Misschien sla je het heel vaak af omdat je er gewoon geen zin meer in hebt. Of je vindt uitgaan gewoon super eng en veel te spannend. Misschien mag je niet uit gaan van je ouders vanwege je lage gewicht of verwaarlozing van je lichaam door je eetstoornis. Het kan ook zijn dat je nog wel uitgaat, maar eigenlijk de lol erin een beetje bent verloren. De drukte maakt je moe en alcoholische drankjes bevatten calorieën. De volgende dag heb je dus enkel een kater en enorm veel spijt. Je danst eigenlijk alleen nog maar omdat dit helpt bij het afvallen, maar echt plezier, echt lachen is het niet.
Als je een eetstoornis hebt neemt op veel vlakken het plezier in dingen af. De lol wordt je ontnomen, maar je weet nog even niet hoe het anders moet. Uitgaan was altijd iets dat spannend, maar toch enorm leuk was. Samen met je vriendinnen tutte jullie jezelf op, een wijntje drinken en de stad in! Je vriendinnen flirten erop los, drinken een drankje en dansen op de muziek.
”Ik vond dansen eng. Iedereen zou me zien bewegen, mijn lijf bekijken en zien hoe dik ik ben. Ik durfde alleen nog maar te dansen als ik heel veel gedronken had. Een avondje uit liep dus altijd uit op problemen met mij en de drank. Ik durfde gewoon niet, maar wilde zo graag meedoen met mijn vriendinnen.”
Je moet helemaal niets. Als jij uitgaan enkel leuk vindt als jullie lekker aan de bar of aan een tafeltje wat drinken met elkaar of staan te kletsen in de kroeg dan is dat prima. Van alle mensen die in een discotheek staan, danst echt niet iedereen hoor! Het zal je verbazen hoeveel mensen helemaal niet van dansen houden of die gewoon liever lekker kletsen met hun vrienden.
Wees eerlijk tegen je vriendinnen en vertel hen dat je niet van dansen houdt of het gewoon eng vindt. Je kunt ook afspreken eens een keertje naar een kroeg te gaan in plaats van een discotheek. Blijf vooral jezelf met uitgaan. Vraag geen dingen van jezelf die je nog niet aankunt of niet leuk vindt. Vertrouw er op dat je zonder alcohol ook leuk bent. Je hoeft niet te drinken om iets te durven. Doe wat je leuk vindt en probeer ”schijt” te hebben aan wat mensen dan wel niet allemaal van je denken.
”Avonden van te voren maakte ik mij al druk om wat ik zou drinken. Is er eindelijk een keer iets leuks te doen zonder eten, wordt er wel weer verwacht dat je alcohol drinkt. Ik durf eigenlijk geen alcohol of frisdrank meer te drinken vanwege de calorieën, maar dan krijg ik rare gezichten van mijn vriendinnen.”
Ten eerste; echte vriendinnen nemen je zoals je bent. Als jij hen uitlegt waarom je iets niet doet, dan zullen ze daar begrip voor moeten opbrengen. Doe dus niets waar je niet aan toe bent.
Tegelijkertijd lijkt het of ik hiermee zeg dat je naar je eetstoornis moet luisteren en dat is absoluut niet wat je hieruit moet concluderen. Integendeel. Een glaasje wijn, een cocktail, een cola’tje of een lekker glas Ice Tea is iets wat je echt niet hoeft te laten. Natuurlijk, drink alcohol met mate, maar ontneem jezelf niet iets dat je voorheen altijd lekker vond. Een hele avond water drinken en intensief kletsen of dansen ga je niet lang volhouden.
”Na het uitgaan had iedereen behoefte aan een lekkere vette snack. Ik ook, maar ik deed het niet. Mijn maag knorde en door al het dansen en de lange avond stikte ik van de honger. De hele groep ging nog even langs de patatzaak en bestelde een broodje kroket of een patatje met. Ik niet, ik ben weggelopen. Ik trok het niet. Ik wilde wel, maar mag het niet.”
Wat kan een eetstoornis toch een hoop voor je verpesten. In plaats dat ik met het groepje meiden naar huis fietste, ben ik op mijn fiets gestapt en keihard naar huis gefietst! Ik was kapot. Ik had de hele avond staan dansen alsof ik in de sportschool stond om calorieën te verbranden. Ik had honger en was op. Alle agressie over mijn eetstoornis heb ik eruit kunnen fietsen. En als ik er aan terugdenk, krijg ik alleen maar een heel naar gevoel. Ik was niet trots omdat ik die patat kon laten staan. Ik was boos omdat ik mezelf alles ontnam.
Ieder pleziertje, ieder momentje om te genieten was weg. Een eetstoornis is geen lolletje, niet iets waarop je trots kunt zijn. Het maakt je kapot en steelt langzaam alle leuke momentjes uit je leven weg. Ook het genieten van een patatje en napraten over de avond in de snackbar of op de fiets naar huis.
Probeer jezelf te begrenzen. Je hoeft je eetstoornis niet alle zeggenschap te geven. Kijk op welke gebieden je er al voor kunt zorgen dat je niet doet wat je denkt dat je moet doen vanwege je gewicht of de calorieën. Dans bijvoorbeeld niet door als je vriendinnen al lang gestopt zijn. Eet goed voordat je uitgaat en zorg dat je een tussendoortje in je jaszak hebt.
”Ik nam op een gegeven moment zelf mijn tussendoortjes mee. Ik at dit op wanneer mijn vriendinnen hun kroketje aten. Eigenlijk als tussenstapje, want dat patatje is er voor mij later ook gewoon weer lekker gekomen!”
Het is allemaal niet makkelijk, de tips die je hierboven leest. Maar uitgaan is leuk, gezellig en je kunt er weer van leren genieten. Neem stapjes, bereid jezelf voor. En onthoud vooral dat jij sterker bent dan die stomme gedachten die je door je eetstoornis hebt. Jij bent de baas! Geniet van je avond!
Geef een reactie