Jarenlang heb ik mijn lichaam gestraft. Voor hoe het eruitzag, hoe het zich gedroeg. Het was nooit goed, nooit goed genoeg. Dat was pijnlijk, maar het was ook de realiteit voor mij. Overal zag ik lichamen die wél mooi waren, wél voldeden aan de normen die ik voor mijn eigen lichaam had gesteld. Nu ik hierover nadenk, vind ik dit best gemeen van mezelf. Want mijn lichaam is goed. Dat was het toen al, en is het nu nog steeds. Ik maakte het alleen zelf kapot. Elke dag opnieuw.
Het is best lastig om van je lichaam te houden. Althans, dat vind ik. Gelukkig gaat het me nu een stuk beter af, maar nog steeds heb ik wel eens dagen waarop mijn lichaam niet zo lekker voelt. En dat is prima, dat is oké. Ik heb geleerd dat ik, juist op deze dagen, extra lief voor mezelf moet zijn. Straffen heeft mij destijds nergens gebracht, alleen maar verder verwijderd van mijn lichaam. Het is tijd om mezelf te erkennen als goed genoeg. Als volmaakt. Vandaag deel ik wat tips die mij hierbij helpen en hebben geholpen.
Verzorg je lichaam
Een tip die ik nu simpel vind klinken, maar destijds ontzettend lastig vond. Ik wilde elke confrontatie met mijn lichaam vermijden. Douchen deed ik zo snel mogelijk en ook aan body-crèmes deed ik niet. Dat is – in mijn ogen – niet erg, alleen deed ik zo mijn best om het te vermijden dat het ongezond werd. Ik wilde mijn lichaam niet zien, niet voelen. Toch ben ik, stapje voor stapje, de confrontatie aangegaan. Ergens voelde het namelijk toch ook gek om het lichaam dat mij dagelijks overal heenbracht zo te negeren en verwaarlozen.
Een tip die ik kreeg tijdens mijn behandeling was mezelf insmeren met bodylotion. Dit was best een grote drempel. Niet alleen het verzorgen zelf, maar ook het plakkerige gevoel zorgde ervoor dat ik een half uur later nog steeds geconfronteerd werd met het feit dat ik mijn lichaam had verzorgd. En dat was uit den boze. Uiteindelijk heb ik wat crèmes gevonden die minder lang plakkerig bleven, waardoor ik wat sneller uit dat gevoel kon stappen. Ik denk dat, nu ik terugkijk op dit proces, het me zeker heeft geholpen om meer met mijn lichaam in contact te komen. Om mijn lichaam echt te voelen in plaats van te ontwijken.
Bescherm je lichaam
Nog een punt waar ik tegenaan liep. Ik vond mezelf het niet waard om voor te zorgen, dus ook mezelf beschermen liet ik liever langs me heen gaan. Dit gebeurde op veel manieren. Ik gebruikte nooit een zonnebrand, geen voorbehoedsmiddelen, geen helm of kniebeschermers wanneer ik ging skeeleren. Pas toen ik hier door vrienden op werd gewezen, begon ik het zelf ook in te zien. En dat was best confronterend. Ik wist dat ik het anders wilde, dat het anders kon. Dat zag ik immers om me heen. Ik wist alleen niet zo goed hoe. Want ‘gewoon’ zonnebrand opsmeren ging mijn kernprobleem niet oplossen. Toch was dit wel een goede start. Zo kon ik namelijk wel onderzoeken wat voor gedachtes er ten grondslag lagen aan mijn weerstand tegen deze manier van bescherming.
Voed je lichaam
Op alle mogelijke manieren. Niet alleen fysieke honger, maar ook mentale honger en alle andere behoeften die je eventueel ervaart. Voor mij was het belangrijk om echt naar mijn lichaam te leren luisteren. Niet continu de grenzen opzoeken, maar luisteren en hierop anticiperen. Mezelf voeden met fijne boeken of bijvoorbeeld documentaires die ik al lang wilde zien maar nooit aan toekwam (want: ik mocht niet stilzitten.) Naar je lichaam luisteren kan op ontzettend veel manieren. Geef jezelf de ruimte om deze toe te laten, te onderzoeken.
Focus op het goede
Naast alles wat ik vreselijk vond aan mezelf, kon ik maar moeilijk dingen opnoemen die ik wél aan mezelf kon waarderen. Ik denk ook omdat ik meteen aan mijn buitenkant dacht. Terwijl er zoveel meer is dan een lichaam. Ik ben zorgzaam, leergierig, nieuwsgierig… Allemaal eigenschappen die ik wegmoffelde. Want mijn buik is wel zo dik. Dit is natuurlijk niet helemaal eerlijk naar mezelf toe, want ik had een eetstoornis. Maar ook – of vooral – tijdens een eetstoornis is het juist zo belangrijk om ook je waardevolle kanten in te zien. Om ook een tegengeluid te bieden aan de donkere, destructieve kant.
Waardeer je lichaam
Ondanks alles waar ik mijn lichaam doorheen heb gepusht, werkt het nog steeds. Iets waar ik elke dag opnieuw dankbaar voor ben, want dat is niet voor iedereen even vanzelfsprekend. Wat ik ook van mijn lichaam vind, mijn benen brengen me overal waar ik gaan wil. Mijn handen kunnen voelen, aaien, liefhebben. En uiteindelijk is dit waar het voor mij om draait. Ik ben mijn lichaam dankbaar voor alles wat ik kan, heb gedaan en nog ga doen. En voor mij begint het met dit beetje respect.
Wat helpt jou om positief naar je lichaam te kunnen kijken?
Geef een reactie