Sommige van de huidige Proud2Bme redactieleden zijn bekend met eetbuien, maar niemand van ons heeft ooit de diagnose eetbuistoornis – ook wel BED: Binge Eating Disorder – gekregen. Ook heeft niemand van ons overgewicht (dit kan een gevolg zijn van BED, maar dat is niet altijd zo). We schrijven wel eens over BED vanuit ons eigen perspectief en naar aanleiding van wat we erover horen en lezen, maar voor de ervaringsverhalen over deze eetstoornis wilden we mensen aan het woord laten die ook daadwerkelijk een eetbuistoornis hebben (gehad). Daarom zijn we de interviewserie ‘BED babbels’ gestart. Vorige week kon je het verhaal van Cas lezen. We vervolgen de serie met Evelien.
Evelien is 21 jaar oud. Ze woont samen met haar vriend en hun hond. Ze studeert social work en zit in haar tweede jaar. In de weekenden werkt ze bij een verzorgingshuis. In haar vrije tijd leest ze graag een boek, kijkt ze een serie of gaat ze iets leuks doen met vriendinnen.
Wat is Binge Eating Disorder in jouw woorden?
“Binge Eating Disorder is een eetstoornis waarbij je last hebt van overmatig eten in de vorm van eetbuien. Dat is niet een keertje een extra koekje pakken, maar een eetbui is dat je meerdere dingen achter elkaar in een snel tempo opeet. Verder heb je bij Binge Eating Disorder geen drang om daarna te compenseren op wat voor manier dan ook. Vaak komen de eetbuien bij vaste patronen bij iemand voor.”
Wat zit er achter jouw eetstoornis?
“Mijn ouders zijn gescheiden toen ik zeven was. Thuis werd er voor die tijd, maar ook daarna, nooit over gevoelens gepraat. Na de scheiding van mijn ouders kreeg mijn vader een nieuwe vriendin. Tussen haar en mij boterde het niet en er was vaak ruzie thuis. Dat, in combinatie met dat er bij ons sowieso niet over gevoelens werd gepraat, zorgde ervoor dat ik een andere manier ging zoeken om met mijn gevoel om te gaan. Ik voelde me vaak verdrietig en boos van de ruzies. Ik begon met eten als troost. De ruzies kwamen vaker en daarmee het eten als troost ook. Op een gegeven moment ontwikkelde zich dat in een eetstoornis. De eetbuien gingen dan stiekem, omdat ik me ervoor schaamde.
Door de eetbuien begon ik ook een tijdje overdag minder te eten, omdat ik wist dat ik dan ’s avonds een eetbui ging hebben. Zo compenseerde ik het een beetje. Dit is na een tijdje gestopt en ik bleef over met alleen de eetbuien. Toen ik op mijn zestiende op mezelf ging wonen, kreeg de eetstoornis meer ruimte. Ik hoefde niet meer stiekem te doen voor mijn ouders, want ik had mijn eigen studentenkamer. Daardoor namen de eetbuien toe en wist ik op een gegeven moment niet meer wat een normaal eetpatroon was.
Door de eetbuien ben ik veel aangekomen. Anderen zeiden vaak tegen mij dat ik maar minder moest eten en moest gaan afvallen. Dat zorgde ervoor dat het compenseren weer getriggerd werd bij mij. Als ik een eetbui had, at ik de volgende dag minder dan normaal. Ook dit stopte na een tijdje weer, omdat ik in een cirkel terecht kwam. Ik had een eetbui -> at de dag erna minder dan normaal -> kreeg honger -> had een nieuwe eetbui omdat ik honger had. Door deze cirkel voelde ik mij alleen, verdrietig en boos op mezelf dat ik niet gewoon minder kon eten. Dat zorgde ook weer voor eetbuien. Ik zat in een negatieve, vicieuze cirkel van eetbuien en vervelende gevoelens. Daardoor isoleerde ik mijzelf ook van mijn omgeving. Ik kwam de cirkel niet zelf uit, tot ik negen maanden geleden hulp zocht.”
Hoe belemmerde jouw eetstoornis jouw leven?
“De eetstoornis heeft mij belemmerd, doordat ik niet wist hoe ik moest praten over mijn gevoel. Ik wist niet wat een gezonde manier was om daarmee om te gaan. Daarnaast kwam ik door de eetbuien erg veel aan, wat ervoor heeft gezorgd dat mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen erg omlaag zijn gegaan. Verder was ik altijd boos op mezelf, omdat ik het idee had dat ik het niet goed kon doen; of ik nou een eetbui had of niet, ik kreeg vaak commentaar van anderen op mijn uiterlijk of prestaties. Als laatst isoleerde ik mijzelf vaker van mijn omgeving, omdat ik niet wilde dat zij erachter zouden komen dat ik eetbuien had.”
Hoe werk jij momenteel aan herstel?
“In december 2019 heb ik een gesprek gehad met een vriendin van een vriendin van mij. Zij was behandeld aan een eetbuistoornis en ik herkende mij ontzettend in haar verhaal. Na het gesprek bij de huisarts heb ik mij aangemeld bij Changes GGZ. Daar heb ik in mei, juni en juli een dagbehandeling van 3 dagen in de week gevolgd. Op deze manier heb ik stappen kunnen zetten in mijn herstel en weet ik dat de eetstoornis mij niet helpt. Ik ben er nog niet, dus ik start in oktober met een nieuw traject bij GGZ Breburg. Daar zal ook een stukje trauma in combinatie met de eetstoornis behandeld worden. In de tussentijd volg ik meetings, zie ik nog mensen van mijn dagbehandeling en heb ik nog nazorg van Changes GGZ.”
Wat zou je willen dat mensen wisten over BED?
“Aan mij kon je zien dat ik overmatig at, want ik kwam aan in gewicht. Anderen vertelden mij vaak dat ik dan maar minder moest eten. Als ik iemand vertelde over de eetbuien, vertelden zij dat ik dan maar niks in huis moest halen. Ik zou willen dat anderen weten wat voor een eeuwige strijd een eetstoornis kan zijn in je hoofd. Het is nooit goed genoeg. Bij een eetbuistoornis wordt gauw gezegd dat je dan maar minder moet eten. Zo makkelijk gaat het niet. Er zit veel meer achter dan het overmatig eten, want er is een reden wáárom iemand dat doet. Dat zou ik ook willen dat anderen weten; dat er altijd een probleem achter de eetbuien zit. En als laatst wil ik anderen meegeven dat je niet aan iemands uiterlijk kan zien of en wat voor een eetstoornis iemand heeft.”
Wie of wat inspireert jou en waarom?
“Ik heb niet één specifiek persoon die mij inspireert, maar ik volg tegenwoordig op social media een hoop accounts van mensen die ook een eetstoornis hebben of hebben gehad. Dat inspireert mij heel erg om elke keer een gezonde keus te maken, ondanks dat de eetstoornis nog heel sterk is. Verder gebruik ik het boekje Inner Harvest. Daar staat voor elke dag een tekst en een soort opdrachtje in voor die dag. Daardoor wordt ik geïnspireerd om elke dag met iets anders in mijn herstel aan de slag te gaan, maar leer ik ook om van dag tot dag te leven en niet in de toekomst.”
Wat wil je meegeven aan anderen die hiermee worstelen?
“Zoek hulp. Je hoeft het niet alleen te doen en niemand verwacht van jou dat je het alleen kan. Mocht jij denken dat je ook last hebt van een eetbuistoornis, maak dan de eerste stap om naar de huisarts te gaan. Dat is een heel enge en spannende stap, maar je bent zo dapper als je dat doet en als je je weg naar herstel wil gaan beginnen.”
♥
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie