8 x omgaan met aankomen

Voor sommigen mensen met een eetstoornis is het in herstel nodig om aan te komen in gewicht. Omdat je van ondergewicht komt bijvoorbeeld, of omdat een stijging in gewicht hoort bij jouw proces om meer te durven eten of het compenseren van eetbuien te doorbreken. Er zijn verschillende redenen te bedenken waarom aankomen nodig is en heel erg veel redenen te bedenken waarom het dus ook goed voor je is. Maar dat maakt het niet makkelijk. Aankomen kan een ongelofelijk moeilijk proces zijn in eetstoornisherstel. Je moet wennen aan een nieuw lichaam, met alle gedachtes en gevoelens die daarbij kunnen komen kijken. Pak deze blog erbij als je dat nodig hebt, laat het een steuntje in de rug zijn als je hier doorheen gaat. Want je kunt echt leren omgaan met het aankomen. Je komt niet alleen aan, je kán het ook aan. 

1. Gebruik positieve affirmaties

In herhaling zit de kracht. Hoe je tegen jezelf praat en over jezelf denkt, heeft een enorme invloed op je gevoel en uiteindelijk ook op je gedrag. Positieve affirmaties zijn positieve dingen die je tegen jezelf zegt en die je blijft herhalen, ook als je het misschien niet voelt op dat moment of er (nog) niet echt in gelooft. Het is bewezen dat als je dit toch herhaalt voor jezelf, je dit uiteindelijk gaat voelen en zelfs gaat geloven. Die woorden worden namelijk normaal, net zoals je eerdere kritische woorden misschien ook de normaalste zaak van de wereld waren. Dat kun je andersom ook en deze periode vraagt daar bij uitstek om! 

In het begin is het moeilijk om dit misschien helemaal zelf op te roepen, maar op internet en in deze blog kun je al veel inspiratie vinden. Als je moet omgaan met het aankomen kun je daar ook specifiek positieve affirmaties bij bedenken, zoals: 

Ik heb vertrouwen in dit proces.
Ik doe dit om mijn doelen te bereiken. 
Bij elke hap laat ik mijn eetstoornis verder achter me.
Ik ben meer dan een lichaam.
Ik heb meer te bieden dan mijn uiterlijk.
Ik verdien het om te genieten.
Ik verdien het om een volwaardig mens te zijn en een volwaardig leven te leiden. 
Ik luister naar mijn behoeftes en verlangens.
Ik kan en mag mezelf geven wat ik nodig heb vandaag.
Ik sta mezelf toe om te leren en te groeien in het leven.
Een hoger gewicht hoort bij het leven dat ik wil.
Ik ben op de goede weg. 

2. Koop nieuwe kleren

Dat stapeltje te kleine kleding achter in de kast mag echt weg. Ik weet hoe moeilijk dat is en hoe je – bijna automatisch – te kleine kleding bewaart voor als dat weer past. Iets dat in de samenleving misschien ook als normaal gezien wordt, maar wat écht anders is als je een eetstoornis hebt en moet herstellen in gewicht. Het gaat erom wat gezond is voor jou. Stonden die te kleine kleren symbool voor een gezond leven en een gezond gewicht? Doen ze je écht denken aan gezonde doelen en fijne momenten die je hebt beleefd? En misschien wel de belangrijkste: geven ze je nu een goed gevoel over jezelf? Of zorgen ze ervoor – stil als ze daar liggen – dat je een reden hebt om jezelf en dit lichaam af te keuren? Terwijl je zo hard werkt en dit lichaam zo hard aan het herstellen is. 

Geef jezelf nieuwe kleren cadeau, kleren die symbool staan voor een gezonder pad dat je bent ingeslagen. Ga samen met iemand winkelen als je dat fijn vindt of bestel het online om thuis op je gemak te kijken hoe het je allemaal staat. Sta jezelf toe om het moeilijk te vinden, maar sta ook open voor hoe jouw lichaam op een gezonde manier mooi en goed genoeg kan zijn. Waardevol genoeg om mooie kleding aan te mogen. Het kan helpen om jezelf te belonen als je een streefgewicht hebt behaald, door samen met iemand af te spreken dat je op die dag die broek of die blouse mag kopen die je al heel lang wilt. Of misschien is het kopen van lingerie of ondergoed voor jezelf er de afgelopen tijd bij ingeschoten, iets wat je niet voor jezelf wilde doen of waarin je je niet comfortabel voelde. Zou dat iets kunnen zijn wat je jezelf nu mag gunnen en hoe je je lichaam op een nieuwe en liefdevolle manier mag ontdekken? 

3. Zoek steun

Praat erover als je die behoefte voelt. Net zoals een eetstoornis vaak in het geheim groter kan worden en meer macht over je kan nemen, kunnen je twijfels en angsten tijdens herstel ook groter worden als je dit voor jezelf blijft houden. Het is niet niks wat je doormaakt; dit kan jou de hele dag bezighouden. Bij elke maaltijd word je opnieuw herinnerd aan je doelen, maar ook aan de strijd die je levert. Je lichaam is aan het veranderen en het is volledig begrijpelijk en normaal dat dit veel met je doet. Ook als je dit zelf wilt, betekent dat niet dat het altijd makkelijk is of dat het onzin is om hier steun bij te vragen

Vergeet ook niet dat dit voor jou een hoofdzaak kan zijn en je dit de hele dag bij je draagt, maar dat dit voor anderen niet zo is. Zij krijgen misschien kleine beetjes mee van wat jou bezighoudt, maar iedereen is ook altijd bezig met zijn of haar eigen thema’s en problemen. Dat maakt het niet altijd mogelijk voor anderen om iets aan je af te lezen, ook omdat zij niet bezig zijn met jouw lichaam. Wat jij ziet en wat jou opvalt, zien anderen doorgaans niet of niet zo snel. Dus spreek je uit als je hiermee zit en heb het er eens over met je vrienden en familie. Niet omdat er altijd iets opgelost hoeft te worden, maar openheid kan ook lucht geven. Voor jou kan openheid misschien voelen als een ‘gaan we weer’-moment, omdat jij er al de hele dag mee bezig bent. Voor anderen is dat slechts dat ene moment op die dag of avond dat jij erover begint, dus zij hebben vaak echt de energie en aandacht over om jou te steunen. 

4. Zoek afleiding

Maar eerlijk is eerlijk; soms wil je het er gewoon niet meer over hebben. En dat is ook oké. De focus er afhalen kan een belangrijke tool zijn om in te zetten. Je kan jezelf niet vooruitspoelen en je kan de strijd vandaag de dag niet wegmaken, maar je kan wel heel eventjes je zinnen verzetten en er voor dat moment even niet mee bezig zijn. Het hoeft niet altijd de hoofdrol te spelen en dat lukt vaak het beste door actief afleiding te zoeken. Ga met anderen iets ondernemen of plan een leuk uitje. Ga spelletjes spelen, kijk samen films, maak een wandeling of koop in de stad een cadeautje voor elkaar. Eigenlijk alles wat ik met anderen kon doen, kon mij even afleiden van mijn eigen gedachtes. En het lijkt weinig, maar op de moeilijkste dagen kan het echt veel uitmaken als je er een uur of twee niet mee bezig bent geweest. Je doet het namelijk goed, maar het voelt niet altijd goed en dat hoeft niet alle aandacht te krijgen. Om niet te veel te twijfelen aan jezelf kun je er met afleiding een stokje voor steken en die ene dag is dan zo voorbij! 

Bovendien kan sommige afleiding, naast de rust die het in je hoofd teweegbrengt, ook zorgen voor het verleggen van de focus. Je haalt de focus af van je lichaam en verlegt het naar andere dingen in het leven. Andere dingen die net zo belangrijk en misschien nog wel belangrijker zijn. Dingen waar je een goed gevoel van krijgt en die iets zeggen over hoe je je dagen en je leven in mag richten. 

5. Herhaal je motivatie

Waar doe je dit voor? Waarom ben je aan het herstellen? Waarom wil jij aankomen? Waar heb je het voor nodig om je lichaam te laten herstellen? Wat gaat dit je opleveren? Wat kan je gaan doen als je straks hersteld bent? Schrijf je eigen antwoorden eens op papier vandaag of formulier een brief aan jezelf als dat voor jou werkt. Wat wens je voor jezelf, als je die brief schrijft? 

Het is nodig om je eigen motivatie te herhalen, omdat het met alles wat er op een dag gebeurt soms ook even naar de achtergrond kan verdwijnen. Je voelt je niet elke dag sterk en wilt niet elke dag verder met dit gevecht, maar op die moeilijke dagen kun je jezelf misschien helpen door je motivatie weer eens in kaart te brengen. Zonder oordeel, zonder iets te moeten, gewoon om te kijken of je dat weer kunt voelen. Kan dat kleine sprankje motivatie je door deze ochtend of middag heen helpen? Dan is dat soms echt voldoende. 

Hoewel positieve formuleringen vaak het beste werken – want je geeft een positief seintje aan je hersenen in plaats van een negatieve – kan het soms ook helpen om stil te staan bij wat je niet wilt. Als het vandaag enorm moeilijk is om voor herstel te kiezen, dan weet je misschien wel te bedenken wat je niét wilt? Wat wil je niet meer? Waar wil je niet naar terug? Misschien is deze dag, waarop het even moeilijk is om met je lichaam om te gaan, precies de reden om door te zetten! Dit gevecht wil je niet meer en hier komt een einde aan als je door blijft zetten. 

Kijk wat voor jou werkt en wat jouw persoonlijke motivatie is. Manifesteer het door het op te schrijven, te schilderen, iemand erover op te bellen, iets voor jezelf te kopen. Alles mag en kan, dit gaat over jouw motivatie en jouw herstel. 

6. Herken je (oude) blik

Elke ochtend was het hetzelfde liedje. Wegen, in de spiegel kijken, misschien nog een keertje wegen. Opnieuw voor de spiegel staan, langzaam steeds wat dichterbij. En elke ochtend kijken naar dezelfde lichaamsdelen die ik niet mooi vond. Om te kijken of ik ze nog steeds niet mooi vond, of waren ze inmiddels ‘verbeterd’? Met een eetstoornis sluipt er ook een bepaalde manier van kijken in. Hoe je naar jezelf kijkt, naar je eigen lichaam kijkt en alles van jezelf beoordeelt, krijgt een bepaalde stem. Voor de een is het een harde stem, die elke ochtend begint met een berg aan kritiek. Voor de ander is het een wolf in schaapskleren die je liefkozend toespreekt dat, als je toch nog even je eten of je sportritme aanpast, het echt allemaal beter zal worden. 

Herken wat jouw blik is; welke blik en welke stem heeft jou die eetstoornis ingetrokken? Ook als het een vriend is geworden of een goede bekende is, herken de woorden die je herhaalt tegen jezelf en de patronen die je hierin kunt terugvinden. Wat zijn gewoontes die bij de eetstoornis horen en welke gewoontes zijn erin geslopen als jij voor de spiegel staat? Je bent aan het aankomen, je lichaam verandert en dat is goed. Het lastige is dat dat haaks staat op wat die stem je al die tijd heeft verteld en die ongetwijfeld nog wel eens om de hoek komt kijken, dat is niet meteen weg en het voelt allemaal niet meteen goed. Als je kunt opmerken hoe jouw oude blik naar jezelf eruitzag en wat je daarin niet meer nodig hebt, kom je jezelf echt tegemoet. Bewustwording is de eerste stap naar verandering en langzaam kun je werken aan een nieuwe blik die past bij je nieuwe gezondere leven. Misschien dat dat niet meteen enorm positief is; die relatie moet nog groeien en dat kost tijd. Maar misschien dat je nieuwe blik, in deze fase, een stuk neutraler mag worden. Dat mag je leren. 

7. Stop met checken

Hoe moeilijk dit ook is. Je hebt het checken van je lichaam niet nodig. Het dient geen ander doel dan jezelf controleren en iets te zoeken om af te keuren. Het gaf mij nooit een goed gevoel, enkel het bewijs dat ik misschien wat rustiger aan wilde doen of het bewijs dat ik herstel ongelofelijk eng vond en niet klaar was voor die verandering. Dat is iets wat je mag voelen en waar aandacht voor mag zijn, maar vaak krijgt het niet de juiste aandacht door hard in jezelf te knijpen. 

Toch kan het een hardnekkige gewoonte zijn om af te leren, misschien merk je niet eens meer wanneer je dit doet? Of voelt het ook nog niet als iets ‘verkeerds’, maar is het normaal geworden. Probeer ook dit op te merken bij jezelf, of vraag mensen om je heen om er eens op te letten en je erop te wijzen als je dit doet. En wat bij elke verandering kan helpen, is er om er iets tegenover te zetten. Dus zegt je moeder of huisgenoot dat je aan het checken bent, geef elkaar een knuffel. Merk je het zelf op, geef jezelf een dikke knuffel. Zo raak je jezelf wel aan, maar op een veel zachtere en liefdevollere manier. Wil je jezelf dan juist niet aanraken? Haal die positieve affirmaties erbij en herhaal ze voor jezelf. Zet er iets voor in de plaats wat jou op dat moment een goed gevoel kan geven en wat bij jou past. 

8. Vertrouw op het proces

Misschien wel de moeilijkste van allemaal: heb vertrouwen. Heb vertrouwen in het proces, heb vertrouwen in je lichaam en heb vertrouwen in je geest. Je verstand en lichaam reizen vaak te paard, je geest te voet. Het duurt even voor dat allemaal op één lijn is. Het kan kloppen dat het voelt alsof alles sneller ontwikkelt dan dat jij aankan, omdat je gevoel er achteraan komt en wat langer de tijd nodig heeft. Dat betekent niet dat je een stapje terug moet doen of langzamer moet gaan – of dat je het niet aan zou kunnen – maar dat je jezelf die tijd mag geven. Dat je je rot mag voelen, dat je het helemaal zat mag zijn, maar dat je het aankan. Dat je het moeilijk mag vinden, maar alle reden hebt om te vertrouwen op de ontwikkeling die je doormaakt en de stappen die je daarin zet. 

Dat vertrouwen zie je helaas niet morgen terug. Dat bewijs wordt niet snel geleverd en na een misstap of een onverwacht resultaat kan dat vertrouwen enorm beschaamd worden. Maar vertrouwen hebben in je herstel gaat denk ik meer over het grote geheel en zelfs leren vertrouwen op die misstappen tussendoor. Vertrouwen hebben in de weg die je bent ingeslagen en het doel dat je voor ogen hebt, ook als de weg erheen een bergweg met haarspeldbochten blijkt te zijn. Alles wat jij vandaag doet voor je herstel, gaat zich uitbetalen. Je komt niet alleen aan, je kán ook het aan. Vertrouw daarop.

Hoe ga jij om met aankomen?


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar!

Daphne

Geschreven door Daphne

Reacties

8 reacties op “8 x omgaan met aankomen”

  1. Mooie blog weer. Ik ben zelf niet zoveel aan het checken of knijpen, maar juist in de spiegel kijken (vooral naar mijn gezicht) helpt mij wel om me erbij te bepalen dat ik er echt nog niet gezond uit ziet. Verder kan ik door meer energie overdag door beter eten mijzelf soms voor de gek houden dat ik er al ben. Dan helpt het mij om mijn huidige gewicht gewoon letterlijk op te schrijven om te ZIEN dat het niet gezond is. De affirm die je hebt opgeschreven zijn echt geweldig. Ik kom er soms zelf niet op ze zo goed te formuleren, dus ik ga ze opslaan en uitprinten! dichten helpt mij momenteel als fijne afleiding. Vooral over mijn proces. Ik deel ze hier op de site.

  2. Eigenlijk is alles wat je omschrijft in de blog inderdaad ook helpend (voor mij dan :). Fijn om zo te lezen!

    Ik ben vooral diegene die mij geruime tijd al helpt in dit proces eeuwig dankbaar, voor het geduld en de steun / herhaling. Na 2001x "falen" lukt het om op een goede manier door te gaan – dankzij haar. Aankomen is daar een onderdeel van, waar ik mede dankzij haar mee kan dealen. Dat gun ik anderen ook, dat er in ieder geval een persoon is die jou blijft steunen/ jouw ES gedachte blijft tegenspreken.

    Realiseer me nu ook dat ik voorheen gedacht had: oh my. Wie wil er nu aankomen. Terwijl ik nu de blog lees en denk: ja, zo is het. Soms is het nodig, terwijl het niet fijn is. Heel blij met die "transformatie"

  3. Hoe ga je om met schaamtegevoelens? Iedereen ziet dat je aankomt en het voelt ongemakkelijk.

  4. Amy, precies dat. Schamen voor als je aankomt. Afvallen voelt dan wel goed en geeft zelfvertrouwen maar aankomen geeft mij het gevoel dat anderen ook aan mij kunnen zien dat ik mij volprop en dus geen zelfdiscipline en controle heb.
    Zal vast vanuit de es komen aangezien iedereen tegen mij zegt dat afvallen juist falen is voor mij…maar eten en aankomen voelt zo mega onnatuurlijk en slecht.

  5. Enorm waardevolle blog. Dank daarvoor 🙂

  6. Ik ben inmiddels al meer dan 1 jaar gestabiliseerd qua gewicht. Vind zelf eerlijk gezegd wel wat te hoog. Maar ben bezig met accepteren ervan en mezelf leren mooi te vinden. Ik voel me zoveel meer gezonder, energieker, fijner, fitter dan tijdens mijn eetstoornisperiode. Nu blijk ik zwanger te zijn. En daarbij hoort ook het aankomen, vind het wel heel eng stiekem. Maar intens blij met dit aankomende wondertje!

    1. wauw! proficiat met je zwangerschap 🙂 super knap dat je jezelf leert accepteren! veel plezier met je kindje in de toekomst 🙂

      ps: is het een jongetje of een meisje? 😛

  7. Ik moet ook aankomen om te kunnen herstellen, maar angst voor opmerkingen van mijn omgeving of dat mijn vriend me minder aantrekkelijk zal vinden, houden me eerlijk gezegd meer tegen dan ik zou willen. Ook omdat ik niet weet waar het aankomen zal eindigen of hoe het zal verlopen. Het voelt heel erg als falen aan. Telkens als ik mijn lichaam aanraak of zie, voelt het als een afscheid aan, ook al weet ik dat ik het langzamerhand kapot maak als er niets verandert. Ik haat het en schaam me tegelijkertijd enorm dat ik hier zo fout over denk.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *