Toen ik een eetstoornis had, was mijn zelfbeeld niet iets om over naar huis te schrijven. Ik wilde zo graag goed gevonden worden, maar ik vond mezelf helemaal niet goed. Ik schaamde me voor wie ik was en de keuzes die ik maakte en ik deed mezelf soms heel anders voor dan dat ik was. Ik stopte gevoelens weg en sprak gedachtes niet uit. Ik wilde niemand lastig vallen met mijn bestaan.
“Sorry, dat ik besta…” Ik mocht wel wat minder sorry zeggen. Ik mocht me wel wat minder overal voor excuseren. Ik hoef me niet te schamen voor wie ik ben. In deze blog 10 dingen waar je je in ieder geval nooit voor hoeft te excuseren.
1. Je hoeft je nooit te excuseren voor het stellen van vragen
“Misschien een domme vraag, maar…” Nee, er bestaan geen domme vragen. Alleen domme antwoorden, of ja, stomme antwoorden is misschien passender. Antwoorden van mensen die jouw vraag niet serieus nemen en dat hoef je echt niet bij jezelf te zoeken. Er is niemand op de wereld die alles weet. We weten allemaal verschillende dingen en hebben allemaal onze eigen ervaringen. Door vragen te stellen kunnen we die informatie met elkaar delen en van elkaar leren. Eigenlijk is het misschien wel dommer om geen vragen te stellen, want dan weet je ook het antwoord niet.
Er is altijd een punt geweest dat iemand iets nog niet wist, want bij onze geboorte beginnen we wat dat betreft allemaal gelijk. Misschien had jij die vraag waar de ander het antwoord wel al op weet gewoon nog niet gevraagd. Misschien had die ander een ander boek gelezen, een andere film gekeken of andere ervaringen opgedaan. Vragen stellen is juist hartstikke goed. Ook om elkaar beter te leren begrijpen.
2. Je hoeft je nooit te excuseren voor je lichaam
Ben je groot, klein, slank, gespierd, voluptueus, dik, dun, blank, donker, getint, jong, oud, lang of kort? Jij bent jij en daar is er maar één van. Je hoeft je nooit te verantwoorden of te excuseren voor jouw lichaam, behalve naar jezelf. Als jij je er maar goed bij voelt en als jij maar goed voor jezelf zorgt. Je hebt immers maar één lichaam en daar moet je het je hele leven mee doen.
3. Je hoeft je nooit te excuseren voor je uiterlijk
Wederom, het is jouw lichaam, jouw leven en jij mag bepalen hoe je dat in wilt vullen en aan wilt kleden. Sober of juist excentriek? Zwart of heel veel kleur? Tattoo of piercings? Haarkleur of nagellak? Kleding- en schoenenkeuze? Niet iedereen zal dezelfde smaak hebben en dat is oké.
4. Je hoeft je nooit te excuseren voor je psychische problemen
“Sorry voor mijn eetstoornis. Sorry voor mijn psychische probleem. Ik ben gewoon gestoord en ik val jou daar mee lastig.” Wat heb ik ontzettend van sorry gezegd voor iets waar ik zelf helemaal niks aan kon doen. Dit is niet waar je voor gekozen hebt en het maakt je geen minder persoon. Geen minder mens en je bent zeker niet gek geworden of gestoord. Er zijn echt (helaas) ontzettend veel mensen met psychische problemen, groot- of klein schalig, al zal niet iedereen hier altijd voor uit durven komen.
Natuurlijk kan het zo zijn dat je anderen hiermee pijn doet. Je omgeving wil immers dat het goed met je gaat. Je naasten geven om je, maar je schuldig voelen en daarom misschien maar niks zeggen is niet de oplossing hiervoor. Je omgeving zou je juist graag moeten willen helpen. Je staat er niet alleen voor.
5. Je hoeft je nooit te excuseren voor je huis
Vroeger schaamde ik me voor mijn huis. Ik nodigde liever niemand uit en ging altijd bij anderen op bezoek. Sommige vrienden van mij hadden namelijk al een echt huis en ik had een rommelige studentenkamer met bij elkaar geraapte meubels. Huizen en kamers van mijn vrienden zagen er in mijn ogen altijd veel leuker en gezelliger uit.
Ik was ontzettend bang dat anderen mijn huis stom zouden vinden en dat ze mij daardoor automatisch ook stom zouden vinden. In een stom huis moest wel een stom persoon wonen, toch? Ik was bang dat ze de keuzes die ik maakte in mijn huishouden en inrichting niet goed zouden vinden. Ik was bang dat ze de rommel zagen en mij maar vies en slordig zouden vinden, maar een huis is toch ook om in te leven?
We maken allemaal rommel. De één wat meer dan de de ander en dat is oké. Als ik heel eerlijk ben was mijn rommel misschien wel net zo erg als de rommel bij iemand anders, alleen oordeelde ik veel harder over mezelf. We hebben allemaal een andere smaak of andere prioriteiten. De één heeft wat meer geld dan de ander, maar dat bepaald niet de waarde van jouw eigen fijne plekje. Als jij je maar thuis voelt.
6. Je hoeft je nooit te excuseren voor de keuze of je wel of geen vlees eet
Veel redactieleden van Proud houden er een vegetarisch eetpatroon op na. Ook in de supermarkten en bij restaurants zie je dat er steeds meer vegetarische en veganistische opties zijn om uit te kiezen. Plantaardig eten is iets dat steeds meer voorkomt in ons dagelijks leven, maar toch zijn er nog een hele hoop mensen die wel vlees eten. Het lijkt af en toe een beetje alsof er verschillende kampen zijn ontstaan en die kampen kunnen onwijs fel tegen elkaar zijn. Dat zie ik ook wel eens terug in de reacties onder de blogs hier op Proud. Mensen kunnen erg fel op elkaar reageren en dat maakt de tegenreacties op hun beurt alleen maar feller en feller.
Ik maak bepaalde keuzes omdat ik daar achter sta. Ik sta misschien niet achter alle keuzes die een ander maakt, maar ik respecteer dat wel. Ik heb geen duurzame vaatwasser en ik weet dat ik water verspil door niet alle afwas op te sparen en het in één teiltje te wassen, om maar wat te zeggen. Er zijn vast nog veel meer dingen die ik millieu- of diervriendelijker zou kunnen doen. Ik ben niet heilig, maar ik ben ook geen slecht mens. Ik doe waar ik me goed bij voel en dat zou iedereen moeten doen. Het is niet aan mij om dat voor iemand anders te bepalen en al helemaal niet om iemand daardoor een minder mens te laten voelen, want dat ben je niet.
Ik ben me er overigens heel erg van bewust dat dit kopje nog wel eens voor wat ophef zou kunnen zorgen, maar ik vraag me ook af of Proud wel de plek is voor al die ophef. Wat ga je daarmee winnen en wie maak je er allemaal onzeker door? Ik denk dat het wel belangrijk is om je dat af te vragen. Verder vind ik het super dat mensen zich hiervoor inzetten, maar dan moet dat denk ik wel op de juiste plek en de juiste manier gedaan moet worden. Je kan het uitleggen en je kan het erover hebben, maar je hoeft je niet te verantwoorden voor dat waar jij bewust voor kiest.
7. Je hoeft je nooit te excuseren voor je geloof
Een deel van mijn familie is gelovig en een deel van mijn familie is niet gelovig. Natuurlijk zullen er altijd mensen zijn die het onzin vinden. Of mensen die het niet goed vinden dat je niet gelooft, maar de meeste mensen hebben gewoon vrede met de keuzes van een ander. Je moet je maar bedenken dat degene die het ergens niet mee eens zijn vaak het hardst schreeuwen, maar dat de overgrote meerderheid, die elkaar gewoon in z’n waarde laat, helemaal geen rede zien om z’n mening ergens te verkondigen.
Zie je het al voor je dat er mensen met spandoeken op straat gaan lopen waar op geschreven staat: “Ik vind het eigenlijk allemaal wel prima!” Was dat maar zo zou je haast denken. Zolang we elkaar in ons waarde laten is het wat mij betreft allemaal prima en hoef jij nooit aan iemand te verantwoorden of jij wel of niet gelooft en waarin dan.
8. Je hoeft je nooit te excuseren voor je geaardheid
Of je nou op mannen, vrouw, allebei, geen van beide of alles daar tussenin valt, die keuze is aan jou en daar hoef je je nooit voor te verantwoorden. Het maakt me verdrietig om te zien hoeveel haat en onbegrip er in de wereld is, maar gelukkig komt hier steeds minder een taboe op te liggen en zijn er steeds meer mensen die hun stem laten gelden als het over dit onderwerp gaat. Je geaardheid is geen keuze of ziekte of iets om je voor te schamen. Het is niets anders dan liefde en dat is juist iets moois.
9. Je hoeft je nooit te excuseren voor je gevoelens
Negatieve, boze of verdrietige gevoelens vond ik vaak maar lastig om te uiten. Ik vroeg me af of ze wel terecht waren (tegenover een ander)? Stel dat ik iemand teleurstel? Val ik er niemand mee lastig? Ik wilde niet een zeurpiet of onaardig zijn. Ik wrong me in zulke lastige bochten en stopte mijn gevoelens weg om een ander maar te ontzien. Allemaal uit angst om niet meer geaccepteerd te worden. Ik wilde zo graag goed gevonden worden, maar het gevolg was dat al die gevoelens zich in mij opstapelde en ik steeds meer met me mee moest dragen. Dat was ontzettend zwaar. Ik voelde me niet gehoord. Alleen.
Jij voelt wat jij voelt. Misschien is dat niet altijd even leuk voor de ander, maar daar kan je samen uitkomen. Stop je gevoel niet weg, maar praat erover en als een ander jouw gevoelens niet accepteert kan je je afvragen of jij dan wel steeds voor die ander zou moeten wijken? We zijn allemaal gelijk. We voelen allemaal. Je mag hierin echt voor jezelf opkomen en voor jezelf zorgen.
10. Je hoeft je nooit te excuseren voor je voorkeuren en levenskeuzes
De één woont liever in de grote stad en de ander woont liever op het platteland. De één gaat liever wandelen in de bergen en de ander ligt liever op het strand. De één houdt van popmuziek en de ander van rockmuziek. De één gaat studeren en de ander liever werken. De één gaat direct samenwonen en de ander blijft liever nog even vrijgezel. De één wilt graag kinderen en de ander niet en ga zo maar door.
We maken allemaal verschillende keuzes en hebben allemaal verschillende voorkeuren in het leven. Sommige zijn daar heel uitgesproken in. Anderen hangen meer in het midden en sommige kiezen het liefste allebei. Het is allemaal prima. Het is jouw leven. Doe wat goed voor jou voelt en dan kan je het nooit verkeerd doen.
Wat zou jij nog aan dit rijtje toevoegen?
fotografie: pexels
Geef een reactie