Jezelf vergelijken en een eetstoornis

Mensen met anorexia en mensen met boulimia kunnen het niet altijd even goed met elkaar vinden. Misschien vind je vanuit je eetstoornis hele dunne mensen wel bijvoorbaat onaardig of kun je ze niet uitstaan. Misschien vind je iedereen van 12 met een figuur van een lucifer wel ontzettend vervelend, puur omdat ze minder wegen dan jij. Een eetstoornis kan behoorlijk wat jaloezie opwekken en zorgen voor haat en nijd. 

Waar komt die jaloezie en dat vergelijken eigenlijk vandaan? ”Ik weet nog dat ik zelf vooral jaloezie ervaarde bij mensen die dunner waren dan ik, mensen die netjes waren, die streng lijnden of mensen die alles keurig op orde hadden. Zij deden in mijn ogen alles wat ik heel graag probeerde te behalen vanuit mijn eetstoornis, alles waarin ik goed wilde zijn.

Dat restrictieve zit niet in mijn karakter en vanuit mijn negatieve zelfbeeld vond ik dat ik overal in faalde. Meiden die dat wel hadden irriteerden mij, maakten mij jaloers en zorgde ervoor dat ik nog mezelf nog meer afstrafte wanneer ik mijzelf geen eten kon onthouden of mijn zaken niet op orde had.”

Door dit te zeggen maken we onzelf minderwaardig. Want zij is dunner, zij is steng voor zichzelf en zij kan wat jij niet kunt. Je negatieve zelfbeeld bevestig je door alsmaar te kijken naar wat anderen beter kunnen, op welke vlakken anderen sterker of mooier zijn. Je ziet op een gegeven moment misschien alleen nog maar alles was jij NIET kunt, alles waar jij in faalt. Je voelt je hopeloos en mislukt en wordt misschien wel ontzettend jaloers. ###

Maar waar zijn we nou helemaal jaloers op? Dat iemand anders gewoon slank gebouwd is? Dat iemand anders strenger is voor zichzelf? Dat iemand anders beter is in iets wat ontzettend destructief voor jou is? Iets wat je kapot maakt, uithongerd en psychisch en lichamelijk uitput?

Jaloers zijn op andermans eetstoornis gaat nog een tikkie verder. Waarom wil je zieker worden dan je bent? Waarom wil je kapot gaan en meer in je eetstoornis zitten dan een ander?

Zelf denk ik dat deze jaloezie en concurrentie voortkomt uit het negatieve zelfbeeld en je eetstoornis. Door onzekerheid en onvrede over jezelf ga je vaak kijken naar anderen en probeer je misschien op anderen te lijken. Als dit je niet lukt, je niet weet wie je nou zelf bent of niets positiefs over jezelf kunt noemen voel je je al snel minderwaardig. Door jezelf maar te blijven vergelijken zie je op een gegeven moment alleen nog maar wat positief is aan anderen en negatief is aan jezelf. Terwijl anderen ook nog steeds negatieve kanten hebben en jij ook nog steeds positieve punten hebt! Verlies dat niet uit het oog. 

Die jaloezie is tegen te spreken. Probeer dus uit te spreken dat je jaloers bent op iemand. Zeg dit dan niet tegen die persoon, maar bespreek het bijvoorbeeld in therapie. Zeg dat je het bijvoorbeeld moeilijk vindt om te eten bij iemand die dunner is. Jullie kunnen dan samen deze gedachten bespreken en veranderen. Jaloers zijn op een ziekte is namelijk helemaal niet logisch en zelfs nog gevaarlijk ook. 

Daarnaast kan het je helpen om vooral naar jezelf te blijven kijken. Misschien denk jij wel dat je de allerdikste bent, maar ben je dat helemaal niet. En wat dan nog? Ben je dan minder waard, minder sterk, minder mooi? Ik denk van niet. De mooiste mensen zijn vaak de mensen die zwak durven te zijn, die echt zijn, die zichzelf accepteren en goed voor zichzelf zorgen. Geen idee wat die mensen wegen. 

Kijk naar jezelf en wat jij nodig hebt. Het kan zo zijn dat de eetstoornis getriggerd wordt als iemand aan het afvallen is die je goed kent, of iemand meer afgevallen is dan jij. Maar maakt dit meteen dat jij ook moet gaan afvallen? Is het niet erg genoeg dat je uberhaupt een eetstoornis hebt? Probeer naar jezelf te blijven kijken en te benoemen waarom jij er vanaf wilt, waarom jij niet gelukkig bent met je eetstoornis. 

Op een gegeven moment kun je mensen met een eetstoornis voorbij zien lopen denk je alleen nog maar ”Wat rot voor haar, ik hoop dat ze er snel vanaf komt.’‘ Dat is toch een veel fijnere gedachte? 

Door te blijven vergelijken plaats je jezelf in de slachtoffer rol. Jij kunt dingen niet, jij bent niet goed in dingen, jij doet niet mee want… Je staat jezelf niet toe te leven. Misschien voelt het zelfs vertrouwd om negatief over jezelf te praten. Je krijgt commentaar op de dingen die bekend voor je zijn, want je weet dat je er slecht in bent. Commentaar krijgen op dingen waar je een beetje trots op bent of onzeker over bent, kan dan pijnlijk zijn. Maar door dit te blijven ontwijken ga je niet gelukkig worden. Ook jij hebt mooie kant, ook jij bent de moeite waard!

Maak geen wedstrijdje van je gewicht, dat is spelen met je gezondheid en op een gegeven moment zelfs spelen met je leven. Stop met vergelijken, je bent goed zoals je bent.

Foto2: Muffet 

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

21 reacties op “Jezelf vergelijken en een eetstoornis”

  1. Ik probeer wel even te komen; heel herkenbaar en zou er graag met anderen over willen praten.

  2. Wow… heel erg herkenbaar op dit moment..
    Ik ben bezig met mijn genezingsproces, maar een meisje uit mijn klas is bezig met afvallen en ontwikkelt, of heeft al, een es (zonder hulp).
    Het triggert me zo dat ik gewoon niet wil aankomen. Terwijl ik eigenlijk echt moet kiezen voor mijn eigen leven..

  3. Heel herkenbaar……… heb helaas sport vanavond. al is dat ook wel weer niet helaas, alsmaar thuis zitten is ook niet alles!

  4. Herkenbaar, maar dan beide.
    Aan de ene kant heb ik momenten dat ik vind dat ik niet goed genoeg ben omdat ik nooit ben opgenomen of aan de sonde heb gelegen.
    Aan de andere kant denk ik als slecht gaat met anderen die ik goed ken: ‘Wat rot voor haar, ik hoop dat ze er snel vanaf komt.’

  5. Zo zit het precies!
    Ik ben altijd jaoers op mensen,
    en het grootste gedeelte van mijn dag ben ik alleen maar aan het vergelijken.
    En dat stukje van dat je jaloers bent op iemand die meer afvalt of een eetstoornis heeft, shockerend maar waar.
    ik weet echt niet hoe ik er mee kan stoppen..
    Misschien heeft iemand tips?

  6. Ik heb dit niet met vriendinnen die ik ken vanuit de eetstoornispoli, of die ik ken via via. Bij hun denk ik echt: “ik hoop dat ze er snel vanaf komt en weer echt kan genieten van ‘t leven, want dat verdient ze zo”.
    Maar er zit iemand in m’n klas waarbij ik hetzelfde heb als Anoniem-. Ik denk dat dat komt omdat wij pas in contact kwamen toen zij vertelde: ‘ik worstel eek met eten’, terwijl ze nog niet veel van me wist.. En eigenlijk daarvoor ook geen vrienden waren, ik sprak haar nooit.
    Ik schaam me zeo en vindt het ook heel erg dat ik zo denk..

    Ik kom vanavond wel bij de themachat. Hopelijk helpt dit ook een beetje bij ‘t terugvinden van motivatie.

  7. Herkenbaar..ik ben zelf heel erg bezig dat anderen eten. Echt een drang van ‘ze moeten wat eten’. Zou graag naar de chat willen maar kan hellaas niet, hopelijk komt het nog een keer
    !

  8. Ik herken dit ook heel erg. Ik ben standaard jaloers op anorexia-patienten want zij kunnen niet eten en, sporten en hebben geen eetbuien. Zij vallen af en ik niet en het ergste zijn wel de momenten dat je opeens ook die eetstoornis wilt hebben. En tja dat komt dus eig dat ik lijdt aan mijn eigen boulimia en baal van eetbuien en niet aankomen ect. Denk dat volgens mij ook heel erg goed is die thema chat.

    Xx

  9. Dit spreekwoord heeft mij erg geholpen:

    “liever een goede versie zijn van jezelf dan een slechte kopie van iemand anders”.

    want dat is wat je op z’n hoogst kunt bereiken: een slechte kopie zijn.

  10. Mijn superlieve, mooie, aardige vriendin heeft ook een es. Het maakt me gek. Ik heb een eetlijst maar zij eet amper. Hoe moeilijk is het dan om te zien dat ze onderuit gaat. Ik weet dat ze zich met me vergelijkt, dus vecht ik nu nog harder. Zodat zij kan zien dat het wel kan.

  11. @ Britt wat jij zegt vind ik wel heel mooi! Dat je nu eigenlijk nog harder vecht, zodat je haar laat zien dat het wel kan. Natuurlijk moet je het ook voor jezelf doen, vechten voor jouw eigen toekomst. Maar het is heel mooi dat je dat zo zegt. 🙂

  12. Jeetje, wat is dit onwijs herkenbaar.

  13. Ik eet goed, heb een acceptabel BMI en voel me er redelijk bij. Deze status heb ik nu al 10 jaar, eigenlijk sinds mijn opname. Maar dat vergelijken doe ik nog elke dag en het is echt om GEK van te worden -.-

  14. @ Scared dit herken ik ook ja. Zelfde situatie nu bij mij…

  15. Iemand die mager is hoeft niet ziek te zijn en als de persoon ziek is hoeft het niet direct iemand te zijn met anorexia en restrictief karakter ken ik ook niet, wel bourgondiers en zouden we dat allemaal niet willen zijn?

  16. Oh ik herken het zo erg he.

    ‘ZIJ IS EEN BRUGGER EN ZE IS STOM WANT ZE IS KLEIN EN DUN’

  17. Jemig, het lijkt alsof mijn gedachten worden neergetypt ! Vandaag hadden we repetitie met zowat heel het 4e en op bepaalde momenten was ik echt niet meer gefocust en zag ik alleen nog die en die rondlopen die zo dun waren.. En toen voelde ik me echt direct veel te dik en begon ik alle dunne mensen ook nog eens in hokjes te verdelen van slank tot supereng dun, ik schaam me er zo om en vraag me continu af in welke categorie ik zou horen. Wat zou het fijn zijn om het niet meer te denken !

  18. De andere kant van dit verhaal dat we ons ook vergelijken omdat we ons stiekem beter willen voelen dan de rest, denk ik. Op zich niks mis met die behoefte maar wel jammer als dat met restrictie of lichaamsgewicht gemeten moet worden..

  19. Dat klopt inderdaad! Meestal als ik naar iemand kijk beoordeeld ik gelijk van zo die is dun :O Haha thuis vinden ze dat raar dat ik daar altijd naar kijk, maar dat gaat ondertussen automatisch;) Meestal is het van wow die is vet dun en dan zie je ook nog dat ze veel kan eten zonder dik te worden terwijl ik dan 4 x keihard sta te sporten en niet veel eet.. Maarja that’s life !

  20. Ik zou mezelf niet echt meer als iemand met een eetstoornis beschrijven, maar dit is wel heel herkenbaar, nu ik weer studeer let ik ook heel erg op hoe dun andere meiden zijn en soms dan denk ik wel, ach ik ben zoveel ouder en over 10 jaar zijn zij misschien ook niet zo dun meer.

    Ik zou ook graag willen dat ik me niet meer zo zou vergelijken en gewoon uberhaupt niet meer zo zou opletten hoe dun mensen zijn, maar aan de andere kant wil ik het niet opgeven en wil ik nog steeds leren hoe ik zo dun mogelijk kan zijn, zonder er obsessief mee bezig te hoeven zijn. Ik wil het dunne uiterlijk zonder het gestoorde innerlijk. Kan dat ook ?

  21. Ja ik herken dit denk ik best wel. Er zit namelijk een meisje bij mij op school in mijn jaarlaag en ik ben best wel soort van jaloers op haar ofzo. Ze is volgens mij namelijk best wel veel afgevallen en ik denk dat ze anorexia heeft. Ik heb haar ook gezien bij de praktijk waar ik ook hulp krijg voor mijn eetstoornis. Ze kwam daar ook uit een kamer met een therapeut die gespecialiseerd is in eetstoornissen, dus ik denk dat ze wel een eetstoornis heeft. Ik heb zelf geen anorexia, maar een ongespecificeerde eetstoornis en ik weet dat dat ook wel een beetje een zieke gedachte is, maar soms zou ik gewoon zo graag anorexia willen hebben, zodat het afvallen eindelijk een keer lukt. Ik zit nu gewoon vast in een cirkel van eetbuien en restrictie/braken en ik val niet af en dan kan ik zo jaloers zijn op iemand waarbij dat wel lukt en dan voel ik me ook niet ziek genoeg enzo.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *