het kon…
    Maar ik heb even een kaarsje nodig in het donker..

  36. elke dag strijd /angst als de realiteit zich aandient . Niks kunnen bedenken waar ik me toe kan en zou willen zetten . Het gevoel iedereen heeft een leven behalve… . Bedankt voor jullie verhalen al is het zwaar voel ik nu dat er echt mensen zijn die ongeveer hetzelfde ervaren

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *