Als het gaat over herstel gaat het vaak over de stappen die je nog wilt zetten. Over de weg die je nog af moet en wil leggen om eetstoornisvrij(er) te kunnen leven. Maar herstel kent, ook vandaag al, veel kleine en grote overwinningen en mijlpalen. We schrijven vaak dat herstel geen rechte (snel)weg omhoog is, maar eerder een vrij hobbelig en onoverzichtelijk bospad. Een pad waarin al die overwinningen dus ook vaker voor kunnen komen. En ook vaker voor moeten komen, want in herhaling zit uiteindelijk de kracht. Sta vandaag maar eens stil bij de mijlpalen die jij al bereikt hebt en misschien morgen weer kunt herhalen.
1. Hulp vragen
In de breedste zin van het woord. Om hulp vragen is een enorme mijlpaal en dat kan er voor iedereen anders uitzien. Hulp vragen aan je ouders of een afspraak maken bij de huisarts. Maar ook hulp vragen hier op Proud2Bme, in je dagboekje of tijdens een chatavond. Het kan gaan om een grote hulpvraag die je al heel lang hebt, of juist om hulp vragen bij het samenstellen van die hulpvraag.
Bron: kellysikkema
Misschien heb jij om hulp gevraagd bij een lastige maaltijd. Ben je samen met een vriend of vriendin die uitdaging aangegaan, of heb je gevraagd of iemand bij je wilde blijven om de eetbuidrang uit te zitten. Die ene keer dat je iemand opbelde, niet durfde te zeggen wat je nodig had, maar het gesprek je alsnog heeft geholpen die dag. Ook dat is om hulp vragen en contact zoeken. Het is knap en moedig om juist op die momenten anderen toe te laten of zelf die eerste stap te zetten.
2. Hulp accepteren
De hulp daadwerkelijk accepteren komt daarna. Accepteren dat iemand jouw bubbel komt doorbreken, niet alleen met woorden, maar door er echt voor open te staan. Door het advies van je ouders of vriend(in) aan te nemen en daardoor die ene dag een andere keuze te kunnen maken. Door iemand jou echt te laten steunen in een moeilijke periode. Niet alleen door ernaast te blijven zitten, maar door open te zijn en die ander jou te laten helpen. Hulp accepteren kan voelen als controleverlies, als een onbekende en angstige weg inslaan. Maar juist erkennen – of alleen al open staan voor het idee – dat jouw weg niet ‘de weg’ is, is een belangrijke stap in herstel.
3. Zelfzorg toepassen
In welke vorm dan ook. Een vorm die voor jou van waarde is en een verschil maakt in jouw leven. Het zijn vaak de meest oncomfortabele momenten – waarin zelfzorg misschien helemaal niet zo goed voelt – waarin het het grootste verschil maakt in jouw herstel. Voor de één is dat ‘ja’ zeggen tegen een sociale gelegenheid waar een hapje en drankje genomen wordt. Voor de ander is het juist thuisblijven om niet weg te vluchten van gevoelens en gedachtes. Voor de een is het een lange douche nemen en aandacht geven aan je lichaam. Voor de ander is het juist de aandacht van het lichaam afhalen en iets creatiefs doen om de focus naar binnen te brengen. Het kan bevrijdend zijn, moeilijk zijn, maar ook heel erg saai. Dus niet altijd even makkelijk en vanzelfsprekend om daaraan te beginnen.
Het kan een maaltijd zijn die je al heel lang wilt koken, maar waar je eetstoornis telkens bij in de weg zat. Maar het kan ook een avondje op de bank met pizza zijn, waar je om dezelfde reden uiteindelijk nooit aan begonnen bent. Wat helpt jou, in plaats van jouw eetstoornis? Dat is zorgen voor jezelf en zorgen voor je mentale gemoedstoestand. Elke stap die je daarin actief zet, is er eentje om te vieren!
4. Uit je comfort zone gaan
Want daar ligt de groei. Die comfort zone kan fijn en belangrijk zijn als het jouw gezonde kant dient. Maar die comfort zone kan natuurlijk ook gevaarlijk zijn wanneer je eetstoornis daar in verwerven is. Die gaat voor veilig, die gaat voor ‘niet te snel’. Die gaat voor ‘morgen weer een dag’. Maar de groei begint meestal vandaag en ook meestal als je er nog nét niet klaar voor bent.
Het is heel breed en kan op veel vlakken voorkomen. Misschien door vandaag iets aan te trekken wat je heel erg tof vindt, maar niet eerder hebt gedurfd. Of door als eerste naar voren te stappen als er een vrijwilliger wordt gezocht op het podium. Eigenlijk alles wat je altijd al eens hebt willen doen, maar waarin je je liet tegenhouden door de angst om veroordeeld te worden, afgewezen te worden of onnodig op te vallen. Door de angst om aan te komen van iets wat je eigenlijk al heel lang weer eens wilt eten. Alles waarin je jezelf hebt tegengehouden, kun je stap voor stap gaan proberen. Misschien is die avond op de bank, onder een dekentje met een bak popcorn, wel totaal uit je comfort zone. Dan zijn ook zulke momenten een prestatie waarin je jezelf hebt toegestaan om te mogen groeien.
5. Een andere keuze maken
Of dat nu elke dag is, of eens per week. Elk moment dat je een andere keuze maakt, die níét jouw eetstoornis dient, heb je een mijlpaal bereikt. Sta maar eens stil bij al die moment dat je er alleen aan dacht. Dat je het ergens wel wilde en dat je ook echt wel wist dat het ‘oké’ was om iets anders te doen. Dat je écht wel snapte dat anderen dat ook wel eens deden, zonder consequenties, maar dat je het uiteindelijk niet durfde. Dat je toch voor de veilige weg koos. Dat heb je nu niet gedaan. Hoe onbenullig dat koekje of die ijskoffie ook lijkt. Je hebt bewust een andere keuze gemaakt, die minder veilig voelde. Dat had je ook niet kunnen doen. Je had het kunnen uitstellen, maar dat heb je niet gedaan.
Bron: priscilladupreez
En die andere keuze, kun je natuurlijk ook heel breed trekken. Misschien heb je echt al weken ontzettende eetbuidrang en in plaats van daar vandaag aan toe te geven, heb je iemand opgebeld en erover verteld. Dat is een hele duidelijke en hele moedige keuze, totaal anders dan de weg die je misschien met volle overgave in had willen slaan. Of je koos ervoor iemand anders te laten bepalen en mee te eten met de rest, zonder je vertrouwde controle uit te willen oefenen. Wellicht heb je er vandaag voor gekozen te vertellen wat je dwarszat. Heb je verteld wat je stoorde of wat je anders zou willen, in plaats van het op te kroppen en vanavond gefrustreerd in bed te liggen. Je hebt het vandaag anders gedaan, je bent goed bezig.
6. Eerlijk zijn
Eerlijk? Ik vind eerlijk zijn elke dag een pluim waard. Dat klinkt misschien wat overdreven, maar het is denk ik veel makkelijker om als mens veel te verbloemen en veel dingen weg te laten. Om de dingen waar je je voor schaamt, die je niet zo mooi vindt, of waarvan je zelfs weet hoe anderen erover denken, tóch te uiten. Om fouten toe te geven en eerlijk te zijn over wat er echt in je omgaat, is heel veel lef nodig.
En misschien heb je nog wel het meeste lef nodig om eerlijk te zijn naar jezelf. Om dingen niet goed te praten en niet weg te drukken. Om niet weg te kijken bij wat je dagelijks doet en waarom je dat eigenlijk doet. Eerlijk zijn naar jezelf kan ongelofelijk moeilijk en confronterend zijn, maar daar ligt denk ik wel het begin van verandering. En dat betekent niet dat je perfect bent en overal fantastisch mee om kunt gaan natuurlijk, dat is helemaal geen voorwaarde. Soms is eerlijk zijn ook toegeven dat je niet eerlijk bent geweest. Dat je het eerder niet zag, of niet wilde zien. Omdat je er nog niet klaar voor was, omdat eerlijk zijn ook nog eens ongelofelijk eng is. Als je eenmaal eerlijk bent geweest, dan ‘moet je wel’, zo voelt het. Dan is er geen ontkomen meer aan. Eerlijk zijn naar jezelf en naar anderen is ontzettend krachtig. Omdat je jezelf en anderen serieus neemt en alle mogelijkheden tot verandering een kans geeft.
Welke mijlpaal is voor jou vandaag belangrijk geweest?
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie