Vanuit Proud2Bme vinden we het belangrijk om de mensen die hersteld zijn van een eetstoornis wat vaker onder de aandacht te brengen. Niet alleen omdat we het mateloos moedig vinden dat ze hun angsten zijn aangegaan en hebben overwonnen, maar ook in de hoop jou hiermee te inspireren en nét dat beetje meer hoop te geven… Wil jij zelf meedoen of ken jij iemand die ook mee wil doen aan deze interviewreeks? Stuur ons dan een mailtje via: redactie@proud2Bme.nl.
Laurence is 52 jaar, getrouwd en heeft twee kinderen. Ze woont in Den Haag, maar komt oorspronkelijk uit België. Ze heeft altijd met veel plezier in communicatie gewerkt, maar vorig jaar is ze aan een nieuw hoofdstuk begonnen. Het is haar namelijk gelukt om na meer dan 30 jaar ellende een einde te maken aan haar eetbuistoornis. “Ik leef nu eetbui-vrij, ben niet meer angstig als er eten in de buurt is én niet meer bezorgd over mijn gewicht. Dat hoeft niet meer: mijn hele systeem is gereset. Ik heb rust in mijn hoofd en in mijn lijf. Ik kan weer van alles eten en ervan genieten! Dit gun ik iedereen. Vandaar dat ik nu lotgenoten help.”
Hoe zag jouw leven met een eetstoornis eruit?
“Er woedde continu een strijd in mijn hoofd over wat ik wél en wat ik níet mocht eten. In mijn hoofd zat een automatisch programma dat mij telkens weer naar eten stuurde. Wat er ook gebeurde, hoe ik me ook voelde. Of ik alleen was of in gezelschap, thuis of elders. Eten is ALTIJD een goed idee, luidde de boodschap. Dat was eetdrang. Ik beoordeelde iedere hap die ik nam. Hoe meer ik mezelf in bedwang hield, hoe vaker ik uit de bocht vloog.
De eetbuien waren heftig. Ik at stiekem, loog tegen mijn naasten, verbraste geld. Ik schaamde me diep voor mijn gedrag. Door de vele dieetpogingen werd ik erg dik. Op mijn 33ste belandde ik in de morbide obesitas. Mijn lichaam voelde als één blok vet. Ik walgde ervan en raakte depressief. Ik liet een maagband plaatsen en viel 45 kilo af. Maar na twee jaar kwamen de eetbuien – en dus de kilo’s – terug.”
Wat zat er achter jouw eetstoornis?
“Ik had eerst niet door dat ik een eetstoornis had. Voor mij was het gewoon een gewichtsprobleem en een gebrek aan discipline. De naam Binge Eating Disorder bestond toen nog niet. Mijn ‘eetprobleem’ hield ik geheim. Alleen mijn gezin, mijn ouders en enkele vriendinnen wisten ervan. De rest zag mij jojoën. Ik kreeg dus vaak ongevraagd advies: eet minder, beweeg meer. Als ze eens wisten!
Ik volgde diverse therapieën en ging op zoek naar een reden voor mijn gedrag, maar vond hem nergens. Ik heb een leuke jeugd gehad, geen trauma’s. Ik had alleen altijd trek in eten en geen rust in mijn hoofd. Omdat ik mezelf een grote mislukking voelde, kon ik moeilijk genieten van het leven. Ik durfde een heleboel niet, zette mijn dromen op pauze.
Eetdrang grenst aan de dwang die mensen met een obsessieve compulsieve stoornis (OCS) ervaren. Dit werd me helder nadat ik in aanraking kwam met het werk van neuropsychiaters zoals Jeffrey Schwartz (‘Brain Lock’). Ik leerde over het feit dat we ons brein kunnen herprogrammeren, zonder apparaat. Later ontdekte ik dat Kathryn Hansen een soortgelijke techniek had toegepast om haar boulimia te overwinnen. Dat beschreef ze in het boek ‘Brain over Binge’. Ik ging oefenen met de technieken en vond zo mijn weg naar herstel.”
Wat is voor jou de beste hulp geweest in herstel?
“De eerder genoemde boeken hebben mij enorm geholpen in mijn herstel. En natuurlijk mijn brein. Dat is mijn ware bondgenoot gebleken! Ik begrijp nu hoe hij werkt en waarom hij me telkens eetdrang stuurde. Het was een overlevingsmechanisme, geen ziekte. Ik ben mijn brein enorm dankbaar voor zijn bijdrage aan mijn herstel.
Mijn sleutel naar herstel lag in de nieuwe manier van denken over de ware reden van de eetbuien die ik in de neurowetenschap ontdekte. Ik geloof niet meer in eten als copingmechanisme. Ik heb niet al mijn uitdagingen hoeven oplossen om mijn eetbuien te kunnen stoppen. Ik hoefde alleen te werken aan het automatische programma in mijn hoofd. Dat scheelde veel tijd en energie!
Daarnaast – en dat is ook heel belangrijk: ik heb vrede gesloten met eten. Want toen de eetbuien weg waren, had ik geen idee hoe ik moest eten. Dat stuk heb ik zelf ontdekt. Vanuit mijn ervaring kan ik nu zeggen dat het loslaten van de dieet-mentaliteit en van het zwart/wit denken over eten (dus ook gezond/ongezond) mijn herstel heeft voltooid.
Wanneer je genoeg eet én alle eten toelaat – ook ‘verboden’ voedsel – dan word je meer ontspannen en verdwijnen de eet-obsessies. Het wonderlijke daarbij is dat mijn lichaam langzamerhand het overgewicht loosde en ik op een normaal gewicht kwam zonder dieet of sport.”
Wat was jouw grootste uitdaging tijdens je herstel?
“Geloven in de technieken die ik toepaste. Vertrouwen op het zelf kunnen herprogrammeren van mijn brein. En daarna, toen de eetbuien weg waren, het vertrouwen hebben dat niet meer op mijn eten letten mij júíst zou helpen om maat te houden. Het was ongelooflijk moeilijk om mezelf daarvan te overtuigen! Maar het klopte allemaal. Hoe absurd het ook klinkt.”
Hoe kijk je nu terug op jouw eetstoornis?
“Ik zou kunnen antwoorden dat ik heb geleerd van deze beproeving. Maar de werkelijkheid is anders. Ik heb jarenlang in rondjes gedraaid omdat de kennis die mij uiteindelijk geholpen heeft pas in een veel later stadium kwam. De neurowetenschap stond nog in de kinderschoenen; mijn therapeuten wisten niet beter.
Het is dus balen, maar ach… Ik ben eetbui-vrij en dat voelt geweldig. Ik sta iedere dag blij op en laat me verrassen door al het moois dat de komende 50 jaar (op zijn minst) nog gaat komen! Mijn herstel voelt als een tweede kans, een cadeau. Ik heb het daarom gevierd door – na al die jaren samen – in 2019 met mijn man te trouwen!”
Jouw herstel heeft je een nieuw levensdoel gegeven, kun je daar meer over vertellen?
“Ik wil mijn kennis en ervaring ten dienste stellen van vrouwen én mannen die met problematische eetbuien, een eetbuistoornis of boulimia kampen en er vanaf willen. Ik ben een coachingspraktijk begonnen – BINGE OVER – en help nu klanten uit heel Nederland en België met mijn online Dááág eetbuien-programma.”
Wat zou je de Proud lezers mee willen geven?
“De belangrijkste les is dat je van je gewicht af moet blijven en nooit aan een dieet moet beginnen. Want hierdoor kan je in de ban van eetbuien raken. De waarheid is: hoe meer je je eten controleert, hoe meer het eten jouw leven controleert. En als je eetbuien hebt, komt je gewicht nooit waar je het hebben wil.
De tweede les is: het is nooit te laat om je probleem op te lossen. Ons brein is plastisch en kan je op iedere leeftijd herprogrammeren!
Ik hoop dat iedereen die dit leest – en het misschien niet gelooft – toch denkt: F*** IT, ik ga het proberen! Ik wil ook een eetbui-vrij leven! Dat zou ik fantastisch vinden. Nooit opgeven, nooit je erbij neerleggen. Heb er vertrouwen in dat je de oplossing vindt die bij je past, want dan vind je die ook!”
Geef een reactie