Ik vond puistjes in de puberteit vre-se-lijk. Voor mijn gevoel stond mijn hele gezicht vol. Op mijn wangen kreeg ik vaak wat grotere, pijnlijke ontstekingen. Sommige hebben zelfs kleine littekentjes achtergelaten. In mijn hoofd waren mijn puistjes een heel groot probleem. Anderen vonden het wel meevallen. Ik keek in die tijd ontzettend kritisch naar mezelf en vergrootte mijn onzekerheden enorm uit. Ik wilde alles doen om die puistjes te laten verdwijnen. Maar waarom eigenlijk? Puistjes zijn heel menselijk en je kan er meestal niets aan doen. Waarom zou ik me dan daarvoor schamen?
Zelf stoor ik me nooit aan de puistjes van een ander. Het valt me meestal niet eens zo op. Toch zijn er tijden geweest dat ik zelf urenlang voor de spiegel stond om mijn huid te inspecteren. Ik vond mijn huid lelijk, bobbelig en vet. Ik pulkte er veel aan en probeerde allerlei producten uit die geen van allen hielpen. Op een gegeven vond ik het zo erg worden dat ik zelfs naar een dermatoloog ben geweest. Die was overigens niet zo onder de indruk van mijn ‘slechte huid’. Het waren lange onzekere jaren waarin ik veel verdriet heb gehad om mijn puistjes.
Nu vind ik het alleen maar jammer dat ik me zo lang heb geschaamd voor mijn huid toen ik veel puistjes had. Verspilde tijd en tranen. Ik kon er niets aan doen, zo was het nou eenmaal gewoon. Ik was bang dat anderen me lelijk zouden vinden en dat was eigenlijk het probleem! Bovendien dacht ik dat ik gelukkiger zou zijn als ik een egale huid zou hebben. Allemaal niet waar, cliché gezegd komt geluk van binnenuit. Je eigenwaarde zou nooit af mogen hangen aan externe omstandigheden, zoals je huid.
Op internet kwam ik het project ‘Epidermis’ tegen, van de Londense fotografe Sophie Harris-Taylor. Zij kreeg vroeger zelf te maken met acne en probeert nu met een fotoreeks het taboe rondom huidaandoeningen te doorbreken. Op deze manier wil ze een realistisch beeld van schoonheid creëren waar vrouwen zich aan op kunnen trekken. Haar foto’s tonen vrouwen zonder make-up, die zich niet schamen voor hun imperfecties.
Ik vind het een mooi initiatief van Sophie Harris-Tayler. Haar project laat ziet dat het beeld wat in de media geschetst wordt van perfecte vrouwen helemaal niet overeenkomt met de werkelijkheid. We zouden onszelf nooit moeten hoeven schamen voor ons uiterlijk. We zijn goed genoeg.
Bronnen: Sophie Harris-Tayler, Instagram, hln, pexels
Schaam jij je voor je huid?
Geef een reactie