Winkelen met je eetstoornis

Winkelen is natuurlijk super leuk. Tenminste, als je er van houdt. Sommige mensen houden niet van shoppen omdat ze gewoon niet zo ‘into’ mode zijn, of ze hebben geen zin om winkels af te struinen. Echter zijn er ook hele andere redenen die meiden geven om geen zin te hebben in winkelen.

Spiegels in pashokjes zijn handig, maar confronterend. En als je het mij vraagt, is het licht in zo’n pashok ook uitermate irritant. Je ziet met die TL-verlichting ieder puistje zitten en soms kom je zelfs tot de ontdekking dat je niet alleen je wenkbrauwen maar ook je bovenlip eigenlijk eens zou moeten harsen. Gelukkig maak ik me tegenwoordig niet meer zo druk om die spiegels. Niet ik ben lelijk, die spiegel is lelijk!

Wanneer je last hebt van een eetstoornis kan het heel moeilijk zijn om jezelf in de spiegel aan te kijken en je lichaam te zien. Toch is het wel handig dat je eerst kijkt hoe je nieuwe broek staat en of de maat goed is voor je hem koopt en zeker als je geen kast met miskopen op de kop wilt tikken. ###

Sommige meiden met een eetstoornis kijken juist heel vaak in de spiegel, anderen juist bijna nooit.
Maar op de één of andere manier moet je toch dat pashokje in en krijg je te maken met die spiegel. Dus wat doe je?

Bij veel winkels kun je de kleding binnen 7 of 30 dagen terugbrengen. Dan kun je het dus gewoon kopen en thuis lekker passen. Je kunt natuurlijk zorgen dat je vooral naar de kleding kijkt in plaats van naar je lijf. Of je kijkt helemaal niet naar de spiegel en je voelt hoe het zit. Relativeer de dingen die je eetstoornis je wijs maakt. Want zeg nou zelf, je benen zien er van bovenaf bekeken altijd dikker uit dan ze zijn. En de poppen in de etalage hebben echt geen realisitische maten, dus ja het staat inderdaad altijd anders dan op die pop. 
 
Als je dit zo leest, denk je dan ook niet; ”Waar ben ik mee bezig? Winkelen is helemaal niet meer iets leuks.” Eigenlijk zonde dat je door die eetstoornis nu ook al niet echt meer lekker kunt genieten van een middagje shoppen.

Dus maak het voor jezelf weer leuk en haalbaar. Als jij momenteel nog niet in de spiegel kunt kijken, doe jezelf dat dan ook niet aan. En als je geneigd bent er juist te veel naar te kijken, spreek dan af dat je binnen ongeveer 10 minuten klaar moet zijn met passen. Je kunt ook buiten het pashokje beslissen of je het neemt of niet. Zoek naar een manier waarop jij toch kunt genieten van winkelen. Tegelijkertijd is het ook belangrijk dat je dit ook als motivatie laat werken. Het is een doel om weer fijn te kunnen winkelen als je over een tijdje van je eetstoornis af bent.

Als je een aantal stappen verder bent of misschien je gezonde gewicht al bereikt hebt, ben je vaak wel toe aan een nieuwe gaderobe. Nieuwe kleding kopen betekent ook dat je plaats moet maken in je kast. De kleine maatjes (of juist de grote maten) zijn niet meer nodig en mogen dus weg. Dit kan nog wel eens een moeilijke stap zijn, want je sluit daarmee toch een stuk van je verleden af. De eetstoornis is voorbij. Misschien heb je hem al losgelaten of ben je daarmee bezig. Je kledingkast opruimen en afscheid nemen van de kleding die niet meer past, kan dan een mooi symbool zijn om een nare periode af te sluiten.

Vaak is het beter om je oude kleding niet weg te geven aan iemand die je kent, omdat je dan misschien geconfronteerd wordt met het feit dat zij die kleding wel past. Het is verstandiger en nog heel waardevol ook, om de kleding weg te brengen naar een kledingverzamelingspunt. De kleding gaat dan vaak naar arme landen of wordt gerecyceld en zo doe je er dan toch nog iets goeds mee.

Het kan best veel met je doen als je de kleding weg gaat doen. Soms helpt het om het samen met een vriendin te doen of met een van je ouders. Zij kunnen je soms net even overhalen om je ”eetstoorniskleding” echt weg te doen. Iets achterhouden is vaak een lastig risico, omdat je misschien weer in die broek wilt passen. Het kan dan een trigger zijn, dus bescherm jezelf; weg er mee!

Je hebt het verdient om wat nieuwe kleding te kopen en het zal je met je gezondere lijf alleen maar mooier staan dan die oude kleding!

 


Hoe ga jij hier mee om? Winkel je nog wel eens?

Foto1: flickr.com/photos/nromagna/
Foto2: flickr.com/photos/tresbienshop/
Foto3: flickr.com/photos/agnihot/
 

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

25 reacties op “Winkelen met je eetstoornis”

  1. Tsjaja, en winkelen is ook nog ns duur ook als je niet uitkijkt. Zeker wanneer je in therapie gaat en bijvoorbeeld moet aankomen, of merkt dat je erdoor afvalt (ik denk nu aan mensen met overgewicht)

    Ik heb weleens gedacht: kunnen we hier geen ruilmarkt starten op het forum? Ik heb bijvoorbeeld een gloednieuwe Esprit spijkerbroek maat 33/34 in de aanbieding die ik niet meer pas. Ik ga niet zeggen of ik ben aangekomen of afgevallen, dat lijkt me wel zo netraal… maar de broek is voor mij nutteloos geworden, zoveel is duidelijk.

    Wie oh wie? 😉

  2. Ohhh die lampen in kleedhokjes zijn zo erg he! Winkelen is altijd erg dubbel bij mij. Ik eet dan niet thuis, ik zie magere mensen rondlopen (de normale of dikkere zie ik natuurlijk niet) in kleding die ik ook wil passen, ik vergelijk mezelf met paspoppen, ik pak te kleine maten of te grote maten omdat ik niet wil weten welke maat ik eigenlijk wel heb, en ik krijg weleens paniekaanvallen in pashokjes. Pffffffff. Maar, ik vind dit een geweldig artikel, want ik ga dit echt gebruiken om winkelen weer leuk te maken, ookal doe ik het nog steeds hoor, ik heb gewoon een kledingverslaving; daar moet die es maar genoegen mee nemen (A)

  3. vind het idee van Kims wel goed.

  4. haha kim , een nieuwe broek hmm kan ik wel bebruiken 😉
    maare… ik mag gewoon niet meer shoppen van mijn meoder
    pas weer als ik mijn doel heb berijkt…
    ik heb dus al meer dan een half jaar niks geshopt (alleen echt hele noodsakelijke dingen…)
    het voordeel is dat ik nu heel vee lgeld heb
    maare ik loop nu dus wel en versleten broeken, en shirts die ik gewoon echt niet meer leuk vind…

  5. Dat over kleding wegdoen is echt heel belangrijk. Ik had na mijn opname al mijn te kleine broeken weggedaan, maar er was er per ongeluk eentje in de kast van mijn moeder terecht gekomen. Toen ik hem later weer een keer tegenkwam ging dat toch wringen. En hij MOEST weer passen, wat (onder andere) leidde tot een terugval. Dus allemaal: doe je oude kleding weg, want het kan heel triggerend werken om iets van ‘vroeger’ terug te zien. Let op jezelf 🙂

  6. Ik ben verslaafd aan winkelen, heb daardoor ook een enorme gaderobekast.
    Maar ik vind het ook moeilijk met de spiegels etc, Alleen bij mij werkt het heel erg goed om met vriendinnen te shoppen. Heb je ook afleiding en kunnen hen ook kijken-zeggen hoe het staat..

  7. Wat ik vooral moeilijk vond was om mezelf zo dun te zien in de spiegel en dat alle kleren dan veel te wijd zitten.. Wel een goede motivatie om aan te komen!

  8. Hmmm, ik voel enorm wat voor dat ruil idee!!! kims.
    Ik heb zelf ook erg last van nu paste ik op een gegeven moment niks meer. Maar nu is het prettig winkelen. Alleen bh’s zijn niet aan te slepen ( en die zijn inverhouding vrij prijzig) aan gezien ik op de weg terug ben van niets naar weer een C-cup dat is dan ook het enige waar ik tot nu toe blij mee ben. en voor al die spiegels bij de h&m zijn echt verschrikkelijk!!!!

  9. M’n benen vind ik altijd zo dun in vergelijking met andere mensen, dus als ik naast ze sta en in de spiegel kijk, voel ik me echt heel ongemakkelijk.. sta ik daar met m’n vogelverschrikkerbeentjes.. Terwijl als ik alleen mezelf zie, ik een normaal persoon zie. t helpt wel om je doel voor ogen te blijven zien en die muffin bij de Appie wel te eten 🙂

  10. Ik weet nog dat ik tijdens mijn es mijn beentjes ook maar aan de dunne kant vond.. Zo’n kindermaatje was nog te wijd. Nu vind ik mijn vooruitstekende buik nogal moeilijk om aan te zien.

  11. Ik ruil eigenlijk altijd, vooral bij de H&M: meenemen die handel en dan later weer terugbrengen (gewoon geld terug). Zo hoef ik ook niet in die lange rij voor de pashokjes te staan.

    Ik kijk iedere dag wel een paar keer in de spiegel, en ik vergelijk me constant met anderen. “Die benen zijn veeeeeeeeel dunner dan die van mij..” En ja, dan haat ik het echt om midden in een ES te zitten. Waarom kan ik niet gewoon blij zijn met mijn eigen figuur?

  12. Brr, shoppen, word al bang als ik er aan denk. Ik kan ook echt niet met andere mensen shoppen, veel te confronterend, en in mijn eentje doe ik het ook alleen als ik echt kleren nodig heb… Net als Noor pak ik ook altijd een te grote of een te kleine maat, want ik wil ook helemaal niet weten in welke maat ik pas, en als ik in de ene winkel een andere maat heb dan in de andere winkel kan ik helemaal over de rooie gaan.

  13. nou voor mij is shoppen zoizo latig (soms pas ik xxs niet eens)

  14. Toen ik nog echt dun was kocht ik vrijwel nooit kleding, deed ik dat wel dan geloofde ik de spiegels in de pashokjes niet. Ik dacht dat er met die spiegels geknoeid was zodat men dunner leek, waardoor het net was alsof de kleding iemand afkleedde en dat dat goed was voor de marketing, omdat men dan eerder geneigd zou zijn tot aankopen. Maar het bleek dat ik gewoon echt zo dun was…… Maar ik vond de spiegels bedriegelijk. Nu ik aangekomen ben en nog wel te licht ben, is shoppen alweer een stuk leuker en doe het nu ook weer met plezier en vaker. (:

  15. Nooit gedacht dat heel dit artikel zo enorm hard op mij kon slaan! Hier heb ik nu net al jaren last van, ik koop alleen nog maar kleren op zicht en ga ze dan thuis passen. Ontzettend bedankt voor dit stukje, ik ga er zeker gebruik van maken!

  16. Ik hou echt totaal niet van schoppen, zeker niet voor broeken, truien wel want die koop ik altijd groot. (zodat ik erin kan verzuipen)Al vind mijn ma het niet echt leuk.. ”als ze weer grote truien gaat dragen, valt ze af” tja, Ik moest laats ook al mijn ”eetstoornis” kleding weg doen, het was echt lastig om ze weer te passen en dan te beseffen dat je erin niet meer inpast schieten er toch al gauw betekende woorden door je hoofd.

  17. Ik herken me helemaal in noor!

    xx

  18. Ik hield van shoppen, steeds nieuwe dingen passen en iets leuks mee naar huis nemen. Maar ik ga nu alleen nog maar winkel als het echt moet. En ik kan niet stoppen met in de spiegel kijken, en dat irriteert me. Ik pak ook altijd te grote maten. Daarom winkel ik liever helemaal niet meer of met een vriendin die me steeds gewoon mee sleept, of zegt of iets staat zodat ik niet in de spiegel hoef te kijken.

  19. Want zeg nou zelf, je benen zien er van bovenaf bekeken altijd dikker uit dan ze zijn. En de poppen in de etalage hebben echt geen realisitische maten, dus ja het staat inderdaad altijd anders dan op die pop.

    Oei, zo had ik nog nooit gekeken……….. Wat een misleiding eigenlijk!

  20. ik vind shoppen altijd heel spannend. het kan helemaal goed of slecht uitpakken. of ik kom tevreden met een hele stapel kleren thuis, of ik ren na het eerste kledingstuk gepast te hebben weg.. ;p

  21. Ik háát chino en skinny broeken. Chino dan zien alle maten eruit of ze nòg te groot zijn en skinny….tja skinny legs zijn niet meer om trots op te zijn. Ook heel erg als de kleinste damesmaat je nog te groot is als volwassen vrouw zijnde.

    Vandaag ook weer helemaal depri geshopt en ik moest nog wel een nieuwe outfit hebben voor een feest….verschrikkelijk want er wordt gefilmd en gefotografeerd. Daar wil je over X jaar toch niet mee geconfronteerd worden. 🙁 maar helaas dus

    Ik háát winkelen weer

  22. Ik heb mijn anorexiabroeken, maatje 32-34 weggegooid
    en ingeruild voor maatje 38… 🙂 meiden wees blij met
    wie jullie zijn

  23. Ik vind het heel erg confronterend….ben altijd op zoek naar wijde kleding of tuniekjes.

    Vooral om mn bovenbenen te verhullen de rest valt mee maar die….of dan ben ik best tevreden met mezelf ga ik de stad in kijk ik in de spiegel en wordt depressief omdat ik mezelf zo dik vind en lelijk.

    Wat Jorinde zegt heb ik ook wel of het valt mee en ik ben wel happy als ik leuke dingetjes gevonden heb of ik ren gillend de winkel uit..

    Boulimia..ik word er sow moe van 🙁

  24. Ik haat winkelen. Er zijn spiegels, misschien moetik wel een grotere maat dan de vorige keer. ‘ik heb deze week veel gegeten’, dunne paspoppen, veel dunne meiden. enz. enz.

  25. De periode zit er aan te komen dat ik mijn anorexiakleding moet wegdoen. Ik heb het er wel heel moeilijk mee en zie het momenteel nog niet goed zitten. Wel een goede tip dat je die kleding dan niet moet geven aan iemand die je kent!
    Als ik er klaar voor ben dan ga ik ze volledig uit mijn leven verwijderen en geven aan een kledingverzamelingspunt. Bedankt voor de tip! Hopelijk lukt het me!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *