Misschien ben je na jouw eerste behandeling succesvol van je eetstoornis af gekomen, maar misschien ook wel niet. Je hebt een behandeling afgerond en doet het nu al een paar maanden helemaal alleen. Het ging goed met je en de rest zou door te blijven oefenen ook wel over gaan. Je had er vertrouwen in en ging het leven met een glimlach tegemoed. Natuurlijk waren er nog wel wat hindernissen die komen zouden, maar je had in ieder geval geen behandeling meer nodig.
Totdat je merkt dat er eigenlijk nog wat puntjes zijn blijven liggen, dingen waar je toch nog niet helemaal overheen blijkt te zijn. Steeds loop je er weer tegenaan en ook de gedachten rondom eten komen terug. ”Ik moet mezelf redden.” denk je misschien wel. Na therapie komen vaak nog lastige momenten en je hoeft echt niet altijd terug te hollen naar je behandelaar als het even wat moeilijker is. Maar… misschien ben je er nog wel niet helemaal aan toe om op eigen benen te staan?
### Het besef dat je misschien wel weer opnieuw in behandeling zult moeten, of na een deeltijd of eendaagse behandeling toch meer therapie of andere therapie nodig hebt, kan lastig zijn. Je dacht dat het goed ging en toch komt die verrekte eetstoornis gewoon weer terug. Waarom kan ik dit niet alleen? of Misschien stel ik me aan en moet ik gewoon wachten tot het over gaat. Je stelt het vragen om hulp uit om te kijken of het echt niet gewoon een terugvalletje is waar je uit moet kruipen.
Een nieuwe intake of een nieuwe behandeling betekent dat je weer niet weet wat je kunt verwachten, wèèr je verhaal moet doen en wèèr alles uit moet leggen. Je ziet daar misschien wel enorm tegenop. En wat als het weer niet de behandeling is die je fijn vindt of die effectief is? Je weet het niet van te voren, dus je zult toch de stoute schoenen aan moeten trekken. Je weet niet of het deze keer wel gaat werken, maar zoals het nu gaat, werkt het sowieso niet!
Vanaf het moment dat ik besloot in behandeling te gaan is het niet gelopen als ik had gehoopt. Als ik een behandeling had afgerond begon het verhaaltje steeds weer opnieuw voor mijn gevoel. De dingen die mij dan tegenhielden om meteen om hulp te vragen waren gedachten over mijn familie en vrienden: ”Wat als ik moet toegeven dat het wèèr slecht gaat?” ”Mensen verliezen het vertrouwen in mij.”
Maar ook het opnieuw moeten vertellen van het hele verhaal, zorgde dat ik bleef uitstellen. Een paar weken teleurgesteld en boos zijn op mezelf zorgde ervoor dat ik nog meer achteruit ging en steeds later aan de bel trok. Ik schaamde mij voor mijn problemen en dat het wèèr niet goed met me ging.
Er zaten gelukkig geen maanden of jaren tussen de verschillende behandelingen. Ik had besloten er vanaf te komen en was daarom niet van plan ”tijd te verspillen”. Uiteindelijk heb ik bij iedere behandeling nieuwe inzichten opgedaan, waardoor ik in de laatste behandeling slaagde. Geen enkele behandeling is totaal onnodig geweest, maar ik had het graag anders gezien en na mijn eerste behandeling beter geworden.
De dingen die mij tegenhielden om meteen om hulp te vragen waren gedachten over mijn familie en vrienden. ”Wat als ik moet toegeven dat het weer slecht gaat?” ”Mensen verliezen het vertrouwen in mij.” Maar ook het opnieuw moeten vertellen van het hele verhaal, zorgde dat ik bleef uitstellen. Een paar weken teleurgesteld en boos zijn op mezelf zorgde ervoor dat ik nog meer achteruit ging en steeds later aan de bel trok. Ik schaamde mij voor mijn problemen en dat het wèèr niet goed met me ging.
Maar ook na alle behandelingen heb ik nog wel eens gedacht dat ik opnieuw in behandeling moest gaan. Als het even wat minder ging, twijfelde ik of ik opnieuw hulp moest vragen. Op een gegeven moment kwam er meer vertrouwen in mijzelf en ik wat ik geleerd had. Nu ik al een aantal jaren zonder behandeling functioneer, leer ik nog steeds heel veel over mijzelf. Als het even wat minder gaat, klim ik daar altijd weer uit en dat geeft vertrouwen in mijzelf. Dat vertrouwen heb ik opgedaan door toch steeds weer te vertrouwen in behandelingen.
En natuurlijk heb ik er ook vaak genoeg aan getwijfeld en in mijn fantasie de zorg verbeterd of willen veranderen. Er zijn dingen die niet op gewenste manier verlopen zijn, lastige situaties geweest tussen behandelaren en mij en zeker ook fouten gemaakt door hen. En ik kan hen daar de schuld van blijven geven, maar zonder behandeling was het me niet gelukt!
Het is belangrijk dat je door blijft zetten en blijft proberen. Als je eenmaal beslist beter te willen worden, ga er dan voor en hou dat vast! Natuurlijk zijn er momenten dat je wilt stoppen, twijfelt aan de behandeling of een behandeling niet slaagt. Maar blijf bezig, blijf ontwikkelen. Je leert van iedere ervaring.
Laat je niet tegenhouden door de nadelen van de behandelingen en onthoud wat je er wèl van hebt geleerd!
Geef een reactie