8 x Bang om naar school te gaan

De zomervakantie is zo goed als voorbij en dat betekent dat iedereen langzaam weer boeken moet bestellen, een nieuwe tas mag kopen en op de fiets of in het OV mag stappen om naar school af te reizen. Hè ja, zin in,… of misschien helemaal geen zin in. Je start in een klas hoger, je doet het jaar over of je gaat naar een volkomen nieuwe school. In alle gevallen kan het zijn dat je er enorm tegenop ziet. Ik weet nog goed hoe panisch ik kon zijn aan het einde van de zomervakantie. Overal zag ik het gevaar en ik was bang voor 1001 dingen. Sommige angsten waren vrij reëel, andere angsten waren volkomen onrealistisch. Nu kan ik me voorstellen dat ik niet de enige ben met al die angsten…

In die tijd had ik het best fijn gevonden als ik van anderen had geweten dat zij ook bang waren en tegen het nieuwe schooljaar opzagen. Dat had mijn angst wat kunnen verminderen en ik had me er minder eenzaam in gevoeld. Om die reden leek het me waardevol om wat van mijn angsten voor het nieuwe schooljaar met jullie te delen. Wellicht herken je sommige angsten. Praat er gerust over door onder deze blog of op ons forum. Je hoeft er niet alleen mee rond te lopen én… weest gerust: het komt wel goed.

♥ Geen vrienden
Iedere zomervakantie was ik weer bang dat mensen we in het nieuwe schooljaar niet leuk zouden vinden. Zeker toen ik naar een nieuwe school ging of doordat ik was gezakt in een nieuwe klas terecht kwam. Ik was bang dat ze me raar vonden, bang dat er niemand naast me wilde zitten, bang dat ik iedere pauze alleen zou staan. Ik twijfelde over de kleding die ik droeg, was bang lelijk te zijn…. en ga zo maar door. Ondanks mijn angst had ik ieder jaar meestal wel een paar vriendinnen. Ik zat nagenoeg nooit alleen en kwam er in de loop van de tijd ook wel achter dat een paar keer alleen zitten ook niet het einde van de wereld was. Zolang ik er in mijn hoofd geen drama van maakte, hoefde dat het ook niet te zijn.

Weinig vrienden of vriendinnen of alleen zitten stond niet gelijk aan geen goed of geen leuk mens zijn. Het kan ook gewoon dat de mensen die in je klas zitten niet zo bij je passen. Ik had dit zeker toen ik voor mijn examen was gezakt en ik bij allemaal jongere mensen in de klas terecht kwam. Toen ik psychologie ging studeren voelde ik me ook al snel een wat vreemde eend in de bijt. Het merendeel van de meiden met wie ik in een werkgroep zat had het voortdurend over hun liefdesleven, iets waar ik toen nog nauwelijks mee bezig was. Dat voelde eenzaam, maar uiteindelijk vond ik gelukkig toch enkele meiden met wie het wel klikte.

♥ Pesten
Op de basisschool en middelbare school ben ik regelmatig gepest. Op de basisschool richtte soms de hele klas zich ineens tegen je en op de middelbare school waren het vooral de jongens die vervelend tegen me deden. Dat maakte me angstig om naar school te gaan. Ik was bang dat ze me zouden vasthouden als ik weg wilde rijden op de fiets, dat ze me zouden afsnijden of me ergens in school zouden opsluiten, zoals in de toiletten. Dat soort dingen gebeurden weleens en het maakte me erg onzeker. Ieder nieuwe schooljaar was ik dus weer bang voor nieuwe pesterijen.

Die onzekerheid en angst zorgden er helaas soms ook voor dat ik juist een mikpunt werd voor pesterijen. Stom is dat eigenlijk. Toch overleefde ik ieder schooljaar en had ik ook veel leuke momenten op school, ondanks de pesterijen. Me er extreem zorgen over maken heeft me nooit geholpen. Pas toen ik me er in het laatste jaar van de middelbare school geen zorgen meer om maakte, werd het minder. Toen was ik niet zo interessant meer. Oh en vanaf toen ‘sloeg’ ik gewoon terug als iemand aan mijn capuchon trok of me wilde laten struikelen.

♥ De weg kwijt
Hoe klein en eenvoudig het gebouw ook was, ik was vroeger altijd bang de weg kwijt te raken. Het ging dan vooral om nieuwe gebouwen. Die leken de eerste dagen altijd zo ingewikkeld. Ik was bang het juiste lokaal niet te vinden en nooit of te laat bij de les te komen. Ik kon me daarover dagen van te voren druk maken. Een paar weken later bleek zo’n gebouw dan altijd vrij simpel en was het nauwelijks mogelijk om er te verdwalen. Al die paniek was nergens voor nodig geweest. En al had ik een keer een lokaal niet gevonden,… dan was de wereld nog niet vergaan en had ik uiteindelijk vast ook mijn diploma wel gehaald.

♥ Niet leuk
Toen ik koos voor een nieuwe opleiding was ik vooraf erg bang de verkeerde keuze te hebben gemaakt. Stel nou dat ik deze studie helemaal niet leuk vind? Wat dan? Ik zit dan vast aan het collegegeld en moet dan straks allemaal geld terug betalen! Wat nou als er helemaal geen andere studie is die bij me past of die ik leuk vind? Wat dan?! Ja, het kan inderdaad goed dat een studie tegenvalt. Zo vond ik de eerste twee jaar van de studie psychologie helemaal niet leuk. Alles was zo theoretisch en bijna niks leek op de praktijk gericht. Hierdoor koos ik er uiteindelijk voor om van studie te switchen… om er na een jaar achter te komen dat dat ook niet de juiste studie was. Drama… of toch niet?

Nee, dat viel wel mee. Op dat moment leek dat inderdaad even een vrij groot drama, want: …studieschuld en geen opleiding afgemaakt en hoe nu een baan vinden? Via verschillende omwegen kan alles uiteindelijk toch best op zijn pootjes terecht komen. Na een paar jaar werken koos ik ervoor om een studie in deeltijd af te maken en zo haalde ik op mijn 25ste alsnog een bachelor diploma en eindigde ik niet met een studieschuld…

♥ Te moeilijk
Ieder jaar was ik ook bang dat het nieuwe schooljaar of de nieuwe studie te moeilijk voor me zou zijn. De eerste weken lukte het leren ook nooit goed. Ik kreeg de stof niet in mijn hoofd en dacht dat het me nooit meer zou lukken. Drama’s leverde dat op. Ik wilde stoppen met school, voelde me een sukkel en dacht nooit meer voldoendes te halen. Onzin natuurlijk, want als het jaar ervoor me prima gelukt is, komt het in het nieuwe schooljaar ook heus wel goed. Het heeft gewoon even tijd nodig om die grijze massa op gang te krijgen. Dat was inderdaad zo, want na een maandje zat ik er al weer helemaal in en na twee maandjes stroomden de zevens en achten mijn cijferlijst binnen. Alle paniek en drama voor niets. Door de jaren heen lukte het me wel steeds wat beter om hierin te luisteren naar mijn verstand én te relativeren.

♥ Mentor en docenten
Ieder jaar op de middelbare school was het weer spannend welke docenten ik zou krijgen en wie mijn mentor zou zijn. Ik vreesde voor mijn cijfers bij bepaalde docenten en hoopte dat ik een mentor zou krijgen die mij ook aardig vond. Ieder jaar maakte ik me hier druk om en vreesde ik voor de meest vervelende docenten en mentor. Toch viel het ieder jaar mee en was de tijd met de meest ‘enge’ mentrix, uiteindelijk de meest bijzondere en waardevolle tijd.

♥ Rooster
Oh ja, dan was daar nog het rooster! “Heb jij je rooster al!?” …was een vraag die iedereen elkaar stelde aan het begin van het schooljaar. Ook ik wilde graag weten waar ik aan toe was en was bang zo’n onhandig rooster te krijgen dat ik nauwelijks meer vrij was en tijd had om te studeren. De angst voor het nieuwe rooster was dan direct weer gekoppeld aan de angst dat de opleiding te moeilijk zou zijn. Ik heb echt weleens jankend boven mijn nieuwe rooster gezeten “Nu heb ik nauwelijks nog vrij en red ik het nooit om alles te leren!?” Opnieuw drama’s om niks, want uiteindelijk paste ik me wel aan en lukte het me prima.

♥ Eten op school
En last but not least, zeker als je aan een eetstoornis lijdt, eten op school en de kantine. Ja, ik was altijd bang om alleen in de kantine te zitten tijdens de lunchpauze en/of daar gepest te worden. Serieuze problemen met eten had ik in die tijd nog niet, dus het eten vond ik op zichzelf niet moeilijk. Ik heb vaker alleen gezeten in de kantine tijdens de lunch en er is ook regelmatig tegen mijn tafel aan getrapt door vervelende jongens. Toch heb ik het allemaal overleefd. Het was niet leuk, maar erover panieken vooraf maakte het allemaal nog minder leuk. Als je een eetstoornis hebt op de middelbare school kan je nog veel meer panieken over hoe hiermee om te gaan tijdens de lunch.

Zullen mensen naar me kijken? Zullen ze oordelen?
Wat zullen ze van me denken? Vinden ze dat ik me aanstel?

Weet je, mensen oordelen altijd, zeker de mensen die niet het beste met je voor hebben. Die weten alles beter, hebben een mening over je zonder het hele verhaal te kennen en praten achter je rug om. Of je nou een leuk mens bent, aardig doet, je beste beentje voorzet of je iedere dag zorgen maakt… het maakt niet uit. Mensen praten nu eenmaal over anderen om zichzelf beter te voelen. Het is jouw uitdaging om bij jezelf te blijven. Je hierdoor niet van je stuk te laten brengen en te eten voor jezelf. Voor jouw toekomst, jouw leven. Laat een ander maar denken, laat een ander maar oordelen en over je lullen. Met hen hoef je niet je hele leven verder, wel met jezelf. Dat is jouw top 1 prioriteit relatie. Onderzoek daarom hoe je het beste kunt omgaan met die eetstoornis op school. Helpt het je om ergens anders te eten, om samen met 1 vriendin te eten of om steun te krijgen van de mentor… ga het aan en laat je steunen. Jij bent belangrijk.

♥ Het komt goed…
Zoals ik in de inleiding al schreef: het komt wel goed. Nu lijkt alles vaak 1000 keer groter en spannender dan het in werkelijkheid is. Nu lijkt de wereld bijna te vergaan als het niet allemaal goed loopt op school,… maar geloof me: je komt er wel. Als het niet dit jaar is, dan wel volgend jaar en als het niet via deze studie is, dan wel via een andere studie of leuke baan. De wereld vergaat niet als je een onvoldoende haalt. Zolang je niet opgeeft en je niet enkel laat leiden door angst, you’ll get there. En vergeet niet dat het leven zelf de meest uitdagende opleiding van jouw hele leven is.

Succes op school ♥

Vrijdag 1 september om 13:00 uur zijn we weer een uur live op instagram. Let op! Het eerste deel willen we graag uitgebreid aandacht besteden aan het thema school en een eetstoornis en het tweede deel aan overige vragen. Je bent van harte welkom om vragen te stellen of gewoon mee te kijken. Tot dan!