5 x stop met zelfbeschadiging

Op een bepaald moment in je leven dacht je dat het je zou helpen om jezelf te beschadigen. Of misschien was het wel een manier om je boosheid op jezelf te uiten. Wat de reden ook mag zijn dat jij jezelf pijn doet, het is geen gezonde manier om te dealen met emoties. Het is een destructieve manier die je op termijn enkel verder van een gelukkig en gezond leven brengt. Jezelf beschadigen zorgt op den duur voor een negatiever zelfbeeld en het maakt je lichaam kapot. Het levert je waarschijnlijk littekens op, waar je later spijt van zult hebben. Littekens die je iedere dag weer kunnen herinneren aan een tijd waar je dan liever niet meer aan terugdenkt. 

Hoe eerder je stopt met jezelf beschadigen, hoe beter. Dit beperkt de schade aan je lichaam en in je hoofd. Het stoppen met zelfbeschadiging, ook wel automutilatie genoemd, kan soms erg lastig zijn. Het is een gewoonte geworden en een eenvoudige manier om te ontladen of jezelf af te leiden. Iedere andere, gezondere methode om dit te doen voelt minder effectief. Toch zal je voor die andere methodes moeten gaan kiezen zodat op termijn je zult merken dat deze wél veel fijner en effectiever zijn.

Als je wilt stoppen met zelfbeschadiging is het tijdens dit gevecht goed om een aantal dingen in je hoofd te houden. Dingen waar je jezelf aan kan herinneren en waar je rekening mee kunt houden. Ik heb er hieronder vijf opgeschreven. Natuurlijk zijn er nog veel meer belangrijke zaken waar je aan kunt denken als je herstellende bent van zelfbeschadigend gedrag. Lees daarover zeker ook eens één van onze andere blogs over zelfbeschadiging.

1. Wees alert voor triggers
Als je wilt stoppen met jezelf te beschadigen is het belangrijk om eens goed na te denken over welke dingen, gebeurtenissen, personen of beelden dit gedrag bij jou kunnen triggeren. Heb je bijvoorbeeld extra de neiging om jezelf te beschadigen na het kijken van een zielige film, dan is het goed om dit soort films de komende tijd te vermijden. Ga je wel naar zo’n type film kijken, dan is het belangrijk om vooraf voorzorgsmaatregelen te nemen. Spreek bijvoorbeeld na het kijken van de film af om met iemand te bellen of te gaan wandelen. Het is belangrijk dat jijzelf de verantwoordelijkheid neemt. Het is jouw leven en jouw lichaam en als jij wilt stoppen met jezelf beschadigen, dan moet jij uitzoeken wat je hierbij kan helpen.

Een ander voorbeeld van een trigger kan het contact met een bepaald persoon zijn. Misschien heeft een bepaald persoon wel een hele negatieve werking op jou. Zo weet ik dat ik een bepaald iemand online beter echt kan vermijden. Zo gauw ik naar die persoon zijn social media kijk, ben ik de uren erna van slag. Het is soms verleidelijk om het wel te doen, vanuit nieuwsgierigheid, maar rationeel weet ik het dat ik het voor mijn eigen gemoedsrust en positieve gevoel beter niet kan doen. Gaat het dan toch mis, dan zoek ik erna contact met een vriendin zodat ik even afleiding heb en de rest van mijn middag niet negatief laat beïnvloeden door deze trigger.

Naast personen en beelden zijn er nog vele andere triggers mogelijk. Denk maar aan bepaald voedsel, boeken, drank en bepaalde muziek. Ook kunnen voorwerpen een trigger vormen. Weet je dat de kans groot is dat jij jezelf beschadigt als er een bepaald schaartje in de badkamer ligt, zorg dan dat dit er niet meer ligt. 

2. Vergeef jezelf een terugval
Tijdens jouw gevecht om te stoppen met zelfbeschadiging, kan het goed zijn dat het nog wel een keertje misgaat. Natuurlijk moet je jezelf dit niet 100 keer toestaan, maar een keer een misser kan gebeuren. Wees mild voor jezelf en vergeef jezelf die misstap. Je doet je best en bent en blijft voornemens om er helemaal van af te komen. Veelal werkt het zelfs averechts om heel boos te worden op jezelf als het even misgaat. Die boosheid zorgt namelijk weer voor een negatiever zelfbeeld en negatieve emoties, wat een aanleiding kan zijn om jezelf nog eens te beschadigen. Voor je het weet zit je vervolgens weer in een destructieve cirkel naar beneden.

Eén van de meest waardevolle tips die ik tijdens mijn therapie heb gekregen was de tip om wat milder voor mijzelf te zijn. Die tip heeft ervoor gezorgd dat ik mijn dagen veel positiever doorkwam en mijn eetpatroon sneller en beter weer op de rit kreeg. Juist het voortdurend boos zijn op mezelf en vechten tegen mijzelf werkte me enorm tegen. Het zorgde ervoor dat als iets even mis ging, ik er volledig de brui aan gaf doordat ik zo boos op mijzelf werd. Mildheid richting mijzelf zorgde ervoor dat ik veel meer kon accepteren en de weg naar herstel prettiger en sneller kon bewandelen. Iets waarvan ik juist dacht dat het averechts zou werken als ik niet streng genoeg voor mijzelf zou zijn…  

3. Deel en vraag steun
Het is niet eenvoudig om jezelf kwetsbaar op te stellen, zeker niet als het gaat over zelfbeschadiging. Dat blijft toch een lastig onderwerp omdat veel mensen er niet bekend mee zijn en mensen soms al snel denken dat je gek bent als je jezelf beschadigt. Hierdoor durf je maar te weinig mensen open te zijn over dit gedrag. Toch is die openheid van wezenlijk belang als je vecht tegen zelfbeschadiging. Je hebt gewoonweg mensen nodig die hiervan op de hoogte zijn en die je kunnen steunen.

Ik heb meerdere lastige periodes in mijn leven gehad en door de jaren heen heb ik wel gemerkt hoe waardevol vrienden en familie zijn. Ik heb ervaren hoe belangrijk hun steun is en hoeveel dit voor me betekent als ik het moeilijk heb. Het veilige gevoel van altijd ergens terecht kunnen en iemand kunnen contacten als het minder goed met je gaat is heel waardevol en helend. Het zorgt voor een bepaald soort innerlijke rust en het gevoel van vertrouwen. Juist dit laatste is heel belangrijk tijdens je herstel.

4. Heb vertrouwen in jezelf
Vertrouwen hebben in jezelf en geloven in een positieve uitkomst is heel belangrijk als je wilt vechten tegen destructief gedrag. Op moment dat je er geen vertrouwen in hebt, gooi je ook binnen no-time als het even tegenzit de handdoek in de ring. Heb je er nu nog weinig vertrouwen in, maar wil je er wel tegen vechten, onderzoek dan eerst waarom je er weinig vertrouwen in hebt. Het is goed om dit met andere mensen die dichtbij je staan te bespreken.

Misschien denk je wel dat je toch wel zal falen omdat er al zoveel in je leven mislukt is. Laat dit dan iets zijn wat wel lukt. Iedereen kan herstellen van zelfbeschadigend gedrag, ook jij. Jij bent geen uitzondering die dit niet kan. Jij bent een waardevol mens die niet is geboren om zichzelf te beschadigen.  

5. Je lichaam kan ook genezen…
Twijfel je eraan of je het destructieve gedrag kunt weerstaan, onthoud dan dat je lichaam ook kan genezen en dat jouw hoofd dat dus ook kan. Ondanks de schade die je aan je lichaam hebt toegebracht, zijn deze geheeld en zijn je littekens het bewijs van genezing. Die genezing kan jij ook in je hoofd tot stand laten komen, zolang je maar vecht en niet opgeeft en goed voor je psyche zorgt. Neem voldoende rust, zorg voor een positieve omgeving, zoek afleiding, praat met lieve mensen en wees mild voor jezelf. Als je écht wilt, kan je hiervan genezen. 

Wees voorzichtig met jezelf ♥


Oproep: De Stichting Zelfbeschadiging zet zich in om de positie van mensen die zichzelf beschadigen en hun omgeving te verbeteren. Zij krijgen signalen binnen van onverdoofd hechten en een afwijzende houding door hulpverleners op de spoedeisende hulp en de huisartsenpost als mensen die zichzelf hebben beschadigd hun wonden moeten laten verzorgen.

Het gaat daarbij niet alleen over spoedeisende hulp bij het ziekenhuis, maar ook over spoedeisende zorg op de huisartsenpost. Er zijn helaas geen harde cijfers van deze misstanden, daarom willen we met deze vragenlijst zoveel mogelijk ervaringen verzamelen. Met die ervaringen willen we de zorg aan lotgenoten kunnen verbeteren. Behandeld op spoedeisende hulp na zelfbeschadiging? Geef je ervaring door en vul DEZE VRAGENLIJST even in.

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

16 reacties op “5 x stop met zelfbeschadiging”

  1. Ik heb mezelf ook lange tijd beschadigd, het was voor mij ook een verslaving. Na een tijdje ontdekte ik de app Calm Harm, van de organisatie Stem4, een app die is ontwikkeld om hulp te bieden bij het stoppen met zelfbeschadiging (het is wel in het Engels). Het is eigenlijk een best simpel concept, maar het is voor mij het keerpunt geweest dat ik ben gestopt! Ik kreeg er motivatie door en ben sindsdien clean, inmiddels alweer bijna twee jaar geleden. Ik heb soms nog wel drang, maar dan gebruik ik die app ook en het helpt mij echt heel erg. Even een aanrader die ik wilde delen! 🙂

  2. super goed, deze blog!!
    Heel erg bedankt!
    Liefs

  3. @ Anoniem, bedankt voor het delen.

  4. Na een jaar van mezelf niet beschadigen, helaas weer een terugval gehad. Sinds kort het inzicht dat mijn eetstoornis voort komt uit de periode dat ik gepest ben geweest… een periode waarin ik mezelf veel lichamelijke schade aan deed, zowel met mijn eetstoornis als met automutilatie. Door het inzicht kwamen veel gedachtes van vroeger weer terug, inclusief die van automutilatie. Ondanks dat dit vervelende emoties oproept, ben ik dankbaar voor het inzicht. Dit omdat ik nu serieus kan werken aan het herstel van mijn eetstoornis.

    Deze blog komt precies op het juiste moment!! Dankje wel👐

  5. Dankje voor het delen..
    Ik volg zelf momenteel DGT om dit gedrag te stoppen..
    Hebben ze ook een app van! dgt onderweg.
    biedt vaardigheden enz wanneer je drang hebt..

    Ik ben er nog lang niet maar beetje bij beetje
    komt het goed.. Just keep hoping and never give up.

    1. Klopt, heb deze het afgelopen jaar waarin ik DGT volgde ook moeten gebruiken

  6. 9 jaar aan automutilatie gedaan. soms periodes zonder. gelukkig ging het niet verder dan krassen.. en zijn mijn littekens middelmatig.. maar dat neemt niet af dat ik er enorm van baal, en het erg vind.. ik ben er verslaafd aan geweest. zodra het even niet ging zoals ik verwacht had of om welke reden dan ook moest ik mezelf pijnigen… gelukkig ben ik nu sinds 2 maandjes clean… het is en blijft moeilijk om er vanaf te komen. nog steeds elke dag voel ik de drang.. maar ik weet dat het me niet verder brengen zal. dat het geen oplossing is.
    ik ben er nog lang niet, de verslaving zal nog lang in me blijven zitten.
    maar 1 ding weet ik zeker, ik kom hier sterker uit dan ik ooit was.
    automutilatie is gewoonweg klote…
    maar, stay strong…

  7. Ik ben 50 jaar en beschadig mezelf al 20 jaar.
    Ik kom er niet vanaf. Je leest erg veel over jongeren met zelfbeschadiging, maar ik ben erg benieuwd hoeveel mensen van mijn leeftijd hier last van hebben. Het is waardeloos, want ik ben nu mede door dit mijn baan kwijt geraakt.

    1. Hoezo, je baan kwijtgeraakt? Is de leidingevende dan op de hoogte van jouw probleem of is het zichtbaar?
      Hier ook iemand van 55 plus die niet kan stoppen. Het gaat bij mij niet om gote wonden, maar een uiting van een situatie die ik niet op een normale manier de baas kan. En dan ga ik krassen. Erg bedreigend voor anderen heb ik gemerkt.

  8. ook ik beschadig mij al 18 jaar lang. en ben sinds 1,5 maand gestopt, dit is erg lastig en het lijkt wel of de drang met de dag erger word.maar volhouden en hier niet in falen vind ik voor mijzelf wel belangrijk.

    ik wens iedereen heel veel sterkte en succes! uiteindelijk komen we er allemaal

  9. Ik ben 14 en ik heb mezelf vorig jaar voor het eerst (toen ik 12 was) beschadigd, grote krassen op m’n arm. Ik loog tegen iedereen dat het m’n konijn was geweest. Alleen m’n beste vriendinnen wisten ervan, ze zeiden dat het wel goed zou komen. Ik ben toen uiteindelijk na 10 krassen gestopt. Maar een keer toen ik van school thuis kwam, zat mijn moeder met m’n dagboek op schoot, met tranen in haar ogen. Ik was zo boos dat ze m’n dagboek had gelezen dat het weer begon, 7 krassen op m’n been. Daarna is het lang goed gegaan, maar aan iets goeds komt ook een eind. Ik begon weer dit keer aan de binnenkant van m’n armen. Ik vertelde alles aan m’n twee beste vriendinnen, ik beloofde ze om te stoppen. Maar ik kon dat niet en toen heb ik nog een hele grote en lange ruzie gehad met 1 van m’n beste vriendinnen. Uiteindelijk is dat weer goed gekomen, ik was toen ook gestopt. Maar je hebt altijd weleens een terugval en dat had ik. Ik zat in de klas naast m’n beste vriendin en ze vroeg wat ik daar had en ik zei ik leg het straks wel uit. Maar ik heb het nooit uit kunnen leggen. Ze is samen met m’n andere beste vriendin naar een docent gegaam. M’n moeder is toen gebeld en weer loog ik tegen m’n moeder. Ik heb gesprekken gehad met m’n mentor en ik moest zeggen waarom ik het deed, maar ik kon dat niet. Ik kon altijd al moeilijk over m’n gevoelens praten. Vervolgens hoorde m’n moeder alles van m’n mentor. En toen moest ik ook nog eens met m’n moeder gaan praten. Ik heb ook nog een gesprek gehad met de docent wasr m’n beste vriendinnen naar toe waren geweest. Dit was wel de aanleiding dat ik gestopt ben. Maar toen gingen m’n beste vriendinnen alleen nog maar met elkaar om, omdat de een het jaar erop naar een lager niveau zou gaan. Volgend jaar ga ik weer meer met jou om, dat is wat m’n andere beste vriendin zei. Ik ben de hele vakantie vrolijk geweest en ik heb mezelf niks aangedaan, zelfs niet erover gedacht. Maar ik zit nu weer met die gevoelens, ik kan alleen tegen niemand vertellen wat ik voel. M’n familie is geen optie, ik wil namelijk niet dat ze zich zorgen maken. En m’n beste vriendin is helemaal geen optie meer, want ik ben de laatste met wie ze om zou gaan. Ze gaat alleen nog maar met twee andere meiden uit m’n klas om. Zelfs als ik alleen zit en zij zitten aan een drietafel denkt geen eentje van hun o laat ik naast haar gaan zitten. Ook keek m’n toenmalige beste vriendin naar me, ze zag dat ik alleen zat, maar ze ging gewoon met die andere twee meiden zitten. Ook reageert ze niet meer onder m’n foto’s op insta, maar wel onder die van m’n vriendin die dit jaar nieuw bij ons in de klas is gekomen (ik kende haar al van de basisschool), ze resgeert er zelfs op met love you enzo. Terwijl ze bijna nooit met haar om gaat. En in het begin hoefde ik maar een snap te sturen met een par zinnen of een gedicht en ze vroeg al of er iets was. Maar nu kan ik sturen wat ik wil, maar ze negeert het gewoon. En nog noemt ze mij haar beste vriendin, sorry maar op dit moment heb ik het idee dat ik geen vrienden meer heb. Ook doe ik dingen die ik helemaal niet wil, ik ging aandacht zoeken bij een jongen en hij vroeg om een bh foto (ik ken die jongen al 2,5 jaar) en ik stuurde het, maar nu heb ik er spijt van en ik kan het niet meer terug draaien. Ik heb de neiging om mezelf weer te snijden, maar ik wil niet weer zulke lelijke littekens. Want ze herinneren me elke dag aan de momenten dat ik me verschrikkelijk voelde. Dit is echt een opluchting dat ik dit nu kan delen, want ik denk dat als dit langer in me had blijven zitten, dat ik het wel gedaan had.

  10. Ook ik heb op 12 jarige leeftijd gekampt met zelfbeschadiging. Ik denk uiteindelijk 3 jaar! Wat heb ik me rot gevoelt! Mijn moeder zag het verband wel en heeft er 1x naar gevraagd maar begreep er niets van! Uiteindelijk toen ik van school ging en starte op een nieuwe school, een lieve vriend kreeg is het weg ge ebt! Ik ben nu 35 jaar en sinds vorig jaar na een korte opleiding psychologie is het duidelijk wat de beweeg reden is geweest en kan ik het pas echt verwerken! Ik hoop voor iedereen die ee mee kampt dat je een vertrouwens persoon kan vinden en echt zoek hulp! De littekens blijven je altijd herrinneren, en uiteindelijk wil je het achter je laten!

  11. Hallo ik blijf liever anoniem. Maar ik wil graag hier mijn gedachte in kwijt.

    Ik ben nu 24. En al bijna 6 jaar clean van mn laatsts kras. Ik dee het uit hele andere redenen.

    Het verschilde, van nieuwsgierigheid, naar dat ik soms wel wat boos was geen aandacht kreeg voor me verdriet, tot herineringen die ik op mijn lichaam wilde (positieve) omdat ik natuurlijk nog geen tattoo mocht op 16 jarige leeftijd. En ik vaak veel herinerinfen en mensen niey op de foto/film heb wat voor altijd blijfy ( verlatingsangst)

    Daarom ben ik toen in de ban geraakt van hoe diep het krassen kon gaan bij andere en bij het simpel weg niet lukte om zo diep te gaam

    Ik dacht dat het lag aan de reden waarop het niet lukt. Dat ik gewoon daar te gelukkig in het leven voor sta.

    Nu dat ik wat snijtechnieken leer want ik ben lerende kok, merk dat mensen die 5/6 jaar clean zijn terugvallen zelf merk dat dat mischien kan komem door de memories, op insta mensen zie die dus allemaal krassen hebben.

    Vraag ik me nu ineens af of het nu wel zou lukken door dat ik die snijtechnieken leer waardoor de littekens blijven.

    Ik heb het zelrs een periode heel vaak gedaan zodat de littekens zou blijven

    Maar ik wil het helemaal niet meer doen want ik heb de juiste redens gevondem om hey niet meer te doen
    Want had heel vaak terugvallen vroeger enzo vandaar ik dat ik nu wel door heb wat wel werkt en niet goed werkt daar in.

    Dus ik heb best veel triggers in het leven momenteel en hoop nog naast de juiste redens een goed kalm antwoord te vinden om dus van die gedachte af te komen.. daarnaast wilde ik dit ook delen vanuit mijn hart en vanuit advies tw vragen

    1. Lieve Anoniem,

      Wat dapper dat je deze reactie plaatst. Heel knap dat je al zes jaar niet meer aan zelfbeschadiging doet. Het is een ernstige vorm van jezelf beschadigen en straffen. Ik wil je aanraden om hierover verder op ons forum te praten. Ook dat kan anoniem. Het aller belangrijkste is om niet met de gedachtes mee te gaan die je aansporen om opnieuw hiermee te beginnen.

      Liefs,
      Marli

      1. Ondertussen zijn we wat maandjes verder en was het even een vlaag. Heb nu absoluut geen neigingen meer maar we zullen alleen een inieminie gevoelig blijven en ervan leren

        Dus maar sure! Ik neem je het advies aan! Zo nu en dan zal ik terug keren op deze site en hoe kan ik verder hierover praten op het forum?

        Ik ben ooit achter deze website gekomen door een vriendin die leed aan eetstoornissen en door alle positieve inspiratie die op deed aan verhalen❤️ dus weet verder hier de weg niet zo goed van. Het was immers heel wat jaren geleden dat ik deze site toen had bezocht.

  12. Beste Anoniempje,

    Wat goed om te lezen dat die aandrang is overgegaan en wat fijn dat die vriendin hier zoveel positieve inspiratie heeft opgedaan.

    Als je op ‘forum’ klikt hier rechtsbovenaan de website, dan kom je op ons forum. Je kunt je daar gratis en anoniem registreren om mee te praten. Mocht het registreren niet lukken, stuur dan even een mailtje aan info@proud2Bme.nl dan helpen we je verder.

    Hopelijk vind jij er ook positieve inspiratie en steun!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *