Tegenwoordig hoor je vaak dat mensen ontevreden zijn over hun gewicht en bezig zijn met lijnen en diëten. Het lijkt bijna wel normaal te zijn geworden, maar het is absoluut niet zonder gevaar! Mijn eetstoornis is begonnen met de wens om wat af te vallen en dat ging van kwaad tot erger. Ik had niet door dat ik een ongezonde relatie met eten ontwikkelde en zat middenin een eetstoornis voordat ik het doorhad. Natuurlijk zal niet iedereen met de wens om af te vallen een eetstoornis ontwikkelen, maar het is verstandig om alert te blijven op de signalen die je lichaam en hoofd afgeven. In deze blog bespreek ik tien signalen die aangeven dat je moet stoppen met lijnen.
1. Je denkt de hele dag aan eten
Toen ik leed aan een eetstoornis zat eten de hele dag in mijn gedachten. Waar ik ook ging, wat ik ook deed, ik was constant bezig met wat ik zou gaan eten, wat ik al gegeten had en wat anderen aten. Mijn hoofd was overvol van gedachten aan calorieën, maaltijden en mijn gewicht. Soms leek het wel alsof ik aan niets anders meer kon denken. Ik kon urenlang piekeren over eten en over bepaalde keuzes die ik daarin moest maken of al gemaakt had. Zelfs in mijn dromen liet eten me niet meer met rust…
Als je de hele dag aan eten denkt is dat een teken dat je, bewust of onbewust, te veel met eten bezig bent en dat het tijd wordt om te stoppen met lijnen. De hele dag met eten bezig zijn kan je helemaal opslokken en leidt ontzettend af van je dagelijkse activiteiten. Constant aan eten denken is geen goed teken. Blijf er dus niet mee in je hoofd zitten.
2. Je staat vaak op de weegschaal
Toen ik een eetstoornis had was er een tijd dat ik meerdere keren per dag op de weegschaal stond. Ik wilde op elk moment van de dag precies weten wat ik woog en sloop daarom regelmatig naar de badkamer om het te checken. Wat de weegschaal zei was nooit goed genoeg en het maakte me alleen maar ongelukkig. Het getal op de weegschaal beheerste mijn stemming en kon hele dagen compleet verpesten.
Het is niet gezond om jezelf elke dag of zelfs meerdere keren per dag te wegen. Door je vochthuishouding en ontlasting kan je gewicht gedurende de dag namelijk flink schommelen. Het beste kun je jezelf daarom hooguit één keer per week wegen, op een vast tijdstip. Je kan er ook voor kiezen om jezelf helemaal niet te wegen. Je merkt toch wel aan je broeken of je aankomt of afvalt. Als wegen een obsessie wordt is het tijd om te stoppen met afvallen en de weegschaal de deur uit te doen.
3. Je telt obsessief calorieën
Toen ik een eetstoornis had wist ik van werkelijk alle producten en maaltijden hoeveel calorieën ze bevatten. Ik was dagelijks bezig met het uitzoeken hoeveel kilocalorieën overal in zaten en hield alles nauwkeurig bij. Tot in de puntjes berekende ik wat ik at, om maar precies te weten hoeveel ik binnenkreeg. Dit nam ontzettend veel tijd in beslag en bevorderde mijn stemming niet. Ik werd bang van calorieën en probeerde obsessief mijn calorie-inname te controleren. Alles werd meegerekend, zelfs kauwgom en kruiden.
Als je obsessief calorieën telt is dat een signaal dat je te veel bezig bent met eten en afvallen en dat het tijd wordt om hier eens met iemand over te gaan praten. Het is helemaal niet prettig om op deze manier bezig te zijn met eten en je wordt er niet gelukkig van. Door calorieën te tellen verlies je langzaam het contact met je lichaam waardoor je verleert om erop te vertrouwen. Als je merkt dat je precies bijhoudt hoeveel calorieën je eet en daar veel waarde aan hecht zit er mogelijk iets niet goed. Onderzoek dat eens bij jezelf!
4. Je hongergevoel is in de war
Na jarenlang rommelen met eten was mijn lichaam compleet in de war. Ik kon niet meer voelen wanneer ik honger had of vol zat en het leek soms alsof mijn maag een bodemloze put was. Ik kon erin gooien wat ik wilde, maar ik raakte nooit verzadigd. Op andere momenten had ik juist helemaal geen honger, terwijl echt te weinig at. Mijn lichaam wist niet meer de juiste signalen af te geven, doordat ik het al zo lang slecht behandelde.
Als je hongergevoel in de war raakt geeft je lichaam aan dat je huidige eetpatroon niet goed voor je is. Als je veel bezig bent met afvallen, jojoën en compenseren is er een kans dat je lichaam overbelast en overstuur raakt, waardoor het verkeerde signalen gaat afgeven. Neem dit serieus en ga zo snel mogelijk weer volwaardig eten.
5. Je voelt je ongelukkig
Mijn lichaam voelde als te veel, ik was depressief en wilde alleen nog maar slank zijn. Ik dacht dat al mijn problemen als sneeuw voor de zon zouden verdwijnen als ik af zou vallen. In mijn hoofd had ik de link gelegd tussen gelukkig zijn en het hebben van een perfect, slank lichaam. Mijn humeur werd beïnvloed door wat ik in de spiegel zag en ik dacht oprecht dat ik me beter zou gaan voelen als ik dunner zou zijn, maar wat het getal op de weegschaal ook was, ik werd er niet gelukkiger op. Mijn leven begon langzaam alleen nog maar om eten te draaien en ruimte voor dingen die me echt gelukkig maakte, was er steeds minder.
Je gewicht zou op geen enkel moment je geluk mogen beïnvloeden. Het getal op de weegschaal zegt namelijk eigenlijk helemaal niets over jou. Het zegt niets over hoe jij in het leven staat, over je talenten, je humor en je intelligentie. Als eten en je gewicht je ongelukkig maken is dat een alarmerend signaal dat er iets niet goed is en dat je niet lekker in je vel zit.
6. Je krijgt steeds meer lichamelijke kwaaltjes
In de tijd van mijn eetstoornis had ik het vaak koud en regelmatig had ik last van mijn buik. Ook leken wondjes minder goed te genezen, was ik wel eens zomaar duizelig en raakte ik snel buiten adem. Mijn lichaam liet met subtiele signalen merken dat het niet goed met me ging.
Als het niet goed met je gaat is je lichaam daar vaak als eerste de dupe van. Zo uiten bijvoorbeeld stress en spanningen zich vaak eerder fysiek dan psychisch. Het is daarom altijd verstandig om alert te blijven op de signalen die je lichaam afgeeft. Vaak probeert je lichaam met subtiele hints vrij snel duidelijk te maken of wat je doet gezond is voor je of niet.
7. Je hebt last van stemmingswisselingen
Toen ik een eetstoornis had leek ik soms wel in een emotionele achtbaan te zitten. Als ik honger had was ik bijvoorbeeld veel sneller prikkelbaar, gefrustreerd en boos. Ook was ik minder goed opgewassen tegen tegenslagen en raakte ik snel oververmoeid. Bij het minste of geringste voelde ik me verdrietig of overstuur en alles leek me net wat harder bij me binnen te komen. Mijn rationele kant leek helemaal niet meer mee te doen.
Als je rommelt met eten en veel bezig bent met afvallen en lijnen kan het gebeuren dat je emotioneel helemaal in de war raakt. Eten is één van onze basisbehoeftes, dus eigenlijk is het ook heel logisch dat je emotioneel heftig reageert zodra dit in gevaar komt. Als je dit bij jezelf merkt probeert je lichaam je dus eigenlijk te vertellen dat het zich bedreigd voelt en dat het wil dat je weer volwaardig gaat eten.
8. Je sociale leven lijdt eronder
Doordat ik zo veel met eten, lijnen en compenseren bezig was, bleef er steeds minder ruimte en tijd over voor andere dingen, zoals het onderhouden van een sociaal leven. Ik werd teruggetrokken en isoleerde mezelf steeds vaker. Ik zat met een geheim, niemand mocht weten dat ik op zo’n ongezonde manier met eten omging. Bovendien draaide sociale situaties in mijn ogen vaak alleen maar om eten en daar had ik geen trek in. Dus bleef ik maar thuis, alleen met mijn eetstoornis.
Als je merkt dat je er minder vaak op uit gaat of zelfs sociale situaties gaat mijden is er duidelijk iets niet in de haak. Of je nou sociaal contact mijdt omdat je er geen energie voor hebt of omdat je niet wilt eten, het is een teken dat het niet langer oké met je gaat.
9. Je hebt objectieve of subjectieve eetbuien
Met eetbuien heb ik heel wat ervaring. Ik heb namelijk jarenlang vastgezeten in een vicieuze cirkel van lijnen, eetbuien en compenseren. Door het rommelen met eten en alle restricties die ik mezelf hierin had opgelegd waren er ontzettend veel spanningen rondom eten ontstaan. Regelmatig liep de emmer over en had ik enorme eetbuien. Ook waren er periodes waarin ik vond dat ik teveel at, maar het objectief gezien eigenlijk niet zo was. Ik had dan ook eetbuien, maar deze waren zo klein dat ze eigenlijk geen eetbuien genoemd mogen worden. Het ging meer om het gevoel van controleverlies wat ik ervaarde tijden het eten.
Het krijgen van objectieve of subjectieve eetbuien is een teken dat het psychisch niet lekker gaat. Eetbuien zijn een reden om zo snel mogelijk te stoppen met lijnen en je lichaam weer volwaardig te voeden zodat het kan herstellen.
10. Je wordt angstig van bepaald voedsel
Jarenlang heb ik mijn eetstoornis laten bepalen wat ik wel en niet mocht eten. Voedsel was ingedeeld als ‘goed’ of ‘fout’ en daartussenin zat geen grijs gebied. Als ik iets moest eten wat op de foute, ongezonde lijst stond, was het paniek. Ik was bang dat ik plotseling enorm zou aan komen van bepaald voedsel en ervaarde vervolgens irrationele angst ervoor.
In een gezond en gevarieerd voedingspatroon hoeft geen enkel voedsel gemeden te worden. In principe past alles erin, in de juiste hoeveelheden. Als je daadwerkelijk angst gaat ervaren door bepaalde producten wordt het tijd om te stoppen met restrictief eten en lijnen. Eten hoort namelijk geen angst op te roepen bij je.
Tot slot
Als je jezelf herkent in één of meerdere van de bovenstaande signalen raad ik je aan om eens goed bij jezelf na te gaan hoe het werkelijk met je gaat. Praat eens met iemand over wat je bezighoudt en onderzoek eens waar je klachten vandaan komen. Hoe komt het dat eten en lijnen zo’n grote rol spelen in je leven en wat zit daar achter?
Als je kwaliteit van leven beïnvloed wordt door eten mag je best eens naar de huisarts of een diëtist gaan om te overleggen wat hieraan te doen valt. Je hoeft hier niet alleen mee rond te blijven lopen en tijdig om hulp vragen kan erger voorkomen. Bespaar jezelf een hoop verdriet en trek aan de bel als je merkt dat afvallen en eten teveel ruimte innemen in jouw leven.
Herken jij jezelf in deze signalen?
Geef een reactie