5 Levenslessen bij herstel van je eetstoornis

Tijdens het herstel van je eetstoornis zijn er allerlei dingen die je ervaart en meeneemt op je pad. Hierdoor leer je ook heel veel van je herstel. Deze wijze levenslessen kunnen je niet alleen nu, maar ook in de toekomst enorm helpen in moeilijke en pijnlijke situaties. Via Huffingtonpost kwam ik terecht bij een aantal van dit soort levenslessen, lessen die ook mij heel bekend in de oren klinken. Ik heb deze wat aangepast en aangevuld met mijn eigen ervaring en kennis en deel ze in deze blog graag met jullie.

Er zijn naast de vijf levenslessen die ik in deze blog deel, natuurlijk nog veel meer waardevolle lessen die je kunnen helpen in je herstel en in de rest van je leven. Schroom daarom niet om onder deze blog jouw opgestoken kennis en ervaring te delen. Zo help en steun je elkaar. 

1. Ik ben ingewikkeld en dat is oké
Op zich ben je als mens al een heel ingewikkeld levend wezen, maar ik ben met al mijn ingewikkelde trekjes misschien nog nét wat ingewikkelder. En zo zijn er nog veel mensen met mij. Ik kan al mijn ingewikkelde trekken niet accepteren en er dag in dag uit van balen en tegen vechten, maar ik kan ook wat vriendelijker richting mezelf zijn. Dat maakt mijn leven ook gelijk een stuk aangenamer. Ik kan mijn hele leven mijn best doen om mijzelf te veranderen om te voldoen aan mijn eigen hoge standaarden, maar ik kan ook proberen mezelf, met al mijn ingewikkelde kanten, zoveel mogelijk te accepteren en mijn energie te steken in écht leven en genieten.

Dit laatste is wat ik nu zoveel mogelijk probeer. In plaats van voortdurend te vechten voor onbereikbare doelen, probeer ik bij alles wat ik doe op zoek te gaan naar het plezier. Ik leer genieten en ik leer te luisteren naar mijn hart. In plaats van op zoek te gaan naar wat ik zou moeten doen, ga ik op zoek naar waar ik blij van word en energie van krijg. Dat maakt mij ook direct een aangenamer en vriendelijker mens om mee samen te zijn.

2. Er is zoveel meer in het leven dan uiterlijk
Jaren heb ik me druk gemaakt om of ik wel knap en mooi genoeg was om mezelf leuk een waardevol te vinden. Om leuk gevonden door de wereld. Ieder onsje dat erbij kwam deed me wanhopen: De angst om dik te worden was enorm. Als ik dik zou worden, zouden mensen me minder leuk vinden,…toch? Ik voelde me regelmatig lelijk en vreselijk minderwaardig.

Eén van mijn beste vriendinnen hecht veel minder waarde aan haar uiterlijk. Ze draagt nauwelijks make-up en draagt d’r haar in de meest slordige knotte en staartjes. Kleding koopt ze tweedehands als het haar uitkomt. En toch, is ze perfect zoals ze is. Ik zou haar geen haar leuker of minder leuk vinden als ze hippere kleding aan zou trekken, dikker of dunner zou zijn of meer make-up zou dragen. Ik vind haar leuk om wie ZIJ als persoon is.

De afgelopen jaren heb ik zoveel tijd en positiviteit weggegooid door de bezig te houden met uiterlijk en gewicht. Zo zonde. Het heeft me bovendien niets positiefs opgeleverd. Het heeft me weerhouden om écht te leven en genieten. Natuurlijk is het niet zo dat ik nu nooit meer in de spiegel kijk en natuurlijk maak ik me vandaag de dag ook nog soms té druk om mijn uiterlijk, maar het belemmert me niet meer zoveel als vroeger in mijn doen en laten en ik hoop dat in de toekomst steeds beter te kunnen.

3. Zelfwaardering moet niet afhangen van de mening van anderen
Al van jongs af aan laat ik mijn eigenwaarde afhangen van wat andere mensen van mij vinden. Ik haalde mijn zelfwaardering uit het winnen van tenniswedstrijden en behalen van hoge cijfers. Maar wat ik ook bereikte, het was nooit goed genoeg. Ik was even trots op mezelf, maar een paar dagen erna was dat wat ik had bereikt alweer gewoon geworden en moest ik meer doen om tevreden te zijn over mezelf.

Door de jaren heen heb ik geleerd dat zelfwaardering vanbinnenuit komt en niet vanuit de mensen en meningen van mensen om mij heen. Ik leer mezelf als mens waarderen en mijn mooie en goede kanten steeds beter kennen. Ik heb het hierdoor steeds minder de mening en waardering van anderen nodig.

4. Je moet jezelf redden met hulp van anderen
Toen ik depressief was en diep in mijn eetstoornis zat, hoopte ik regelmatig dat iemand me zou redden van dit alles. Ik wilde dat iemand alles beter voor me zou maken. Af en toe kwamen er wel mensen die leken me te willen redden, maar dat liep altijd slecht af. Veel tijd heb ik weggegooid door te wachten op iets dat niet ging komen. Heel langzaam kwam ik erachter dat alleen ik mijzelf kon redden door te vechten voor mijn leven en door steun te accepteren van de mensen om mij heen.

Als je wilt dat je leven beter wordt, moet je zelf stappen zetten om te veranderen. Hoe moeilijk en ingewikkeld ook, je zal je kwetsbaar moeten durven opstellen naar de mensen om je heen die van je houden en die je willen steunen. Je kunt het leven niet alleen leiden en dat is ook helemaal niet nodig. Het is zelfs zonde en een gemis om het allemaal alleen te doen.

5. Je hebt niet alles onder controle
Zeker in de periode waarin ik nog een eetstoornis had, probeerde ik krampachtig om de touwtjes in handen te houden, terwijl mijn eetstoornis er juist voor zorgde dat ik steeds minder de baas was over mijn eigen leven. Ik wilde overal controle over hebben, maar omdat het zo slecht met mij ging, kon ik op een gegeven moment alleen nog maar controle hebben over mijn gewicht. Hoe meer controle ik wilde hebben over mijn leven, hoe minder ik het dus had.

Het uitoefenen van controle maakte me niet blij en zorgde ervoor dat ik werd tegengehouden in echt plezier maken met anderen. Ik vond het doodeng om dingen los te laten, maar kwam er steeds meer achter dat loslaten me juist nieuwe en mooie dingen kon opleveren en dat het ook, in tegenstelling tot wat ik had verwacht, juist meer rust kon geven. Ik leef nu veel meer met de dag. Ik heb geen controle over de dag van morgen, over wat er volgend jaar gebeurt. Ik leef nu en laat meer gebeuren en dat geeft me veel positiviteit en rust.

Dit waren 5 dingen die ik onder andere heb geleerd door mijn eetstoornis. Ik ben benieuwd welke dingen jij herkent en wat jij lastig vindt en natuurlijk wat jij hebt geleerd. Laat het voor anderen achter in de comments.

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

17 reacties op “5 Levenslessen bij herstel van je eetstoornis”

  1. Heel langzaam kwam ik erachter dat alleen ik mijzelf kon redden door te vechten voor mijn leven en door steun te accepteren van de mensen om mij heen. Als je wilt dat je leven beter wordt, moet je zelf stappen zetten om te veranderen. Hoe moeilijk en ingewikkeld ook, je zal je kwetsbaar moeten durven opstellen naar de mensen om je heen die van je houden en die je willen steunen.

    Dit stukje komt wel binnen. Ik heb zoveel moeite om mij open te stellen naar mensen in mijn omgeving. Ik hou het nu bewust af omdat ik het lastig vind mezelf te verklaren. Mede doordat ik vaak ook niet zo goed weet wat er speelt. En ja wat kan een ander met ‘ik voel me rot’? Toch dit stukje komt wel binnen…mijn peut zei gister nog dat ik verstoppertje speelt met de mensen die mij lief hebben en hun en mezelf niet serieus neem. Ik vind het veel makkelijker om op het forum en de chat te praten. Maar mijn peut vind het belangrijk dat ik face to face ga delen. Heel lastig.

  2. @ Aine: precies dat!
    Daily struggle, maar ik ga stappen zetten, het moet.

  3. Waar ikzelf tegenaan loop en daarbij ook nog mijn lessen:

    – jezelf de rust en tijd gunnen om te herstellen (ook na een evt opname en niet alleen tijdens)
    – jezelf en jouw es en herstel niet vergelijken met dat van anderen

  4. Wauw, Scarlet: dit is zó waar! Alle punten zijn ontzettend herkenbaar :-). Dat eerste punt was bij mij alleen meer: ‘Ik ben stiekem gewoon een idioot, maar niemand is helemaal normaal en dat is oké.’ Hihi.

  5. Wat een geweldig herkenbare blog.
    Ik heb heel veel moeten leren om te kunnen komen waar ik nu ben. Leren steun te ontvangen, leren hulp te vragen als dat nodig is, en vooral, leren dat ik niet de minderwaardige mislukkeling was wie ik dacht te zijn. Ik moest en zou mijn best doen om perfect te zijn, en uiterlijk was dan ten minste iets waar ik wat dat betreft controle over had. Niet alleen gewicht (hoewel dat een groot deel ervan was), maar ik was obsessief met mijn uiterlijk bezig: make-up en haar moest perfect, alles onthaard en recht, kleding perfect en angstig de spiegel checken.

    Ik moest hoge cijfers halen, lief gevonden worden, mooi zijn, maatschappelijk goed bezig zijn…Hoe hard ik ook mijn best deed, en hoe verder ik mijn doelen ook stelde, het was nooit goed genoeg. Letterlijk iedereen was (in mijn ogen) zo velen malen beter dan ik, en dat gaf een uitputtende wanhoop.

    Ik heb gelukkig geleerd dat ik de enige was die dat van mezelf vroeg. Niemand die ook maar een deel van die hoge eisen van mij verwachtte.

    Nu heb ik geleerd dat het enige wat belangrijk is, is dat ik gelukkig ben. Liefde toestaan in mijn leven, en vooral daarbij; liefde voor mezelf.
    Ik gun dat gevoel van liefde en acceptatie van jezelf echt iedereen toe.

  6. En dat je weet dat je echt sterk bent eens je een eetstoornis hebt overwonnen ben je nog vergeten!

  7. @Mieko: bedankt voor je reactie! Herkenbaar, en motiverend.

  8. Super deze blog, zo veel herkenning. Thanks hiervoor! x

  9. Wat een mooie leerzame blog!

  10. Ik heb duidelijk andere levenslessen te leren.
    1. Ik ben iets waard
    2. Niet alles wat mijn hoofd bedenkt is waar.
    3. Ik mag mijn eigen weg gaan, ik mag mijn eigen keuzes maken (ja dat zeg ik als volwassen vrouw)

  11. Grootste les die voor mij nog te leren is: weer vertrouwen op mijn gevoel. Qua eten (intoleranties ontwikkeld en vanalles geprobeerd), maar ook qua relaties, situaties etc. Als dat lukt, ben ik eruit, denk ik.

  12. Super blog! Een eetstoornis is inderdaad verschrikkelijk, maar ik denk dat als je er uit bent, je ook zoveel (levens)ervaringen rijker bent… Ik merk op moment bij mezelf ook verandering; ik denk dat ik er bijna uit ben. De goede weg heb ik al gevonden, nu kost het slechts nog tijd om die nieuwe weg als vanzelfsprekend te gaan beschouwen…
    Wat mij erg aan het denken heeft gezet, was de vraag: Zou je voor iemand die je lief hebt durven sterven? Mijn antwoord was direct “ja”. Toen vroeg dezelfde persoon: “En zou je ook voor die iemand durven leven?” Daar had ik toen even geen antwoord op. Ik dacht dat ik alleen tot nut kon zijn voor anderen door “er niet meer te zijn”, omdat ik anders slechts een last was. Maar langzaam begon ik in te zien dat ik veel meer waarde voor mezelf én anderen heb, als ik in de eerste plaats goed voor mezelf zorg en dus ga “leven”. Mensen hebben mij in tijden van mijn eetstoornis zoveel gesteund, dat ik me daar schuldig over voelde, maar nu ik steeds sterker word, besef ik me dat ik met mijn ervaringen er nu juist voor anderen kan zijn en hen kan steunen. Mensen die mij eerst niet met hun problemen durfden te belasten, durven dat nu gelukkig wel. Eindelijk ben ik niet meer degene die de meeste hulp nodig heeft (al heb ik dat natuurlijk nog steeds wel eens), maar kan ik het eindelijk eens teruggeven.

  13. Mooie blog!

  14. Scarlet eigenlijk kkijk ik altijd tegen je op ik wil zoals jij. Zijn wees blij met wie je bene want ik denk dat veel mensen hier alles ervoor over hebben om te zijn zoals jij

  15. Waardevolle blog, herkenbare punten. Zelf besef ik me ook meer en meer dat ik er geen leuker persoon van wordt als ik niet gewoon mezelf ben. Beter mezelf, met misschien rare trekjes en gevoeligheid, dan iemand zijn die ik eigenlijk helemaal niet ben. Daar word ik zelf alleen maar doodongelukkig van en misschien doe ik er alle kwaliteiten die ik wel heb juist mee tekort.

  16. Heel mooi geschreven. Komt ook op een goed moment 🙂
    Ik heb geleerd lief te hebben, mezelf en de ander. De strengheid overboord te gooien en de zachtheid, mildheid er te laten zijn.
    Maar dat gaat met ups en downs..
    Bedankt voor je mooie woorden!

  17. Gisteren mijn laatste keer van mij behandeling (yeahhhhh!!!) dus dit is een goed moment om dit te lezen.
    Precies dit is ook wat ik heb meegenomen!
    Ik moet altijd vanalles van mezelf dus wat ik nog bovenop deze 5 punten heb geleerd is, als je het los laat en laat gebeuren zoals het gebeurd vind je (ik) zoveel rust!
    Daarbij was ik krampachtig op zoek naar liefde voor mezelf en mij lichaam, maar ik heb geleerd dat als ik aandacht besteed aan het feit dat ik mezelf en mij lichaam ook best wel eens minder leuk mag vinden dit juist de deur opend voor die liefde!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *