Als je merkt dat je problemen hebt met eten en zelfbeeld, is het lastig om hier over te gaan praten. Je kunt natuurlijk jaren wachten en je problemen erger laten worden totdat de mensen om jou heen er zelf achter komen wat er met je aan de hand is. Alles behalve dat, zou ik je aanraden. Wanneer je merkt dat je problemen hebt die lijken op een eetstoornis, is het belangrijk om hier over te praten en hulp te gaan zoeken.
Natuurlijk is het super eng om zo’n probleem bij je ouders op tafel te leggen. Ik kan nog steeds allerlei redenen bedenken die ik mezelf gaf om het geheim te houden. Ze zouden misschien wel boos worden, het niet begrijpen, me een aansteller vinden of heel erg op me gaan letten. Ook was ik bang dat als ik het zou zeggen, ik mijn eetstoornis kwijt zou raken en daar was ik nog niet aan toe.
Natuurlijk kun je het hebben van een groot probleem jarenlang voor jezelf houden. Dat kan. Toch is de kans dan heel erg groot dat de problemen groter worden, meer schade aanrichten en het langer zal duren voor je er vanaf komt. Hoe langer een eetstoornis duurt, hoe langer het over het algemeen ook duurt om er weer vanaf te komen. Noodzaak dat je er toch over gaat praten dus.
Je kunt je van alles in je hoofd halen als je je ouders het vervelende nieuws gaat brengen, maar probeer toch een weg te vinden. Ik wil je graag op weg helpen, omdat ik weet hoe belangrijk het is dat je hier niet mee rond blijft lopen in je uppie. Hieronder heb ik zeven manieren voor je op een rij gezet die je kunnen helpen om het aan je ouders te gaan vertellen.
Een gesprek
Je kunt er voor kiezen om met je ouders aan tafel te gaan zitten of tijdens de koffie te vertellen wat er met je aan de hand is. Hoe je dat gaat vertellen is natuurlijk ook nog een ding. Kondig je aan dat je iets moet vertellen? Begin je er over? Wacht je af tot ze vragen hoe het met je gaat? En wat zeg je dan? Dat je een eetstoornis hebt of dat je problemen hebt met eten en je ongelukkig voelt? Lastig dus.
Zelf denk ik dat het goed is om er zelf over te beginnen. Als je wacht tot mensen het aan je zien of wacht tot ze naar jou vragen, stel je het vaak veel te lang uit. Je ouders stellen de vraag misschien niet, maar willen graag weten hoe het met je gaat. Vertel ze dat je worstelt met eten, eetbuien en daar heel veel over piekert. Verder kun je er ook bij vertellen dat je je vaak verdrietig voelt, somber of ongelukkig, als je dat zo ervaart. Wees eerlijk en leg dingen uit, zo geef je anderen ook de kans het zo goed mogelijk te begrijpen.
Sms dat je iets moet vertellen
Als je er niet uit jezelf over durft te beginnen, is het misschien goed om van te voren een berichtje naar je ouders te sturen met daarin. ‘’Hoi pap en mam, vanavond wil ik graag met jullie ergens over praten. Kunnen jullie mij daaraan houden of er naar vragen?”, of iets in die trant. Dat is super spannend en eng, maar het is een goede stok achter de deur. Als je er dan niet over durft te beginnen, weet je dat ze er naar zullen vragen.
Samen met een vriendin of leraar
Als het je niet lukt om het zelf te vertellen of dat heel erg eng vindt, kan het fijn zijn om er eerst met iemand anders over te praten. Vertel het aan een vriendin, een tante, je sportlerares, een leraar die je fijn vindt, een docent, je vertrouwenspersoon op school of wie dan ook. Vaak helpt dat om de volgende stap te zetten naar je ouders of de huisarts.
Later kun je die persoon ook meenemen naar het gesprek met je ouders. Als het niet durft te vertellen of moeilijk uit je woorden komt, kan deze persoon jou aanvullen of aanmoedigen. Het contact met iemand anders hierover kan een goede stok achter de deur zijn.
Laat iemand anders het vertellen
Als je het echt niet durft te vertellen aan je ouders, maar het al wel aan iemand anders hebt verteld, kan het fijn zijn om die persoon te vragen om het te vertellen. Daar kun je eventueel zelf bij zijn, zodat je wel mee kunt praten of vragen kunt beantwoorden. De echte grote boodschap wordt dan in ieder geval gebracht. Daarna is het misschien gemakkelijker voor jou om er over verder te praten met je ouders.
Geef een brief
Als je het eng vindt om er over te praten of niet weet hoe je het uit moet leggen, kan het helpen om het in een brief te vertellen. Op onze website vind je hier een voorbeeldbrief die je kunt gebruiken. Het is vooral belangrijk dat je uitgebreid vertelt wat er in je omgaat. Vertel niet alleen dat je weinig of juist teveel eet, maar vooral waarover je ongelukkig bent in je leven, waar je mee worstelt en over piekert.
Laat een video of filmpje zien
Als je het moeilijk vindt om jouw problemen uit te leggen aan je ouders, kan het helpen om een video te laten zien aan je ouders. Misschien is een kort filmpje voldoende, zoals de video ‘Over leven: Een eetstoornis‘. Deze video laat zien dat een eetstoornis niet over eten gaat, maar over andere problemen.
Een andere video die je kunt laten zien is ‘Niet iedereen met een eetstoornis heeft anorexia‘. In dit filmpje willen we benadrukken dat een eetstoornis niet altijd iemand is die weinig eet en anorexia heeft, dat iedere eetstoornis anders is en willen we het vooroordeel dat er heerst doorbreken.
Je kunt er ook voor kiezen om samen met je ouders de documentaire ‘Mij Niet Gezien‘ te kijken. Je kunt hem samen bekijken of de link naar hen doorsturen. Deze documentaire gaat vooral over onzichtbare eetstoornissen en daardoor vooral wat echt achter een eetstoornis schuil gaat. Dat eten meer is dan eetgedrag of dun willen zijn.
Stuur een e-mail
Je hoeft natuurlijk geen brief te schrijven, maar kunt ook een e-mail sturen naar je ouders. Daarop kunnen zij dan reageren of je vraagt hen er in een gesprek over door te praten. Een e-mail is soms wat minder spannend dan een brief in huis neerleggen.
Hoe heb of zou jij het verteld aan je ouders?
Geef een reactie