8x beter niet zeggen bij boulimia

Als je boulimia hebt, dan heb je ongetwijfeld wel eens opmerkingen van andere mensen ontvangen die niet zo handig waren. Voor mensen is het moeilijk om zich te verplaatsen in deze eetstoornis. Anorexia is toch bekender dan boulimia en zie je dan ook vaker voorbij komen op tv of in tijdschriften. Best gek, want er zijn veel meer mensen die lijden aan boulimia dan aan anorexia. Nog steeds maken mensen wel eens rare opmerkingen over mijn eetstoornis van vroeger. Gelukkig kan ik daar nu wel om lachen en er goed mee omgaan. In deze blog zal ik 8 dingen noemen die je beter niet kan zeggen tegen iemand met boulimia.

1. “Gelukkig heb je geen anorexia.”
Van alle ongelukkige opmerkingen die je kan maken, vond ik dit denk ik nog wel de meest pijnlijke. Helemaal ook omdat ik vaak wenste dat ik anorexia had. Ik had toch het idee dat mensen me dan serieuzer zouden nemen. Dit gevoel werd helaas alleen maar bevestigd door deze opmerking. Mensen zien wel dat anorexia heel erg is, maar dat boulimia erg is lijkt men vaak gewoon te vergeten. Van de buitenkant zag ik er gezond uit en leek ik dus niet ziek. Ik snap daarom ook dat mensen deze opmerking maakten. Ik heb periodes van heel streng lijnen en bijna niks eten afgewisseld met periodes van meerdere eetbuien per dag. Vooral in die laatste periodes voelde ik me echt diep ongelukkig. Ik voelde me dan zo vies en walgelijk over mezelf en ik baalde dan zo hard dat ik het lijnen niet gewoon vol kon houden. Als ik af zou vallen, dan dacht ik dat ik nog een reden hebben om trots op mezelf te zijn. Met die eetbuien had ik dat niet en daarom wilde ik graag anorexia hebben.

2. “Gelukkig had jij het niet zo erg.”
Deze opmerking hangt eigenlijk een beetje samen met de eerste. Laatst was ik met een vriendin en vertelde ik over mijn werk bij Proud en over werken met eetstoornissen. Er ontstond toen een gesprek over mijn eetstoornis van vroeger en ik vertelde hoe dat er bij mij uitzag. Die vriendin vertelde toen vervolgens dat ze de documentaire ‘Emma wil leven‘ had gezien. Vervolgens maakte ze de opmerking: ‘Dat was echt heftig, maar gelukkig had jij het niet zo erg’.

Mensen hebben deze opmerking vaker naar mij gemaakt. Ik had geen ondergewicht dus ik zag er niet zo ziek uit. Mensen gaan er dan automatisch van uit dat je dan niet zo’n erge eetstoornis hebt. Dit vond ik tijdens mijn eetstoornis heel erg moeilijk om te horen, omdat het vooral ook bevestigde wat ik zelf al dacht. Ik vond altijd dat mijn eetstoornis niet ernstig was. Ik had altijd het idee dat ik pas ernstig zou zijn als ik met zwaar ondergewicht opgenomen zou zijn in het ziekenhuis. Doordat mensen tegen mij zeiden dat mijn eetstoornis niet zo erg was, werd dat gevoel alleen maar bevestigd.

Nu vind ik het vooral vervelend als ik aan mensen uit moet leggen dat de ernst van eetstoornissen niet afhangt van het gewicht van iemand.  Iemand kan een ernstige eetstoornis hebben zonder dat je het aan diegene ziet. Heel mager zijn is niet goed voor je lichaam, maar meerdere malen per dag jezelf volproppen, overgeven en laxeren is net zo slecht en dus ook heel erg.

3. “Oh, maar ik heb ook wel eens een eetbui. Dat heeft iedereen hoor!”
Als ik aan mensen uit moest leggen dat ik boulimia had en dus last had van enorme eetbuien, dan reageerden mensen vaak met dat zij ook wel eens eetbuien hebben. Ze bedoelden het natuurlijk goed en het was hun poging om zich in te leven in mij en begrip te tonen, maar ik vond dit niet leuk om te horen. Ik wist namelijk dat mijn eetbuien er heel anders uitzagen. Een eetbui was voor mij niet een zak chips in één keer leegeten. Een eetbui was voor mij veel meer dan dat en ik schaamde me hiervoor. Ik had het gevoel dat mensen mijn eetstoornis niet serieus namen door deze opmerking.

4. “Je kan toch ook weer een paar dagen gezond eten na een eetbui?”
Voor mensen zonder eetstoornis is het heel normaal om na een paar dagen ongezond eten weer een paar dagen gezond te eten. Op die manier blijven ze in balans. Ik snap heel goed dat mensen dit tegen mij zeiden als een voorbeeld van hoe het ook kan en dat je dus niet hoeft te braken of laxeren, maar voor mensen met boulimia is dit niet zo simpel. Bij mij was mijn eetpatroon één grote chaos en ik wist echt niet hoe ik moest beginnen met normaal en gezond eten. Als ik gezonder probeerde te eten, wilde ik eigenlijk ook meteen heel weinig eten om alle eetbuien te compenseren. Maar doordat ik dan weer te weinig at, ontstonden er weer eetbuien en zo was het cirkeltje weer rond.

Bovendien dacht ik in die tijd heel zwart-wit. Het was alles of niets bij mij. Als ik mezelf had voorgenomen gezond te eten en ik at dan één keer iets ongezonds, dan was de dag voor mij al verpest en was dit het startsein voor een eetbui. Alle remmen gingen dan los.

5. “Ik zou willen dat ik dat kon, overgeven na het eten. Dan kun je tenminste onbeperkt eten zonder aan te komen.”
Deze opmerking snapte ik ook nooit zo goed. Het lijkt bijna alsof het super positief is als je kan overgeven na het eten. Overgeven is echt hartstikke slecht voor je, maar er wordt zo gedaan alsof dat niet zo is. Met zo’n opmerking maakte de eetstoornis mij meteen wijs dat het heus niet zo slecht was wat ik deed en dat ik dus makkelijk zo door zou kunnen gaan. Overgeven is nooit de oplossing om niet aan te hoeven komen.

6. “Wat smerig!” 
Ik snap heel goed dat mensen het smerig vinden als je ze vertelt dat je veel eet en het vervolgens weer uitkotst. Dat vind ik zelf namelijk ook, maar het is echt niet fijn om dit van andere mensen te horen. Ik schaamde me kapot voor mijn gedrag en ik wist dus dat het vies was wat ik deed. Als ik aan iemand vertelde dat ik dat deed, dan vertelde ik dat in vertrouwen en hoopte ik op steun. Door de bevestiging dat het inderdaad smerig is wat ik deed, werd mijn schaamtegevoel alleen maar groter. Ik wilde dan al helemaal niet meer over mijn problemen praten terwijl dat juist zo belangrijk is.

7. “Waarom eet je niet gewoon normaal?”
Ik heb heel vaak geprobeerd om normaal te eten, maar dit lukte me toen gewoon niet. Volgens mij is dit trouwens ook een opmerking waar je bij alle eetstoornissen tegenaan loopt. Als we wisten waarom we niet normaal aten, dan zouden we waarschijnlijk geen eetstoornis meer hebben gehad. Bovendien gaat een eetstoornis ook helemaal niet over eten en ‘gewoon normaal’ eten is niet zo makkelijk als dat het lijkt. Eten voelde voor mij als mijn houvast ondanks dat ik de controle daarover natuurlijk allang verloren was. Het voelde alsof ik de eetbuien nodig had om me ook maar ietsje beter te voelen.

8. “Je kan toch ook gewoon twee koekjes nemen en daarna het pak wegleggen? Zo moeilijk is dat niet.”
Als dat zo makkelijk voor me was, dan had ik dat waarschijnlijk allang gedaan. Ik vind zo’n opmerking vergelijkbaar met de opmerking ‘Maar je kan toch ook gewoon één glaasje wijn nemen?’ naar een alcoholist. Zo simpel is het gewoon niet. Zoals ik bij punt 4 al omschreef, was het bij mij alles of niets. Of ik at extreem gezond en bijna niks of ik at alles wat los en vast zat en propte mezelf helemaal vol.

Het lijkt misschien wel als een gebrek aan wilskracht, maar de eetbuien hadden voor mij een functie. Ik deed dit niet voor niets. Het was mijn manier van omgaan met problemen. Door middel van therapie leerde ik op een andere, gezondere manier daarmee om te gaan. Het eten had ik toen niet meer nodig om me ‘beter’ te voelen en daardoor was ik inderdaad ook beter in staat om maar twee koekjes te nemen. Maar zo vanzelfsprekend is dat dus helemaal niet als je boulimia hebt.

Tegen welke opmerkingen loop jij aan?

Fotografie: Daniel M Viero

Danique

Geschreven door Danique

Reacties

32 reacties op “8x beter niet zeggen bij boulimia”

  1. Stuk voor stuk herkenbaar!!

  2. Inderdaad, zo enorm herkenbaar! Goed geschreven, kan mezelf er ontzettend in herkennen.

  3. allemaal zo waar! en dan nog een paar: “wat at je allemaal in je grootste eetbui ooit?” of “lijkt me ook wel eens fijn om echt alles te eten wat je wil” of “zeg eens wat je dan allemaal eet?”

  4. OMG, dit artikel komt als een geschenk uit de hemel, ga het gelijk delen! Goed geschreven, thanks!!

  5. Heel erg bedankt voor deze blog. Voor de herkenning en het begrip en daarmee de steun.
    Als ik er klaar voor ben, wil ik het ook aan mn moeder laten lezen.

  6. Heel herken baar ja, ik heb ze bijna allemaal voorbij zien komen.
    Of inderdaad die opmerking van: ,,Wat eet je dan allemaal?”
    Vreselijk, wat een sensatiezucht.

    En nog steeds merk ik in mijn omgeving, dat mensen het fijn vinden dat de anorexia is omgeslagen naar boulimia. Ze nemen mij nu minder serieus. En ze hebben er zelf minder last van, omdat dat hele magere niet prettig was om naar te kijken. Ik voel me vaak enorm eenzaam daardoor. En opmerking 5, ik kan mij nauwelijks voorstellen dat die door een gezond persoon is gemaakt. Je zou denken dat iemand met een eetstoornis dat zegt. Maar niet dus? Jeetje.

    1. Ja precies; dat je omgeving het fijn vind dat anorexia is omgeslagen in boulimia en ze het door gezond gewicht en “je eet lekker goed en alles” minder serieus nemen en ernstig vinden. Bovendien het idee dat je nu beter bent. Nou echt niet. Ikzelf vind deze periode nog erger, heftiger en rotter.

  7. Mensen beseffen niet hoe ongezond boulimia is. Gelukkig beseft mijn huisarts dat wel. Maar idd de opmerking beter boulimia als anorexia komt hard aan. Of het is je eigen schuld dat je zoveel eet. Nou liever doe ik dat niet hoor echt niet
    En zo zijn er wel meer dingen zucht

  8. I cried while reading this. Mensen begrijpen het gewoon niet ..

  9. Wat zou je wel gehoord willen hebben?

  10. Perfect beschreven !
    Dit zijn inderdaad dingen die je niet wilt aanhoren als je boulimia hebt…

  11. Herkenbaar!!!! Aan een iemand verteld, al deze reacties gehad 🙂

  12. Fijne blog!

  13. >Niet de inhoud natuurlijk. Wel dat het over boulimia gaat en heel herkenbaar is.

  14. Idd: ‘wat eet je dan allemaal’. Pfff alsof het nog niet moeilijk genoeg is om te vertellen en je je nog niet genoeg schaamt.. waarschijnlijk uit interesse gevraagd, maar oh zo pijnlijk om te vertellen.

  15. Ik heb zelf geen boulimia, maar jeetje, ik kan me voorstellen dat al deze opmerkingen ontzettend hard binnenkomen! Bij deze dan ook even een hart onder de riem voor iedereen hier die met deze eetstoornis kampt, want het lijkt me een hele zware strijd om te voeren, zeker wanneer het niet zichtbaar is en wanneer je dus met zulke ongenuanceerde uitspraken wordt geconfronteerd! Dikke knuffel voor alle dappere strijders hier!

    1. Wat lief!!

  16. Wel heel herkenbaar en het is dan vooral m’n eetstoornis die zicht gekrenkt voelt 😉 Wat ik ook lastig vind en vooral nu is dat ik in de ogen van anderen heel normaal en gezond eet. Hierdoor krijg ik dan vaak de opmerking dat ik nu toch een prima gewicht heb en prima eet. Ik vind het lastig dat daardoor de strijd in m’n hoofd en alles wat ik ervoor doe en laat totaal aan de kant wordt geschoven.

    1. Precies dat inderdaad. Mensen zien dat je te zwaar was, ongezond was en nu gezond eet, afvalt en sport. Goed bezig! Maar als ik dan voorzichtig uitleg dat ik in mijn hoofd elke dag een strijd voor en niet weet hoe lang ik dat nog volhoudt, dan komen de praktische tips: ‘als je nou eten invriest of alleen het weekend lekkers neem’ . zucht….

  17. Weet niet helemaal of het hier thuishoort maar laatst zei iemand (wijzend naar mijn buik) jij hebt toch een eetstoornis??? (Heb NAO)
    Ik voelde me zo kut en nog steeds!!!
    Na nog wat verder gepraat te hebben over eetstoornissen zei diegene ook nog: nou als je mijn vriendin zou zijn, zou ik het eruit slaan.
    Hoe moet ik me nu voelen…

    1. Wat een onaardige opmerkingen, als ze zou kunnen zien hoe veel strijd je hebt met eten in je hoofd zou ze dat nooit zeggen.

    2. OMG ik verbaas me echt nog steeds tot in shock toe hoe mensen kunnen zijn. hoe dom, lomp en onbeschoft.

  18. Bij mij was trouwens iemand ook een keer super enthousiast: Ooh geef je dan ook over?! 😀 (dat was echt een autsj moment)

  19. Wow wat heftig..

  20. Bij mij zeggen mensen die weten dat ik boulimia heb gehad bijvoorbeeld dat ik meer moet eten. Vind het daardoor nog moeilijker om het los te laten. Ja, ik ben wat dunnetjes maar meer eten is niet de oplossing, en trouwens, ik ben op mezelf, eet vrijwel nooit met andere mensen samen.

  21. helaas erg herkenbaar. nog steeds vertellen mensen met de beste bedoelingen allerlei tips. En dat maakt me juist heel verdrietig. Alsof ik niet weet hoe een fatsoenlijk eetpatroon eruit hoort te zien… Maar vertel dat die enorme schuldgevoelens en dwanggedachten maar eens…

  22. Ow en inderdaad na die docu van Emma, hoe verschrikkelijk ik deze zelf ook vond, iedereen was vol verbazing en wat erg. Maar ondertussen dacht ik… je moest eens weten hoeveel ik daarin herken ook al ben ik niet graatmager… Mensen roepen heel hard ik snap echt niet hoe je het zo ver kan laten komen. Eet gewoon! Maar die ziekte was wel heel erg. Dat ik boulimia heb dat is ‘gelukkig niet zo erg’

  23. God ja, zo herkenbaar, al deze opmerkingen stuk voor stuk… Zelf krijg ik ook vaak de superonwetende: ‘Maar alle mensen met eetstoornissen zijn toch dun? Hoe kun jij dan een eetstoornis hebben?’ (ik heb overgewicht) Of juist: ‘Jij hebt echt geen eetstoornis, je bent gewoon een vreetzak.’ Ja klopt, en weet je hoe we dat ook wel noemen…? Maar dat beseffen ze dan weer niet…

  24. BEDANKT…echt bedankt om door middel van dit artikel, mij te laten weten dat ik niet de enigste ben op deze wereld die zich zo voelt! Bij elke puntje knikte ik mijn hoofd en dacht: “ja, dit ben ik en dit gevoel heb ik ook”.
    Bedankt!

  25. Oke.. ik verzwijg het al een tijd tegenover iedereen maar ik heb sowieso boulimia, ik heb meerdere testen gedaan en kan mezelf overal in herkennen. Ook hier in herken ik mij PRECIES… ik vind het te awkward om aan mensen te vertellen en hulp te zoeken want dat wil ik niet maar misschien moet ik dat wel doen.
    Verder vind ik het echt super knap dat je zo erover kan schrijven, top!

  26. Dit artikel is echt GOUD!! Zo fijn…

    Ik heb zelf anorexia gehad, maar ben nooit echt super dun geweest waardoor mensen mij niet serieus namen. Toen mijn eetstoornis omsloeg in overgeven en laxeren, waardoor ik aankwam en het dus juist veel veel slechter met mij ging kreeg ik opmerkingen als ‘ik zie dat het alweer wat beter met je gaat, je bent al wat aangekomen’. Het onbegrip van mensen gaat soms zó ver….. Op de middelbare school wisten mensen alleen maar negatieve dingen te zeggen. Toen ik voor het eerst weer een mueslireep at in het openbaar vroegen mensen waarom ik at en trokken ze de conclusie dat ik zou liegen om aandacht te krijgen. De rest van het jaar at ik niets, of op de wc. Toen ik een overdosis fatburners had genomen en daardoor lang ziek thuis moest blijven werd ik uitgemaakt voor aandachtshoer. Ik weet niet wat me meer heeft gebroken… De eetstoornis of het pesten en onbegrip. Gelukkig ben ik daarna van school veranderd.

  27. 1, 2, 3, 4, 7 en 8 allemaal herkenbaar….

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *