Medicatie misbruiken

Als je psychische problemen hebt en medicatie voorgeschreven krijgt, dan is dit vaak bedoeld als ondersteuning. Het kan bijvoorbeeld gaan om antidepressiva, slaapmedicatie, kalmeringsmiddelen, medicatie om eetbuien te verminderen of iets om je PTSS klachten wat dragelijker te maken. Er is wat dat betreft ontzettend veel mogelijk. Wel is het altijd van belang dat je medicatie gebruikt op de manier zoals het is voorgeschreven. Dat wil zeggen op de juiste tijd en in de juiste hoeveelheid. In de praktijk blijkt dit niet altijd even makkelijk te zijn.

Toen ik voor het eerst medicatie kreeg, hield ik me altijd netjes aan de dosering. Het kwam eigenlijk niet in me op om dit op een andere manier te doen. Toen ik echter slaapmedicatie kreeg en na een tijdje merkte dat het niet meer zo goed werkte, besloot ik een keer een pilletje extra te nemen. Ineens kon ik weer heel goed slapen en maakte ik een goede nacht na tijden van slecht slapen. Destijds had ik weinig controle van mijn toenmalige huisarts. Ik vond dat op dat moment erg fijn, maar achteraf gezien was het erg jammer. Ik kon gemakkelijk nieuwe medicatie krijgen door even te bellen voor een nieuw recept en hier werden dan nooit vragen over gesteld, ook al was dit vlak nadat ik nieuw medicatie had gehad. 


Bron

Door de tijd heen ging ik meer medicatie gebruiken, zowel slaapmedicatie als medicatie om rustiger te worden. Het gaf een fijn gevoel als ik me slecht voelde. Ik was even van de wereld en hoefde niet bezig te zijn met mijn problemen. Ook toen ik door crisisopnames terechtkwam bij een psychiater, bleef ik rommelen met medicatie. Ik kreeg medicatie via de psychiater, maar bleef ondertussen ook medicatie halen bij de huisarts zonder dat zij dit van elkaar wisten. Een deel nam ik wanneer ik het wilde en een deel spaarde ik op. Dit gaf me een fijn gevoel.

Door het sparen had ik altijd behoorlijk wat medicatie in huis en kon ik altijd, op ieder moment aan medicatie komen als ik dit zou willen. Het gaf me op een bepaalde manier rust te weten dat ik alleen maar die pillen hoefde te nemen als het niet meer zou gaan en alles dan voorbij zou zijn. Net als met zoveel van mijn problemen was ook dit een vorm van controle. Ik wilde dat alles omtrent de medicatie op mijn manier ging zodat ik kon bepalen hoeveel ik nam en wanneer. In feite had ik totaal geen controle want ik was in mijn hoofd de hele tijd met de pillen bezig.

Ik checkte bijna iedere dag hoeveel medicatie ik nog in huis had, zocht op internet op wat ik precies met bepaalde hoeveelheden kon doen en moest leugens verzinnen om ervoor te zorgen dat de psychiater er niet achter zou komen dat ik niet netjes iedere dag mijn medicatie slikte. Uiteindelijk verstopte ik een deel van de pillen zelfs voor mijn huisgenoten, omdat ik niet wilde dat ze het zouden zien als ze op mijn kamer zouden komen.


Bron

Toen het steeds slechter met me ging, werd ik impulsiever en hierdoor was het ook lastiger om verantwoordelijk om te gaan met medicatie. Ik misbruikte het maar vond zelf dat het prima ging. Toen mijn psycholoog een keer vroeg hoe het nu precies ging, vertelde ik uiteindelijk over deze situatie en hebben we afgesproken dat ik mijn medicatie moest inleveren. Op dat moment vond ik het heel irritant en kinderachtig, maar diep vanbinnen gaf het uiteindelijk ook rust. Ik was in mijn hoofd continu bezig met pillen tellen en smoesjes verzinnen waar ik doodmoe van werd. Door dit uit te spreken en al die controle uit handen te geven, hoefde ik hier even niet meer mee bezig te zijn. 

Ook later zijn er duidelijke afspraken gemaakt over hoe ik het beste om kon gaan met medicatie. Ik kreeg een andere huisarts die een stuk strenger was, de apotheek controleerde mij beter en ik kreeg niet te veel medicatie in één keer mee naar huis. Het waren regels die ik op dat moment nodig had om op een normale manier met medicatie om te gaan. Zo kon ik mijn pillen gebruiken op de manier waarvoor ik ze ooit gekregen had, in plaats van als het zoveelste controle middel.

Als je je hierin herkent, dan raad ik je ook aan om dit bespreekbaar te maken. Ik was bang dat mijn behandelaar erg boos zou worden, maar dit was helemaal niet het geval. Ze was vooral blij dat ik het gewoon vertelde zodat we samen konden kijken naar een passende oplossing. Er zijn veel mensen die moeite hebben met het juist gebruiken van medicatie en je kunt hier met elkaar over praten. Het is heel goed mogelijk om hier afspraken over te maken met bijvoorbeeld de apotheek. Dit is niet altijd leuk, maar wel belangrijk voor je eigen gezondheid en veiligheid.

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

17 reacties op “Medicatie misbruiken”

  1. Dapper dat je dit deelt, Sandra!
    Het zal vast een hoop mensen helpen! 🙂

  2. ondanks dat ik een instelling zit en mn medicatie per keer krijg kloot ik bijna dagelijks met mn medicatie.. spaar het op, gooi het weg of neem het in wanneer ik denk dat het nodig is.. altijd maar bezig met wegmoffelen wordt er gek van.. mondcontrole is de enige manier waardoor ik er niet mee kloot, helaas.. hoop echt dat ik er een x beter mee om kan gaan

  3. dankjewel voor het delen sandra

  4. Herkenbaar. Hoewel ik niet had opgespaard, maar veel medicatie kreeg van de (vervangende) psychiater aan de start van mijn klinische tijd. (Iets waar de vaste psychiater later erg van schrok) Ik stopte al gauw met die medicatie, ik had daardoor meer dan 100 slaap- en kalmerende pillen… ik bewaarde ze, omdat het me een rustig gevoel gaf dat ik ze in kon nemen wanneer het me teveel werd. Ik ben daar uiteindelijk eerlijk over geweest, toen het ging over mijn gedachten aan suïcide. Ik heb ze ook ‘moeten’ inleveren. Jammer genoeg bracht het mij niet echt rust. En op slechte momenten kan ik er nog steeds boos om worden. Maar ik weet wel dat het de oplossing niet is, dus het is beter zo…

  5. Uiteindelijk ben ik ook open geweest over het rommelen met medicatie omdat ik eerlijk wilde zijn en er los van wilde komen. Helaas reageerden mijn behandelaren niet positief en heb ik juist enorm veel problemen erdoor gekregen. Goed dat je dit gedeeld hebt. Vooral hulpverleners zouden dit moeten lezen!!! ik hoop dat er meer begrip komt en anderen er niet zo op afgerekend worden als bij mij het geval was. Er is niets moeilijker dan een stap zetten om je ‘veiligheid’ los te laten en daar dan problemen om krijgen 🙁

  6. Interessant! Je kunt goed schrijven, Sandra! Altijd fijn om jouw heldere, pakkende blogs te lezen!

  7. Herkenbaar en heel helpend. Bedankt Sandra

  8. Dit is zo herkenbaar. Maar ik heb het niet lang volgehouden om het via meerdere kanalen op te halen helaas. Toen ik er eerlijk over was werd de huisarts juist kwaad. Later wel veel aan hem gehad.

  9. Ik haal m’n medicatie nu per week op in een baxterrol. Dat geeft mij wel rust, want ik had het gevoel of ik de controle over de medicatie helemaal verloren was.

  10. Erg herkenbaar. Ik heb ook zo m’n voorraad thuis en dit achter de hand hebben geeft me een rustig gevoel. Er zijn ook wel dagen dat ik op allerlei betrouwbare informatiekanalen zoek naar “gevaarlijke” hoeveelheden of combinaties om mezelf wat mee aan te kunnen doen als de nood het hoogst is. Ik wil het gevoel hebben dat ik iig nog iets zelf in de hand heb. Maar ik heb het ook wel eens genomen -niet om dood te gaan- maar als een soort zelfbeschadiging. Hoe heftiger hoe beter.

    1. Ja ik heb dat idd precies hetzelfde. Ik weet wat k heb maar gebruiken het niet (meer). Maar gewoon voor het geval dat….Er wordt wel regelmatig naar gevraagd of k nog restanten heb liggen…maar om daar eerlijk over te zijn….

      Ook wat je schrijft over het zoeken naar hoeveelheden en/of combinaties is erg herkenbaar…

  11. Ik heb mijn medicatie in het beheer van begeleiding gegeven toen ik merkte dat ik toch ging sparen of midden op de dag slaappillen ging nemen om even weg te zijn uit mijn hoofd. Ook vergat ik ze regelmatig omdat ik te chaotisch was. Begeleiding krijgt alles in baxters en is erbij om te controleren dat ik ze inneem. Dit voelt voor mij nu veilig. Alleen pijnstillers heb ik in eigen beheer. Maar die hebben niet de geestelijke invloed die met mijn andere medicatie wel mee komt.

  12. Herkenbaar maar apotheek gaf het ineens mee voor 3 maanden dus daar zit ik niet bij.

  13. Dit is wel een beetje herkenbaar voor mij, ik doe het opsparen juist met pijnstillers als een soort veiligheid voor eventuele zelfbeschadiging. Ik heb dit nog nooit benoemd bij hulpverleners en mijn ouders weten er ook niks vanaf. Gelukkig misbruik ik ze bijna nooit dus is het ook niet zo gevaarlijk.

  14. Dank je wel voor het delen Sandra. Ik denk dat dit een groter probleem is dan we denken, je hoort het regelmatig terugkomen bij meetings. Bij mij kwam het zover dat ik er verslaafd aan raakte, het ging om pijnmedicatie. Uiteindelijk ben ik opgenomen en moest afkicken. Ik ben nu al jaren clean, en dat specialisten elkaar daarna pas vonden is een nare ervaring. Maar ik weet wel dat je moet blijven praten. Zorg dat je gehoord wordt! Ik ben nu ervaringsdeskundige, spreek veel mensen, maar kan alleen maar dit advies niet vaak genoeg geven. Zoek iemand die je vertrouwt en praat! Blijf niet zitten met gevoelens, uit ze. Medicatie is maar een hulpmiddel geen oplossing!

  15. Ik ben juist (buiten de incidentele zelfmoordpoging) heel strikt met mijn medicatie, tot het punt dat mijn psychiater wel eens zegt als ik een crisis/erg moeilijk moment bespreek, “Waarom nam je er niet gewoon ééntje extra?”

  16. ik neem het in wanneer het moet en ik wil me er echt aan houden, want ik kreeg me medicijnen per dag en in baxterrol en dat vond ik echt niet fijn en ik weet dat de pillen heel belangrijk zijn en als ik het niet inneem dan word ik erg ziek denk ik en dat wil ik echt niet

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *