Herstellen van een eetstoornis is maar iets ingewikkelds. Sommige mensen vinden dat het herstellen van een eetstoornis echt mogelijk is. Andere mensen zien herstellen meer als iets wat je je hele leven doet. Het kan moeilijk zijn om te zeggen of je herstellende bent of dat je daadwerkelijk hersteld bent. In deze blog zal ik een aantal signalen opnoemen die kunnen laten zien dat je in ieder geval al wel stappen in de goede richting aan het zetten bent.
1. Eten is niet meer het enige waar je naar uitkijkt
Als je een eetstoornis hebt, ben je vaak de hele dag door bezig met eten. Wanneer ga je eten, waar ga je eten, wat ga je eten, hoeveel ga je eten, met wie ga je eten? De hele dag door denk je hieraan. Het nadenken over eten houdt gewoon niet op. ’s Avonds in bed maak je alweer plannen voor de volgende dag.
Als je aan het herstellen bent, kom je tot de ontdekking dat er meer in het leven is dan alleen maar eten. Je vindt opeens weer andere dingen waar je naar uit kan gaan kijken zonder het meteen te koppelen aan eten. Een concert, naar de stad gaan met vrienden, een workshop. Zomaar wat voorbeelden waar je opeens weer aandacht voor zou kunnen krijgen en waar je ook echt naar uit kan gaan kijken. Eten wordt een onderdeel van het leven en niet meer het hele leven.
2. Je bent niet meer de hele dag bezig met rekenen
Tijdens mijn eetstoornis was ik de hele dag door bezig met rekenen. Hoeveel calorieën had ik al op? Hoe lang moest ik sporten om het allemaal weer te verbranden? Hoeveel mocht ik er nog eten? Hoeveel kilo zou ik afgevallen zijn?
Je bent goede stappen aan het zetten als je het rekenen aan het loslaten bent. Ik betrapte mezelf er op een gegeven moment op dat ik zomaar iets at zonder eerst na te denken over hoeveel calorieën erin zat. Dit was een heel speciaal moment, omdat ik het op deze manier niet gewend was. Ik werd er toen zelfs bijna emotioneel van. Ik nooit had verwacht dat ik ooit iets zou kunnen eten zonder het te zien als calorieënbom en opeens deed ik het zonder hierbij na te denken.
3. Boodschappen doen gaat sneller
Boodschappen doen met een eetstoornis kan echt ontzettend lang duren. Het kan zijn dat je de neiging hebt om alle verpakkingen te lezen om te checken hoeveel calorieën, koolhydraten en vetten iets bevat. Ook kan het boodschappen doen lang duren, omdat je enorm met jezelf in de knoop zit over of je iets wel of niet moet kopen. Wellicht ben je bang dat die zak chips eetbuien thuis uit zal lokken of twijfel je tussen twee soorten smeerkaas.
Wanneer je weer boodschappen doet en voor producten kiest die je gewoon lekker vindt zonder hier verder bij na te denken, dan is dat een teken dat je vooruit aan het gaan bent. De volgende keer dat jij dus boodschappen aan het doen bent en je pakt iets omdat je het lekker vindt, wees dan even een klein beetje trots op jezelf. Je bent namelijk goede stappen aan het zetten!
4. Je onderneemt weer dingen met vrienden
Dit geldt niet voor iedereen, maar veel mensen met een eetstoornis isoleren zichzelf. Je zondert jezelf af van andere mensen, omdat je je niet goed genoeg voelt om gezellig te doen. Ook kan het zijn dat je sociale situaties afzegt, omdat je niet voor verrassingen wat betreft eten wilt komen te staan.
Op het moment dat je je weer onder de mensen bevindt, kan dat een teken zijn dat je stappen aan het zetten bent in je herstel. Je hoeft je hier niet eens heel comfortabel bij te voelen. Je mag het ook nog steeds eng vinden. Maar het feit dat je weer met mensen afspreekt laat zien dat je stappen aan het zetten bent die buiten je comfortzone liggen.
5. Onbewust doe je dingen die je eerst heel eng vond
Met een eetstoornis eten bestellen of uit eten gaan kan ontzettend spannend en moeilijk zijn. Dat eten is anders dan wat je thuis gewend bent en dat kan de nodige stress opleveren. Zelf ben ik wel vaak genoeg uit eten geweest tijdens mijn eetstoornistijd, maar ik kon nooit kiezen voor wat ik het lekkerste vond op de kaart. Ik moest dan van mezelf voor het veiligste kiezen met het minst aantal calorieën.
Als je onbewust in een restaurant kiest voor een voorgerecht dat jij het lekkerste vindt zonder dat je het bijvoorbeled probeert te compenseren met het hoofdgerecht, dan weet je dat je op de goede weg bent. Hetzelfde geldt voor het bestellen van eten. Als dat opeens geen probleem meer is, dan mag je hartstikke trots op jezelf zijn.
In de beginfase van herstel wil je waarschijnlijk niet eens echt beter worden. Misschien wil je alleen een klein beetje beter worden, zodat je van andermans gezeur af bent en mensen zich geen zorgen meer maken. Maar het liefst duik je daarna weer terug in de eetstoornis. Daarom is het duidelijkste signaal dat je aan het herstellen bent het feit dat je niet meer terug wilt naar de eetstoornis. Dat je je realiseert hoe eenzaam en donker het leven met een eetstoornis is en dat je dat gewoon echt niet meer wilt. Je realiseert je dat het leven zonder eetstoornis veel beter is en dat je dat voor geen goud meer zou willen missen. Zo weet je dat je op weg bent naar herstel.
Hoe merk jij dat je aan het herstellen bent?
Geef een reactie