Eindelijk ben ik zover dat ik me kan verheugen op de zomer. Ik heb een leuke vakantie gepland en net als vorig jaar zal ik deze zomer veel op een rijn-strandje zitten. In zwemkleding. Iets waar ik nu gelukkig niet zo veel moeite meer mee heb. Dit is helaas wel anders geweest.
Ik heb altijd al van de zon gehouden. Lekker buiten, de geur van zonnebrand… Dat was het helemaal voor mij. Mijn eetstoornis heeft echt flink wat roet in het eten gegooid. Letterlijk. Ik kon niet meer genieten van de vettige laag zonnebrand op mijn huid, de spontane terras bezoekjes en de dagen in bikini. De zomer had een vieze bijsmaak gekregen. Het liefst wilde ik dat het weer winter was, waarin mij kon verzuipen in te grote truien.
Zelfs na mijn herstel bleef ik dit lastig vinden. Bij deze onzekerheid popte dan ook de kritische vraag op of ik wel écht was hersteld. Ik at naar behoefte en waar ik zin in had en liet me niet meer leiden door de eet-gestoorde gedachtes die ik echt nog wel eens ervoer. Het ging dus eigenlijk heel goed met me. Op wat onzekerheden na; zwakke plekjes die iedereen misschien wel heeft. Ik liet me hier trouwens niet door tegenhouden, waardoor ik wel echt van mening was dat ik hersteld was van een eetstoornis. Maar écht ontspannen in badkleding lukte me nog niet.
In deze blog deel ik een aantal tips die mij tijdens mijn eetstoornis, herstel en zelfs nu nog wel eens helpen. Misschien dat ze er niet meteen voor zorgen dat je je fijn voelt in zwemkleding, maar ik hoop dat je hiermee kunt oefenen, zodat dit gevoel wel een stuk dichterbij zal komen.
1. Draag iets waar je je lekker in voelt
Dit is wellicht een wat voor de hand liggende tip, maar maakt echt een groot verschil. Voor het eerst in jaren heb ik (vorig jaar) echt moeite gedaan om een badpak uit te zoeken dat ik zelf ook echt mooi vind. Waar ik me lekker in voel. Ik kijk nu vooral naar de kleur in plaats van de vorm of corrigerende functie. Natuurlijk past het model ook goed bij mijn lichaam, maar ik merk dat ik dit eigenlijk van ondergeschikt belang vind.
Ik denk dat dit een goeie stap kan zijn om je toch iets zekerder te voelen. Dit hoeft natuurlijk niet te betekenen dat je het duurste badpak of de blootste bikini aan hoeft te doen. Er zijn geen regels. Wil je liever een kort broekje aan bij je bikini of badpak? Of een sportzwempak? Doe dat vooral als jij dat fijner vindt. Zo heb ik in de zomer tijdens mijn herstel veel gehad aan een wijd jurkje. Op de manier lukte het mij om mee te gaan en toch te genieten van de sfeer en de zon. Zoek vooral naar manieren om het voor jou zo makkelijk en fijn mogelijk te maken.
2. Zie het als een uitdaging
Dit is een tip die mij met meer aspecten geholpen heeft. Als ik ergens tegenop zag (vaak kwam die weerstand vanuit mijn eetstoornis) hielp het mij om dat spannende momenten te zien als uitdaging. Om het aan te gaan en niet uit de weg te gaan. Zodra ik iets zag als een uitdaging, gaf ik mezelf net dat beetje extra motivatie om door te pakken. Zo hielp het mij bijvoorbeeld om vooraf al na te denken over wat ik er precies lastig aan vond en of dit een rationele of irrationele angst was. Daarnaast was het voor mij ook goed om te bedenken hoe ik deze dag wilde herinneren en wat het me zou opleveren als ik die uitdaging uit de weg zou gaan.
Toen ik een aantal jaar geleden aan het backpacken was in Azië, was het voor mij geen gewoonte om een badpak of bikini te dragen. Ik was hersteld, maar ging dat soort momenten toch liever uit de weg. Wel vind ik de zee heel prettig. Eenmaal bij het water heb ik spontaan een bikini gehaald (een hele lelijke weliswaar…) en ben ik alsnog het water in gegaan. Juist omdat het zo’n impulsief besluit was, had ik weinig tijd om erover na te denken en heb ik het uiteindelijk heel erg naar mijn zin gehad!
3. Het hoeft niet in één keer
Misschien is het voor jou helemaal niet haalbaar om vanuit het niets naar een dag op het strand in een bikini te gaan. Wellicht is het dan meer helpend en makkelijker om met kleine stapjes te beginnen. Zo heb ik een tijd lang, als ik alleen thuis was, mijn badpak gedragen. Zo begon ik steeds meer te wennen aan het gevoel van zwemkleding en voelde het voor mij niet meer zo vreemd als het dan eenmaal zo ver was.
4. Omring jezelf met fijne mensen
Nog een belangrijk punt voor mij was mijn omgeving. Al mijn vrienden weten van mijn eetstoornisverleden. Een aantal heeft het zelfs van dichtbij meegemaakt. Voor mij was het heel helpend dat zij hiervan op de hoogte waren. Dat verlaagde voor mij de drempel om eventuele onzekerheden uit te spreken. Zo heb ik hen vorig jaar verteld dat ik het soms nog wel lastig vind om een badpak te dragen. Iets wat ik toch best moeilijk vond om te vertellen. Juist omdat ik als ervaringsdeskundige werk, heb ik soms het gevoel dat ik geen onzekerheden mag hebben. Dit is vooral iets wat ik mezelf wijsmaak, maar juist omdat ik veel schrijf over mijn lichaam en het liefhebben hiervan, voelt het soms als een contradictie om wel mijn onzekere momenten te hebben. Ook al weet ik dat dit in principe losstaat van de eetstoornis die ik heb gehad.
Mijn vrienden helpen mij deze onzekerheid te onderzoeken en uit te dagen, waardoor ik zelf sneller de stap neem om dit aan te gaan. Ook omdat ik me bij hen heel veilig voel.
5. Mensen zijn meer met zichzelf bezig
Aan deze tip heb ik veel gehad tijdens mijn eetstoornis. Aan de ene kant was de angst aanwezig dat ik veel te dik was. Dat ik op zou vallen en dat ik nagekeken zou worden door mijn gewicht. Aan de andere kant wist ik dat ik een eetstoornis had en dat die angst misschien wel irrationeel was. Juist door dit gegeven ben ik tijdens mijn herstel ook bang geworden dat anderen konden zien dat er iets mis was. Deze angsten hielden mij dan ook tegen om naar het zwembad of het strand te gaan. Ik liet mij op die dagen teveel leiden door de spanning waardoor ik ook niet kon genieten. Ik was continue bezig met de oordelen waarvan ik dacht dat anderen ze over mij zouden hebben.
Totdat een vriend ineens, best wel direct, zei: “Ze zijn echt niet met jou bezig hoor.” Dat kwam wel even binnen. Meteen kwamen de onzekere gedachtes naar boven. Wie dacht ik ook wel niet dat ik was? Waarom maakte ik mezelf zo belangrijk? De wereld draait helemaal niet om mij! Wat hij eigenlijk bedoelde, is dat zoveel mensen onzeker zijn en dat ze juist met zichzelf bezig zijn. Ineens viel het kwartje. Toen ik eerder in het zwembad was, heb ik eigenlijk geen andere mensen gezien. Ik was zo bezig met mezelf en mijn onzekerheid, dat ik helemaal niet bezig was met andere lichamen.
Ook is de confrontatie met anderen maar tijdelijk. Ik heb ondertussen ontzettend veel mensen gezien in zwembaden, maar ik weet na een aantal minuten vaak al niet eens meer hoe ze eruit zagen. Dit is misschien een wat gekke tip, maar deze heeft mij wel inzicht gegeven in dat ik niet de enige ben die zich onzeker voelt. En vooral dat het anderen vaak echt niet uitmaakt hoe je eruit ziet. En als mensen zich hier wel mee bezighouden, vraag ik me af of je hier echt een boodschap aan moet hebben en of dat jouw gebrek is of die van hen.
6. ‘Every body is a bikini body’
Ondertussen is dit al best een gehypte uitspraak, maar ik denk ook dat dit is gebeurd met een reden. Want het is ook waar. Bikini + body = bikini body. Natuurlijk is dit vrij kort door de bocht, maar de kern is heel simpel. Want waarom zou iemand met een plussize figuur niet in een bikini mogen? Wie bepaalt dat?
7. Je bent meer dan je uiterlijk
Ook al heb ik dit tijdens mijn eetstoornis nooit zo ervaren, ik ben echt veel meer dan alleen mijn lichaam. Ik ben meer dan wat anderen van de buitenkant kunnen zien. Ik hoop vooral dat als ik mensen tegenkom in een zwembad, ze mij onthouden om mijn lach of mijn grapjes. Ik ben eindelijk zover dat ik zelf in kan zien: ‘What you see is not always what you get’. Van de buitenkant zie je niet wat mijn lievelingslied is, of hoe ik mijn koffie het liefst drink. Wat ik zeg als ik boos of verdrietig ben. En dat ik vrolijk word van de geur van het bos. Dingen die denk ik meer over mij zeggen dan mijn lichaam dat je vluchtig ziet op het strand.
Dit jaar kijk ik uit naar de dingen waar ik voorheen tegenaan liep. Dit betekent echt niet dat het altijd helemaal vanzelf gaat, maar ik denk dat dat oké is. Ik denk dat de meest belangrijke tip is: doe vooral wat voor jou fijn voelt, maar blijf jezelf wel uitdagen. Wat wil je écht en voor wie doe je het?
Hoe is het voor jou om in zwemkleding te gaan?
Geef een reactie