Kleine stapjes zijn ook belangrijk

”Grote stappen, snel thuis.” is een spreekwoord dat zegt dat je niet teveel moet treuzelen en twijfelen, maar gewoon moet doen. Wanneer we het over eetstoornissen hebben kan dit inhouden dat je ‘gewoon’ naar de huisarts moet gaan en dan ‘gewoon’ in behandeling moet gaan. Maar zo gewoon als die dingen lijken, zijn ze absoluut niet. Het zijn grote stappen die ontzettend veel betekenen in je genezingsproces. Toch gebeurt er een hoop tussen die grote stappen door: de kleine stapjes die enorm waardevol zijn. 

Die kleine stapjes worden vaak vergeten. Als je ergens een vraag stelt over genezing, weet je het antwoord eigenlijk al. Bijvoorbeeld dat je naar de dokter moet stappen of dat je aan moet komen. Toch zijn er ook kleine dingetjes die je voor jezelf kunt doen om die grote stappen juist te kunnen maken en vol te houden. 

Bijvoorbeeld als je bang bent. Je kunt dan veschillende dingen doen, behalve niet meer bang zijn. Want niet meer bang zijn, is vaak nog te ver weg. Als je bang bent voor eten, kan het prettig zijn om dit aan iemand te vertellen die met jou aan tafel zit. Die persoon zegt soms wat jij eigenlijk wel weet, maar door de eetstoornis even niet meer tegen jezelf kunt zeggen. Het kan ook prettig zijn als diegene juist lekker over andere dingen gaat kletsen, zodat je niet meer zo op je bord gefixeerd bent. 

Als je bang bent in het donker, koop dan gewoon een nachtlampje! ”Ik ben toch geen kind.” hoor ik je denken, maar dat maakt niets uit! Als jij je daar prettig bij voelt, dan moet je dat gewoon doen. ###

Wanneer je een heftig gesprek op therapie hebt gehad, of in paniek bent kun je kalmer worden en uit die  ‘roes’ komen, door iets vast te pakken wat zacht is. Bijvoorbeeld een knuffel of een kleedje waaraan je kunt frunniken. Wees op die manier lief voor jezelf en gebruik je zintuigen om een beetje ‘op aarde’ te blijven. Maak het jezelf comfortabel, zoek een fijn plekje in huis.

Soms geeft het rust om eens vier keer diep adem te halen wanneer je helemaal verzonken bent in gedachten of piekert. Voel je voeten op de grond staan? Waar ben je? Wat kun je doen om je fijn te voelen op dit moment? 

Is eten een lastige stap, iedere dag weer? Misschien helpt een placemat met bemoedigende woorden of foto’s je. Of een leuk bord of kommetje. Ga eens lekker op pad om dat voor jezelf te kopen. Als jou dat helpt, dan is het blijkbaar een stapje dat ook gezet moet worden. 

Waarom vinden we die kleine stapjes vaak niet meer zo belangrijk als er grote stappen gezet moeten worden? Misschien worden die wel juist belangrijk, omdat je ze nodig hebt om de grote te maken!

De grote stappen moeten niet uitgesteld en zeker niet vermeden worden. Maar vergeet de kleintjes niet, die zijn bij elkaar net zo belangrijk!

Bron foto1: flickr.com/photos/vinothchandar/
Bron foto2: flickr.com/photos/starckting/

Zet jij nog wel eens kleine stapjes?

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

10 reacties op “Kleine stapjes zijn ook belangrijk”

  1. Ik probeerde vroeger altijd met grote stappen vooruit te gaan.
    Maar als je kleine stapjes zet, dan blijf het resultaat zichtbaar.
    Met grote stappen val je sneller terug..

  2. Ik kan niet anders meer dan in kleine stappen, anders word het me echt veel te zwaar. Heb al zo vaak grote stappen geprobeerd en dat gaat nu gewoon echt niet meer. Niet alleen op eetgebied , maar op alle gebieden. (trauma, mezelf accepteren etc.) Soms meet ik wel grote stappen zetten om even door de zure appel heen te bijten, maar daarna komen weer de kleine stapjes.
    Wat wel grappig is… dat van dat dekentje en knuffeltje doe ik ook heel vaak. Ik slaap altijd met een knuffel in mijn armen en ik pak altijd mijn dekentje als ik me niet goed voel. En ik drink altijd uit mijn eigen thee mokken en eet van mijn eigen borden (Blond Amsterdam), gewoon om het wat aangenamer te maken en iets wat van ‘mij’ is.
    Angsten uitspreken is wat lastiger, omdat ik op mezelf woon. Dus ik zit nooit met iemand aan tafel. Maar als ik het echt niet meer aan kan (wat de laatste tijd vaak gebeurd) dan bel ik naar vrienden van mij. (tevens mijn hulpverleners) Dan kan ik zo een uur kletsen over wat me allemaal dwars zit. En vaak is het dan hetzelfde, maar het is zo fijn om dan gewoon even hun stem te horen. En idd dat iemand even zegt hoe het ook alweer zat, waar je ook alweer voor vecht, waar je het voor doet etc.
    Sorry lang verhaal, maar ik vind het een goed stuk! ^^
    xx

  3. Een heel goed stuk vind ik. Die kleine stapjes lijken zo onbelangrijk, maar zijn heel belangrijk. Juist door het in kleine stapjes te doen, bereik je op lange termijn meer. Voor de buitenwereld zijn die kleine stapjes haast niet zichtbaar, lijken heel gewoon, maar voor iemand met een eetstoornis (of welke angst je ook hebt) zijn het enorme stappen. Ik ben heel trots op mijn dochter dat ze sinds kort kleine (voor haar hele grote) stappen zet. Een heleboel kleine stapjes zijn in totaal 1 GROTE STAP! Ikzelf ben bang in het donker, maar als ik alleen in het donker ben, ga ik hardop liedjes zingen en dat werkt voor mij. Of ik maak danspasjes, heel raar misschien, maar het leidt af.

  4. kleine stapjes zijn belangrijker dan mensen denken.
    Zo helpt het mij om na het eten ,even te gaan piano spelen, zodat ik wat afleiding heb, en even ergens van kan genieten.(:

  5. dit komt precies op het goede moment want ik heb vandaag mijn intake gehad voor het begin van mijn eerste therapie en heb wel eventjes een rustmomentje nodig.

  6. Wat ik een hele mooie vind, en zeker wat betreft eten,is:
    een olifant eet je ook niet in een keer ,maar in heel veel kleine hapjes…..(doordenkertje)

  7. In het begin van mijn behandeling had ik heel erg het idee dat ik alleen maar met grote stappen vooruit mocht gaan. Nu ga ik op mijn eigen tempo, met kleine stapjes, zodat ik het in mijn hoofd bij kan benen en dit werkt voor mij veel beter.

  8. Every journey begins with a single step.
    Goed, helpend stuk! Dank je wel!

  9. Mijn vriend kocht me een heel serviesje van Hello Kitty om het eten toch iets “leuker” te maken.. Beetje belachelijk ik weet ‘t, maar vond ‘t ook heel lief..:)

  10. Ik neem ook maar kleine stapjes, mij helpt het bv om samen met mijn vriend te eten en tevens even de tv aan te zetten op een serie die ik leuk vind, zodat ik aan alle kanten word afgeleid!!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *