Subjectieve eetbuien

Veel mensen die kampen met eetproblemen, hebben ook te maken met eetbuien. Ik heb heel veel jaren boulimia gehad waarbij er periodes waarin ik dagelijks meerdere eetbuien had. Deze eetbuien kun je omschrijven als grote hoeveelheden eten die ik in vrij korte tijd at. Dit kan bijvoorbeeld gaan om een aantal zakken chips, daarbij nog een paar pakken koek, m&m’s of snoep. Dit at ik dan vaak binnen één of twee uur op. Ook een buitenstaander zou dit beschouwen als een grote hoeveelheid eten. Deze eetbuien worden dan ook objectieve eetbuien genoemd.

Er zijn echter ook genoeg mensen die last hebben van eetbuien, maar niet in de mate zoals ik hierboven beschreef. Je kunt immers ook een pak koek opeten en daarbij het gevoel hebben dat je de totale controle kwijt bent en je daarna onwijs schuldig voelen. Misschien vertel je later dan wel aan iemand dat je een onwijze eetbui heb gehad. Een ander kan dan mogelijk aangeven dat dat wel meevalt, aangezien je ‘’maar” een pak koek op hebt. Dit doen mensen wel vaker als ze bijvoorbeeld een avondje voor de tv hangen of het gewoon heel lekker vinden en er zin hebben. Toch voelt het voor jou misschien niet als gewoon een keertje iets meer gegeten dan normaal, voor jou voelt dit als een eetbui. Dit worden subjectieve eetbuien genoemd.

Bron

Deze eetbuien zijn subjectief omdat ze voor degene die deze eetbuien heeft als echte eetbuien kunnen worden ervaren maar dit, als je kijkt naar de objectieve criteria, niet zijn. Dit neemt natuurlijk echter niet weg dat zo’n subjectieve eetbui ontzettend rot kan voelen. Hoewel ik meestal objectieve eetbuien heb gehad, herken ik ook zeker dat ik me heel erg schuldig voelde als ik wat meer koekjes op had dan normaal. Ik had dan het gevoel dat ik alles verpest had en dit voelde ook voor mij aan als een eetbui, ook al was dat het misschien niet.

In deze blog gaat het dan ook niet per se om hoe deze eetbuien nu precies heten of aan welke criteria ze moeten voldoen, het gaat vooral om het gevoel dat het oproept en de gevolgen ervan. Als je een boterham extra hebt gegeten omdat je nog erg veel trek had en je je daar achteraf erg schuldig over voelt, kan iedereen immers zeggen dat het maar een boterham is en dat je echt niet teveel hebt gegeten, maar jij zit uiteindelijk met dat nare gevoel.

Subjectieve eetbuien kunnen verschillende oorzaken hebben. Soms is te zien dat mensen met ondergewicht die langzaam starten met weer wat meer eten en stapjes zetten richting herstel, last krijgt van subjectieve eetbuien. Het kan zijn dat je bijvoorbeeld een eetlijst volgt en merkt dat je ontzettend veel honger krijgt waardoor je eigenlijk meer eet dan op je lijst staat. Dit kan een ontzettend groot schuldgevoel met zich meebrengen. Of je eet misschien een keer een hele zak m&m’s terwijl er ”maar” een schaaltje op je lijst stond. Het was simpelweg zo lekker dat je het niet kon weerstaan. Dit komt vaak voor als je lange tijd erg slecht voor je lichaam hebt gezorgd en jezelf veel hebt ontzegd.

Op het moment dat je dan stap voor stap weer begint met eten, krijgt je lichaam als het ware de behoefte om alles in te gaan halen waardoor je je soms niet in kunt houden. Dit kan heel eng aanvoelen als je gewend bent altijd alles onder controle te houden. In veel gevallen leert de ervaring echter ook dat deze fase vanzelf weer over gaat. Hiermee bedoel ik overigens niet dat het dus niet erg is, het is alsnog ontzettend naar, dat weet ik heel goed. Het is hierbij vooral heel belangrijk om goed te blijven eten en jezelf niets te ontzeggen. Het is ook zeker niet erg om af en toe wat extra te eten, je lichaam geeft in dit geval zelfs signalen af dat het blijkbaar nodig is. 

Bron

Subjectieve eetbuien komen ook voor bij mensen mensen met andere eetstoornissen, zoals boulimia, binge eating disorder en eetstoornis NAO. Hoewel het lijkt alsof het bij de eerste twee enkel om objectieve eetbuien gaat, kun je ook met boulimia of BED last hebben van subjectieve eetbuien (naast de objectieve eetbuien). Veelal is te zien dat ook hierbij een gevoel van controleverlies wordt ervaren. De eetbui voelt dan eigenlijk exact hetzelfde als een objectieve eetbui, ondanks dat het qua hoeveelheid daar niet aan voldoet. Het kan hierbij zo zijn dat iemand bijvoorbeeld tussendoor wat meer snaait, maar ook een normale maaltijd kan voelen als een eetbui.

De gevolgen zijn in bijna alle gevallen hetzelfde als bij objectieve eetbuien. Ik weet van mezelf hoe ik in paniek kon raken na een eetbui en deze dan op elke mogelijke manier wilde compenseren. Hierdoor kwam ik in een negatieve spiraal terecht waardoor het eigenlijk steeds slechter met me ging. Je eten compenseren is dan ook iets wat je altijd moet proberen te voorkomen, wat voor eetbuien je ook hebt. Toch kan een eetbui veel stress oproepen en dan is het belangrijk jezelf te bedenken wat je op zo’n moment kan helpen. Met name voldoende blijven eten en jezelf niets ontzeggen zijn hierbij de belangrijkste dingen. Hiermee voorkom je namelijk dat je op een later moment honger krijgt en nieuwe eetbuien uitlokt.

Subjectieve eetbuien zijn echter niet altijd te voorkomen. Soms kunnen simpele maaltijden immers voelen als een eetbui. Wel is het goed om bij jezelf na te gaan wat voor jou al haalbaar is qua eten en wat niet. Wil je tussendoor bijvoorbeeld een keer warme chocolademelk drinken als uitdaging dan is dit onwijs goed van je, maar leg de lat niet te hoog. Voorkom dat je doorschiet in eetbuien en je nadien ontzettend slecht voelt en weer gaat compenseren. Kijk naar uitdagingen die op dat moment haalbaar zijn voor de fase waar je in zit. Ben je bang om door te schieten? Dan kan het helpen om samen met anderen te eten, de kans dat je dan doorslaat is een stuk minder groot.

Bron

Wat helpt jou tegen subjectieve eetbuien?

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

13 reacties op “Subjectieve eetbuien”

  1. Een heel fijn en herkenbaar stukje heb je geschreven.
    Ik vind dat je alles altijd heel goed en duidelijk verwoord. Ik denk dat ook dit voor mensen die geen eetstoornis hebben best goed te begrijpen is. Want vaak is het voor familie en vrienden heel moeilijk te begrijpen. En dat is dan weer frustrerend voor diegene met eetstoornis.

    Ik heb zelf anorexia gehad en ik heb met momenten echt nog lastig en ik herken echt veel in je stukje. Het schuldgevoel blijft echt lang, bij mij tenminste. Ik heb er nog best vaak last van én ook als ik eens wat meer eet dan de eetlijst voel ik me heel schuldig.

    Dat is het nadeel van de eetlijst, die blijft in mijn hoofd zitten en het wordt ook niet minder. Ik ben nu bijna 2 klaar met de behandeling en nog weet ik die lijst uit mijn hoofd en leef ik er nog min of meer naar.
    Ik zou best graag willen weten hoe dit bij andere gaat. Ik heb nl niet het idee dat dit vanzelf vervaagt.
    Ik zou het ook best erg vinden als dit zo blijft, want echt zorgeloos ben ik nu niet. (qua eten en gedachten bedoel ik dan).

    Ik ken je natuurlijk niet maar ik vind je manier van schrijven en hoe je overkomt in de video’s echt heel erg fijn!

  2. ik herken dit wel ,dat ik iets meer tussendoortje neem , en me dan enorm schuldig voel , of dta ik nog iets moet inhalen van de middag dat ik het heb overgeslagen en dat dan savonds doe , voelt dan meteen als een eetbui.

  3. Ik ben op het moment ook mijn eetlijst aan het oppakken, en ik herken het best wel van die subjectieve eetbuien.
    Vooral ‘s avonds, als ik eigenlijk alle eetmomenten heb gehad, krijg ik een soort ‘drang’ om bijvoorbeeld een paar plakken ontbijtkoek of halve rol biscuitjes leeg te eten.
    Zo raar. Ik heb al geprobeerd mijn eetlijst op te hogen, maar het blijft eigenlijk.

  4. Heel herkenbaar. Moeilijk om te accepteren als je meer eet dan normaal. Idd schuldgevoel, en een soort haatgevoel.
    goed dat hier over geschreven wordt, ik denken dat dit voor veel herkenbaar is.

  5. Helaas kan ik door subjectieve eetbuien als die vaker voorkomen wel aankomen.

  6. Blij dat er onderscheid wordt gemaakt tussen subjectieve eetbuien en échte eetbuien. Ik heb met allebei ervaring, en ik weet dat ze allebei rot voelen, maar het is écht heel vervelend als iemand zegt dat ie een ENORME eetbui heeft gehad, terwijl het om een eetmoment van minder dan 1000 calorieën gaat. Dat is geen objectieve eetbui: je hebt gewoon meer gegeten dan je van plan was.

  7. Heel herkenbaar, fijn stuk om te lezen. Ben bezig met een aankomlijst en merk inderdaad dat ik soms de drang heb (en wel eens gedaan) om na het avond td nog meer te eten. Voornamelijk dingen die ik van mezelf lang niet heb mogen eten, zoals: een paar crackers met pindakaas, hagelslag, ontbijtkoek, chips, drop e.d. Of als ik erg gestrest ben op dat moment m’n middag en avond td samen eet, dit voelt dat ook als een eetbui.
    Op dit moment gaat het iets beter, wat me helpt is toch m’n eetlijst op te bouwen, regelmatig eten en ook dingen die ik eng vindt, zoals chips, pindakaas of hagelslag. Hierdoor merk ik dat de drang van een (subjectieve) eetbui minder wordt.

  8. ontzettend herkenbaar en ook mooi vrrwoord, dankjewel

  9. Ik heb boulimia met enkel subjectieve eetbuien. Voor mij voelt iedere vorm van snoepen als een eetbui. Heel herkenbaar dus.

  10. Dit is zo mooi geschreven en ook bij mij van toepassing. Toen ik pas aan het herstellen was van anorexia kreeg ik zeer vaak subjectieve eetbuien (met de nodige compensatie..). Nu weet ik dat deze te maken hadden met het feit dat ik mezelf lange tijd niks heb gegund en daarom soms ‘doorsloeg’ in snoepen. Zo’n eetbui vond ik steeds zo beangstigend omdat ik het gevoel had opeens alle controle kwijt te zijn.. Nu kan ik veel meer maat houden, hoewel ik ook soms nog veel snoep in ene keer, maar ik voel me achteraf gewoon veel minder schuldig omdat ik weet dat dit in een normaal eetpatroon hoort. Ik heb heel lang gezocht (boeken gelezen, blogs gevolgd, internet afgespeurd, wetenschappelijke artikels geraadpleegd, ik volg cognitieve gedragstherapie) naar hoe je nu kunt herstellen en van eetbuien enz af kunt geraken, maar het is gewoon doorzetten en de oplossing ligt enkel en alleen bij jezelf. Normaal eten, meedoen met de rest, een tijdje jezelf ALLES gunnen, hard zijn voor jezelf, ‘NEE’ zeggen tegen die stem in je hoofd die je telkens naar beneden wilt halen (ivm hoeveel kcal iets zal bevatten of hoeveel je al gegeten hebt of hoeveel je nog mag eten of dat je meer/minder dan iemand anders hebt gegeten, etc…). En door normaal te eten, en effectief vol te zitten na een maaltijd en mezelf REGELMATIG (nee, niet ‘af en toe’) iets lekkers te gunnen, gingen die eetbuien vanzelf weg.. Je moet even ‘hard zijn’ voor jezelf, door het jezelf steeds gemakkelijk te maken en voor veilig te blijven kiezen, blijf je zitten in je eetstoornis en hiermee kans hebben op eetbuien en deze te willen compenseren (waar je nog veel ongelukkiger van wordt…) .

  11. wauw… zo had ik het nog nooit bekeken… ik dacht echt dat ik veel “vrat” maar in werkelijkheid was dat echt niet zo.. inderdaad.. een boterham extra voelde al als een gigantische vreetbui en dat voelde zo rot!! zo fijn en herkenbaar dan om dit te lezen.. ik kan er tenminste nu een woord aangeven aan wat ik heb! ipv gewoon vreetbuien…

  12. Fijne blog! Herken me erg in de subjectieve eetbuien. Zeker nu ik een lijst volg heb ik deze.

  13. Ik herken me hier heel erg in. Momenteel ben ik al 3 jaar lang aan het worstelen met BED en op dit moment zijn de subjectieve eetbuien het meest tergende probleem in mijn herstelproces.

    Gelukkig heb ik relatief weinig objectieve eetbuien meer, omdat ik in therapie echt heb geleerd hoe belangrijk het regelmatig eten, in combinatie met adequaat slapen en niet te streng zijn voor jezelf is.

    Ik denk dat bij de oorzaken voor de eetbuien nog steeds te maken heeft met ”het verboden lijstje” in mijn hoofd (oftewel: jezelf dingen ontzeggen), maar ook wel met emoties. Vaak stop ik mijn agressie, irritaties (bijvoorbeeld door een ruzie of slaaptekort) weg in een eetbui. De eetbui verdooft me tijdelijk en ik hoef dan niet meer te denken aan de realiteit. Ik weet dat dit iets is waar ik gewoon het probleem recht in de ogen moet aankijken, en ja, dat is in het begin zo verdomd moeilijk.

    Nogmaals, hartelijk bedankt voor dit o zo herkenbare stuk tekst. Het doet me oprecht zo goed om te weten dat anderen hier ook last van hebben, dat we allemaal het gevoel hebben dat onze familie het vaak helemaal niet begrijpt, maar dat het zo fijn voelt om te weten dat je niet alleen bent. En natuurlijk om te horen hoe we hiertegen kunnen strijden!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *