5 vragen over eetbuien

Eetbuien komen heel veel voor bij mensen die problemen hebben met eten. In het gewone leven zeggen veel mensen weleens dat ze last hebben van eetbuien. Geregeld hoor ik vriendinnen bijvoorbeeld weleens zeggen dat ze ”echt een eetbui” hebben als ze een paar handjes M&M’s eten. Toch is dat niet te vergelijken met de eetbuien die voorkomen bij eetstoornissen als Boulimia, BED en eetstoornis NAO. In deze blog beantwoord ik vijf vragen over eetbuien.

Bron

1. Wat is een eetbui?
De DSM omschrijft een eetbui als volgt: ”het in een relatief korte periode (bijvoorbeeld twee uur) eten van een hoeveelheid eten die aanzienlijk groter is dan de meeste mensen in een dergelijke periode zouden eten en het ervaren van controleverlies hierover.” Kortgezegd betekent dit dat je tijdens een eetbui in vrij korte tijd veel eet, meer dan iemand normaal gesproken zou doen en dat je het gevoel hebt hier niet mee te kunnen stoppen.

Eetbuien worden opgedeeld in subjectieve en objectieve eetbuien. Objectieve eetbuien zijn de zogenaamde ”echte” eetbuien waar in de DSM op gedoeld wordt. Subjectieve eetbuien zijn eetbuien die door degene die ze heeft, ervaren worden als echte eetbuien, veelal door het gevoel van controleverlies, maar qua omvang geen echte eetbuien zijn omdat er eigenlijk niet heel veel voedsel wordt gegeten.

De vraag is natuurlijk wat er dan wordt gegeten tijdens een objectieve eetbui. Een voorbeeld hiervan is het eten van de volgende producten in bijvoorbeeld twee uur tijd: drie zakken chips, vier repen chocolade, twee pakken koekjes, en een zak borrelnootjes. Een ander voorbeeld is: Een pizza, twee zakken chips, een heel brood, belegd met boter en nutella en een pak droge cruesli.

Bij een subjectieve eetbui kan het zijn dat er bijvoorbeeld enkel twee boterhammen met kaas gegeten worden. Hoewel het gevoel van controleverlies net zo erg kan zijn als bij een reguliere eetbui, wordt dit niet beschouwd als een objectieve eetbui omdat het hier niet gaat om een grote hoeveelheid eten. Ook is het stuk ”controleverlies” bij eetbuien een belangrijk onderdeel omdat eetbuien zich hiermee onderscheiden van bijvoorbeeld een avondje series kijken en daarbij wat lekkere dingen eten. Bij dat laatste kan het immers ook zo zijn dat iemand wat meer eet dan normaal, maar is de insteek totaal anders.

2. Waardoor ontstaat een eetbui?
Het ontstaan van eetbuien kan meerdere oorzaken hebben. Als eerste kan het zijn dat je te weinig eet waardoor je eigenlijk gewoon enorm veel trek/honger krijgt. Als je continu te weinig eten binnenkrijgt, dan gaat je lijf als het ware schreeuwen om eten en is het bijna begrijpelijk dat je uiteindelijk doorslaat in eetbuien. Ook kan het zijn dat je wel voldoende eet qua gezonde producten, maar dat je jezelf niets toestaat als het gaat om de ‘’lekkere” producten zoals koekjes en chocolade. Je kunt daar dan na verloop van tijd zo naar gaan verlangen, dat je ook hier in doorslaat als je bijvoorbeeld één koekje eet.

Daarnaast, en dit is de meest voorkomende oorzaak, hebben eetbuien vaak te maken met emoties. Als je niet lekker in je vel zit en je bijvoorbeeld last hebt van spanningen waarvan je niet goed weet hoe je ermee om moet gaan, kan dit leiden tot eetbuien. Genoeg mensen zoeken een bepaalde uitlaatklep om om te gaan met gevoelens, dit hoeft niet altijd negatief te zijn. Mensen kunnen bijvoorbeeld gaan sporten, afspreken met vrienden of een instrument bespelen. Als je een dergelijke uitlaatklep niet hebt, kun je dit gaan zoeken in minder gezonde dingen zoals drank, drugs, zelfbeschadiging of in dit geval eten. Dit kan een manier worden van omgaan met emoties.

Bron

3. Hoe voorkom ik een eetbui?
Om een eetbui te voorkomen is het van belang eerst naar de oorzaak te kijken. Komt je eetbui voort uit honger, dan is het van belang om je als eerste te richten op het ontwikkelen van een gezond eetpatroon. Komt de eetbui voort uit het jezelf niets toestaan, dan is het belangrijk om producten die je normaal gesproken enkel eet tijdens een eetbui, ook toe te gaan voegen in je normale eetpatroon zodat je niet meer naar deze dingen gaat ”verlangen.” Hebben je eetbuien een andere oorzaak zoals hierboven beschreven, dan zou je kunnen kijken naar hoe je bijvoorbeeld anders om kunt gaan met spanningen of negatieve emoties. Ook is het belangrijk om afleiding te zoeken op het moment dat eetbuidrang heftig wordt. Als de eetbuien je dagelijks leven op negatieve wijze beïnvloeden, dan kun je ook hulp hierbij zoeken. Lees ook eens deze en deze blog over tips tegen eetbuien.

4. Is er therapie en/of medicatie tegen eetbuien?
Er is genoeg therapie beschikbaar als je last hebt van eetbuien. De therapie zal zich dan niet enkel richten op de eetbuien, maar kijken naar het grotere geheel. Als bijvoorbeeld blijkt dat de eetbuien onderdeel zijn van een eetstoornis zoals boulimia nervosa, binge eating disorder of eetstoornis NAO dan zijn hier veel verschillende behandelingen voor mogelijk. Een overzicht van de behandelingen bij jou in de buurt kun je hier vinden.

Ook is het mogelijk om in behandeling te gaan voor de onderliggende problematiek. Dit betekent dat je niet zozeer gaat werken aan de problemen met eten zelf, maar meer aan de problemen die de eetbuien veroorzaken. Dit kunnen bijvoorbeeld depressies, angstklachten of problemen op school of werk. Ook voor hulp op deze gebieden kun je kijken in ons hulpoverzicht.

Inmiddels is er van twee middelen bekend dat deze kunnen helpen bij eetbuien. Het is echter goed om te onthouden dat je hiermee niet de oorzaak van het probleem aanpakt en enkel de symptomen bestrijdt. Als eerst kan fluoxetine, beter bekend als prozac, goed werken als je last hebt van eetbuien. Dit antidepressivum vermindert de eetlust waardoor je minder snel doorslaat met eten. Ook topiramaat, een middel tegen epilepsie en migraine, wordt steeds meer voorgeschreven aan mensen die problemen hebben met eetbuien. Hoe dit middel precies werkt, is niet helemaal bekend, maar de ervaring leert dat het mensen met eetbuien veelal helpt. Topiramaat heeft echter wel behoorlijk wat bijwerkingen, daarom is het van belang om goed met een arts te overleggen als je overweegt dit te gaan gebruiken.

5. Kom ik aan van eetbuien?
Als je één keer een eetbui hebt, dan hoef je hier niet direct van aan te komen. Wel kan het gewicht op de weegschaal hoger zijn aangezien er nu eenmaal meer eten in je lichaam zit dan normaal. Je lichaam heeft dan even de tijd nodig om dit te verwerken. Het is dus aan te raden om na een eetbui je sowieso even niet te wegen. Als je echter voor een langere periode en met regelmaat objectieve eetbuien hebt, dan is de kans logischerwijs groot dat je hier wel wat van aankomt, hier kunnen we niet over liegen.

Bron

Heb jij nog vragen over eetbuien?

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

17 reacties op “5 vragen over eetbuien”

  1. Fijne blog! Zelf heb ik geen last van eetbuien, maar de afgelopen dagen eet ik wel echt veel meer. Misschien ook omdat ik nu de hele dag thuis ben ik plaats van op school. Ik eet dan om het kwartier ongeveer iets, bijvoorbeeld een boterham, koekje of chocolade. Ik weet niet goed of het te veel is en of het een eetbui is, maar ik weet dat ik hier beter geen getallen kan noemen dus ik zeg het maar niet hier. :”)

  2. Ik snap nooit zo goed de grens tussen subjectieve en objectieve eetbui. Het gaat niet alleen om de hoeveelheid, maar bij de link staat ook dat het bijvoorbeeld gaat om “omdat het kan” of “omdat het moet”.
    En het gevoel van controleverlies staat hier als bij beide, maar als je kijkt bij die andere link staat weinig gevolgen bij subjectief en grote gevolgen zoals compensatie bij objectief. Maar als je het niet doet omdat het moet, en er geen compensatie is er na, dan was er toch geen controleverlies?

    Mij is wel eens gevraagd, zijn dit subjectieve of objectieve eetbuien? Maar het qua hoeveelheid ook niet verschil per persoon wat er onder valt, maar gaat het meer om het psychische?
    Voor mij is het bijvoorbeeld een dwangmatig gevoel, moeten, huilen en zweten als ik er niet aan toe geef, en erna erge zelfhaat en compensatie. Maar de hoeveelheden zijn bij mij veel kleiner.
    Zonder er te veel over te zeuren; het lijkt voor mij dan dat het van mij geen echte eetbui is, want ik eet niet x + y + z, maar alleen x. Een beetje hetzelfde idee van, je hebt geen eetstoornis want je bent niet mager.

  3. Controle verlies gaat niet zozeer om hoeveelheden of wel of geen compensatie, maar meer om het gevoel dat je tijdens een eetbui niet zomaar kan stoppen met eten. Of dat je op een bepaald moment wel wil stoppen, maar dat dan niet lukt. Het verschil tussen objectief en subjectief zit hem wel in de hoeveelheid. Mensen die dan denken een eetbui te hebben omdat ze bv beleg gaan snoepen of drie crackers een stuk chocola en een handje chips eten. Maar dit zijn objectief geen grote hoeveelheden daarom wordt t een subjectieve eetbui genoemd. Ondanks dat ze minstens net zo vervelend kunnen worden ervaren, is dat t verschil. En dat het misschien volgens feitjes bij jou geen objectieve eetbui is, vind ik zeker niet dat je het daarom zou moeten wegmaken of dat je zeurt. Want t is zoals ik al zei minstens met zo rot! En het ervaren van controle verlies laat al zien dat het wel een eetbui is.. Dus laat je niet leiden door een paar stomme feitjes, maar neem jezelf en je lasten serieus. Want die zijn bepalend, niet die DSM classificatie!

  4. Handig artikel. Blijkbaar heb ik last van subjectieve eetbuien, omdat ik het mijzelf ‘normaal’ niet toesta, maar dat resulteert wel in een ‘eetbui’ bijna elke dag. Niet super veel, soms wat meer. De ene keer een groot stuk appeltaart en een wit bolletje met veel nutella en de andere keer 5 boterhammen met nutella bijvoorbeeld. Geen idee wat ik hiermee moet, ben niet van plan het aan iemand te vertellen omdat het toch niet ‘echt’ is. Het heet niet voor niets subjectief toch? Naja, dat is in ieder geval hoe ik het voel.

  5. Fijne en eerlijke blog!! Heel herkenbaar!

  6. Fijn dat er wat meer aandacht wordt besteed aan deze dingen.. ik als BED’r vind veel herkenning in deze blogs.. filmpje van nouska vond ik ook heel waardevol!
    Kan ik echt wat mee..

  7. Jammer dat in de intro van dit stuk anorexia niet bij de eetstoornissen staat waarbij objectieve eetbuien kunnen voorkomen.
    Want mensen vergeten vaak dat dat ook bestaat en denken bij anorexia toch meestal alleen aan “mensen die niet eten”.

  8. @Just me : subjectief of objectief, ‘echt’ of ‘niet echt’, als jij je er niet goed bij voelt, vind ik dat je echt gewoon hulp moet / mag / kan vragen, hoor. Ook al heb je niet ‘officieel’ een eetstoornis, als jij iets als een probleem ervaart of ergens mee zit, is het echt nooit slecht om er met iemand over te praten ♥♥

    Bovendien begint een eetstoornis vaak onschuldig, met bijvoorbeeld kleine eetbuitjes, maar voor je het weet wordt het probleem veel groter.

    Dus, ik vind het echt een goed idee om hulp te gaan vragen 🙂 ♥♥ !! Veel sterkte !

    @Laura : vind ik ook ! Het is niet omdat iemand met anorexia eens een eetbui heeft, dat die dan van dag op dag plots boulimia heeft. Dus eetbuien komen zeker ook voor bij anorexia, zij het misschien toch wel beduidend minder vaak dan bij andere eetstoornissen (?). ♥

  9. @A, ik begrijp wat je zegt.
    Maar wat ik niet begrijp is dat er wel altijd -terecht- wordt gezegd, dat je gewicht niet de ernst van je eetstoornis bepaalt.
    Maar als het gaat om eetbuien, gaat het wel ineens om gewicht (van het voedsel dat je naar binnen werkt), over hoeveelheden en over aantallen?
    Ik zou begrijpen als het onderscheid subjectief en objectief in de somatische geneeskunde wordt toegepast, aangezien er idd grotere gevolgen zijn aan 2 hele broden naar binnen werken tegenover 5 sneetjes, lichamelijk.
    Maar psychisch, gaat het toch om het waarom je het doet, het gevoel erbij, de gedachtes en wat je er na ermee doet?

    Want, en ik denk dat ik niet de enige ben, een eetbui subjectief noemen omdat de hoeveelheden te klein zijn tegenover een objectieve (schreeuw echte!) eetbui, dat is imo exact hetzelfde als zeggen dat iemand met een gezond gewocht maar gewoon zelf moet oplossen en pas mag aankloppen als ze ondergewicht heeft.

    Ik bedoel nu als je kijkt naar het plaatje bij http://www.proud2bme.nl/Proud2Live/Wat_is_een_eetbui

    Wat is dan een eetbui waarme je niet zoveel eet als bij een “objectieve” maar wel het psychologische aspect ervan hebt, en juist niet dat van een subjectieve?!
    Betekent dat dan niet simplelweg dat ik, als uniek persoon met uniek lichaam, sowieso al minder eet en voor mij zo en zoveel wel al heel veel is…?

    Ik vind dit persoonlijk echt een vreemde manier van het bijna scores geven van hoe erg het wel niet is.

  10. Ik had juist bij anorexia last van eetbuien omdat mijn lichaam idd schreeuwde om eten. Zeker nadat het jaren al niet goed ging. Maar idd de vraag.. heb je dan meteen geen anorexia meer? Bij mij weet ik ook de grens niet goed tussen subjectief en objectief, heb ook wat Miekio zegt, ik eet niet x+ y+ z maar alleen x. Het zit er tussenin.

  11. “The never-ending food cravings make me hate myself” dit is echt zo waar voor mij. Word er regelmatig helemaal gek van. Altijd die honger, zelfs als ik verstandig en gezond eet.

  12. @Laura @star* ik kreeg ook na jaren anorexia last van eetbuien. Eerst subjectief later objectief. Mij werd verteld dat ik vanaf dat moment eetstoornis NAO had, omdat ik niet meer aan alle criteria van anorexia voldeed. Ik raakte daar van in de war en wanhopig, want hoe rot de anorexia ook was: dat was het label dat ik al jaren had en nu ineens niet meer. Maar nu hang ik niet meer zo aan labels: ik heb een eetstoornis; de ene keer meer neigend naar boulimia, dan weer meer anorexia en alles daar tussen in, dus vind NAO nu wel een betere diagnose. Het is soms meer het een, soms meer het ander, maar de diagnose verandert nu niet elke keer weer mee. Ik ben natuurlijk geen arts en kan jullie situaties niet beoordelen, maar dit is hoe het bij mij ging.

  13. @Miku:
    In de vorige DSM werd anorexia onderverdeeld in 2 types, namelijk het restrictieve type en het eetbui/purgerende type. Ik had ernstig ondergewicht, maar af en toe hele grote eetbuien die ik vervolgens weer uitbraakte. Significant ondergewicht in combinatie met eetbuien of laxeren of braken, valt wel degelijk onder anorexia. Vreemd dat ze het bij jou opeens NAO gingen noemen. Ik heb ongeveer 10 jaar lang dit type anorexia gehad, direct vanaf het begin met eetbuien en braken, al kwamen die eetbuien niet wekelijks ofzo voor.

    Maar het komt inderdaad vaak voor dat mensen “er een beetje tussenin zitten” en dat is zeker niet minder erg ofzo. Nadat ik in therapie was aangekomen tot een wat beter gewicht, ging het daarna alsnog mis en switchte it alle kanten op. Niet overduidelijk anorexia of overduidelijk boulimia, dus dan is NAO een hele goede omschrijving van wat er aan de hand is.

  14. Ik heb ook de diagnose anorexia purgerend type, met subjectieve eetbuien.

  15. @laura, toen ik beter ging eten had ik geen last meer van eetbuien, maar juist met langere tijd anorexia omdat mijn lichaam dat niet meer trok.

  16. Bij mij is de grens langzaam vervaagd van anorexia naar boulimia. Uiteindelijk is het verschil echt wel duidelijk In m’n ‘anorexia tijd’ ging het toch voornamelijk om niet eten en ja, daardoor krijg je soms een eetbui, maar de meeste dagen ging het ‘goed’.
    In m’n ‘boulimia tijd’ draaide m’n hele dag om compenseren, omdat ik zoveel at. De oorzaak was nog steeds pogen niet te eten, maar dat mislukte dag in dag uit. En omdat de wens bleef niet aan te willen komen, moest ik wel compenseren.

  17. @laura helemaal waar. Ikzelf heb anorexia maar met periodes dat ik ook echt vreselijke eetbuien heb. Ik compenseer niet door overgeven en ik heb ook geen boulimia gekregen misschien alleen bulimic “tendencies” Ik denk dat het zelfs zeer vaak vorkomend is om last te hebben van eetbuien bij anorexia aangezien het ondervoed zijn!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *