Honger… We hebben het allemaal. Voor de meeste mensen is het de normaalste zaak van de wereld. Je hebt honger, of trek, dus gaat wat eten. Klinkt allemaal vrij logisch. Toch is het voor mij lange tijd helemaal niet zo logisch geweest. Tijdens mijn eetstoornis wist ik me geen raad met mijn hongergevoel. In deze blog schrijf ik een aantal dingen die ik over honger heb moeten leren voordat ik er goed mee om kon gaan.
Het gevoel van honger vond ik maar verwarrend. Het was in strijd met mijn eetstoornis en de bijbehorende eetregels. Lange tijd heb ik niet open gestaan voor mijn hongergevoel. Ik heb geprobeerd het weg te duwen, het te negeren, het te sturen of het te veranderen. Honger gaf me het gevoel dat ik geen controle had, alsof ik niet zelf kon kiezen. Alsof het voor mij bepaalde wanneer ik wat moest eten, terwijl mijn eetstoornis me iets anders vertelde. De honger bleef aan me trekken, bleef om aandacht vragen. Het maakte me misselijk, duizelig, chargrijnig en moe. Mijn hoofd maakte overuren. Wat moest ik er mee?
Tijdens mijn herstel kreeg ik te horen dat het uiteindelijke doel was te eten naar behoefte. Te luisteren naar wat je lichaam nodig had en te vertrouwen op je hongergevoel. Dit vond ik extreem lastig. Ik wilde wel van m’n eetstoornis af, maar vond er ook veel veiligheid in. Veiligheid die ik dacht in te leveren wanneer ik naar mijn hongergevoel zou gaan luisteren. Wat nou als mijn hongergevoel het mis heeft? Wat nou als het nooit stopt?
Ik durfde niet te vertrouwen op mijn eigen lichaam, bang dat het verkeerde informatie zou geven. Deels klopte dit wel, mijn lichaam was in de war van het onregelmatige eten, maar dit zou rechttrekken, dat hadden ze verteld. Door middel van een eetschema moest ik meer structuur in mijn eten zien te vinden en wanneer dat op orde was kon ik naar mijn hongergevoel gaan leren luisteren.
Ik merkte op dat ik soms meer of minder trek had dan wat er op mijn eetschema stond. Dit vond ik heel verwarrend, maar het was belangrijk er stappen in te gaan zetten. Als ik extra had bewogen was het logisch dat mijn lichaam aangaf extra voedingsstoffen nodig te hebben. Hier mocht ik dan best naar luisteren door bijvoorbeeld een extra tussendoortje te eten of wat meer op m’n bord te scheppen.
Al die tijd dacht ik dat het de honger was waar ik gek van werd, maar het waren de regeltjes die ik er aan had verbonden. Honger op zich is een heel handig middel om uit te zoeken wat je lichaam nodig heeft. Ik probeerde het te zien als iets wat deel van mij uit maakte, niet als iets wat mij in de weg probeerde te zitten, al voelde dat soms wel zo. Onderstaande dingen heb ik geleerd in mijn zoektocht naar wat honger voor mij betekende:
♦ Honger kent geen tijd
Lange tijd at ik gewoon wanneer de klok aangaf te moeten eten. De tijden had ik van tevoren bepaald en hier mocht niet van afgeweken worden. Wanneer mijn tussendoortje om 4 uur plaats hoorde te vinden en ik had om 3 uur al honger, bleef ik stug wachten tot het 4 uur was. Hierdoor heb ik echt flink wat eetbuien uitgelokt. Je kan je honger niet aan en uit zetten op een bepaalde tijd. Nu eet ik gewoon wanneer ik honger heb of wanneer ik trek heb in iets lekkers. Ik stel geen eisen meer aan wanneer ik vind dat ik honger zou moeten hebben en dat brengt onwijs veel rust.
♦ Honger doet niet mee aan jouw regels
Ik hield er onwijs strenge regels op na. Wat ik moest eten, hoeveel ik moest eten, hoe laat ik moest eten. Deze regels wilde ik ook op mijn hongergevoel toepassen. Ik wilde mijn hongergevoel ermee controleren. Ik wilde alles zelf in de hand hebben, maar honger doet niet mee aan jou regels. Honger wil gestild en gerespecteerd worden. Ik weet dat ik mijn honger geen regels op kan leggen, maar dat de enige manier hem te stillen, is aan zijn behoeftes te voldoen. Nu het geen constant gevecht meer is, is het eigenlijk allemaal zo erg nog niet.
♦ Honger komt altijd terug
In het verleden heb ik mijn honger veel weggedrukt. Ik dacht dat als ik het maar lang genoeg en vaak genoeg vol zou houden, het uiteindelijk wel weg zou gaan. Vaak hoor je mensen zeggen over hun honger heen te zijn. Misschien voelt dit voor even zo, maar honger komt altijd weer terug, want dat hoort zo te zijn. We kunnen het onderdrukken, maar uiteindelijk heeft je lichaam voeding nodig. Dat is maar goed ook, want het is niet zonder reden.
♦ Honger is niet slecht
Misschien wel de belangrijkste les die ik over honger heb geleerd. Ik vond honger altijd slecht, ik vond het zwak en ik dacht dat toegeven aan honger me dik zou maken. Het was haast alsof ik er van overtuigd was dat honger iets was van buitenaf wat mij probeerde te pesten, maar dat is het niet. Honger komt van binnenuit, het is een teken van jouw lichaam dat het voeding nodig heeft. Honger is daar om je te helpen, je te wijzen op wat nodig is. Honger is er om te zorgen dat je voor jezelf kan blijven zorgen.
Het is lastig om te leren luisteren en om te leren gaan met je hongergevoel. Zeker wanneer je een eetstoornis hebt, kan je lichaam nog wel eens in de war zijn. Dit, opgeteld bij de twijfels die je al hebt, maakt het dan haast een onmogelijke opgave je hongergevoel te vertrouwen. Haast onmogelijk, maar niet onmogelijk. Het loslaten van die regels en het toestaan van en vertrouwen op je hongergevoel heft zo veel strijd op. Een bevrijding van dat constante gevecht, dat gun ik jou en ik hoop dat ik je met deze blog daar een beetje mee heb kunnen helpen.
Lees ook: Extreme hunger bij herstel
Hoe ga jij om met honger?
Geef een reactie