10 x herkenbaar bij een eetstoornis

Hoe is het om een eetstoornis te hebben? We kennen allemaal de symptomen van een eetstoornis wel, maar hoe voelt het en wat gaat er nou daadwerkelijk allemaal in je hoofd om? Dat is waarschijnlijk veel meer dan de meeste mensen denken. Lijden aan een eetstoornis is een fulltime baan, eentje waar je alleen het best zo snel mogelijk ontslagen kunt worden. In deze blog deel ik 10 gedachtes en gedragingen die herkenbaar kunnen zijn als je lijdt aan een eetstoornis. Misschien herken je niet alles. Dit betekent niet dat jouw eetstoornis minder ernstig is. Geen één eetstoornis is nu eenmaal hetzelfde.

Laat gerust onder deze blog achter wat voor jou nou echt herkenbaar is en welk belangrijk punt ik ben vergeten. Wellicht kan ik dit dan weer meenemen in een volgende blog.

1. Eten is een oorlog
Voor de meeste mensen is eten een fijne bezigheid. Het is lekker, gezellig en je krijgt er energie van. Als je last hebt van een eetstoornis is eten alles behalve een fijne bezigheid. Dat betekent niet dat je eten niet meer lekker vindt, maar dat er bijna altijd een enorm conflict in je hoofd gaande is als je eet. Voor je eetstoornis zal dat wat je eet nooit goed of weinig genoeg zijn. Je bent obsessief bezig met het aantal calorieën en vetten en wilt hierover de controle hebben. Eten met anderen is helemaal een drama, want zij mogen niet zien dat je eigenlijk te weinig of te veel eet. Als iemand voor je kookt is het drama compleet, want je hebt hierdoor niet meer de controle over wat er allemaal in het eten zit. Misschien zit er wel veel te veel vet in en is de portie die je krijgt wel te groot. Het is één grote strijd in je hoofd met woorden als: te veel, te weinig, te vet, te dik, te groot en ga zo maar door…  

2. Ik denk de hele dag aan eten
Vanaf het moment waarop je wakker wordt denk je aan eten. Wat ga je die dag eten? Hoeveel weeg je en hoeveel mag je dan eten? Moet je vandaag minder eten dan gisteren en hoe ga je de dag doorkomen met zo min mogelijk eten? Eet je vandaag warm of enkel boterhammen? Eet je alleen groentes of wel aardappelen? Hoe ga je de lunch vermijden op school? Plan je vandaag een eetbui en zo ja, wat ga je dan allemaal eten. Er gaat geen uur voorbij tijdens de dag waarin je niet aan eten denkt. Je hebt constant trek omdat je te weinig eet en maakt je constant zorgen over de hoeveelheid eten die je die dag hebt gegeten of nog gaat eten. Denken aan eten kán voor mensen zonder eetstoornis heel leuk en lekker zijn, maar voor jou is het vooral heel storend en doodvermoeiend.

3. Ik zie wat anderen eten
Je denkt niet alleen de hele dag aan eten, je bent ook enorm gefocust op wat andere mensen allemaal eten. Je wilt het liefst dat ze allemaal meer eten dan jij, want dat voelt goed. Dat betekent indirect dat jij weinig eet. Je vindt het frustrerend als anderen minder eten dan jij, want dat betekent dat je te veel eet en minder moet gaan eten wat niet altijd makkelijk is. Je kan dit zelfs zo frustrerend vinden dat je tegen die mensen nauwelijks meer aardig kunt doen. Het voelt ergens goed als mensen om je heen vette dingen eten en jij niet. Je voelt je dan sterk. Je vindt het fijn om voor anderen te koken of om voor anderen eten te bestellen. Hoe meer iemand anders eet, hoe beter jij je over je ‘dieetgedrag’ voelt. 

4. Ieder dieet of voedselhype wil ik proberen
Je bent heel gevoelig voor alle soorten van diëten en voedselhypes. Alles in de hoop dat je erdoor afvalt. Je koopt allerlei dure, gezonde repen. Koopt superfood, extra proteïne producten, vetarme vervangers en ga zo maar door. Je bent alert op dat wat nieuw is in de supermarkt en wat kan bijdragen aan een zo caloriearm mogelijk voedingspatroon. 

5. Ik check lichamen van anderen van top tot teen
Ondanks dat een eetstoornis in de kern niet draait om eten en uiterlijk, ben je erg gefocust op de lichamen van andere (jonge) vrouwen. Mensen die slank of dun zijn of die een lichaam hebben dat qua postuur bij jou in de buurt komt bekijk je van top tot teen en je vergelijkt jezelf hiermee. Ben jij dunner dan die vrouw of niet? Op social media kijk je ook voortdurend naar de lichamen van andere (jonge) vrouwen, check je gewichten en vergelijk je jezelf hiermee. Wegen zij minder bij dezelfde lengte? Wat is hun BMI ten opzichte van dat van jou?

6. Mijn stemming is afhankelijk van mijn gewicht
Hoe je je op een dag voelt is erg afhankelijk van je gewicht. Als je je ‘s morgens hebt gewogen en je gewicht is meer dan je had verwacht, dan is je stemming direct en stuk slechter als wanneer je gewicht minder is dan je had verwacht. Je weet wat je te doen staat als je meer weegt dan verwacht: weinig eten en compenseren. Je voelt je hierdoor rot, minderwaardig en door het weinige eten ben je ook sneller geïrriteerd.

7. Ik eet het liefst alleen 
Je schaamt je voor wat je eet, omdat je voortdurend het gevoel hebt dat je te veel eet of dat andere mensen denken dat je te veel eet. Of misschien wil je wel niet dat mensen zien wat je eet, omdat je veel te weinig eet en je dit wilt verbergen. Wat het ook is, je eet het liefst alleen. Dan schaam je je het minst en kan je eten hoe en wat je wilt. Dit maakt tegelijkertijd dat je alle sociale dingen waar eten bij komt kijken vermijdt. Mee naar een terrasje of ergens met vriendinnen uit eten is nauwelijks een optie voor je. Als je dit al wel doet is het een hele opgave en voel je je vaak heel gestresst en ongemakkelijk. Er is dan constant een conflict in je hoofd gaande. 

8. Ik denk in goed en fout eten
Je denkt in goed en fout eten. Er is voor jou niet echt een middenweg. Eten met veel kcal en veel vet is fout en eten met weinig kcal en weinig vet is goed. Het liefst eet je alleen maar goed eten, maar soms ‘zondig’ je voor jou gevoel door fout eten te eten. Hier voel je jezelf dan slecht over. Dit betekent trouwens niet dat je fout eten niet lekker vindt, als probeer je jezelf dit misschien soms wel wijs te maken, maar het voelt gewoon vreselijk slecht om dit te eten. Als je fout eten hebt gegeten voel je je schuldig en moet je dit van jezelf compenseren. Om dit te voorkomen eet je dus zo min mogelijk fout eten.

9. Ik raak in paniek als ik meer eet/weeg dan…
Je kunt volkomen in paniek raken als je onverwacht meer weegt of meer hebt gegeten dat je had gewild. Het zorgt voor allerlei angsten en je weet niet goed hoe hiermee om te gaan. Je hebt het idee dat je de controle kwijt bent en die wil je zo snel mogelijk weer terugkrijgen. Dit doet je door extreem te gaan compenseren of door jezelf op een andere manier te straffen.

10. Boodschappen doen is etiketten checken
Even zonder na te denken boodschappen doen is voor jou nauwelijks een optie, tenzij je enkel de standaard producten koopt die je altijd koopt. Boodschappen is etiketten checken. Van ieder product wil je weten wat erin zit. Hoeveel calorieën zitten erin? Hoeveel vet zit erin Hoeveel eiwitten zitten erin? Zijn er andere, soortgelijke producten waar minder in zit en ga zo maar door? Soms zie je iets wat je enorm lekker lijkt, maar wat je uiteindelijk weer terug legt in het schap, simpelweg omdat er te veel caloreën inzitten voor jouw gevoel. Dat kan dan echt een teleurstelling zijn. Je eet op een bepaald moment niet meer wat je lekker vindt, maar wat de minste calorieën bevat.

Fotografie: Garrett

Wat is voor jou herkenbaar?

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

27 reacties op “10 x herkenbaar bij een eetstoornis”

  1. Dit stelt me dan wel weer gerust dat ik géén eetstoornis heb, gelukkig.

  2. Alles is helaas herkenbaar

  3. Jammer genoeg allemaal herkenbaar 🙁

  4. Zo herkenbaar deze blog ! Ö
    Zo frustrerend ..

  5. Helaas is dit allemaal zo herkenbaar 😔

  6. Dat wàs zo, pakweg 2 jaar geleden. Waar Anorexia heeft plaatsgemaakt voor de eetstoornis NAO, kan ik toch zeggen dat ik me vrijer voel dan toen. Gelukkig.

  7. idd, maar hoe kom je ervan af…?

  8. Alles wel ja

  9. Dit is helaas allemaal heel herkenbaar en nog steeds elke dag een gevecht. Dit laat nog maar eens zien dat je een eetstoornis kan hebben ookal heb je een gezond gewicht. Ik heb een gezond gewicht en toch strijd ik nog elke dag. Bedankt voor deze blog.

  10. Alles is zó herkenbaar! Nu niet meer gelukkig… genezen is mogelijk!

  11. jammer genoeg zo herkenbaar dag in dag uit bezig met wat eet je hoeveel beweeg je alleservoor aan de kant zetten om uiteindelijk je doel te willen bereiken het doel dat voortleefd in je hoofd. ookal heb je een normaal gewicht je voelt je zo onbegrepen ook dan kun je zeker een eetstoornis hebben

  12. Gek eigenlijk.. Calorieën tellen heb ik nooit langer dan 2 maanden gedaan, terwijl ik toch echt jarenlang een eetstoornis heb. Ik denk vooral in porties: hoeveelheden.

    Een kenmerk dat bij mij hoort (niet alleen bij mijn eetstoornis) is denk ik dat ik de lat steeds verleg. Met alles. Wat vandaag goed ging, op welk gebied dan ook, word morgen de laagste grens. Zo eis ik eigenlijk altijd net dat beetje teveel, wat bij elkaar dus hele hopen teveel zijn.

  13. Precies dit allemaal ja…

  14. Helaas het klopt allemaal.. Was het maar niet zo maar enkel door trauma’s helaas wel allemaal zover gekomen. Maar gelukkig zeer goede hulp

  15. Ik let erg op het figuur van anderen en op wat ze eten. Mijn vriend vindt dat altijd wel grappig en doet het nu ook.

    Ik doe niet echt aan etiketten lezen op calorieën tellen maar dat is meer omdat ik inmiddels wel precies weet wat waar inzit en hoeveel ik kan eten om dun te blijven. Het is meer een soort automatisme of gewoonte geworden.

    Ik hou ook wel van alleen eten maar dat is meer een soort schaamte voor hoe/dat ik eet. Ik weet niet zo goed hoe ik het moet omschrijven maar het voelt als iets kwetsbaars. Maar dat heb ik vooral bij vreemden. En ook bij dingen die lastig eten daar begin ik niet eens aan in gezelschap.

    De anderen dingen heb ik niet meer zo of hooguit een klein beetje.

  16. ik herken er wel veel van

  17. Helaas nog steeds veel herkenbaar. Plus grote drang naar controle zorgt voor zoveel mogelijk hetzelfde eten. Variatie is erg moeilijk. Het liefst heb ik elke dag precies hetzelfde. Al is de controlfreak in mij minder streng als ik minder eet…. Werk echter stevig aan herstel en zie gelukkig wel verandering.

  18. Alles, ja, vroeger gelukkig, nu niet meer.
    wat voor mij ook zo was:
    Overal grote bochten nemen, extra ‘hoekjes’ omlopen etc
    in paniek raken als je riem kwijt is: wat doe ik dan aan?
    zere voeten van het bot-schoen contact
    zere kont op school van het bot-stoel contact
    Al het eten als cijfertje zien, niet als iets lekkers of voedzaams
    Absoluut geen interesse hechten aan je eigen gezondheid, enkel je gewicht

    Ik herinner me vooral die zere kont, de hele dag. Echt niet fijn hoor! Klinkt misschien als een stom en onbenullig nadeel van mijn eetstoornis maar het deed echt pijn:p

  19. Ik herken me dus helemaal niet hierin.Missxhien in het begin van me eetstoornis in een paar dingen maar nu niet meer.Een eetstoornis is een uiting van emoties en andere dingen.

  20. Hoi Britt en L,
    Jullie reacties zijn. Voor mij ook heel herkenbaar.
    Ik dacht dat ik een eind op weg was, maar als ik dit zo lees:s
    Soms is het wel moeilijk om te vertrouwen dat het goed komt!

  21. Zo herkenbaar
    Ik probeer geen diëten uit. Ik compenseer wel veel

  22. Jep.. komt hard binnen

  23. @Robin wat herkenbaar wat je schrijft over je kwetsbaar voelen bij anderen/vreemden als je eet. Ik heb dat ook, alsof ik me dan heel bewust ben van mezelf en heel onhandig wordt of me onhandig en verlegen met mezelf voel. Kan het niet goed uitleggen. Ik heb in andere situaties ook wel last van sociale angst, ik denk dat bij mij angst voor eten in het openbaar daar een deel van is.

  24. Alles ja… Maar betekent dit dat mensen zonder eetstoornis dit dus niet hebben, en dat het ook veel minder of niet meer zo is als je hersteld bent? Zo ja, onvoorstelbaar voor mij op dit moment…

  25. Ik herken me in veel van deze dingen, :'(

  26. Vragen/reageren/opmerkingen maken over andermans eetpatroon, maar niks tolereren als anderen wat over jouw eetgedrag zeggen/vragen.

    Alleen eten.. Aan de ene kant wel omdat anderen dan niet zien hoe veel/weinig je eet. Maar aan de andere kant is het heel dubbel voor mij. Alleen eten wekt gedacht op als “ja maar, niemand ziet het dus ik kan net zo goed niks eten”, maar OOK “ja, maar niemand ziet het dus ik kan nu alles eten wat ik eigenlijk niet ‘mag’ (en al helemaal niet als er anderen bij zijn)”. Dat laatste is (helaas) wel een beetje in overhand de laatste jaren.
    Dus misschien liever dan toch samen eten? Dan kan je je eigen maaltijd nog een beetje afstemmen op dat van anderen. (Ik heb verder geen aparte maniertjes bij eten ofzo, dus voor mij is dat geen struikelpunt.)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *