Onzeker bij de kapper

Ik keek er al weken naar uit om naar de kapper te gaan. Niet omdat ik het zo leuk vond bij de kapper, maar omdat ik mijn haar graag anders wilde. Ik wilde graag het perfecte kapsel voor mijn gezicht en misschien zouden ze dat bij deze kapperszaak wel kunnen knippen. Het was een vrij dure zaak, maar dat had ik er dan wel voor over. De dag vooraf aan de afspraak twijfelde ik plotseling wel even: Was mijn haar niet gewoon leuk zo? Moest ik het wel laten knippen? Ja, niet meer piekeren, gewoon doen! De volgende dag liep ik gespannen richting de kapperszaak. Van veraf zag ik de hippe zaak. Meerdere dames achter de balie keken me aan toen ik de deur van de zaak opende. Ik voelde me plotseling heel onzeker bij de kapper.

Ik mocht plaatsnemen aan de grote koffietafel. Daar zaten meerdere dames en enkele mannen te wachten. Een beetje stuntelig door de zenuwen doopte ik mijn theezakje in het hete water. Nog voordat ik er een slok van had genomen, mocht ik al meekomen naar de wasbakken zodat mijn haar, wat ik thuis een paar uur ervoor net gewassen had, gewassen zou worden. Ik zat op een stoel met mijn hoofd achterover, terwijl er een volkomen vreemde man mijn haar begon te wassen. “Vind je dit prettig?” vroeg hij, terwijl hij me een soort hoofdmassage gaf als bonus van de wasbeurt. Ik voelde helemaal niet, behalve onzekerheid en stress. “Jahoor, haha” kwam er uit mijn mond. Enkele minuten later zat ik weer aan de koffietafel, maar nu met een grote handdoek over mijn hoofd. Ik zag er nu vast heel raar uit…

Een hippe jongen stelde zich plotseling aan me voor. Hij zou mijn haar gaan knippen. Ik liep met hem mee en hoopte maar dat hij me geen sukkel zou vinden. Ik was helemaal niet zo hip en spontaan als hem. Waar moest ik met hem over praten? Hij vroeg me wat ik met mijn haar wilde, terwijl hij de handdoek verwijderde en mijn natte dunne drengels naar beneden kamde. Ik keek tegelijkertijd in de spiegel en schaamde me voor mijn verschijning. Ik zag er niet uit met die natte drengels glad langs mijn hoofd. Snel wendde ik mijn blik van de spiegel af. Ik vertelde wat onzeker wat ik graag zou willen met mijn haar en vroeg zijn advies. Na wat overleg besloot ik uiteindelijk wat ik wilde, vooral gebaseerd op zijn mening. Mijn eigen mening was ergens verloren gegaan tussen de wasbak en de kapperstoel. 

De schaar kwam tevoorschijn en daarmee ook het geklets over niets. Wat doe je voor opleiding? Wat doe je voor werk? Heb je een vriend? Waar woon je? Hoe lang heb je al een relatie? Hoe oud ben je? Ga je nog op vakantie? Houd je van uitgaan? …en ga zo maar door. Allemaal goedbedoelde vragen om een gezellig en beleefd kletspraatje te houden, maar voor mij op dat moment zo ongemakkelijk. Niets voelde goed en interessant genoeg aan mijn antwoorden. Het liefst praatte ik helemaal niet en was ik in mijn telefoon gedoken, maar dat vond ik ook weer niet aardig. 

Ik had zo uitgekeken naar deze kappersdag, maar het had tot dusver allemaal maar stress opgeleverd en energie gekost. Ik voelde me vanaf het moment dat ik de zaak binnenkwam al onzeker en dat zou niet minder worden tot ik de zaak weer verliet. Toen de knipbeurt eenmaal klaar was en de jongen het zwarte doek zwietig verwijderde en me met een spiegel de achterkant van mijn haar liet zien, reageerde ik enthousiast en zei ik dat ik het leuk vond. Door de spanning wist ik eigenlijk helemaal niet wat ik er écht van vond. Ik zei daarom maar wat.

Happy na een bezoekje aan de kapper..

Toen ik na het betalen van de prijzige rekening de zaak verliet, was het alsof er 50 kilo haar van mijn schouders afviel. Wat een opluchting, ik kon weer mezelf zijn. Weg stress, weg onzekerheid. Het enige waar ik nu nog een beetje onzeker over was, was mijn nieuwe coupe, maar die zou wel oké zijn,… en zo niet, dan groeide het wel weer aan. 

Vroeger ging ik regelmatig op deze manier naar de kapper. Wat leuk zou moeten zijn, was vooral heel stressvol en niet leuk. Na de nodige oefening voel ik me inmiddels een stuk minder onzeker en ongemakkelijk als ik een kapperszaak bezoek. Ik betaal ervoor en wil me dan ook op mijn gemak voelen. Ik hoef me niet onzeker te voelen en ik ben goed genoeg, ookal ben ik niet zo hip als de kapper zelf of de andere wachtende dames die aan de koffietafel zitten. Als ik nu geen zin heb om te kletsen, dan doe ik dat gewoon niet. Ik kap het vriendelijk af en ga gezellig wat op mijn telefoon surfen. Ik zorg hierin nu meer voor mezelf, zodat ik niet met een ongemakkelijk, maar een positief en happy gevoel de kapperszaak na een knipbeurt verlaat. 

Voel jij je onzeker bij de kapper?

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

17 reacties op “Onzeker bij de kapper”

  1. Ik heb een hele fijne kapper. Ik geef meestal aan hoe lang ik het ongeveer wil hebben en zeg dan “Maak er maar wat moois van!” En dat doet ze dan altijd.

  2. Tijdens mijn eetstoornis periode voelde ik me ook altijd heel onzeker bij de kapper, omdat ik dan tegenover zo’n grote spiegel moest zitten. En ik wist nooit waar ik het over moest hebben met de kapper :p

  3. Heel herkenbaar! Fijn dat je nu relaxter naar de kapper kunt. (En superleuk kapsel op die foto!) xx

  4. Ik had gwn in een keer besloten om al mijn lange haren heel kort te knippen en zijkant afscheren gwn en ik ben er dol op. Ik heb het gevoel dat dit mijn ware ik is. Ook heb ik het geverfd, blauw paars en roze 😀 het was spannend en eng en de eerste 2 dagen heel erg wennen maar ik heb positieve opmerkingen gekregen bij mijm vrienden op de afdeling

  5. Ik vind naar de kapper gaan echt verschrikkelijk. Ik hou er niet van als mensen aan me prutsen en ik hou ook niet van in de spiegel kijken. Meestal knip ik het gewoon zelf.

  6. Ik ga naar een fijne kapper. Beetje aardig prijzig maar heel leuk en open personeel. Als ze willen praten zeggen ze wel wat en vragen ze wat maar niet de standaard vragen over opleiding. Maar meer hoe het nu gaat enzovoort. Over nieuwe bedrijven. En als ik rustiger word dan weten ze wel genoeg en geven ze me een boekje.

  7. Ik heb er een bloedhekel aan, en dan vooral aan dat ‘verplichte geklets’.

  8. Ja die standaard vragen slaan nergens op. Je spreekt die kapper meestal toch nooit meer, alsof ze bij iedere klant zo geïnteresseerd zijn in zijn/haar leven. Bij mij gaat de kapper vaak met een andere kapper praten, dat vind ik dan weer iets onbeleefd maar vind het dan ook wel best. Sinds een jaar ofzo knip ik ook mijn eigen haar, bevalt een stuk beter 🙂

  9. Ben al ruim een jaar niet neer bij de kapper geweest; mijn haren zijn zo dun en pluizig. Ik krijg er ook altijd commentaar op (bij verschillende kapsalons )”jouw haar is erg dun” blabla, doet mijn zelfbeeld niet goed. En vind t zonde van mijn geld.

  10. Dit is zo zo zo herkenbaar… zaterdag nog naar de kapper geweest (sinds 2 jaar), maar inderdaad beleefd het gesprek gaande houden, niet in de spiegel willen kijken en ook door de spanning niet weten of je je haar eigenlijk wel leuk vind zo. Ik probeerde maar enthousiast te reageren, eigenlijk precies zoals ik dacht dat ik moest reageren… ik hoop dat die spanning ooit een keer over gaat!

  11. Ja, heel erg. Durf al jaren niet meer naar de kapper. Misschien overweeg ik een thuiskapster als ik er aan toe ben. Ooit 1x eerder gehad en diegene knipte vaker mensen met allerlei psychische klachten.

  12. Herkenbaar!
    Maar wat ik wilde zeggen,
    je bent een mooi meiske om te zien 😉

  13. @ Scarlet. Ik zie dat jij net als mij heel dun haar hebt. Heb je daar misschien styling- en haartips voor?
    Dank voor je mooie, herkenbare blog!

  14. Herkenbaar! Nu ik weet wat dit gevoel is als ik daar elke keer zit en kan ik eraan werken.
    Ps: Wat een leuke foto van jullie, mooi!

  15. Je zou al die vragen eigenlijk eens terug moeten vragen aan de kapper hahah

  16. Wat een leuk stukje.
    Ben nu al meer dan een jaar niet naar de kapper geweest… kVind het mezelf niet waard eigenlijk
    (‘k heb zelf wel eens een stukje geknipt ;-), maar of dat nu een succes was?????)
    Toch maar weer eens gaan. Een nieuw doel voor volgend jaar. Wie weet….

    Leuke foto van jullie, echt twee leukerds!

  17. Heb een bloedhekel aan de Kapper. Laatste keer was 20 jaar geleden.Wou het iets korter en wat deed ze: héél groot stuk eraf. Vanaf die tijd nóóit meer Kapper geweest. Knip het zelf bij en voor gemak heb ik mooie clip in Paardenstaart omdat mijn haar dunner is geworden en ik wil.ook geen Uren meer voor de Spiegel staan. Écht een aanrader. Je haar zit altijd goed.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *